Dit verslag wordt u aangeboden door David Van Boxstael, aka Bockie.
TDLM heeft de smaak duidelijk te pakken en dus stond er afgelopen woensdag alweer een trainingsrit op het programma. Na het vlakke werk aan de boorden van de Schelde stond ons nu een heuvelachtig parcours te wachten. De tocht leidde naar Flobecq waar enkele kuitenbijters op ons lagen te wachten. Om uiteenlopende redenen waren enkele trouwe TDLM-leden afwezig maar enkele waardige vervangers tekenden wel present. Een overzicht van de aanwezigen:
Pirazzio: Fred, Juan en Louis
Filemonte: Bolle en Maxim
Davitamon-Gold: Vos en Bockie
Gastrijders: Tim Van Brantegem, Jens en Niels De Sutter, Nicolas De Vos
Nog maar net uit het centrum van Zottegem leek er al een doemscenario in de maak. Na een plaspauze van Louis en Fred wou Fred zich terug op gang trekken, maar schoot hierbij uit zijn klikpedaal en de kopman van Pirazzio ging ten gronde. Al snel schoot een fan, volgens Fred zelf echt een méken, te hulp zodat Fred zijn weg tocht toch kon verderzetten. Voorin was er geen weet van de valpartij en Maxim testte de benen al eens. Hij kwam dan ook als eerste aan bovenop de brug van Lierdena een sterk staaltje van krachtpatserij. Uit solidariteit wachtte daarboven de voltallige groep op de achtergeblevenen.
Op weg naar de eerste scherprechter van de dag, de McEwen ontstond er een kleine kopgroep met daarin Fred, Tim, Bolle en Vos. Zij zouden uitmaken wie de eerste prijs van de dag binnenhaalde. Fred bleek de sterkste voor Bolle. Tim klopte Vos in de strijd om de derde plaats. Daarna ging het in een rotvaart naar de lastigste beklimming van de dag de Potteree. Pirazzio maakte de koers hard en er ontstond een kopgroep van drie met daarbij Fred, Louis en Bockie. Daarachter werd echter niet getreuzeld en net voor de Potteree kwam er een gehele hergroepering. Toch was al snel duidelijk dat al het beukwerk van Pirazzio niet voor niets was geweest want al na enkele meters bergop bleven er nog slechts 6 renners over. De namen: Louis en Fred voor Pirazzio; Bolle voor Filemonte; Bockie en Vos voor Davitamon-Gold en Tim als enige gastrijder. Tim bepaalde zelfs het tempo en daarachter werd wat naar elkaar gekeken. Vos wou het tactisch spelen en liet een gaatje op Tim om de anderen uit hun kot te lokken. Helaas voor Vos was er maar één slachtoffer van dit manoeuvre en dat was hijzelf. Toch mooi geprobeerd. Iets later demarreerde Fred en de anderen konden er alleen maar naar kijken. Bolle probeerde nog maar liet zich dan terug inlopen om naar eigen zeggen zijn knie te sparen. Fred kwam alleen boven en in de spurt voor de tweede plaats won Louis makkelijk voor Bockie. Bolle was vierde en Tim die de hele klim voor zijn rekening had genomen, eindigde vijfde.
Veel tijd voor recuperatie was er niet want iets verder stond de Hurdumont reeds op het programma. Een vrij korte maar zeer steile klim waar in het verleden al velen hun peren hadden gezien. Juan wou anticiperen en demarreerde weg uit de groep. Drie renners - Maxim, Bockie en Niels - probeerden naar hem toe te rijden maar dit bleek lastiger dan gedacht. Net voor de afdaling van La Houppe kwamen ze toch aansluiten maar Juan toonde zich een echte Jan zonder vrees. Hij nam alle risicos in de afdaling en reed terug weg van zijn kompanen. Jammer genoeg voor hem liet zijn parcourskennis hem in de steek waardoor hij net voor de voet van de Hurdumont werd ingehaald door Maxim en Bockie. Niels had moeten afhaken wegens problemen met het voorwiel. Toch kwam er nog één iemand aansluiten na een waanzinnige achtervolging, namelijk Fred, de kopman van Pirazzio. Op de flanken van de Hurdumont nam Maxim het eerste deel van de klim voor zijn rekening. Bockie counterde hem echter en demarreerde, met Fred volgend in het wiel. Fred had nog iets over en reed alweer solo over de top. Bockie eindigde tweede en Maxim derde.
De pech van Niels bleek erger dan gedacht: zijn velg was opengesprongen en verderrijden aan een hoge snelheid was niet meer aan te raden. Bolle, Vos, Jens en Bockie besloten bij hem te blijven. De anderen besloten er nog eens stevig de pees op te leggen en na een stukje hardrijden bleven er vooraan nog slechts drie over: Louis, Fred en Tim. Pirazzio was er vooraan alweer bij met twee en zij speelden het dan ook tactisch. Tim was dan ook compleet kansloos. Ter hoogte van de tussensprint te Elst kwam Fred als eerste voorbij voor Louis en Tim. Hier eindigde ook de lijdensweg van Niels, die tot overmaat van ramp nog te kampen kreeg met een lekke band. Hierdoor moesten we met tien verder op weg naar de laatste klim van de dag de Kasteeldreef. Juan kon alweer zijn benen niet stilhouden en raakte alleen voorop, iets voor de klim. We zouden hem niet meer terugzien en hij won dan ook voor een aanstormend groepje van drie met daarin Tim, Fred en Bolle.
Hierna besloot de meesten dat het mooi was geweest, maar Louis had nog zin in wat extra kilometers en besloot de Grotenberg nog even af te werken. Fred, Tim en Bockie gingen nog even mee alwaar ze getuige waren van een ongelofelijke explosie van de stier van de Bosporus die op zijn 53-11 de hele Grotenberg naar boven vlamde en iedereen uit het wiel kletste. Dit was dan ook het orgelpunt van zijn rit en zo werd duidelijk dat er nog mooie tijden aankomen voor Pirazzio dat vandaag alles won wat er te winnen viel.
Overzicht van de medailles
Pirazzio: 8 5x 1e:4x Fred, 1x Juan 3x 2e:2x Louis, 1x Juan
Filemonte: 3 2x 2e:2x Bolle 1x 3e:1x Maxim (+ eervolle vermelding over z'n krachtexplosie op "de brug van Lierde")
