Mensen hebben heel lang gelukkig geleefd zonder ook maar enige beschikking tot suiker te hebben. Suiker kwam namelijk maar op rond de zesde eeuw na Christus. Wat aten die mensen dan wel als ze eens zin hadden in iets zoets? Bessen, fruit, noten, zoete granen en groenten en soms eens wat honing uit een bijenkorf. Dat was meer dan genoeg om samen met het vlees dat ze aten te zorgen voor gebalanceerde voeding en dus een gezond en goed functionerend lichaam.

Intrede van rietsuiker

Alexander de Grote was vermoedelijk een van de eerste europanen die kennis maakte met het zoete sap van rietstengels die ze al enige tijd kenden in Oost India en China. Daar was immers al geweten dat deze zeer zeldzame rietstengels een zoete smaak afgaven als je erop kauwde. Ze pletten het zelfs al om er sap van te maken dat je zo, of gestold kon mengen met andere voedingsstoffen. Het was met dit laatste, qua uiterlijk op zout lijkende goedje dat Alexander en zijn legers te maken kregen. Zij beschreven het onder meer als zout dat naar honing smaakte, of honing die uit rietstengels kwam.

In het begin was dit suikerriet zo zeldzaam dat het werkelijk een luxeproduct was. In het Perzische rijk echter begonnen ze ook suikerriet te verbouwen en omstreeks 600 n. C. ontstond daar voor het eerst een raffinageproces. Het was nog heel basis, maar er konden brokjes suiker gemaakt worden die al iets beter bewaarden dan voorheen. Het bleef nog steeds een luxeproduct dat bijna zijn gewicht in goud waard was. Maar later kregen ook de Arabieren suikerriet in handen en daar zien we voor het eerst iets heel merkwaardig gebeuren.

De Arabieren bouwden de suikerproductie namelijk zo ver uit dat het niet langer een luxeproduct was. Nu konden dus niet alleen de rijke officieren, maar ook het leger zelf ruimschoots meegenieten van het goedje. Met alle gevolgen van dien. De Arabieren hadden namelijk een zeer groot rijk uitgebouwd dat zich uitstrekte van de Indus tot de Atlantische oceaan. Maar toen hun legers suiker kregen werden ze slap en verloren hun vechtlust en moed. Uiteindelijk moesten ze een groot deel van hun rijk opgeven aan de vijanden en zich terugtrekken. De suiker zorgde niet alleen dat de soldaten hierdoor hun opdracht vergaten, maar ze lieten zich er zelfs door omkopen!

Intrede van bietsuiker

In de tijd van Napoleon werd er gezocht naar een nieuwe suikerbron. Deze werd gevonden door een Duitse geleerde die de Babylonische suikerbieten ontdekte. Zijn leerling slaagde erin om ook van deze de suiker te isoleren uit de plant. Toen Napoleon Duitsland binnenviel en hier hoor van kreeg, stelde hij meteen Franse geleerden aan het werk om een rendabele manier te vinden om uit deze bieten suiker te halen. In 1812 slaagde Benjamin Delesset er in om een vrij goedkope manier te vinden om suikerbiet te raffineren. Vanaf dat moment werden er massaal suikerbieten verbouwd en raffinaderijen opgezet om zo een nieuwe gigantische suikerindustrie te ontwikkelen. Dit zorgde er echter voor dat suiker niet langer een luxeproduct was omdat bietsuiker veel goedkoper produceerbaar was. Met als gevold dat de legers van Napoleon ruime rantsoenen kregen van de suiker en zo speelde zich hetzelfde verhaal af als bij de Arabieren. In hun tocht op Moskou werden de ‘suikerzoete’ Fransen in de pan gehakt door een ‘achterlijk’ volk, maar wel een volk dat nog geen suiker kende. 

15-02-2015 om 14:26 geschreven door ~Mela~  

Van alle smaken die er zijn is zoet nu toch wel de meest geliefde. Daar zijn toch veel mensen het over eens. Lekkere taartjes, en koekjes, en snoepjes, en gebakjes, noem maar op. En vergeet vooral niet dat ook de ketchup die het zoetste smaakt toch wel vaak de lekkerste is! En eten we niet allemaal graag choco, confituur, honing,.. op onze boterham? 

Wat hebben al deze voedingsmiddelen nu gemeen dat ze zo aantrekkelijk maakt? Het antwoord is simpel: SUIKER!

‘Is daar dan iets mis mee?’ vraag je je nu misschien af.

Ik geloof van wel, maar oordeel vooral zelf! Ik heb de voorbije zes maanden onderzoek gedaan naar de invloed van suiker op ons lichaam en ons immuunsysteem, en ik heb tevens die zes maanden zelf geen toegevoegde suikers gegeten.

