Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Stijn & Tine vs. the USA
26-06-2009
Een warme bewogen dag
Na gisterenavond te loungen op het terras van het Custom Hotel en Stella te drinken, zijn we deze morgen verder getrokken. De bedoeling was tot in Palm Springs te rijden en daar te overnachten. Dit plan is niet doorgegaan, we reden eerst al verkeerd LA uit, maar snel weer rechtgezet en hopla de juiste route op. Het rijden met de automatic verloopt vlotjes, echt een cruiser. De pampas door, regelrecht de woestijn in, hop naar Palm Springs. Chance dat er airco in de wagen zit, het is hier om te bakken! LA was smoggy en redelijk koel, maar verderdoor minstens 33°C. Op het terras van Starbuck's in Palm Springs kwamen de ijzige drinks als een hemelse deugd.
Aangezien we al rond de middag in Palm Springs arriveerden, leek het ons wijs om nog verder door te rijden, morgen hebben we immers weer een lange rit voor de boeg, en dus voor op schema te zitten. We reden dus verder naar Blythe, middle desert, onderweg mooie uitzichten en schitterende cowboyfilm-landschappen. Inspiratie!
15u10: tijdens het zappen van de ene radiozender naar de andere, volgend bericht: Michael Jackson has collapsed in his LA mansion. Nog geen 20 minuten later: Michael Jackson is dead. Van dan af, constante updates, elk radio- en tv-station heeft het er uitgebreid over. Effe werd er nog gesproken van een coma, maar al snel werd het nieuws van zijn dood bevestigd door officials. Uiteraard staat alles hier in rep en roer en is de King of Pop niet van radio en tv weg te slaan. 't Is dus de moment om zijn cd collectie aan te kopen. Tijdstip officieel overlijden: 14u26. Symbolisch mooi moment: terwijl we het nieuws hoorden, kwamen we net aan een afslag Jackson St. en begon het te druppelen (officiele druppeltelling: 10!, later nog een stukje: 3min regen), ontroerend.
16u30: aangekomen in Blythe, Motel 6. Zwemmeke gedaan, boekje uitgelezen en genoten van het zonneke en de warmte.
Blythe stelt op het eerste zicht niets voor, buiten de rij motels en fastfoodketens gene vette. Dus sebiet op zoek naar een happeke eten. Dan de updates op de nieuwskanalen volgen over MJ. By the way ook overleden vandaag, maar nieuws volledig overschaduwd door MJ: Farah Fawcett. It's a sad sad day in LA.
Woensdagmiddag 11u30: boarding time, perfect op schema en wie pikken ze eruit om nogmaals te fouilleren en bag-check? Uiteraard: WIJ! Weer schoenen uit! (ze hebben toch iets met schoenen op luchthavens hoor) 12u00: Boeing 747-400 stijgt op vanuit Heathrow richting LA, we panikeren even bij het ontvangen van onze boardingpassen vermits er precies een stoel tussen ons zit en we dat een gekke situatie vinden, maar neen hoor, helemaal achteraan de laatste 2 rijen heb je maar 2 zijzetels: de onze dus! Super! Vlucht vertrekt mooi op tijd en in een mum van tijd hangen we alweer in de lucht. Hoogste punt: 12 km (afgerond). Prachtige skyline, Groenland lag er mooi wit en ijzig bij. Goei filmpjes en recente muziek op aanvraag, dus eigenlijk niet zo veel last gehad van zo'n lange vlucht, daar ook iedereen zijn eigen scherm en koptelefoon had. Uiteraard ook een dutje hoort erbij en wat lezen. (stand gelezen boeken: Tine 1, Stijn 1) De maaltijden aan boord zijn toch al wel een heel stuk lekkerder en beter verzorgd als vroeger.
Finally, LA in zicht, nog even een tourke in de lucht hangen en na 11u vliegen tikken de wielekes de Amerikaanse bodem aan. Maar dat betekent nog niet dat wij er al een voet hebben opgezet. We docken aan aan de oude kant van LAX, half be-gyprocte muren, oude tapis-plein op de grond, NIET TRENDY en chiq. Maar dat komt snel goed wanneer we in het nieuwe deel zijn gekomen om de grenzen binnen te gaan. Ook wel freaky, visumpapierke afgeven en alle vingerafdrukken digitaal laten vastleggen alsook gekoppeld aan foto. Nog net niet ontluisd en ontsmet worden of getest op overdraaglijke ziektes (breng ze niet op ideeën). En dan: wachten op de bagage....wachten....wachten...en jawel daar komt de mega blauwe valies tevoorschijn! Welle naar buiten, en alweer ne vraagsteller/douanier die ons vraagt wat we komen doen.
Voila, eindelijk buiten, sigaretje roken en wachten op de shuttlebus naar de autoverhuur. LAX is nog groter dan Heathrow (logisch natuurlijk) en dus nog imposanter. We rijden dus de komende 16 dagen met een Chrysler PT Cruiser, automatic! Stijn had er een beetje schrik van maar we zijn al in het hotel aangekomen zonder brokken, dus dat zit wel snor!
Fijn en trendy hotelleke, 5min van de luchthaven af, tot nu toe nog geen zware geluidshinder, dus dat wordt een goeie nachtrust. (is nodig want wij hebben al van 6u in Belgie tot nu enkel licht gezien, terwijl het in den Belgique nu een kot in de nacht is) Wij nu een doucheke pakken (zwembad lukt nimmer vrees ik) en een happeken eten.
By the way: 24°C, smoggy, zon.
Morgen (als er internet is) verslag vanuit Palm Springs of ergens in de buurt.
Woensdagmorgen 6u45: pick-up en richting Zaventem, ruim op tijd. Het inchecken met de e-tickets verloopt vlotjes. We zijn weer te zwaar geladen, geen probleem moesten we 2 valiezen bijhebben, maar wij compacte denkers vertrekken maar met eentje (de grote blauwe). Uiteraard bijbetalen, maar geen paniek, we doen dat, we zijn tenslotte op VAKANTIE! Zaventem: supercontroles, schoenen uit, viel nog mee, zonder piepen de scanners door en dan maar wachten tot ons vliegtuig aankwam en koffie drinken (flauwe fletse dure luchthavenbrol, maar ne koffie gaat er toch wel in op ochtendlijke momenten). Vlucht perfect op tijd, effe snel naar London. Heathrow: WAUW, daar kunnen ze bij ons nog iets van leren, zo verzorgd, ruim en boordevol tax-free shops. En uiteraard: ook weer volledige passagierscontrole, alweer schoenekes uit! De twee uurtjes transit vliegen zo voorbij, je hebt geneens de tijd om je te vervelen, voor je't weet kan je de volgende vlieger al weer op. Alles staat hier vol British Airways toestellen, toch een chauvinistisch volkske, die britten.
Eindelijk, nog een paar uur en welle weg! Zoals de titel van deze epistel al doet vermoeden: de blauwe valies (niet diegene die we kwijt waren, maar wel de grote) staat intussen klaar in de living. Het wordt echter een gigantische klus om ze naar beneden te krijgen langs ons smal trapke, maar dat zijn zorgen voor woensdagochtend! We gaan op reis en nemen mee: veel korte mouwen en korte pijpen, beachwear, een universele stekker, laptop (toch nog beslist om mee te nemen, ge weet maar nooit, de technologische voorzieningen daar en we zouden ons eens moeten vervelen - NOT!), ne stapel boeken voor aan de zwembaden/strand/hotelkamers,... en voor onze doen HEEEELLL weinig schoenen! We tellen af...
