Vrijdag 9 april - TDLM goes Ronny (GP Ronny Mac Pudding)
Vrijdag 9 april
Zes dagen na onze heroïsche tocht doorheen het Vlaanderenland stond vandaag al de tweede afspraak van Tour de la Mer - Cycling Team op het programma. Onder een stralend zonnetje mochten wij negen TDLM-leden verwelkomen, vergezeld van twee "freeriders". Wiens namen ik jullie niet wil onthouden: Nicolas De Vos en Niels De Sutter. Naar goede gewoonte volgt nu een klein woordje uitleg over de afwezigheid van enkele leden, hetgeen in ons midden net niet met de doodstraf wordt bestraft. Emmanuel Demyttenaere, ook beter gekend als Manu moest zich terecht verontschuldigen wegens bijscholing in de mathematische wetenschappen. In de volksmond: Manu moest oefeningen maken, tegen betaling. Stefaan Dhondt aka Donjen was al zijn schoolboeken aan het rangschikken zodat hij die toch zeker niet zou vergeten op zijn skivakantie - want zeg nu zelf wie denkt aan Stefaan Dhondt, denkt onmiddellijk aan studeren. Ook Tom Lagaert moest jammergenoeg verstek geven. Legarté was - goed zoals hij is - druk in de weer met groentjes snijden en andere huishoudelijke klusjes. U denkt meteen; 'Huh? Is dat de Tom Lagaert die wij kennen?'. Inderdaad dames en heren, dat is de Tom Lagaert die jullie kennen. Je weet wel die rosse uit Bevegem die af en toe al eens een kleine kortsluiting onder de hersenpan moet trotseren. Wel, onze hartsvriend bewandelt sinds kort een wankel pad in zijn transformatie tot 'nieuwe man'. Maar - goed als wij zijn - steunen hem ten zeerste.
Vooraleer jullie verder kunnen gaan met het lezen van ons spetterend wedstrijdverslag moet ik jullie even nog enkele technische en toch wel historische weetjes meedelen. Het Tour de la Mer - Cycling Team is bekend om zijn forse intervaltrainingen. Met onze twaalf leden, vormen wij steeds drie ploegen van vier renners. Deze ploegjes worden niet lukraak samengesteld, maar zijn altijd dezelfde. Zo kent iedereen zijn 'ploegmaats' natuurlijk door en door en wanen wij ons keer op keer in volle finale van onze eigen wedstrijd. Het kind in ons is nooit ver weg, maar dat vergeven jullie ons natuurlijk graag..
De teams:
Team Pirrazio:
Jan, CORNIL Louis, DE BOTH Pieter, VAN SCHOORS Frederik, VAN TITTELBOOM
Team Filemonte:
Sam, BILLEMON Stefaan, DHONDT Tom, LAGAERT Maxim, VERPLANKEN
Team Davitamon - Gold:
Emmanuel, DEMYTTENAERE Jordy, DE VOS Jochim, LORIE David, VAN BOXSTAEL
Ziezo, nu het echte werk.
Naar goede gewoonte zetten wij aan in Zottegem, vanwaar het via Velzeke, Munkzwalm en Sint-Maria-Latem in gestrekte draf gaat tot aan 'de brug' te Zingem. Boven op die brug ligt meteen ook de eerste aankomsstreep. Wie aan een brug denkt, denkt meteen aan water. Het water waarover we het hier hebben is niets meer, maar ook niets minder, dan onze enige echte Schelde. Rechttoe rechtaan loopt het nu Zingem, tot Gavere om in Eke/Nazareth onze welverdiende sanitaire stop te houden. De tweede aankomststreep ligt in Gavere - dit keer onder een brug - getrokken. Heen en terug, alles samen, een tochtje van een mooie vijftig kilometer.