‘Heb je helemaal geen suiker gegeten?’, ‘Ik zou dat niet kunnen hoor!’, en ‘Wat kun je dan wel nog eten??’. Dit waren de reacties die ik regelmatig te horen kreeg als ik mensen vertelde waarom ik nu geen stukje van die taart nam of het koekje liever liet liggen.

Nu ik zal het je eens vertellen, ik heb wel wat suiker gegeten, één keer per maand wel bepaald. En dit heb ik gedaan zodat ik dan kon voelen wat voor effect dit had op mijn lichaam dat na verloop van tijd de suiker niet meer gewoon was. De gevolgen waren niet bepaald fijn! Maar meer hierover vertel ik later meer. Nu om te antwoorden op de vraag wat ik dan wel nog kan eten: ontzettend veel! Het voornaamste wat in feite wegvalt is fastfood, frisdranken en comfort food. Maar alles van vruchten, groenten, bessen, granen, melkproducten en raw food, mag ik wel nog eten. Dit betekend uiteraard wel dat je goed moet opletten wanneer je verwerkte producten koopt, want daar zit het gevaar. Hoe de verhouding in België precies ligt weet ik niet, maar in Amerika bijvoorbeeld is aan 80% van alle voedingsproducten suiker toegevoegd!

Als je nu denkt dat  een leven zonder suiker voor jou te hoog gegrepen is, wacht nog even met oordelen tot je weet wat voor gevolgen het eten van suiker allemaal op je lichaam kan hebben. Hoe langer hoe meer wetenschappers en universiteiten beginnen onderzoek te doen naar suiker in verband met obesitas, met diabetes type 2, met de ziekte van Alzheimer, met hart- en vaatziekten, noem maar op, en zelfs met kanker! Het is bijvoorbeeld al bewezen dat suiker de kankercellen voedt!

Ik schrijf deze blog in de vorm van een handleiding voor al wie graag net als ik fit, energiek, gezond en met een gelukkig lijf door het leven wil gaan. Een gids om suikervrij te leren leven! En jezelf te verlossen van de verslaving die suiker (onbewust) voor velen van ons is.

Ik heb deze zes maanden niet in mijn eentje deze uitdaging aangegaan, ik heb een paar honderd mensen aangeschreven, waarvan goeie honderd mensen geïnteresseerd waren om mee te doen en soms zelfs heel dankbaar waren voor de kans die ik ze hiermee bood. Ook kreeg ik een aantal reacties van mensen die dit al gedaan hadden of er al mee bezig waren. Eentje daarvan vond ik zo mooi en inspirerend dat ik ze hier wil delen. Het geeft ook meteen een duidelijk beeld van wat je kunt verwachten eens je de stap zou zetten richting een leven vrij van toegevoegde suikers!

Beste Mela,

Wat goed dat jij over zo’n belangrijk onderwerp jouw eindwerk maakt! Ik ben jaren geleden begonnen met zo suikerloos mogelijk te eten. In het begin had ik ontwenningsverschijnselen: snakken naar suiker, het gevoel dat ik zou doodgaan als ik geen suiker kreeg, zweten, hoofdpijn… Kortom: alle ellende die je je maar kon voorstellen. Na een week echter waren al deze symptomen weg en voelde ik mij als herboren. Ik kon helderder zien, horen… Mijn zintuigen stonden scherper, ik voelde mij veel energieker, was veel opgewekter ook… Ik heb ongeveer een jaar heel strikt het suikerloze schema gevolgd, omdat ik er zeker van wou zijn dat mijn lichaam het ‘begrepen’ had. Daarna ben ik overgegaan tot een milder regime, d.w.z. in de regel geen suiker, maar als ik ergens naar een feestje moet of er is thuis een feestje, dan kan het wel. Met Pasen en sinterklaas mag het wel, volop zelfs. Dan houd ik mij niet in. Maar wat zie ik? Ik heb er snel genoeg van. Ik grijp spontaan niet naar zeer gesuikerde dingen, voel er zelfs walging tegen soms. En als ik door omstandigheden (bijvoorbeeld reizen in een ver land met een heel andere cultuur) toch  meer suiker eet dan gewoonlijk, dan heb ik al snel  diarree of buikpijn. Ik voel mij dan heel moe en futloos. Ken je het boekje ‘suikerweeën’? Moet je zeker lezen als je met dit thema bezig bent!

Veel groetjes,

Marleen

12-02-2015 om 00:00 geschreven door ~Mela~  

Hi! 

11-02-2015 om 20:30 geschreven door ~Mela~