Het is zondag en dan gaat heel het dorp naar de kerk. We beslissen om ook eens een misviering bij te wonen, we kiezen wel voor de kindermis omdat deze ons leuker lijkt. Alle kinderen dragen hun mooiste kleren en zingen vrolijke liedjes. We verstaan er natuurlijk niets van maar we hebben het dan toch eens meegemaakt. Die namiddag wandelen we met Geneva, 1 van de leerkrachten, naar het meer van bassodawish. We worden echter verrast door een hevig onweer, ja nu voelen we ons hier helemaal thuis. Eens zeiknat aangekomen doet de warme thee ons deugd. We spelen uno met de pastoors en leren hen zwarte pieten, dit was echt enorm schattig. De ene was al competitiever dan de andere en de ene slaagde er ook beter in om zijn kaarten in 1 hand vast te houden dan de andere. Grappig om een pastoor aan te leren iemand te saboteren tijdens een spel (plus tweetjes en viertjes):p.. 

Het lesgeven gaat goed, de kinderen kennen ons nu en ze lijken ons accent beter te verstaan. Dinsdag kwam de chiro uit Muizen op bezoek. We toonden ze de school en wisselden verhalen uit. Die avond waren we uitgenodigd op een grote belgische avond. Met 20 man aten we op de top van een berg, omringd door duizenden sterren, frietjes met mayonaise en gigantische ribbetjes (schaap). Nadien was het tijd om te dansen, we haalden onze schraalste moves boven en dansten tot middernacht. Wat moeten die afrikanen wel niet gedacht hebben over ons .... :p. De dag erna stonden we weer trouw voor ons klasje. Op woensdag probeerden we eens iets nieuws, we speelden dikke bertha (we pasten de naam aan naar fat elephant want dat is hier toepasselijker:p) met de kinderen. Na een hectische speluitleg was het spel echt leuk. Mijn klas vroeg de dag erna welk spel we volgende keer gingen spelen! Donderdag gingen we op bezoek bij father Kamilus. Hij verblijft ook bij father Nestorio, maar nodigde ons uit in zijn ouderlijke huis. De verhalen van de plaatselijke bevolking maken deze reis echt af. Het is interessant om te zien hoe de gewone mens leeft en wat hij moet doen om te overleven.

 

P.S. Voor mijn mamie: er zitten hier kei mooie kleine papegaaitjes, ze zijn fel groen met rood en geel en hebben een roze snavel (love birds). Ik heb ze op foto speciaal voor jou!

 

 

29 augustus - 1september: lake natron

 

Dit was echt een prachtige uitstap! Voor we naar Natron vertrokken werden we eerst nog even door Mto wa Mbu gegidst. Vooral het bananenbier en de veel lekkerdere (en sterkere) bananenwijn zullen ons bijblijven. Na een hobbelige rit van 3uur komen we aan in het warme Natron. De nieuwe lodge van John is buitengewoon mooi. Het eten was er dubbel zo geslaagd, we kregen zelfs puree met vis! De eerste dag deden we niet zoveel want we kwamen vrij laat aan. De tweede dag bezochten we de watervallen. Om bij dit natuurwonder te geraken moesten we eerst een half uur klauteren over rotsen, door water en zand. Het was een avontuur dat we beiden heel leuk vonden. Bura, onze gids, zorgde dat we heelhuids boven en beneden geraakten. Eens aangekomen springen we in het water. Achter de waterval was nog een hele kloof waar het ook heel mooi was. Na een fotoshoot keren we terug naar beneden. De tweede dag staan we om 5u op om de zon te zien opkomen aan het meer. Dit keer wandelen we tussen de zebra's, gnoe's, gazelles, jakhalzen en giraffen in plaats van te rijden. We wandelen naast het meer en zien de honderden flamingo's in de ochtendzon. Omringd door een vulkaan, bergen, zout water en dieren komen we tot rust. Tegen 8u wandelen we terug naar de lodge. Onderweg kopen we nog wat juweeltjes van de Masai om in België te verkopen voor het project. In de namiddag gaan we nog eens zwemmen in de watervallen. We zijn er helemaal alleen en genieten volop van de omgeving. Tot plots de wind het lot van Melissa's broek in eigen handen neemt. Hopla het water in en naar beneden dreef ze. Door de snelle stroming en de goede camouflage kleur vonden we de broek niet meer terug. Met een handdoek rond haar middel liep ze over de stenen en door het water terug naar beneden. Nu kan ze er wel mee lachen maar op de moment zelf was het niet zo grappig. In de late namiddag rijden we naar een 120 000 jaar oude menselijke footprint. We geloven niet dat het echt is, maar na een uitleg van de gids begrijpen we hoe deze voetstappen zolang bewaard gebleven zijn. De uitbarsting van de vulkaan had hiervoor gezorgd. De volgende dag reizen we terug naar Bassodawish.

