Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Stijn & Tine vs. the USA
12-07-2009
Jetlag
We zijn terug thuis! Perfecte vluchten gehad, geen vertragingen, alles volgens het boekje. Helaas geen goei plaatsen gekregen deze keer, we zaten midden midden in het vliegtuig, wat niet praktisch was gezien de verbrande lichaamsdelen. Maar alles went! De uren streken voorbij en voor we het wisten waren we terug in Rainy Belgium! En nu JETLAG!
voor alle nieuwsgierige zielen onder jullie, volgende facebook link voor een hoop foto's, wie details wil: contact us!
Er stond niet veel op ons schema. 's Morgens uitgeslapen en koffiekoeken en drinken gaan kopen in supermarkt. Naar het begin van Venice Beach gereden naast de Venice Pier en daar op 't strand gaan liggen. Uiteraard ook in zee geweest en gelezen. Dan fiets gehuurd en heel de Bike Lane afgereden over het strand. Dat pad (ook bekend van film en tv) begint hier en eindigt aan Will Rogers State Beach (hét Baywatch-strand!). In het heenrijden was het een beetje wind op kop en deden we er toch 3 kwartier over, je kan dus inbeelden hoe lang dat pad is, en hoe groot breed en lang de stranden hier zijn.
Helaas stond het zonneke ook hoog en warm! Ge kunt u al wel inbeelden hoe we eruit zien. Right: de combinatie van zout water, zon, wind en een te lage factor zonnecreme: we zijn gebakken! Rood is de kleur! Aftersun, de boodschap, de pot is al voor de helft opgebruikt, en smeren maar. De nacht was dan ook vrij pijnlijk.
Ondertussen bereiden we ons voor op de laatste lange trip: terug naar huis. De koffers zijn gepakt, hopelijk niet gigantisch overladen en wij trekken een hoop kleren aan, makkelijk wordt andere koek. Om nog maar te zwijgen van de 10uur durende vlucht naar London.
gespot wildlife: zeemeeuwen: miljoenen - zwemmende vis: 1 - pelikaan: 3 - lelijke schijtduiven: te veel - Amerikaanse truttemiekes: 3 - zotte belgen die ni genoeg zonnekreem smeren: 2
Tot in den Belgique!
Voor het geval dat: vluchtnummer 282 en 396, dus geen onnodige telefoontjes naar het Ministerie van Buitenlandse zaken!
Hier zijn we weer, high speed internet: mijn gat! De connectie valt steeds weer weg dus hopelijk duurt het nu minder dan een uur om een bericht te kunnen posten. Wat zijn we toch gigantisch verwend ins ons Belgenland. Dat even terzijde, het was een woelige nacht, na een zalig diner bij een echt goeie Italiaan (inrichting was super, zelfs een Paus-ruimte hihi), weer op tijd bedje in (vroeg op voor de studiotour). Maar geen bal geslapen, de isolatie is hier gene vette en midden in de nacht werden we allebei wakker van een stelletje clochards dat het nodig vond een ganse discussie te voeren op straat met het nodige lawaai erbij. Zelfs hier aan de jachthaven zitten er best wel een hoop bij elkaar. Soit. Om 4u dan maar BreakfastTV opgezet tot we weer in slaap vielen, toch nog een paar uur goed geslapen. Wekker gezet, maar er was iets mis en hij liep niet af, gelukkig waren we alweer op. Ritje naar Paramount was toch wel een vette 3 kwartier rijden, eens aangekomen: geparkeerd en onszelf aangemeld. Chique inkomticket gekregen en van daaruit recht de Studio store binnen, uiteraard weer memorabilia gekocht (enige kans op de tour), ticket betaald en follow the guide! Hier zie je de echte studio's, zonder al het theme park gedoe, gewoon, zoals het is. Jammer dat het zomer is en er veel plat ligt, dus geen bekende koppen gezien, wel de studio van Dr Phil ingericht gezien en foto's genomen. Normaal gesproken is dit absoluut uit den boze hier, maar het mocht, waarschijnlijk door het gebrek aan bekende koppen en studio's in actie. Ook de echte Studio 18 van Sunset Boulevard gezien, stond nu leeg en de replica's van New York. Voor zijn geld, zeker de moeite waard om gezien te hebben. De wereld van TV en film is en blijft iets magisch. Ze waren op het terrein de premiere van een nieuwe reeks aan het voorbereiden zodat de oude (authentieke) inkompoort van Paramount bedekt stond met rieten panelen. Van daaruit nog even naar Hollywood Blvd gereden om de laatste ditjes en datjes koffervulsel te kopen en zo weer via Sunset Blvd naar de kust om naar de beach te rijden. Onderweg was het een gigantische chaos, de snelweg richting The Valley was afgesloten vanwege een bosbrand. Met alle verkeersellende vandien. Stonden we in de file naast een zekere Bob Smith en zagen we een consul van het een of andere land, stond er niet op. Santa Monica beach: zalig in't zonneke gelegen, wat golfjes ingesprongen, best wel koud, dat water van de Pacific Ocean. Maar ge hebt hier echte golven en geen pisbaaien zoals bij ons. Het was druk op 't strand, maar voor ons was er nog een klein plekje over. Aangezien de parking hier wel wat kost, zijn we dan hier bij Bubba Gump gaan eten (snel na San Fran, maar zeker zo goed, als je goed en betaalbaar wil shrimpen is dit het adres! - hier toch). Nu terug op de kamer, even geprobeerd iets te drinken in de bar, maar verder dan een Stella zijn we niet geraakt, we zaten er helemaal alleen en das ook gene fun. Michael Jackson is hier nog steeds niet van het scherm te gooien, net als de boodschap van dochter Paris, ze gaan er gewoon nog verder in en men vindt nu al allerhande 'heilige' symbolen vanuit de hemel: een afdruk op een toast, vormen in eten, ...noem maar op, they're getting a little bit crazy!