Bij het buitenrijden van Zottegem wordt er meteen een prikje uitgedeeld van onze pater familias, en gangmaker van Team Davitam-Gold, David Van Boxstael, kortweg Bockie. Meteen schuiven Jordy en Jochim door naar de kop van het pelotonnetje om de boel lam te leggen. Bockie kijkt achterom en weet dat het nog ver is tot Zingem. De andere teams hebben er blijkbaar ook nog geen zin in en Bockie laat zich opnieuw inlopen. Maar Team Davitamon-Gold blijft oorlog maken. Nu is het Jochim Lorie die zijn demarrage inzet, alweer heeft niemand zin om te volgen. Frederik Van Tittelboom en Sam Billemon, kopmannen van respectievelijk Pirrazio en Filemonte hadden een klein oponthoud en Jochim vond dit een uitstekende gelegenheid om hen op achterstand te plaatsen. Even aarzelt Loridon maar besluit dan toch door te zetten in de hoop dat er iemand zou komen aansluiten. In de achtergrond worden de handen nu in elkaar geslagen. Pirrazio en Filemonte zien het gevaar in en beseffen dat de vogel anders gaan vliegen is. Wanneer in de Munkzwalmse open vlaktes nog steeds geen spoor te bekennen is van de koploper, worden achteraan de benen stilgehouden. Jordy De Vos, ook al een lid van Davitamon-Gold gaat zelfs een aantal meter voor het pelotonnetje uitrijden. Wil Davitamon iedereen nu werkelijk vernederen? Op de brug van Zingem kan Jochim met een geruststellende voorsprong zegevieren en talrijke opgekomen supporters de hand schudden. Als kers op de taart sprinten David en Jordy nog naar plaatsen twee en drie en maken zo het feestje van Davitamon-Gold compleet.
Langs de Schelde wordt de boel meteen op de kant getrokken. Twee waaiertjes zijn het gevolg. In de eerste waaier zit gans Team Pirrazio, die onder aanvoer van Fred stevig ronddraaien. Het hele Davitamon-Gold blok heeft zich laten verrassen en moet nu iets ondernemen om terug vooraan aan te sluiten. Van cohesie lijkt er achteraan niet zoveel sprake. Maar één voor één smelt alles vooraan opnieuw samen. Wat volgt is een sperrevuur van aanvallen. Het is wachten op een beslissende uitval zo te zien. En die komt er dan uiteindelijk ook. Louis De Both, de sprintbom van Pirrazio, verrast iedereen door ditmaal niet op zijn sprint te wachten. Jochim en Sam pikken achtereenvolgens ook hun wagonnetje aan en tot slot komt ook Frederik aansluiten. Vooraan zijn alle blokken vertegenwoordigd, Pirrazio heeft zelfs twee mannetjes mee. Dit lijkt de beslissende vlucht te zijn en dat is het ook. De finale is nog maar goed begonnen of Sam Billemon laat zich vooraan uitzakken. Maxim Verplanken aka Plenkie is namelijk op komst en Bolle wil hem er maar al te graag bij. Maar Fred houdt het tempo zo hoog voor zijn sprinter Louis dat Bolle en Plenkie niet meer komen aansluiten vooraan. We gaan dus met drie naar de sprint in Gavere: Fred, Louis en Jochim. Louis gaat van ver verschroeiend aan, hij neemt meteen twee fietslengtes. Jochim probeert nog naar het wiel te springen, maar hij wordt zelfs nog geparreerd door Fred. Pirrazio pakt goud en zilver, Davitamon-Gold moet ditkeer tevreden zijn met brons. Sam en Maxim kwamen nog verraderlijk dicht, maar moesten uiteindelijk tevreden zijn met plaats vier en vijf.
De renners weten nu wat hun letterlijk te wachten staat. Sponsor Mac Pudding is in zicht, dus daar komt de bevoorrading. Jan Cornil, in het wielermilieu beter gekend als Juan de la Peña komt solo aan ten huize Mac Pudding. Volgens Pater familias David Van Boxstael waren hier helaas geen punten te verdienen. Een jammerlijke zaak voor onze Spaanse amigo.
