Het einde van de examens staat elk jaar terug opnieuw gelijk aan het begin van een nieuwe TDLM zomer. De goesting was zelfs zo groot dat er op een ontiegelijk vroeg uur werd afgesproken, 10h30. En dat na een lange avond waarop de TDLM’ers verplichtingen hadden op een sponsoravond van de plaatselijke topploeg EG en een BBQ ten huize Jana waar Tom La Bomba met zijn vuvuzela de buren wakker hield tot ruim na 3’en. U ziet dat TDLM zowel mannen zijn van de late als van de vroege uren. “Tears of joy are made of beer and sweat” is dan ook een leuze die het gedachtegoed van TDLM perfect beschrijft.

10h30 werd er dus afgesproken en tot ieders verbazing was het Louis De Both, de man die in een andere tijdsdimensie vertoeft, die als eerste op de afspraak was. David van Boxstael, Maxim Verplanken, Jordy De Vos, Juan De La Pena en Tom Lagaert (mits enige vertraging) waren ook present. Ook dit keer werden we vergezeld door 2 gastrijders: Willem De Clercq - die pas aan zijn 2de TDLM-tocht toe was - en routinier Nicolas De Vos. Slechts 6 TDLM’ers aanwezig, dus een lange lijst afwezigen met niet altijd even goede excuses, we zetten ze op een rijtje: Pieter Van Schoors (nachtwerk), Jochim Lorie (solotraining), Frederik van Tittelboom (geen goesting), Manu (familiefeest), Sam Billemon (koers), Stefaan Dhondt (trainingsstage Kreta).

De ploegindeling was zoals gewoonlijk:

Pirazzio: Juan en Louis

Filemonte: Tom en Maxim

Davitamon-Gold: Vos en Bockie

Gastrijders: Nicolas en Willem

We zouden natuurlijk TDLM niet zijn moesten we niet onvoorbereid vertrekken en dus werd er vrijwel onmiddellijk een stop ingelast ten huize Willem om brandstof te tanken in de vorm van koffiekoeken. Wie dacht dat het een ontspannend ritje op zondagmorgen zou worden kwam al snel bedrogen uit. Op de eerste lastige strook van de dag, Traveins, werd er al meteen voor vuurwerk gezorgd. Regional de l’étappe Maxim trok het op een lint en wou iedereen de benen afsnijden, Vos wou er echter korte metten mee maken en snelde iedereen van achteruit voorbij. Ploegmaat Bockie had er evenwel geen vertrouwen in: „hij moest nog aanzetten en hij hing al tussen zijn kader“ luidde zijn oordeel. Niemand kon echter zijn totaal stijlloze maar krachtige demarrage beantwoorden. De eerste bloemen van de dag gingen naar Jordy De Vos, die zo zijn eerste TDLM-winst kon vieren. Willem werd 2^de, eveneens goed voor een primeur, het was namelijk zijn eerste podiumplaats.

Vervolgens ging het richting Zegelsem waar een Oudenaards trio ons tegemoet zou rijden. Over de te volgen route ontstond er onenigheid en Juan De La Pena verliet het gezelschap en ging zijn eigen weg, meeting point was de kerk van Zegelsem. De rest reed via het lange en lastige Vissegem (parallel met de Lepelstraat) richting Elst. Bij Davitamon-Gold was de rolverdeling na de mooie overwinning op Traveins duidelijk, David legde zich dan ook zonder problemen neer bij zijn rol als wegkapitein/meesterknecht en zette zich op kop bij het begin van de ‘klim‘. Maxim vond al snel dat het niet snel genoeg ging en verhoogde het tempo, de rest volgde in zijn zog. Louis was de eerste die afhaakte, hij ondervond duidelijk nog de naweeën van zijn stage in het maffiosische Sicilië. Hij kreeg het gezelschap van Tom La Bomba, wiens kanon duidelijk nog niet scherp staat. Halverwege vond Vos opnieuw dat zijn moment gekomen was, met een splijtende uitval maakte hij het verschil. Enkel Willem kon min of meer in zijn spoor blijven, maar hij kon het gat nooit volledig dichten en bleef op een tiental meter hangen alvorens definitief te breken. Maxim leek zich vergaloppeerd te hebben met zijn tempoversnelling (die achteraf schromelijk toe gaf dat hij de lengte kwalijk had onderschat) en ook Nicolas had niet de kracht om te counteren. David wreef zich ondertussen in de handen met een nieuwe overwinning voor Davitamon-Gold, 2 op een rij.