 

Groetjes, Kathleen

 

1 september t.e.m. 3 september

 

Een drukke bedoening op 1 september in Bassodawish omwille van de twee komende feesten op 2 en 3 september. Net aangekomen, krijgen we plots te horen dat de openingsceremonie van de Administration Block ook de volgende dag is omdat de bisschop het gebouw dan kan zegenen. Al een geluk dat mijn speech al voor het grootste deel voorbereid was! Het gebouw wordt nog snel beschilderd met ons logo (aan papa: hoog in de lucht dus ik heb ze het volledig laten afwerken), de naam van de school en een mooie tekening van een blanke en zwarte die elkaar de hand schudden, helemaal af voor de grote opening dus! De executive officer van Karatu komt het gebouw controleren en keurt het helemaal goed. Op mijn vraag of de teachers houses nu gesponsord worden, krijg ik weinig reactie. Op het moment dat ik uitleg dat we volgend jaar zonnepanelen zullen plaatsen, krijg ik wel reactie: why not this year, it's very cheap! Kathleen haar snelle commentaar was: yeah sure but the government should sponsor something too! Zeker niet misplaatst dus want we kregen weinig respect. Na nog enige commentaren: het laboratorium moet door de gemeenschap betaald worden en leerkrachten kunnen in principe ook in een boom slapen vertrekt de man om nog even de kerk te bekijken. Ik spreek dan maar de architect uit het parlement aan en leg hem uit dat onze donaties op dit moment niet zo groot zijn en iets trager komen omdat we wachten op investeringen van de regering. Lichtelijk overdreven, maar je weet maar nooit of het helpt! Op het einde meld ik nog even dat de executive officer altijd welkom is in België en dan krijg ik toch plots een businesskaartje en nog een asante sana. 

Op 2 september is het dan eindelijk zo ver. Na een massa aan zusters, broeders en priesters ontmoet te hebben, ontmoeten we ook de bisschop en trekken we richting de school. Vincent is er ook bij, hij verblijft momenteel bij John in Endallah en is een van de verantwoordelijken van een studiebeursproject. We ontmoetten hem al eerder bij de chiro, hij is dus al een beetje een oude bekende. Heel veel filmpjes en foto's van de ceremonie dus ik bespaar jullie een grote uitleg. In mijn speech vermeld ik nogmaals de leraarshuizen en de belofte van de overheid aangezien de executive officer er terug bij is. De vlag wordt door burgemeester Michael trots in de lucht gestoken, de eerste keer dat we hem zien! Het glasraam van de gemeente valt ook duidelijk in de smaak. Daarna trekken we naar de opening van de kerk, een beetje saai om een paar uur naar een uitgebreide mis in Swahili te luisteren. 's Avonds rijden we richting Endallah om daar te overnachten, er is immers even geen plaats meer in het huis van de pastoor. Na een gezellige avond aan het kampvuur en heerlijke spaghetti kruipen we ons bed in.

De volgende dag vertrekken we opnieuw richting Bassodawish voor de inwijding van een nieuwe priester, de broer van father Kamilus. Nog meer mensen dit keer! Het officiële gedeelte was iets minder saai. Na de viering volgt er een gezellige maaltijd waarbij we babbelen met een Amerikaanse priester die al in België geweest is. We zijn nu ook iets beter mee met wat er in Irak aan de hand is. Na de maaltijd volgen er nog traditionele dansen. Vincent waagt het om even mee te springen, kathleen en ik blijven netjes op onze stoel meewippen met een kindje op de schoot. Er wordt taart binnengebracht en we krijgen alledrie een stukje in onze mond gestopt door de gloednieuwe priester. In de late namiddag ontspannen we nog even met een glaasje rode wijn en nog meer cake. Een leuke dag dus. 's Avonds keren we (onverwacht) terug richting Endallah waar we gelukkig eindelijk eens tijd vinden om onze blog te updaten. 

 

Greetings,

Melissa 

p.s.: kan er iemand ons eens melden of er al een regering is, we krijgen er namelijk vrij veel vragen over.