Na spijs en drank, een persfoto en talrijke lovende woorden van sponsor Ronny Mac Pudding maakten bij rechts omkeer richting Zottegem. Nog twee "maches" in deze Grote Prijs Ronny Mac Pudding waren er te verrijden. Met de wind lichtjes in het voordeel en het parcours zo vlak als een pannenkoek gingen vooraan twee renners lopen. De namen: Maxim Verplanken en Jochim Lorie. Een dikke kilometer later kregen deze onder aanvoer van Frederik, het gezelschap van nog eens drie renners: Jan Cornil, Jordy De Vos en uiteraard Fredje zelf. In de achtergrond bundelden Pieter Van Schoors en 'freerider' Nicolas De Vos de krachten maar Davitamon-Gold liet vooraan niemand meer aansluiten. Alle blokken waren weer netjes vooraan vertegenwoordigd. Jan Cornil trok stevig aan kop, met Jordy in het wiel. Jochim liet het gaatje vallen waardoor de twee alleen voorop geraakten. Maxim Verplanken, enige renner van Filemonte in de frontline, wist dat hij aan de bak moest. Maximo legde zich volledig plat en bracht de drie achtervolgers terug tot op een steenworp van de twee leiders. Nu stokte het tempo een klein beetje; dit was meteen het sein voor Fred en Jochim om 'er vanachter te poefen'. Jan speelde het ploegenspel perfect en versnelde van kop af. Team Davitamon-Gold moest nu één van de twee mannetjes opofferen, Fred Raket zat uiteraard in een zetel. Vos reed het gaatje dicht op Jan, waardoor we vooraan vier leiders krijgen. Pirrazio: Juan en Fred, Davitamon-Gold: Jochim en Vos. Vos houdt het tempo hoog en Jochim gaat de sprint al van heel ver aan. Fred zit uitstekend in het wiel en kan nog eens versnellen. Hij schenkt zo Pirrazio de tweede overwinning van de dag. Jochim wordt 2e, Jan 3e & Jordy 4e. De sprint van het pelotonnetje wordt oppermachtig gewonnen door David Van Boxstael, die naar eigen zeggen Louis klopte in de sprint op zijn 53-12!
Tot slot ons laatste tochtje: Zingem-Zottegem. Op het heuvelachtig parcours blijft het lange tijd samen. Tot wanneer Frederik alles op het kantje zet. Eén voor één vliegen ze eraf. Jochim probeert het gaatje nog dicht te rijden op een hellend stukje maar moet passen. Louis, een ploegmaat van Fred, zit op het wiel. Vooraan wacht Fred zijn sprinter op. Fred, Louis en Jochim vormen nu het koptrio. Sam Billemon wil de meubelen redden voor Filemonte en komt op indrukwekkende wijze opnieuw aansluiten vooraan. Uitrusten is er niet bij, Masmon Bille schuift meteen door naar de kop van het groepje om naar eigen zeggen 'alles in frieten te rijden'. Jammer genoeg heeft de ster van Filemonte te kampen met opspelende kniepijn en moet hij zich noodgedwongen aan de kant zetten. Met nog een dikke kilometer te rijden gaan laat Fred het gaatje vallen voor Louis in een paar slinkse bochtjes. De wind speelt volledig in het nadeel. Loridon moet het gaatje nu gaan dichten, met Fred alweer in een zetel. Louis valt vooraan een klein beetje stil en ziet het nutteloze van zijn onderneming in. Alweer een sprint met drie dus. Fredje speelt de perfecte ploegmaat. Met de woorden: "Louis moet ik mij op kop zetten voor u?", cijfert Fred Raket zich volledig weg voor zijn sprinter. Maar minstens even ludiek is het antwoord van de stier van de Bosporus, "Nee da hoeft niet, ik win, ik win." Ditmaal probeert Jochim Louis te verschalken door zelf van ver aan te gaan, maar neen hoor, tegen deze jongen valt niets te beginnen vandaag. Makkelijk komt hij uit het wiel, Louis De Both zorgt voor een drie op vier. Fred zet alweer de kers op de taart met zijn zilveren plak, Jochim pakt brons. In de achtergrond wordt er nog een pittig duelletje uitgevochten voor plaats vier. Een duel waarmee Maximo Verplanken Team Filemontes eer wil hooghouden. Zo gezegd, zo gedaan. Plenkie wordt, beresterk als hij is, gewoon vierde, voor David Van Boxstael.