Gezamenlijk werd de tocht richting de kerk van Zegelsem voortgezet waar Juan ons reeds geruime tijd aan het opwachten was op het terras van „In den Vrijhaard“. Het moge duidelijk zijn dat zijn zin voor oriëntatie een stuk sterker is in de Vlaamse Ardennen dan in het centrum van Gent... Na een verfrissende Almdudler en Pamplina werden we vergezeld door de gebroeders Beel en een mysterieus figuur die we Floyd doopten. Op hun verzoek trokken we richting de Muur van Geraardsbergen, die ze nog nooit van dichtbij hadden gezien. Natuurlijk geen muur zonder eerst over Ten Bosse te gaan. In de afdaling van de Valkenberg trok onze Spanjaard zonder vrees alles open, hij gooide zich werkelijk naar beneden. De enige die durfde volgen was Bockie, de rest zat met dichtgeknepen billen en remmen. Davitamon en Pirazzio hadden hun mannetje mee waardoor het werk op de schouders van Team Filemonte terecht kwam, deze aarzelden echter te lang waardoor de vogel gaan vliegen was. Juan De La Pena plooide zich dubbel in de aanloop maar achtte zichzelf kansloos toen net voor de klim Daivd de aansluiting vond. Juan drong niet aan en Bockie won vrij makkelijk en haalde de 3de overwinning op rij binnen voor Davitamon-Gold. In de achtergrond ging de strijd voor de resterende podiumplaats tussen de 2 Voskes, die onbewust perfect gelanceerd werden door Tom en het was Jordy die de 3de plaats wist binnen te rijven dankzij een sterk eindschot. Hiermee werd nog maar eens het pijnpunt van Nicolas blootgelegd, namelijk het ontbreken van een echte versnelling.

Na Ten Bosse volgt traditie getrouw Parikeberg als aanloop richting Geraardsbergen. In werkelijkheid veel lastiger dan op papier, de wind speelt altijd zijn rol waardoor het aartsmoeilijk wordt om een gat te dichten. Louis was degene die aan de boom schudde, hij had zich duidelijk gespaard voor het orgelpunt, geslepen als hij is wou hij het verschil reeds voor de Muur maken. Iedereen liet hem begaan met de gedachte dat het nog veel te ver was. En op zo’n momenten komt de ervaring en wijsheid van wegkapitein David naar boven, hij fluisterde zijn kopman Vos in het oor dat hij er absoluut moest naartoe springen: “Wie op de muur wil winnen moet mee zijn op Parikeberg“. Zo geschiedde, Jordy begon het grote mes rond te draaien en beukte kilometers lang tegen de wind in. Enkel Nicolas probeerde mee te glippen maar hij bleef hangen op enkele meters en gaf het dan op, een domme beslissing zo zal achteraf blijken. Even leek het een chasse patate te gaan worden, maar net voor de lichten in Geraardsbergen vond hij dan toch aansluiting bij koploper Louis. In de achtergrond ontstond er aarzeling en getreuzel, uiteindelijk was het Juan die de motor probeerde aan te zwengelen totdat David hem in het oor ging fluisteren dat zijn ploegmaat en kopman Louis voorin zat, waarop Juan de gevleugelde woorden uitsprak: “dan gaan we het opt gemak doen“.

Met ruime voorsprong begonnen de 2 leiders aan de Vesten. Tot hun grote verrassing moesten ze wel eerst nog doorheen een vlooienmarkt tussen de mensen en rommel door laveren, geen enkel probleem natuurlijk voor volbloed TDLM’ers. Al snel werd duidelijk dat Vos ook hier op de Muur zou triomferen, reeds op de Vesten moest Louis enkele meters laten en hij zou het gat nooit meer dichten. Jordy wint zijn 3de bergprijs en onderstreept hier nog maar eens wie de sterkste man in koers is en rechtvaardigt zo zijn bollentrui die hij zichzelf bij het begin van zijn wielercarrière toeëigende.

In de achtervolgende groep was het dan toch Juan die zijn temperament niet langer onder controle kon houden, eens hij zag dat de kloof met de leiders groot genoeg was, ontbond hij zijn duivels en reed weg van de rest op zoek naar die 3de plaats. Willem kwam - bij zijn eerste ontmoeting met één der Vlaanderens grootste mythes - boven op een knappe 4de plaats, Nicolas volgde op 5. Grootste ontgoocheling was Tom La Bomba, die zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen bovenop de Muur-Kapelmuur hoegenaamd niet kon bevestigen, maxim volgde in zijn zog. David had alle vertrouwen in zijn kopman en liet zich zorgeloos uitzakken om de gebroeders Beel de weg naar boven te wijzen. Floyd was de laatste die bovenstrompelde, hij had dit keer duidelijk géén whisky gedronken de avond voordien.