Morgen nog één dagje strand en dan breken de laatste uren al aan.
Deze morgen opgestaan, een koffie gemaakt, een boterham met hesp,
douche genomen en vertrokken richting Hollywood. Hoewel het allemaal LA
is, is het toch wel een eindje af van het hotel. Gelukkig zijn de wegen
hier recht op recht en is het allemaal lekker makkelijk te vinden. Wij
richting Paramount Studios, in de hoop een studiotour mee te kunnen
pikken, maar vandaag zat alles al vol. Ineens geboekt voor morgen om
11u. Dus ook nog niet teveel foto's genomen en recht naar het Hollywood
Sign. Je geraakt er, maar niet all the way up, dus rijden we maar door
een mooie buurt (waar er wellicht ook al wel celebs wonen, maar we het
niet weten) tot een punt waar je het al wel goed kan spotten en kan
vastleggen.
Van daaruit naar de Hollywood Boulevard, je weet wel die lange straat
met de sterren op den trotoir, en een heel eind over bekende sterren
gewandeld. Teveel om allemaal op te noemen, laat staan te filmen,
fotograferen, e.d. maar het zijn er wel heel wat. Volgens Stijn is het
hier heel wat properder en toffer gemaakt dan zoveel jaar geleden.
Uiteindelijk naar Sunset Boulevard gereden en die helemaal tot bijna
het einde afgereden, hier woont wel een hoop poepsjiek volkje bij
elkaar aan de huizen te zien. Aan de hand van het boekje dat we kochten
waar wat adressen instonden van bekenden (dat zwaar gedateerd blijkt te
zijn), even wat buurten doorgereden en op zoek gegaan naar het huis van
Tom Hanks, en gevonden, hij was niet thuis. Voorbij het oude huis van
Tom Cruise, de mansions van Goldie Hawn/Kurt Russel, Engelbert
Humperdinck, The Governator, Phil Collins, en nog zoveeeeeeeeel meer
gereden. Uiteraard zie je niet meer dan een gigantische omheining of
poort en hier en daar een schim van een raam.
Na onze tocht op zoek naar Celebs, rustig teruggereden, even langs Fox
gepasseerd (ook best groot hoor) en op weg terug naar het hotel een
ijsje gekocht. Vandaag is het de Memorial Service voor Michael Jackson
en het is langs geen kanten van het scherm af te slaan, it's
everywhere!!! Het was ook aanschuiven aan zijn ster op de Boulevard,
maar we hebben ze gespot!
Langs Los Gatos, Los Olivos, Los de snelweg op naar Santa Barbara, Santa Monica, Santa Claus > Marina Del Rey
Vanuit Santa Maria vertrokken richting zuiden: LA, rit van ong 250km, op't gemakske. Rond de middag even langs Santa Barbara gereden, eigenlijk niet veel aan en pas 's avonds ontdekt dat we er op zoek moesten gaan naar het huis van Michael Jackson of tenminste een ommetje langs Neverland moesten maken, maar ja hij was toch ni thuis. Dan maar een luncheke gedaan in Ventura, wat een veel mooier stadje blijkt te zijn, iets gevonden waar je Europees getint hapje kon eten. Dus genieten van een slaatje en broodje kip met ne smakelijke Latté en Ice Coffee. Was een zalige belevenis na bijna drie weken junkfood. Verder op schok, rond 14u aangekomen in het hotel, best snel gevonden, het uitzicht vanuit de kamer is los op de jachthaven van LA! Eindelijk alles eens uitgepakt, pakt makkelijker in om terug te vertrekken (gewicht balanceren tussen de koffers). En dan nog even Santa Monica gaan verkennen: high class stadje hoor, winkelstraat à la Meir (maar winkels niet zo best), de eerste Amerikaanse Esprit gezien, gene vette uiteraard. Wie had het ooit gedacht, maar de shops beginnen te vervelen na een tijdje! Wij auto verzet en even over de Pier gelopen in de hoop een terras te vinden: ijdele hoop uiteraard. Amerikanen moet je nog uitleggen wat een terras is. Dan op zoek naar een geschikt iets om te eten, maar alles blijkt hier ook een high class prijs te hebben, dus we kozen voor de optie salad bar in de supermarkt en kapten 2 bakken vol met frisse dingen, sla, pasta, gewoon non fat food, aten het op de kamer op met een pintje erbij en het was een welgekomen afwisseling. Vroeg naar bed.