U vraagt zich waarschijnlijk af: 'En waar was Pieter Van Schoors?' Ik moet jullie met enige geruststelling op het hart drukken dat Pieter alles op het najaar zet. Kilometers malen, daar is het hem om te doen. Plots was Pierre niet meer te bekennen. Allen dachten we: ja die zit stikkapot, maar neen hoor, Pieter trainde gewoon bij. Valkenberg, Varent, Leberg.. en wie weet wat nog allemaal! Dus aan alle meisjes (en ook jongens) die zich zorgen maken over hun God: het komt heus wel goed!
Tot slot nog een kort overzicht wat de medailles twaalf uit te delen medailles betreft.
Pirrazio: 6 3x 1e:2x Louis, 1x Fred 2x 2e:2x Fred 1x 3e:1x Juan
Tot zover dit beknopt verslag beste sportvrienden. Stay in touch. Alle TDLM-leden werken hard aan hun conditie, en de resultaten mogen er momenteel best zijn. Maar nog belangrijker dan de sportieve voldoening die aan ons te beurt valt, is opnieuw de ware vriendschap en het echte TDLM-gevoel dat wij mogen meemaken. Na een kwakkeljaar als dat van vorig jaar zijn we volledig terug om jullie, waar jullie het ook maar willen (op een barbecue ofzo..), telkens weer te verwennen met onze aanwezigheid.
Het Tour de la Mer - Cycling Team start zijn seizoen in Vlaanderens mooiste.
Inderdaad, jullie hebben er een tijdje moeten op wachten maar we zijn nu toch eindelijk van start kunnen gaan. De oorzaak van deze late afstrap kunnen jullie zelf wel al raden. Door het aanhoudende winterweer werden wij genoodzaakt om ons stalen ros, een aantal weken langer dan verwacht, aan de haak te laten hangen. Dit was voor ons meteen ook de uitgelezen kans om iets te gaan doen aan onze 'public relations'. In de winterstop konden wij namelijk twéé sponsors op de kop tikken. Vanaf heden kunnen wij, door dit vrijgekomen budget, zowaar onze eigen outfit aan jullie voorstellen!
Zaterdag 3 april.
Regen, regen, regen en nog eens regen.. althans zo meldde Frank Deboosere ons dagen van tevoren. Helaas konden wij niet met onze voltallige ploeg de weg op. Maxim moest noodgedwongen de strijd staken wegens een gebroken beentje in de linkerpols, ook Sam zat met een barstje in de pols maar die zou in de namiddag nog aansluiten. Fredje wou de conditie wat bijschaven in een regionale wedstrijd, en Louis was naar goede gewoonte te laat. Omdat we een halfuur later nog steeds geen teken van leven kregen van onze stier van de Bosporus besloten we onze tocht aan te vatten met acht TDLM-leden & zowaar één 'freerider' Niels De Sutter . Zoals eerder al aangegeven was het weer vrij druilerig, tot gewoon slecht. Maar gewapend met regenjasjes, gingen we als ware Flandriens het gure regenweer tegemoet.
Van Zottegem ging het in gezapig tempo richting Horebeke, om vervolgens in Etikhove op zoek te gaan naar de Taaienberg. Jammer genoeg kwamen we na een pittig stikje bergop, dat ons samen met een hagelbui werd getrakteerd, net achter deze Taaienberg op het parcours van de Ronde van Vlaanderen terecht. De eerste krachtmeting bergop was meteen gezet. De groep brak in twee. Vooraan zaten Stefaan, Jochim, Jordy, Tom en David. Halverwege het klimmetje volgde een kleine tempoversnelling van Jochim die meteen gecounterd werd door Stefaan. Stefaan, of kortweg, 'Donjen' kwam een aantal meter voor Jochim als eerste boven op 'het klimmetje zonder naam'.
Wat later stond de eerste kasseiklim op het menu: de Eikenberg. Stefaan, Jordy en David legden er van begin af aan stevig de pees op. Halverwege de Eikenberg was er van de drie al geen spoor meer te bekennen. Stefaan en Jordy gingen zwaar door, en David zette zich met het oog op wat nog komen moest, wijselijk aan de kant. Stefaan boekte meteen zijn tweede bergprijs van de dag.
