Het is serieus aan het kribbelen om te vertrekken.  De dagen op het werk lijken nu wel een eeuwigheid.  Het kan niet vlug genoeg vrijdag zijn.  Of eigenlijk zaterdagmorgen als we ginder aankomen en die alpenreuzen voor ons zien.  Bij mijn vrouwtje kribbelt het ook al, maar dan anders.  Zij zal er een klein weekje alleen voor staan met de 2 kids.  Niet gemakkelijk met een dochter van 5 en zoontje van 3.  Er is ook nog altijd de enorme steun van mijn ouders die met veel plezier en liefde ook voor de kindjes zorgen.  Waarvoor ik ze heel dankbaar ben.
Gisteren heb ik mijn laatste voorbereidingstochtje afgewerkt.  Ik heb 75 km gereden met een drietal hellingen.  Mijn doel van 4000 km heb ik net niet bereikt.  Ik ben namelijk gestrand op 3945 km.  Moest ik de laatste 2 weken kunnen fietsen hebben zoals in de maand april, zou ik ver boven de 4000 km uitgekomen zijn.  Maar door allerlei omstandigheden heb ik maar 2x in 14 dagen kunnen fietsen.  Hopelijk ondervind ik hier in de Alpen geen last van.  Maar ik denk dat het mij juist goed gedaan heeft om eens een kleine rustpauze gehad te hebben.  Anders kon ik misschien oververmoeid aan ons Alpenavontuur beginnen.
De koffers zijn ook al klaar en de fiets heb ik gisteren een laatste opknapbeurt gegeven.  Nu in de tuin nog de laatste karweitjes opknappen en mij nog zoveel mogelijk met Nathalie en de kinderen bezighouden.  Onze Yeline wordt naarmate we vrijdag naderen alsmaar meer aanhankelijker.  Daarjuist toen ik ze in bed stopte zegde ze dat ik de hele nacht moest bij haar blijven.  Dus het zullen vrijdag traantjes worden bij mijn dochtertje. 

Het volgende berichtje dat ik zal posten, zal na de reis zijn.  Dus het zal eventjes stil zijn op mijn blogje.  Maar ik beloof jullie dat ik van elke dag een verslagje zal maken en jullie alles laat weten over mijn eerste fietsreis in de Alpen.

groetjes Sven