Langs de uitgestrekte kustlijn (lees hoge bergen en veel haarspeldbochten) vanuit San Fran richting zuiden vertrokken na de eindeloos lang durende Wimbledon mens final die we vanuit ons bed konden volgen(die trouwens fantastisch was en hiphiphoera voor Federer). Alles verloopt vlotjes. Een paar keer uitgestapt om een mooi zicht te pakken. En één keer om een wel heel merkwaardig zicht: een troep zee-olifanten!!!! Net toen we ons afvroegen of er hier zuidelijker ook nog zeeleeuwen zouden zien, kijken we los op een baai waar ze met zen allen liggen. Eerste idee is een zeeleeuw, maar het blijken kolossen van zee-olifanten te zijn die liggen te snurken op het strand. Weer iets om niet te vergeten! Morro Bay blijkt niet waardig te zijn om ons op logé te hebben en we besluiten verder door te rijden. Pismo Beach, kanshebber, ware het niet dat alle motels hier waanzinnig duur zijn en we dat niet over hebben voor één overnachting. Dus we zijn beland in Santa Maria, goedkoop motel, best ok. Iets voor te eten blijkt ook al moeilijker te worden, gezien de Amerikaanse cuisine, maar optie Red Lobster (keten die kreeft en scampi ed serveert) was een welgekomen afwisseling van alle andere diners. En voila, we zitten nu op het terras (den overloop dus) van het motel met een glaske wijn in handen de verslagen al uit te typen aangezien er weer geen free internet is geweest de afgelopen dagen. Morgen: de finale bestemming: Marina Del Rey, LA
wildlife gespot laatste dagen: herten: 5 - roofvogels: 100den - bevers (platgereden): 3 - eekhoorn: 3 - pelikaan: 5 - zeeleeuwen: zeker 100 - zee-olifanten: 50tal - mussen: veel - onvriendelijke chinees: 1 - vriendelijke chinees: meer dan 1 - dikke Amerikaan: te veel - lelijke Amerikaan en slechtgeklede Amerikaan: idem - hond die dure ijskreem eet(volgens baas): 2 - schooiers: veel - grappige schooier: 1 (I wont lie about it, i just want a beer!)
Ochtendtour op Alcatraz, dwz: vroeg opstaan om naar de Fishermans Wharf te trekken (de andere kant van de stad). Nog vroeger dan we eerst planden opgestaan, gedouched en vertrokken richting de Cable Car (je weet wel: het trammeke in San Fran dat in alle films e.d. wordt getoond), ticket voor de ganse dag gekocht en hop we zijn weer op schok. Je staat er niet bij stil hoe steil het hier is, de stad ligt op een berg en langs alle kanten kan je zowel omhoog als omlaag, gelukkig is er het trammeke. Eens het eindpunt van de lijn bereikt, moeten we (blijkt) nog een heel eind te voet om aan de juiste pier aan te komen. Je merkt nog niets van de gekte die later de dag zal aantreden. Bootje op naar Alcatraz en daar heel wat gewandeld en de audiotour in het NL (!!!) gevolgd. Zeer interessant allemaal, je krijgt een zeer correcte en goeie uitleg over wat er toen daar allemaal was. Echt de moeite waard! Rond 13u teruggekomen van Alcatraz, even langs de piers gewandeld en eens gaan kijken wat er zoal te doen was, het is immers een speciale dag voor de Amerikaanders! Op het einde van Pier39 heb je BubbaGump, shrimp restaurant (gekend van Forrest Gump) en daar zouden we ook s avonds gaan eten. Voor die ene keer dat je hier de kans hebt: GAAN! (Alleen hadden nog honderden datzelfde idee en konden we 2u wachten voor we een tafel hadden, later werd het zelfs 3u wachten. Uiteraard deden we dat, gaven onze naam op en wachten maar, het was het wachten meer dan waard). Langs de zeeleeuwen gewandeld, wilde, die hier wat op pontons komen liggen rusten, super! De entertainmentfactor is hoog vandaag, overal staan er podia voor bandjes, dj sets, straatmuzikanten en standbeeldmannen (alleen moeten ze eens dringend op cursus komen in t Stad, ofwel waren ze zat ofwel hadden ze een zware vorm van Parkinson, maar goed was het echt niet). Wij nog een paar keer met het trammeke gereden, dagpas moest eruit, en weer vele stadsdelen gezien. Zelfs rechtop gehangen aan het trammeke, ook kicken! Even getwijfeld of we een fiets zouden nemen om de Golden Gate Bridge over te rijden, maar dat was hilarisch duur, dus skipten we dat, iets voor een volgende keer! Na het eten s avonds bij BubbaGump was het uitgebreid vuurwerk, ze hebben er weer voor ettelijke miljoenen de lucht in geschoten (welke crisis). Iedereen is hier blij en het lijkt alsof de ganse stad hier aan de pier staat. Uiteraard moet al dat volk ook nog terug de stad in, wij als pientere Europeanen en wetend hoe het in Antwerpen is: op tijd terug naar de trammekes om voor de rush terug te geraken. Goed idee, goede uitvoering, we zagen de lijn achter ons enkel langer worden! Met het vuurwerk achter ons reden we terug de heuvels over en kwamen we al snel terug aan het hotel uit.
