Het is zwoegen aan het einde van het jaar

De kapitein van de SS WIB1992, het slagschip van de fiscus, had te doen met de bewoners van de taxtoren en nodigde hen uit om oudjaar te komen vieren aan boord van de grote boot.  Er stelde zich evenwel een praktisch doch zeer ernstig probleem: de toren mocht niet verlaten zijn op oudejaarsnacht wegens aangekondigde smokkel van goederen die aan de douane moeten gesignaleerd worden.  Taxtor had een schriftelijk bezwaar ingediend met als motivering dat hij vanop de SS WIB1992 nog beter kon observeren of er geheimzinnige bewegingen gebeurden om en rond de omgeving in het water. Het verweer werd door de maarschalk van de orde van torenwachters kort en goed afgewezen met een korte verwijzing naar de betreffende reglementering.

Maar dan kon Taxmie toch alleen gaan, dacht iedereen zo.  Taxtor was evenwel nog niet vergeten wat Don Quichote had geprobeerd met dat gedoe van “lieve Dulcinea” en zo, en stelde zich voor dat het er aan boord niet beschaafder aan toe zou gaan als de fiscale mariniers boven hun theewater geraakten. 

Anderzijds, als hij op de toren bleef tot na middernacht kon hij taxtorenpunten scoren en die had hij erg nodig na een jaar van middelmatig presteren en vroeg op de avond de gezelligheid in het bed van Taxmie opgezocht te hebben.

Er zat maar één ding op: een vervanger vragen en ultiem nog een wetenschappelijk artikel schrijven onder de titel “Wat is de betekenis van taxtorens in 2020 ?”.  Het werk zou licht filosofisch zijn maar, indien goedgekeurd, een bom aan taxtorenpunten opleveren.

Zo gezegd, zo gedaan.

Hij nam meteen pen en papier en schreef in een razend tempo een essay dat, naar zijn  inzicht het niveau van de hedendaagse doctoraatsschriften zou overstijgen.

Het eindigde met een dankwoord aan Taxmie en een bibliografie die uitgebreid was maar voortkwam uit zijn rijke fantasie.  Zijn tekst was ook grotendeels ontleend aan het op internet beschikbare “Taxtorens en de toekomst” een turf waaraan de maarschalk en zijn ploeg zelf had meegewerkt.

Op 31 december om 23 uur, net wanneer de roeiboot van de SS WIB1992 aanlegde om het paar op te halen en de vervanger al zijn derde Elixir d’Anvers als troost en geneesmiddel tegen heimwee had genomen, legde hij de pen neer en mailde zijn meesterwerk naar de orde van taxtorenwachters. 

Dat zou hem een zee van taxtorenpunten opleveren, zo groot als die die hij dagelijks observeerde.

Het werd een genoeglijke nacht vol met vreugde, gelach en gelukwensen.  En ze bleven maar aan boord slapen want de roeiers dreigden hun steven naar de andere oever te wenden, wat met de Brexit in het vooruitzicht, zelfs in geval van slagen, geen goed idee was.

Als dat maar goed afloopt …

Uw trouwe taxtoren