17 tem 21 augustus

We zijn begonnen aan onze eerste lesweek! Zoals verwacht kunnen de kinderen in secondary school amper Engels. Ze krijgen nochtans al Engels in de lagere school maar of ze begrijpen wat ze leren is een andere zaak. De boeken die de leerkrachten gebruiken geven niet veel uitleg, de grammatica wordt er amper in uitgelegd. De kinderen zelf hebben geen boeken en schrijven alles  blindelings over in hun schriftje. Deze oefeningen leren ze dan vanbuiten, zo lukt het hen toch om te slagen voor de eindexamens. Er is dus duidelijk iets mis met het educatiesysteem in  Tanzania. De leerkrachten spreken gebrekkig Engels en leren de kinderen dus een verkeerde uitspraak aan. Wat wel goed is, is dat ze bereid zijn om te oefenen op hun uitspraak. Zo hebben we al met enkele leerkrachten geoefend door gebruik te maken van een kinderverhaaltje. Dit was heel grappig. Het lesgeven is een echte uitdaging voor ons. De kinderen verstaan ons niet goed maar we proberen via allerlei creatieve manieren les te geven. We concentreren ons vooral op grammatica en pronunciation.

Naast het lesgeven zorgt de cultuur voor een grote aanpassing. Ik had het hier vooral moeilijk mee in het begin van de week. De tanzanianen zijn heel vriendelijk en willen altijd een babbeltje met je slaan, dit is soms heel vermoeiend. Alles verloopt hier heel op zijn gemak (pole pole), wat bij mij soms tot veel frustaties leidt. Ik vind het moeilijk om de touwtjes los te laten en geen controle te hebben over een situatie. Dit is dus mijn uitdaging! Tanzania kan mij dus nog heel wat leren. Nu gaat het beter, de cultuurschok is gepasseerd en het enthousiasme is weergekeerd! We ontmoeten hier veel mensen en elk heeft zijn eigen verhaal. 

 Vandaag deden we onze was zoals elke vrouw het hier doet, op haar knieën in het gras en schrobben maar. Terwijl het in België kouder wordt, staat hier de zomer voor de deur. Benieuwd wat deze zal meebrengen.

 

Kathleen