If youâre going to Saaaannn Fraaaancisco (zing mee)
Tocht van Mammoth Lakes naar San Fran: Dwars door de bergen, op en neer, tocht is lang en op sommige plekken eentonig. Maar dan kom je aan Yosemite National Park en de eentonigheid verdwijnt, rijdend door bergen met eeuwige sneeuw bedekte toppen en meertjes en riviertjes langs de kant. Het zou hier nog mooier zijn moest de uittocht van de stads- en omringende mensen niet zo gigantisch zijn. Het is immers de 3de juli en iedereen heeft vrij (of zo lijkt het toch). Campers met massas en heel wat hikers, frigoboxen, tenten, noem maar op. De zichten hier zijn fenomenaal mooi. Eens Yosemite uit, rijden we door weer mooie landschappen en zien we plots een hert aan de kant van de snelweg!!! We rijden door tot aan de Oakland Bay Bridge, betalen een tol, staan in de file en recht voor ons de prachtige stad San Francisco! Ons hotel, weer ne wauw, den Intercontinental vinden we al snel en vinden we alweer ne plusser op deze reis. Gigantisch verschil met de Motel 6 van voorbije nacht waar we meer betaalden dan opvoorhand geboekt hotel hier. Luxe bed, flatscreen tv waar we thuis alleen maar van dromen en een mega badkamer die de schuifdeur heeft die we thuis ook willen! Tijd voor ontdekkingen. Plannetje gekocht en wijle weg, richting Chinatown. Reuzegezellig, veel winkeltjes, en voor de festiviteiten ook een Chinees ensemble dat -wat wil je anders- chinese muziek speelt. Niet om aan te horen maar ze doen hun best om de feestvreugde mee te verspreiden. Uiteraard hier lekker gaan Chinezen (eten wel te verstaan). Het is hier wel een pak frisser dan we gewend zijn, van 30-40° naar ineens maar 18°. Uiteraard niet zo voorzien op koude, dus koopt Tine een truitje waar duidelijk San Francisco opstaat, Stijn trekt zijn twee truien aan. Het is al feest, pre-4th of july vuurwerken en sfeer.
Even een berichtje via de iPhone.
We zijn onderussen San Francisco voorbij. Twee dagen wind, wolken, maar ook zon en vooral the 4th of july.
We zijn nu in Santa Maria. Morgen rijden we door naar eindbestemming LA.
We moesten in SF weer betalen voor internet en ook hier, maar vanaf morgen lezen jullie hier het verslag van de afgelopen dagen.
onze mobiele foto's zijn helaas te groot en bloggen neemt ze niet aan, uiteraard geen photoshop bij, dus voor alle niet facebookers, met onderstaande link kan je ze wellicht zien:
Deze morgen uitgechecked in de Paris en weer de baan op richting San Francisco. Langs Death Valley gepasseerd en naar Badwater (laagste punt in DV) gereden, even uitgestapt, maar je houd de hitte niet erg lang uit. Het brandt op je lijf langs alle kanten. Vegas was warm (rond de 40°C en meer), maar hier gemiddeld 10°C warmer! Feeling hot hot hot! Even getankt in Stovepipe Wells (het meest idiote plekje op de landkaart van de States) en de bergen door. Dit was wel een lange, redelijk saaie tocht. De bergen blijven maar komen en het uitzicht blijft er hetzelfde uitzien voor 100-en km's. Een gigantisch verschil met waar we vanochtend vertrokken zijn, de drukte versus de leegte en het niets. Effe wennen. Elk boerengat heeft hier ook zijn eigen McDonalds en 37 verschillende kerken. Ondertussen aangekomen in Mammoth Lakes, Motel 6. Het is hier voor de bergen nog redelijk warm van temperatuur, maar in de zomer niet zo gek veel te zien. In de winter zal het hier wel een pak interessanter zijn vanwege de ski-gebieden. Maar de sneeuw kon niet aangeleverd worden voor ons korte verblijf.
Morgen nog een lange, hopelijk interessantere, rit richting San Fran. Helaas zonder iPod, hij is plat en hebben de lader niet bij. Misschien de phone inpluggen.
Voila, we zijn back on track. Na het laatste lange bericht hadden jullie wellicht al door dat onze twee dagen voorsprong gingen dienen om extra in Vegas te zijn. Effe Cheaptickets.com geraadpleegd en wat bleek: de Luxor en New York New York waren nog beschikbaar voor de belachelijk lage prijs van $ 50,00 per nacht/kamer, geen twijfel mogelijk om één van deze hotels te kiezen, vele van de motels/hotels waar we tot nu toe al sliepen vragen veel meer dan dat (en voor veel minder comfort). Dus voila, we kozen voor de Luxor, effe online geboekt en betaald en off we went! Na een ochtendje Bryce Canyon, tot het verste punt, reden we dus richting de woestijn/Las Vegas. Het is niet uit te leggen, kilometers droogte en niks en dan verschijnt vanuit het niets als het ware een stad zo groot als Antwerpen en Brussel tesamen. Van ver zie je de hoge buildings en stoeferij van de Strathosphere. Hier blijkt ook een mega outletcenter te zijn, dus vooraleer we de auto netjes aan het hotel laten parkeren, toch effe shoppen natuurlijk. En dan, volg de borden Las Vegas Boulevard (The Strip) en trek uw ogen open! Onbeschrijflijk, vanuit de woestijn kom je in een plek waar alles kan, mag en boordevol tegenstellingen. Hotels met uitgebreide fonteinen, showkes op straat, torens van hotels. Je kan het je niet gek genoeg bedenken of het staat hier! Dus wij rijden richting South waar de Luxor met zijn piramide en sfinx ons staat op te wachten. De auto parkeer je zelf of laat je parkeren, wij kiezen voor optie 2, niets is makkelijker dan Valet parking (plus een pak veiliger) en trekken richting check-in desk. Ongeveer een uur later mogen we de kamer op en vanaf dan vallen we van de ene verbazing in de andere. Onze kamer bevindt zich op de 13e verdieping IN de piramide met uitzicht op de achterzijde en de 5 zwembaden! Even opfrissen en dan eens op wandel gaan. Wat je ook doet, eender in welk hotel, door het casino zal je gaan en al snel wandel je (zonder het te beseffen) van het ene hotel in het andere. We hebben er vele van binnen gezien. Na een tijdje wandelen, zijn we gaan eten in den MGM (meeeeeegggaaaa!) in het Rainforest Cafe (redelijk tegenstrijdig), zalig gegeten.