Vervolgens ging het in gestrekte draf via Deftinge en Lierde richting laatste obstakel van de dag: Klemhoutstraat. We zouden natuurlijk  TDLM niet zijn indien we onderweg niet nog iets meemaakten. We raakten verzeild in een wielerwedstrijd. Louis had duidelijk uitstekend gedoseerd en schoot zich achter de staart van het voorbijzoevende peloton. Hij voelde zich oersterk toen hij zag dat hij zonder problemen kon aansluiten. Zijn tevredenheid ebde echter snel weg toen hij merkte dat het om meisjes van 13jaar ging, hij werd dan ook niet veel later geheel terecht uit koers genomen. Net als de rust leek teruggekeerd, volgde er een valpartij achterin het peloton. TDLM snelde uiteraard ter hulp. Juan liet de mecanicien in zich naar boven komen en herstelde in een handomdraai het kettingprobleem van een van de pechvogels die overmand was door emoties. Team Filemonte ontfermde zich over het andere slachtoffer. Zij bleek de Sam Billemon te zijn van het vrouwenwielrennen: 5koersen gereden waarvan er 2 niet kunnen uitrijden wegens valpartijen, met als enige nuance dat ze die 3 andere koersen met de vingers in de neus had gewonnen. Een absoluut toptalent, speciaal uit Lommel overgekomen om een koers op een gesloten parcours van 2km in Lierde te rijden, dit wijst duidelijk op passie en gedrevenheid. Laat dat nu net 2 waarden zijn die bij TDLM hoog aangeschreven staan. We stelden dan ook alles in het werk om haar te transfereren. Ze houdt ons voorstel momenteel in beraad. Zal ronny zijn geldbeugel nog eens opentrekken voor een vrouwenploeg, TDLM Feminin? Één ding is zeker, zij zal het maken, onthoudt de naam: Celine De Koninck.

In de aanloop naar de Klemhoutstraat hield Filemonte het al voor bekeken, ze hadden er geen zin meer in, extra trainingskilometers malen luidt de boodschap voor hen. Dit in tegenstelling tot Spaanse furie Juan – van alle markten thuis - die nog even een plaatselijke waterbron opzocht om volledig fris een laatste keer te kunnen sterven. Met 6 man begonnen we aan de klim. Het was opnieuw Davitamon-Gold die zijn dominantie ten toon spreidde. Het ploegenspel werd wederom uitstekend gespeeld. David reed weg met Willem waardoor Louis gedwongen werd het gat te dichten met Vos in een zetel in zijn zog. De gevonden verfrissing bracht Juan helaas geen soelaas, bergop blijft toch zijn achilleshiel en ook Nicolas bewees nog maar eens dat hij weliswaar een strak tempo kan rijden maar die echte demarrage zit er niet in. Alle druk kwam dus op de schouders van Louis terecht, die tot ieders verbazing een enorme krachttoer uithaalde, hij vloog op de grote plateau op en over de 2 leiders. Vos zijn zetel bleek duidelijk niet zo comfortabel als gedacht, hij moest alles uit de kast halen en begon te kraken, er viel een gat. David schudde al het hoofd uit ontgoocheling. Maar Jordy vond net op tijd zijn 2de adem, Louis viel stil en Vos ging er op en over in de laatste 200meter en boekte zijn 3^de zege van de dag.

Vandaag was Davitamon-Gold gewoonweg incontournable, de ploeg haalde alle prijzen binnen dankzij het verstand van David en de benen van Jordy, die eindelijk bewees dat hij zijn 200€ ruimschoots waard is en snoert zo alle criticasters de mond. Dit vraagt natuurlijk om bevestiging of was het slechts een one-hit-wonder? Het antwoord volgt binnenkort op de volgende TDLM rit! Verder onthouden we ook dat Pirazzio mits enkele extra kilometers in de benen en de terugkeer van Fred en Pieter ongetwijfeld hard zal terugslaan. Louis lijkt overigens volledig hersteld te zijn van zijn blessure, de kracht en snelheid is niet verdwenen. Team Filemonte lijkt het meeste werk voor de boeg te hebben, het wordt wachten op de terugkeer van hun absolute kopmannen Sam Billemon en Stefaan Dhondt. Deze laatste is net terug van trainingsstage uit Kreta en heeft – naar eigen zeggen – ongelooflijk hard getraind. Hij ziet er echter uit als een neger en we weten al lang dat negers en fietsen geen geslaagd huwelijk is... afwachten dus wat dat gaat geven. Ook Davitamon-Gold heeft na een geslaagde trip natuurlijk mooie vooruitzichten, ook Jochim Lorie was tevreden met de ploegprestatie en maakt zich sterk dat hij uitstekend heeft bijgetraind en sterk voor de dag zal komen. Enkel omtrent Manu rest er een vraagteken. Door zijn vele kleine blessures blijft het gissen naar zijn fysieke toestand. Heel wat dus om naar uit te kijken op de volgende TDLM, spektakel verzekerd!

Geschreven door Jordy De Vos.

11-07-2010 om 00:00 geschreven door TDLM