https://www.youtube.com/watch?v=eCS4OTgaHeM

Van kop tot teen .
Helemaal gevat, gepakt, gegrepen.
Gevangen in een gevoel dat normaal nooit het mijne is.
Blauwe maandag effect?
Blauw of ander kleur-maandag: de grijze lucht onderstreept alleen maar het troosteloze.
Dat ik mijn verhaal voor de 37^e keer moet vertellen aan mensen die beroepshalve geen vreemden zijn, dat toch eigenlijk wel zijn, doet er ook geen goed aan..
De reacties variëren van onbeholpen meeleven over adviserend minimaliseren tot al of niet gemeend medelijden.  Alles is goed bedoeld, zeker wel…
Echt en authentiek kan je een werkrelatie moeilijk noemen als dat werk je intussen past als een veel te groot kostuum na een maagverkleining: té veel van alles op te véél plaatsen.
Geef me nu even, ik kan het voorlopig niet meer hebben.
Laat me in mijn “man-cave” , een break, de wereld effen heel erg klein laten worden: me, myself and I
Vraag me zelfs niet wie gaat winnen, dat weet ik al: niemand.
Als er gevochten wordt, resten alleen verliezers.
Diezelfden: Me, myself and I…
Evenwicht tussen dagelijkse realiteit en mijn belevingswereld moet ik weer in balans zien te krijgen.
Net iets veel te veel relativiteit bij het ontbijt  in die blauwe- maandag- bril geslepen.
Ik moet wat combineren met warmere kleuren, zomerse Portugese voorjaarskleuren bij voorkeur.
Met geur van zoet drogend hooi, thijm en rozemarijn.
Het moet, er is slechts één richting: vooruit en liefst recht.
Moeten en ik: bij voorbaat geen geslaagde combinatie….
Tijd voor n rondje introspectie in de buitenlucht:
t gaat wel over, ‘t wordt beter…straks.