De kasseien van de Holleweg kwam Louis eindelijk aansluiten bij de groep, samen met Juan trouwens die trouw als hij is, zijn neefje opwachtte. Op Kerkgate wou Louis meteen de puntjes op de i zetten. Louis en Pieter keken elkaar recht in de ogen bij aanvang van deze lastige kasseistrook. Blijkbaar keek Pieter iets te diep, of lag het aan de laconieke blik van Louis, maar Pierre schoot uit zijn klikpedaal. Louis zette meteen zijn versnelling in. Pieter vond dit niet meteen de meest sympathieke daad die onze blonde God ooit uithaalde, en gedreven op wraak beende hij iedereen terug bij. Alsof dit nog niet genoeg was plaatste Pierre op een wel zeer slinkse manier, aan de andere kant van de weg, zijn beslissende demarrage die meteen ook de goede bleek te zijn. Overwinning op Kerkgate: Pieter Van Schoors.
De neefjes Juan en Louis zetten samen met Jordy door op het knikje na Kerkgate. De kasseien van de Jagerij werden een kolfje naar de hand van Jordy aka 'Vosken'. Deze drie keken niet meer achterom en verdeelden op de Molenberg de prijzen onder elkaar. Daarachter troepte alles weer samen. De Molenberg werd in het achtervolgende groepje een maat voor niets. Op het eerste zicht verliep alles vlekkeloos, tot wanneer één of andere wielerterrorist er niets beter op had gevonden om er zich letterlijk bij neer te leggen. Resultaat: iedereen te voet naar boven.
Volgende helling op het menu: Haaghoek gevolgd door Leberg. De strijd die normaal op de Haaghoek zou worden gespeeld, speelde zich echter af op de zware strook die deze Haaghoek voorafging. Jochim stak het vuur aan de lond. Louis en Stefaan kwamen als enigen nog aansluiten. Nu was het voor Louis welletjes geweest, wat volgde was een verschroeiende prik waarbij de andere twee moesten passen. 'Donjen' trok het grote mes nog maar eens van tussen zijn tanden en reed meter per meter het gaatje dicht op de Pipo Pozzato van Bevegem. Op de Haaghoek blijven deze twee buiten schot. Op de kasseien snelt Vos Jochim nog voorbij, op weg naar plaats drie zowel op Haaghoek als op Leberg. Het behoeft geen betoog dat ook op de bult van Elst Stefaan Dhondt met de bloemen gaat lopen. Louis moet zichzelf tevreden stellen met een zilveren plak.
Na de Leberg volgt onze eerste sanitaire stop. Graag willen wij hier een woordje toewijden aan twee personen. Ten eerste hebben wij het nog niet gehad over onze stoere bonk, Emmanuel of kortweg Manu! Manu knokte met een groot strijdershart en toonde zich een schitterend TDLM-lid. Allemaal waren wij fier toen 'de tank' thuis afklokte met maar liefst 70kilometer in de benen! Maar juist ja, ik zei dat we twee personen even in de bloemetjes moesten zetten. Als ik het woord Nissan Micra laat vallen, zal niemand er nog van opkijken dat wij daarmee niemand minder dan Maxim Verplanken, of kortweg 'Plenkie', mee bedoelen. Ook hij toonde zich een schitterend TDLM-lid. Ondanks de gebroken pols, en het gure weertje, was Plenkie in complete outfit aanwezig met als enige doel: deze tocht te vereeuwigen op grafisch beeldmateriaal. De Nissan Micra deed zijn werk en Maxim was overal tijdig aanwezig om prachtige foto's te maken. Waarvoor dank! Na drank en taart te benuttigd hebben ten huize 'Van Schoors' zetten wij onze tocht terug verder, zonder Manu, met Sam Billemon en met het duo Nissan Micra - Maxim Verplanken (& met nog een gastrijder Pieter Buyl).
De echte finale kan van start gaan. Berendries - Ten Bosse - Muur - Bosberg. In de afdaling van de Lepelstraat rijden Pieter, freerider Niels De Sutter en uiteraard alweer Stefaan Dhondt weg van derest. Op de Berendries gaat Donjen resoluut voor zijn 4e gouden plak van de dag. Pieter en Niels parkeren in zijn wiel. Tegen Stefaan lijkt vandaag niets te beginnen. Maar de vraag is, zal hij er ook staan op het luik Muur-Bosberg? Achtereenvolgens gaan ook Vos en Lorie, respectievelijk voor plaats 2 en 3, nog over Pieter en Niels.