Vegas dag 2: heel het zuidelijke deel van de Strip gewandeld, het is er bloedheet, wil je afkoeling, loop je even binnen verder. Het is zo moeilijk om al die waanzinnige hotels op beeld of in woorden vast te leggen. Je moet het gewoon zelf zien, anders bestaat de kans dat je ons helemaal niet zal geloven. De fonteinen aan het Comomeer van den Bellagio die op het ritme van zalige muziek hun kunstjes tonen, den Eifeltoren op schaal 1/2, Caesars Palace met zijn 5 mega-hoteltorens en nog 1 in aanbouw, de Venetian waar je met een gondel zowel buiten als binnen kan varen, de rollercoaster van de New York. Elk hotel heeft hier wel iets om mee te pronken en waarvan je wauw zegt. Soit, na ettelijke uren wandelen: ZWEMBAD! Welverdiende rust en afkoeling! 's Avonds ons te goed gedaan aan één van de vele uitgebreide buffetten, een spelleke gedaan (klein winstje) en bed in!
Vegas dag 3: aangezien we maar twee nachten Luxor hadden, moesten we zowiezo uitchecken om naar de overkant te gaan, naar de Paris. De uitgelezen moment om met de auto tot aan Hoover Dam te rijden en even de drukte uit te zijn voordat de auto weer 2 dagen in een parking staat. Ondertussen outletcenter 2 nog even meegepikt (gene vette). Hoover Dam is tof, spectakel, maar tja het is en blijft een dam. Het meer erachter staat gigantisch laag (zal je nog wel zien op foto), uiteraard komt hier gigantisch veel volk op af en is het filerijden vanaf 3km ervoor. Op deze moment zijn ze er bezig een brug te bouwen, waarschijnlijk om het doorgaand verkeer niet onnodig op te stroppen door die hordes toeristen. Eigenlijk vonden we dat (brug) wauwer dan de dam itself. Maar we hebben het gezien. Terug naar de Strip, de Paris binnen. Kwijl kwijl, alles is hier perfect in Parijs-sfeer, een Arc de Triomphe op de oprijlaan, den Eifeltoren, beelden, fonteinen, alles is hier perfect nagemaakt, tot in de kleinste details. Je waant je onmiddelijk in Parijs en zou gelijk Frans beginnen praten. Zelfs het casino is little Paris, de shops, de resto's. Veel gezelliger dan de Luxor. Onze kamer is nog beter, er werd zelfs gevraagd of we een upgrade wilden, maar bij het zien van onze kamer was de vraag: WAAROM? Dit is al meer dan mooi en ruim en quasi perfect. Zelfde systeem als in de Luxor, eerste dag: zwemmeke, lekker gaan eten (waanzinnig buffet met krab, mosselen en nog zoveel meer à volenté-perfect luchtige desserts), effe gaan wandelen en Vegas by night zien, spelleke spelen (winsten: $ 115-Tine en $60-Stijn).
Vegas dag 4: weer een heel stuk gewandeld op de Strip (we wandelen hier wel veel hoor), hotels afgezien, gewinkeld, zwemmen en 's avonds uitgebreid gaan eten bij Mon ami Gabi aan ons hotel op't terras (rariteit in de States), zalig mosselen met friet en steak au poivre! Het is niet te schatten wat je hier op je bord krijgt, maar Vegas staat dan ook bekend voor zijn cuisine. De meeste hotels hebben zelfs hun eigen Michelin-chef in huis en pakken er ook graag mee uit. De shows zijn toch wel aan de dure kant, dus houden we het bij het gratis entertainment en wiegen op Sinatra e.a. mee aan de fonteinen van den Bellagio en staan we te staren naar de Vulkaanuitbarsting van de Mirage. De Venetian speelt muziek van de Phantom en zoveel meer.
We kunnen nog uren doorgaan en vertellen over Vegas, maar bekijk het zo: het is FAKE, pure FAKE, maar kijk erdoor en geniet. Het is alsof je in Disneyland rondloopt en perse met Mickey Mouse op de foto wil terwijl je weet dat er elk uur iemand anders in het pak kruipt. Het plaatje klopt, je voelt je hier een koning, alles is hier en het doet zeer als je er weg moet. Aanrader is wel: neem twee hotels, dan heb je een beter vergelijk en blijf minstens 3 nachten, er is zoveel te zien en te doen. En ze blijven maar bijbouwen. Vegas baby, Vegas!
