"Only those who risk going too far can possibly find out how far one can go."
22-06-2013
Nacht van Vlaanderen
Vrijdagavond was het eindelijk zover. Klaar voor mijn derde marathon. Na vorig jaar de iff marathon en eerder dit jaar de mooiste van Vlaanderen was nu Torhout aan de beurt. De voorbereiding was zeker niet optimaal verlopen. Door een peesontsteking lag ik een week volledig stil. Toen ik de training goed en wel kon hervatten werd men dochtertje geveld door een bacteriële infectie. Met als gevolg een week ziekenhuis en geen enkele training. Dit alles vier weken voor de wedstrijd. Nog 1 week intensief getraind met als afsluiter een duurtraining van 30 km met versnellingen. Deze verliep vlot en stelde me toch een klein beetje gerust. De laatste week stond nog een mtb tochtje van 40 km op het programma en twee korte looptrainingen.
De wedstrijd zelf.
Tegen rond zes uur was ik aanwezig in Torhout. Het was er al gezellig druk. Er stonden dan ook heel wat wedstrijden op het programma en ook de wandelaars waren present voor de 42 of 100 km. Na het afhalen van mijn nummer ging het richting kleedkamer waar ik me tussen collega marathonlopers op het gemak kon voorbereiden. De adrenaline begon te komen. Samen met een collega van mijn werk die de 42 km ging wandelen gingen we een kijkje nemen richting start. De 5 kilometer wedstrijd was reeds in zen eindfase. Er waren al heel wat toeschouwers aanwezig. Het was bijna zover. Nog vlug een sanitaire stop en dan richting startvak. Ik stond mooi vooraan en dat scheelt toch een heel pak drumwerk. We gaan samen met de lopers van de halve marathon van start goed voor zo'n 700 lopers. Daar gaan we! De start verliep vlot. We verlieten het centrum van Torhout om langs landelijke wegen richting Lichtervelde te lopen. Eens uit het centrum wist ik meteen dat het een zware avond ging worden door de vele wind. Door de vele lopers was het makkelijk een groepje te vinden die mijn tempo liepen. Voor de eerste 5 km had ik 22 minuten nodig. Dit was iets te snel naar men gedacht. Ik liet mijn tempo iets zakken maar dit voelde niet goed aan. Aan het 10 km punt liep ik een tijd van 45'10". Het voelde goed. Iedere bevoorrading nam ik ook de tijd om voldoende te drinken. We kwamen dichtbij het centrum van Lichtervelde en daar keek ik wel naar uit. Mijn vrouwke, haar pa en mijn ouders stonden mij daar op te wachten. Ik klokte op de 15 km af op 01u08'. Na de mentale opsteker door het centrum van Lichtervelde ging het terug richting Torhout. Toen kreeg ik opeens last van mijn linkerzij. Ik kon mijn tempo behouden maar moest wel op mijn tanden bijten. Na een kwartier ging dit weer over. We liepen constant met een vijftal lopers hetzelfde tempo. Eens terug op de markt van Torhout was het zwaar om de vele lopers van de halve marathon te zien finishen. Mijn tijd halverwege was super. Ik kwam door op 01u36'45". Dit kon toch niet blijven duren. Ons groepje bleef mooi samen tot aan km 25. De wind begon zijn slachtoffers te eisen. Een voor een kreeg een klap van de hamer. Mijn benen waren wonderwel nog redelijk maar toen kwam de pijn in mijn zij terug. Deze maal nog harder. Ik hoopte dat deze weer vanzelf ging wegtrekken. Aan km 30 klokte ik af op 02u19'. Heel wat voor op schema en zat er een recordtijd erin. Dit was buiten mijn zij gerekend. De pijn ging niet over en ik kon niet anders of mijn tempo te laten zakken. Opgeven wou ik echt niet doen. Het was echt knokken. Over de markt van Lichtervelde zag ik mijn supporters nog eens en die zagen ook dat het niet goed zat. Nog een goede 7 km te gaan. Ik bleef een tempo aanhouden van 5.30 min/km. Op 38 km verdween de pijn wonderwel. Ik kon mijn tempo terug wat opdrijven. Mijn record verbeteren zat er niet meer in maar onder de 3u30 was wel nog mogelijk. De laatste km. gingen terug heel goed. Aan de benen heeft het zeker niet gelegen. De aankomst in Torhout met de vele aanmoedigingen van de talrijke toeschouwers was prachtig en deed mij eventjes de geleden pijn vergeten. Ik klokte af op 03u27'24". Aan km 30 had ik niet meer durven dromen van deze tijd. Al bij al tevreden met deze tijd. We gaan moeten werken op de buikspieren en core in het algemeen zodat we deze pijnen kunnen minimaliseren. Een marathon zonder pijn bestaat niet. Op naar de volgende marathon. "IFF marathon" op 15/09/2013. Daar wil ik mijn PR verbeteren als alles meezit. foto's in bijlage hieronder groetjes
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Over mijzelf
Ik ben Stijn Ingels
Ik ben een man en woon in Oostnieuwkerke (Belgie) en mijn beroep is produktieverantwoordelijke.
Ik ben geboren op 19/10/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: running.
