Intussen zijn we helemaal geïnstalleerd in Bassodawish! Op onze eerste dag hier maakten we kennis met onze collega's en de directrice van de school. Vooral de mannelijke collega's waren onmiddellijk erg sociaal. We konden overleggen met de leerkrachten Engels en besloten dat Kathleen in het eerste jaar zal lesgeven en ikzelf in het derde jaar. In de namiddag zagen we de leerlingen strijden om verschillende functies zoals head girl en head boy. De leerlingen werden een voor een geïnterviewd en ook wij mochten enkele vragen stellen. We hadden hier echter niet helemaal een goed gevoel bij omdat de andere leerkrachten leken te lachen als de leerlingen niet konden antwoorden, hopelijk gaven we hier een verkeerde interpretatie aan! Bij de pastoor thuis hebben we een grote tweepersoonskamer, eentje waarin ik al eens eerder sliep.  Na de eerste dag vermoeden we al dat het eten toch een beetje lastig zal worden, 2 tot 3 keer geit per dag... Op zaterdag trokken we daarom richting karatu met de jeep van een van de vrienden van de pastoor en kochtten we Nutella en cornflakes. Vader Nestorio is alvast heel benieuwd naar de smaak!Teruggekomen in Bassodawish begonnen we aan ons eerste project: het maken van trivial pursuit. 's Avonds dronken we een pintje met de verschillende pastoors en werden we alvast uitgenodigd om de plantage van father Emanuel te bezoeken, een uitnodiging die we graag aannemen! Vandaag trokken we er na het maken van onze lesvoorbereidingen op uit voor een lange wandeling met Mister Sulle die elke zondag met ons op avontuur wil gaan. We bekeken tijdens onze wandeling het nieuwste waterproject dat er heel goed uitziet. Bassodawish zal voorlopig geen extra pompen nodig hebben :)

 

Groetjes,

Melissa 

 

P.S. voor de boyfriends en andere smssers: de connectie is hier echt heel wisselvallig, het kan zijn dat bepaalde berichten veeeeeeel later of zelfs nooit bezorgd worden. 

 

Op onze eerste safaridag trekken we met onze chauffeur Jacob naar de Ngorongoro krater. Het is er koud en mistig. Het heeft dus weinig zin om aan het viewpoint te stoppen. Eens beneden in de krater aangekomen, valt de mist gelukkig goed mee. De dieren hebben duidelijk geen last van de koude en passeren in grote getale langs onze jeep. Door de hordes zebra's,  gnoes,  buffels,  thompson gazelles, pumba's, nijlpaarden en allerlei vogels voelden we ons in een documentaire. Wat ons het meeste zal bijblijven zijn de 4 leeuwen in het hoge gras en hun 2 superschattige welpjes. Toen de welpjes ons ook nog eens met hun piepende brulstemmetje aan de jeep kwamen begroeten, smolten we helemaal. Even later kruisen 2 babyhyena's en hun iets minder schattige moeder ons pad. Naast al deze schattigheid zagen we ook een andere kant van de natuur: een bende hyena's vielen een babybuffel aan. Een olifant op 1 meter afstand die met zijn oren begon te flapperen, deed ons even in de auto duiken. Aan de uitgang van het park zien we nog kort hoe sommige mensen niet altijd stilstaan bij hoe gevaarlijk wilde dieren zijn. Een baviaan treiteren is geen goed idee, hij kan je wel eens bespringen (dom dom dom *rollende ogen*). Die avond nemen we een koude douche in de guesthouse omdat we niet doorhadden dat we de knop voor warm water eerst nog moesten aanzetten (ook wij zijn wel eens dom dom dom).

De tweede dag rijden we door Tarangire National Park, het park van de olifanten en tsee tsee vliegen. Er zaten weliswaar ook verdacht veel gnoes,  zebra's, waterbokken, jakhalzen,  dikdiks en impala's. Naast troepen olifanten (ook met kleintjes) zagen we twee parende leeuwen (het mannetje heeft een uitstekend *kuch* uithoudingsvermogen van de volle 2 seconden) en een rustende cheeta. Galopperende giraffen waren prachtig om te zien, ook als ze stilstaan zijn het echte fotomodellen! De vrouwenpraat onder ons viertjes maakte de avond echt gezellig,  ook al was het bier te warm. Die nacht kruipen we in ons tentje vlakbij het park. Een luid paniekerende zebra maakte het toch een beetje eng. De volgende dag staan we om 5u30 op om de zon te zien opkomen in het park en een luipaard te proberen spotten. Als onze 24uren permit verstreken is, hebben we helaas onze big 5 niet kunnen afmaken. Toch zijn we tevreden. De cheeta mag van ons gerust de plek van het luipaard innemen want hij blijft het snelste landdier ter wereld. 