Wildlife gespot: Egyptische mussen: 20 / Parijse mussen: 30 / clochards: 5 / waterverkopers op straat: genoeg / flyergasten: te veel / Belgen: 10 / lurkers (loerders aan de kassen, vooral ouder dametjes): veel
Plan aangepast en twee dagenextra Vegas. Details volgen, internet hier waanzinnig duur. Hot en zoveel waar je versteldv van staat typen op phone ni handig gr
Hier zijn we weer, deze morgen iets langer geslapen dan afgelopen dagen, we geraken hier op ons normale ritme. Na een klein ontbijtje (bagel met smeerkaas, toast, koffiekoekje en fruitsap) gingen we weer op uitstap, terug Grand Canyon national park in om dit keer de andere kant te doen, nl. de East Rim. Wat blijkt: hier nog mooiere zichten en nog adembenemender. Hier weer schitterend wildlife gespot: 4 california Condors en 1 salamander. Vanuit deze viewpoints zie je pas echt hoe groot het allemaal is en hoe waanzinnig mooi de natuur kan zijn. Een bangelijke aanrader. Vanuit de East entrance rijdt je het mooie park uit en men waarschuwt je voor overstekende mountain lions, maar helaas zagen we er geen enkele, het zal niet het seizoen zijn. Eens het park buiten rijd je door naar Cameron, wat op de kaart een redelijk dorpje lijkt, maar helaas pindakaas, het stelt niet veel voor. Wel is het de start van een uitgestrekt Indianenreservaat. De natives wonen hier waar ze willen binnen de omheiningen en in verschrikkelijk onvruchtbaar en dor gebied en niet meer in tipi's zoals we allemaal wel kennen uit de verhalen, maar tegenwoordig in caravans, blokhut-achtige huisjes, bric-a-brac,... en ze verkopen hun handgemaakte arts en craftwork in kleine marktkraampjes in de blakke zon aan de kant van de weg. Uiteraard kan ons Tine daar niet passeren zonder een armbandje te kopen. Dat deden we dan ook aan een viewing point onderweg, ook een canyon punt (alles is hier immers canyon) waar de Little Colorado river doorstroomt, maar nu kurkdroog is. Water is hier in het wild niet meer zo voorhanden, heel veel woestijngronden en droogte, maar dat typeert het landschap hier wel. Weer rijden we km's door de dorre natuur en indianengebied. En kijken we op de gigantische scheur in de plateau.
Op ons plan (voor diegenen die het op voorhand ontvingen) stond dat we zouden stoppen in Page/Lake Powell, maar we besloten verder te rijden tot aan Bryce Canyon. Onderweg wel Lake Powell gezien, prachtig, maar eens Page gepasseerd is de Staircase van Escalante ook zeer impressionant. Je moet immers keuzes maken in dit te grote land voor 17 dagen. Dus skippen we ook Monument Valley, even getwijfeld, maar te ver uit de richting om dan terug op track te komen. Och we komen nog wel eens terug. In Page waren we de zoveelste herhaling van onze geliefde Foute CD ook echt wel beu en zijn we op zoek gegaan naar een aux kabeltje dat de iPod met de auto verbindt en gevonden, ook ineens de Nr Ones van Michael Jackson gekocht voor $ 9,00, hebben we dat ook weeral!
De rit naar Bryce is lang en vol extremen, de ene moment rijd je door de droogte en hoogte, iets later passeer je typisch Amerikaanse dorpjes waar de sherriff himself de snelheidscontrole uitvoert. Iets later weer rood gesteente en dan weer uitgestrekte weides en groen, creeks en riviertjes. Alles zie je hier en je moet er nog geneens moeite voor doen.
Bryce Canyon: niet te vergelijken met Grand maar ook wel gigantisch de moeite. Dus helemaal tot beneden gewandeld en uiteraard weer naar boven. Je inspiratie wordt hier geprikkeld, iedereen ziet een ander beeld in de toppen, het is fantasie tot en met. Als de zon op en in het rode gesteente schijnt waan je je in een volledig andere wereld en is het weer niet te snappen dat dit natuur is. Uiteraard hebben we nu maar één punt gedaan en in geweest, morgen doen we nog vanuit een andere hoek. Dit zijn dingen waar je uren naar kan staan kijken en kan van genieten. Toen we daarnet het park uitreden was het hertenoversteek op de vlakte en zien we toch nog wat wild. Sebiet gaan eten bij de cowboys, pure fun hopelijk!
Opsomming gezien wild: condors: 4 / chipmunks: 3 / salamander: 1 / hagedis: 1 / dood hert: 1 / levend hert: 8 / tipi in het wild: 1 / sherriff: 3 / onidentificeerbaar knaagdier in de wei: 1 (geen konijn) / dode hond: 1
Morgen hopelijk weer een update, maar van waar is voor jullie nog een strikt geheim. Voor zij die de plannen in handen hebben, we zitten nu 2 dagen voor op schema! Zoek het maar uit waar we heen gaan!
Nog effe kleine vermelding van gisteren, na het schrijven van de blog, gaan eten. Amerikanen en gastronomie gaan niet zo goed samen: Sizzler was the place to be. Een soort lunch-garden, maar typisch Amerikaanse combinaties en overaanbod aan vettig spul en 10 verschillende salads. Niet echt de moeite, maar we zijn er niet ziek van geweest, dus best ok. (Er was ook geen beter alternatief, buiten de 3 taco restaurants, McDonalds, Domino's of nog meer fastfood). Ondertussen ook geprofiteerd van de late openingsuren van KMart om een extra valieske (iets praktischer model dan de grote aangezien we veel plaatsen maar voor een nachtje aandoen en tegelijkertijd ook voor al de rommel die we hier nog gaan kopen in te steken om terug te vliegen) en een wegenkaart te kopen (die we thuis hadden liggen en die er nog ligt). Motel6 in Blythe bleek achteraf ook een beetje een ranzig kantje te hebben, er liepen wel meerdere keverkes in en rond de badkamer.
