www.youtube.com/watch?v=xSLV6Wb1-I0

Crumble all your troubles in a blood red fist…

Is wat Ciarian Lavary zong in mijn oor met zicht op troosteloze grijze lucht.
Het rood van die vuist past er wonderwel bij.
Nu nog even bedenken wat ik wil gaan “crumbelen”…

Misschien wordt het een wenslijst. Van virtueel te vernietigen gedachten. 
Sprankelend bruisend van energie wordt je er niet van.
En eens vernietigd, wat is het alternatief? Volgend perspectief?
Ik hou er niet van:  veel te negatief.
Ciarian wist het ook: “there ’s no peace in it” volgt er.

De gedachte die bij de geur van houtvuur  in regendruppels kwam,
even vluchtig als rook, na de droge warmte van het vuur:
Wat er rest van vuur is as.
As zit vol mineralen, geconcentreerde meststof voor nieuw leven.
Uit alle negatief komt iets positief.

So,Mister Lavary, ik kan niet zo goed zingen, om niet te zeggen dat mijn zangtalent even snel verdween als mijn haar: ik kan het me nauwelijks nog herinneren….Haar te hebben.
Én ik kan  al helemaal geen gitaar spelen:  het enige wat ik daar ooit van geluid kon uithalen was dat van springende snaren…
Mijn electro-chemisch gedachten-in- woorden-producerende schedelinhoud  behoeden voor spiraalsgewijs negatief producerende energie, kan ik echter als geen ander.
Vanaf nu wordt mijn versie van jouw tekst:

Crumble all your troubles in a blood red fist,
to transform into an energy giving new wishlist.

T.D.