Die namiddag leert Katlijn ons afdingen op het marktje van Mto wa Mbu. Vanaf nu geen mzungu price meer voor ons! Na een kort afscheid van onze 2 nieuwste vrienden, gaan we onze mooie afrikaanse kleren ophalen in Karatu. Nu liggen we uitgeteld en met een knorrende maag op bed in the giraf guesthouse. Deze keer hebben we de warmwaterknop al gevonden! 

 

Kathleen en Melissa

 

Vandaag vroeg uit de veren om richting Bassodawish te rijden. Daar aangekomen wacht ons een nog steeds even vriendelijke father Nestorio op. Hoewel we enkel even langs komen om onze grote valiezen af te zetten, worden we toch uitgenodigd aan een (tweede) ontbijt. Kathleen en ik proppen dan maar nog een eitje in onze mond terwijl ook Everest Sulle komt aansluiten. Intussen staat er een gigantische kerk in het dorp waarvan we de opening op 2 september zullen mogen meemaken. We kunnen natuurlijk niet uit het dorp vertrekken zonder de school met zijn nieuwe administratieblok te gaan bewonderen. Beiden zien er prachtig uit. De tuin even mooi aangelegd als anders. Intussen is er ook een nieuwe, goed Engels sprekende directrice. Zij zal alles regelen zodat we les zullen kunnen geven, vooral voor spreekoefeningen kunnen ze onze hulp gebruiken. Na een kort afscheid vertrekken we naar the number one in Karatu. Na een hele zoektocht slagen we er dankzij Happy, de oudste dochter van John, in om Tanzaniaanse nummers aan te maken en er geld op te zetten. Tijdens de lunch genieten we van een heerlijke pizza en de rust in een nieuw hip restaurant. We besluiten de stad in te trekken en na een iets minder aangename gids vinden we de beste die er te vinden is in Karatu: Mister cheaper! Na een korte uitleg van mij zegt hij mij ook te herkennen, ik moet vele groetjes doen aan mijn baba Luc. Samen met hem en zijn vriend Charlis doen we onze eerste aankopen: kettingetjes en een eerste mooie rode stof voor Dorizon en stof voor onszelf om hiermee bij de kleermaker een outfit te bestellen. We zijn benieuwd want binnen 3 dagen gaan we deze oppikken! Later in de avond komen ook onze nieuwe, goedlachse belgische vrienden (Katlijn en Charlotte) na een heel avontuur toch aan in Karatu. Morgen vroeg op want om 7u vertrekken we al richting Ngorongoro.

 slaapwel,

Melissa 

Het is 2u 's nachts als we aankomen op kilimanjaro airport. We zijn moe van de vlucht maar krijgen te horen dat we nog een uur moeten rijden tot onze slaapplaats in Arusha. Na een korte nachtrust in chenillee 1 guesthouse, smaken de eitjes bij het ontbijt ons des te beter.

Zoals de Afrikaanse traditie het wil, wijzigen de plannen, we hadden dus langer kunnen slapen... Na nov een uurtje onze ogen te rusten te leggen, trekken worden we de stad inmet een goedlachs leeftijdsgenootje.de Afrikaanse chaos valt ons direct op: snel rijdende dala dala's en jeeps. Na een verfrissend drankje in het reizigerscafé 'via via', keren we terug naar de guesthouse. Traditie zou geen traditie zijn als John ons niet opnieuw een uur te laat oppikt. Dan begint de lange rit van Arusha naar Endallah. De uitgestrekte landschappen zijn een mooie afleiding: koffieplantages,opgedroogde rivierbeddingen, wagens volgeladen met masai en boma's (woningen) van de masai. Plotseling verschuinen er ook 2 giraffen naast de weg. Een beetje later zien we ook nog een eenzame baviaan de weg oversteken. Die nacht slapen we in het huis van John, waar nog 2 andere belgische gezinnen verblijven. Na een gezellige avond bij het kampvuur met een lokaal biertje, beslissen we om toch maar te gaan slapen. Het avontuur is begonnen!

 

Kathleen 

 

Dag 2: 10/08/2014

 

We worden wakker gemaakt door luid kraaiende hanen. Ze lijken het principe van de opgaande zon niet goed te begrijpen. Na een koude emmerdouche en een (te) stevig ontbijt spelen we wat met Anita (11j) en Katerina (9), beiden familie van John. De beroemde loombandjes zijn bij deze ook in Tanzania geïntroduceert. John toont ons trots zijn tuin waar hij pepers, pompoenen, guava (manjok) en veel meer teelt. Intussen zijn er mannen druk bezig met het verwerken van de maïs en het vullen van de waterbassin. We sluiten onze dag af met een leuk spelletje Perudo met de familie Govaerts. 

 

Kathleen