Deze morgen dan, opgestaan, best wel ok geslapen, maar het was vroeg ochtend, al ontzettend warm (om 7u deze morgen al meer dan 30°). Dus welle opkrassen en verder op onze route. Al snel de grens California/Arizona gepasseerd en de Colorado rivier overgereden. De Interstate 10 richting Phoenix om dan zo noordwaarts naar Flagstaff te trekken. Fantastische views, van de woestijn naar de droogte en cactusvlaktes/bergen in Arizona. Bergen, pampas, groene vlaktes, kilometers uitgestrekt land waar geen ziel te bespeuren valt (uiteraard wel op de wegen). Magnifiek gewoonweg! Het valt zelfs niet op beeld vast te leggen omdat je geen besef hebt van de grootsheid van dit alles. Tegen de middag nog heter, onderweg effe gestopt om een verkoelend bekertje vocht te halen en weer verder gereden. De radiostations volgen elkaar hier gelijk op, maar telkens je een tijdje een leuk station op hebt staan, vervalt dat weer, dus gaan we vandaag voor Foute muziek. Bij ons hebben ze Q en JoeFM, hier is het The Q en JackFM, toppie. Ook leuk, er bestaat hier zelfs een bijbelradiostation!
Right, Flagstaff was de eindhalte op planning, maar eens daar aangekomen en vermits het nog vroege voormiddag was....toch maar doorgereden naar de GRAND CANYON. Hierbij ook een stukje route 66 gedaan. Van het ene uiterste naar het andere, de droogte en cactussen achter ons gelaten, recht de bergen en parken in. Groen, bomen, dode koeien en herten, ge ziet het hier allemaal! Uiteraard door de hoogte (ong. 8000ft - 2900m hoogte) ook een pak koeler. Maar weer mooi, wijds, onbeschrijflijk mooi. En dan eindelijk, HET meest waanzinnige park inrijden en geen besef hebben dat wat er midden in ligt nog waanzinniger is. De kloof, de Grand Canyon!
Dit is het meest mooie, niet te begrijpen, meest adembenemende natuurfenomeen dat er bestaat op aarde! Ge kunt het niet geloven als ge er zelf nooit gestaan hebt en dan zie je maar een fractie van al dat moois! Uiteraard het ene visitor center (lees: gift shop met overal dezelfde dure onbelangrijke prullen) naast het andere. Niet voor niets dat het 1 van de 7 wereldwonderen is. Je voelt je klein als je over die enorme kloof uitkijkt.
We logeren nu in Tuyasan net buiten het park in de Red Feather Lodge en aten net Italiaans bij de Mexicaan! Van de Europese eetcultuur kan men hier nog veel leren, maar ze doen hun best.
Ondertussen liggen we een dag voor op het schema en gaan we bekijken wat we eventueel extra willen doen in de buurt. We'll keep you guys informed!
Na gisterenavond te loungen op het terras van het Custom Hotel en Stella te drinken, zijn we deze morgen verder getrokken. De bedoeling was tot in Palm Springs te rijden en daar te overnachten. Dit plan is niet doorgegaan, we reden eerst al verkeerd LA uit, maar snel weer rechtgezet en hopla de juiste route op. Het rijden met de automatic verloopt vlotjes, echt een cruiser. De pampas door, regelrecht de woestijn in, hop naar Palm Springs. Chance dat er airco in de wagen zit, het is hier om te bakken! LA was smoggy en redelijk koel, maar verderdoor minstens 33°C. Op het terras van Starbuck's in Palm Springs kwamen de ijzige drinks als een hemelse deugd.
Aangezien we al rond de middag in Palm Springs arriveerden, leek het ons wijs om nog verder door te rijden, morgen hebben we immers weer een lange rit voor de boeg, en dus voor op schema te zitten. We reden dus verder naar Blythe, middle desert, onderweg mooie uitzichten en schitterende cowboyfilm-landschappen. Inspiratie!
15u10: tijdens het zappen van de ene radiozender naar de andere, volgend bericht: Michael Jackson has collapsed in his LA mansion. Nog geen 20 minuten later: Michael Jackson is dead. Van dan af, constante updates, elk radio- en tv-station heeft het er uitgebreid over. Effe werd er nog gesproken van een coma, maar al snel werd het nieuws van zijn dood bevestigd door officials. Uiteraard staat alles hier in rep en roer en is de King of Pop niet van radio en tv weg te slaan. 't Is dus de moment om zijn cd collectie aan te kopen. Tijdstip officieel overlijden: 14u26. Symbolisch mooi moment: terwijl we het nieuws hoorden, kwamen we net aan een afslag Jackson St. en begon het te druppelen (officiele druppeltelling: 10!, later nog een stukje: 3min regen), ontroerend.
16u30: aangekomen in Blythe, Motel 6. Zwemmeke gedaan, boekje uitgelezen en genoten van het zonneke en de warmte.