Op het tussenstuk naar Ten Bosse gaan Sam Billemon en Jochim Lorie er als een speer vandoor. Omdat Sam Billemon 'koerst' zoals ze dat in de volksmond zeggen, wordt Bolle aanzien als de pilootwagen van onze ingebeelde wedstrijd. Op Ten Bosse is de overwinning voor Jochim, op de voet gevolgd door Vos, die de tweede-plaatsen blijft aan elkaar rijgen.
Jochim lijkt de smaak goed te pakken te hebben en gaat er nu ook vandoor op Parikeberg. Boven maant hij de achtervolgers aan om terug te keren. Sam Billemon, Louis De Both en Jordy De Vos komen aansluiten bij 'Lorie'. Met de wind lekker in de rug gaat het er lekker hard aan toe. Tot wanneer ze vooraan de handdoek gooien, er wordt duidelijk gewacht op derest.
Windstilte zo blijkt. Maar iedereen weet dat dit gewoon 'Stilte voor de storm' is. Het monument van de Ronde van Vlaanderen komt er namelijk aan. DE Muur van Geraardsbergen. Iedereen lijkt wat naar elkaar te kijken, maar dat is buiten Tomba La Bomba Lagaert gerekend. Op kousenvoeten gaat 'de Rosse van Bevegem' er vandoor. Achteraan wordt er teveel gerekend, en vooraan wordt er te hard gereden. Legarté heeft duidelijk alles opgespaard voor dit historische moment. Op de Kloosterstraat is Tom al niet meer te zien. Ondanks de verwoede pogingen van Sam Billemon, blijft Tom gewoon buitenschot en plukt zo de mooiste appel uit de overwinningsboom. Het monument 'De Muur van Geraardsbergen' komt - enigszins onverwacht - op naam te staan van niemand minder dan Tom Lagaert. Sam Billemon strandt op plaats twee, maar zoals gezegd wordt die objectief gezien niet op ons podium verwacht. Vos krijgt zo het alweer het zilver, Lorie het brons.
Twee leuke anekdotes wil ik jullie toch niet achterhouden. Juan de la Peña, of ook Jan Cornil, zag het eventjes niet meer zitten op de steile Kloosterstraat. Totaal uitgeput zocht hij 'het trottoir' op. Ja, dit mogen jullie best letterlijk nemen. Juan had zelfs niet meer de kracht om even te leunen en pletste zich hoffelijk op het Geraardsbergse tarmac.
Even letterlijk waren de woorden van David , Bockie, Van Boxstael. Op de vraag: 'Bockie, waar ben je?' antwoordde hij ietwat laconiek, maar zo eerlijk als wat; 'Ik zit op de Muur, maar dan werkelijk ook zititen'. Bockie was zo hard het zwart voor de ogen gereden, dat hij vergeten was te schakelen.
Stefaan Dhondt is vanop Ten Bosse niet meer te bespeuren. Achteraf geeft Donjen ook toe zijn beste kruid vroeg in de wedstrijd al verschoten te hebben. Met 4 overwinningen achter zijn naam, mag hij daar natuurlijk niet om malen. Maar men zegt wel eens: de prijzen worden aan de meet uitgedeeld en jammer genoeg ligt de meet op de Bosberg.
Amper drie kilometer scheiden de Muur van de Bosberg. Billemon zette Jochim perfect af aan de kasseien. Even leek het er heel mooi uit te zien voor Loridon, maar jammer genoeg werd hij 10m voor de eindstreep nog geremonteerd door, jullie geloven het nooit, Jordy De Vos. Héél de dag goed zijn, en winnen op de Bosberg. Een prachtige overwinning voor de sterkhouder van Nederename. Toch leek deze even mentaal in elkaar te zakken toen Louis Del Botsque, met zijn lach uit de duizend, iedereen tot verstomming sloeg door als eerste op de Bosberg aan te komen. Blijkbaar was Louis er als enige vanonder gemuisd, tijdens de kleine plaspauze op de Muur van Geraardsbergen. Jammer voor hem, maar we waren het er unaniem over eens: valsspelen = declassering.