Blythe stelt op het eerste zicht niets voor, buiten de rij motels en fastfoodketens gene vette. Dus sebiet op zoek naar een happeke eten. Dan de updates op de nieuwskanalen volgen over MJ. By the way ook overleden vandaag, maar nieuws volledig overschaduwd door MJ: Farah Fawcett. It's a sad sad day in LA.
Woensdagmiddag 11u30: boarding time, perfect op schema en wie pikken ze eruit om nogmaals te fouilleren en bag-check? Uiteraard: WIJ! Weer schoenen uit! (ze hebben toch iets met schoenen op luchthavens hoor) 12u00: Boeing 747-400 stijgt op vanuit Heathrow richting LA, we panikeren even bij het ontvangen van onze boardingpassen vermits er precies een stoel tussen ons zit en we dat een gekke situatie vinden, maar neen hoor, helemaal achteraan de laatste 2 rijen heb je maar 2 zijzetels: de onze dus! Super! Vlucht vertrekt mooi op tijd en in een mum van tijd hangen we alweer in de lucht. Hoogste punt: 12 km (afgerond). Prachtige skyline, Groenland lag er mooi wit en ijzig bij. Goei filmpjes en recente muziek op aanvraag, dus eigenlijk niet zo veel last gehad van zo'n lange vlucht, daar ook iedereen zijn eigen scherm en koptelefoon had. Uiteraard ook een dutje hoort erbij en wat lezen. (stand gelezen boeken: Tine 1, Stijn 1) De maaltijden aan boord zijn toch al wel een heel stuk lekkerder en beter verzorgd als vroeger.
Finally, LA in zicht, nog even een tourke in de lucht hangen en na 11u vliegen tikken de wielekes de Amerikaanse bodem aan. Maar dat betekent nog niet dat wij er al een voet hebben opgezet. We docken aan aan de oude kant van LAX, half be-gyprocte muren, oude tapis-plein op de grond, NIET TRENDY en chiq. Maar dat komt snel goed wanneer we in het nieuwe deel zijn gekomen om de grenzen binnen te gaan. Ook wel freaky, visumpapierke afgeven en alle vingerafdrukken digitaal laten vastleggen alsook gekoppeld aan foto. Nog net niet ontluisd en ontsmet worden of getest op overdraaglijke ziektes (breng ze niet op ideeën). En dan: wachten op de bagage....wachten....wachten...en jawel daar komt de mega blauwe valies tevoorschijn! Welle naar buiten, en alweer ne vraagsteller/douanier die ons vraagt wat we komen doen.
Voila, eindelijk buiten, sigaretje roken en wachten op de shuttlebus naar de autoverhuur. LAX is nog groter dan Heathrow (logisch natuurlijk) en dus nog imposanter. We rijden dus de komende 16 dagen met een Chrysler PT Cruiser, automatic! Stijn had er een beetje schrik van maar we zijn al in het hotel aangekomen zonder brokken, dus dat zit wel snor!
Fijn en trendy hotelleke, 5min van de luchthaven af, tot nu toe nog geen zware geluidshinder, dus dat wordt een goeie nachtrust. (is nodig want wij hebben al van 6u in Belgie tot nu enkel licht gezien, terwijl het in den Belgique nu een kot in de nacht is) Wij nu een doucheke pakken (zwembad lukt nimmer vrees ik) en een happeken eten.
By the way: 24°C, smoggy, zon.
Morgen (als er internet is) verslag vanuit Palm Springs of ergens in de buurt.
Woensdagmorgen 6u45: pick-up en richting Zaventem, ruim op tijd. Het inchecken met de e-tickets verloopt vlotjes. We zijn weer te zwaar geladen, geen probleem moesten we 2 valiezen bijhebben, maar wij compacte denkers vertrekken maar met eentje (de grote blauwe). Uiteraard bijbetalen, maar geen paniek, we doen dat, we zijn tenslotte op VAKANTIE! Zaventem: supercontroles, schoenen uit, viel nog mee, zonder piepen de scanners door en dan maar wachten tot ons vliegtuig aankwam en koffie drinken (flauwe fletse dure luchthavenbrol, maar ne koffie gaat er toch wel in op ochtendlijke momenten). Vlucht perfect op tijd, effe snel naar London. Heathrow: WAUW, daar kunnen ze bij ons nog iets van leren, zo verzorgd, ruim en boordevol tax-free shops. En uiteraard: ook weer volledige passagierscontrole, alweer schoenekes uit! De twee uurtjes transit vliegen zo voorbij, je hebt geneens de tijd om je te vervelen, voor je't weet kan je de volgende vlieger al weer op. Alles staat hier vol British Airways toestellen, toch een chauvinistisch volkske, die britten.
Eindelijk, nog een paar uur en welle weg! Zoals de titel van deze epistel al doet vermoeden: de blauwe valies (niet diegene die we kwijt waren, maar wel de grote) staat intussen klaar in de living. Het wordt echter een gigantische klus om ze naar beneden te krijgen langs ons smal trapke, maar dat zijn zorgen voor woensdagochtend! We gaan op reis en nemen mee: veel korte mouwen en korte pijpen, beachwear, een universele stekker, laptop (toch nog beslist om mee te nemen, ge weet maar nooit, de technologische voorzieningen daar en we zouden ons eens moeten vervelen - NOT!), ne stapel boeken voor aan de zwembaden/strand/hotelkamers,... en voor onze doen HEEEELLL weinig schoenen! We tellen af...
