Ik heb hier
en daar vernomen dat jullie volop in de sneeuw zitten, en leiden onder een pak
kilometers files en verkeersellende. Wel, het klinkt misschien wat
leedvermakelig vergeleken met dat maar; prachtig weer, overal goeie en nog betere
sfeer en ik rol er hier echt heel goed in overal. Op mijn stageplaats krijg ik
concrete en belangrijke taken te doen, mijn eindwerk is heel concreet geworden,
het bezoek van Bruno Neuville (ons opleidingshoofd) was zeer praktisch en
verhelderend en het sociaal -en vrijetijdsleven loopt baie lekker! Afgezien van
het feit dat mijn nieuwe fiets letterlijk in stukken uit elkaar is
gevallen :)
Op mijn stageplaats ben ik mee bezig met een milieuproject, waar ik niet
te veel informatie mag over verspreiden owv. de pionier-functie die Z2A
hierin opneemt. Het komt er op neer dat de overheid hier echt niks doet
om kleine milieu/afval maatregelen te treffen en het volk bewust te maken van
het Global warming probleem enz. Z2A gaat dus hieromtrent grote inspanningen
doen en mijn Westerse input en ideeën blijken heel waardevol en ik vind het
ook echt interessante boel. Verder heb ik een heel strategisch model in de PR
vertaald naar het engels en moet ik er vandaag uitleg over geven en zit ik
daarmee ook volop mee in de strategische rebrandings-denktank. De Argus race
waar ik al eerder iets over vermeld had, komt sowieso in orde en ons verblijf
in Kaapstad staat ook stilaan op punt; Zalige perspectieven dus! En ik mag voor
de race een fiets lenen van een collega haar man op Z2A.
Wat ik trouwens heb meegemaakt met die fiets was niet echt prettig :). Daar
waar hij best nieuw oogde en in een goeie staat leek te verkeren, trapte ik
opeens in volle en het nog steeds levensgevaarlijke verkeer door mijn ketting,
brak mijn rechterpedaal vergezeld van mijn tandwielen af, en schoot mijn
voorwiel uit het vork-> Resultaat: Ik met 4 stukken fiets in de hand en op
de rug naar Kloppers, de winkel waar de CUT de fiets had gekocht. Daar wilden
ze zonder ontvangstbewijs hem niet op garantie maken dus ik heb ze daar,
beleefd natuurlijk er op attent gemaakt dat een nieuwe fiets van 2 maanden oud
niet mag uiteen vallen. Nu na een tijdje kwam de winkelmanager erbij en die
heeft zijn mannen dan maar gewoon de opdracht gegeven om hem te maken en dingen
te vervangen dus cva-tjes terug! Als buitenlander krijg je bij Kloppers in
commentaar-omstandigheden vrij snel iets gedaan. Die wandeling met de stukken
in de hand heeft de Zuid-Afrikanen hier wel een pak stof gegeven om hun tanden
mee bloot te lachen maarja =).
Mijn eindwerk met het Bochabela String Orchestra is zoals ik al zei ook
geconcretiseerd. Het komt er nu op neer dat ik 1 de website en het online
management op mij ga nemen, dat 2 ik een communicatieplan ga maken en 3 aan de
promotie en planning/organisatie van de komst van Violet ga meerwerken.
Boeiende Boeiende boel en zwarte dames zijn bijzonder charming en zaalig. De
vergadering maandag was een gezellige zwarte boel en resulteerde voor mij
persoonlijk in nog meer zin om er iets vet van te maken!
Iets anders dan: Daar waar ik in de vorige blog uitkeek naar het uitgaan
vrijdagavond, kijk ik nu al uit naar nu vanavond; eerst een rugbymatch in the
big stadium meepikken met Zuid-Afrikaanse vrienden en daarna opnieuw het vrij
goedkope nachtleven in! Vorige vrijdag was het een supervet feestje! We zijn
naar een club geweest genaamd Stones en het ging er hard aan toe! Mijn Duitse
makker Osan is ein partyzwein en de Belgische chicas know how to party dus I
fit in just fine. Een goeie mix van internationalen met Locals en plezante
drinks. De drankjes waren overigens voor een deel gratis owv. een toevallige
maar zeeeeeer nice connectie die we hier hadden gelegd met de broer van een
barman OLE! Het drankje van de avond (en amai van de dag erna) was AYOBA!
Ayoba is een marketing woord/cult-fenomeen dat hier is gecreëerd en het
slaagt meer dan aan. Het betekent hier namelijk ongeveer alles van
goed/super/gemaan tot het benoemen van alles wat hip/fancy en/of met de
WorldCup te maken heeft. Best goed gehyped en het is echt lachen in het
dagelijks leven. Het drankje zelf bestaat uit twee vingers pils, een
shotje tequila en eentje met zappa, samen geklemd in het bierglas. Eerst haal
je er dus de zappa uit en zo valt de tequila in het bier. Eens dat dat raar
mengsel in één teug naar binnen is komt de zappa er aan te pas en resulteert
dat dan in een best, laat ons zeggen party-situatie.
Laat mij bij deze ook even vertellen over onze zondag er na:
Vlees, beetje groenten, kolen en wat drank mee naar het zwembad en dan een oase
van rust/vlees/en chillage à la plage! Amai, tzonneke op mijn smoel en braaien
all after noon long =).
Elke Zuid-Afrikaan die we hier overigens ontmoeten blijkt even
vriendelijk en geïnteresseerd, en zo geraken we hier stevig ondergedompeld in
the South African way of life, Pretty nice!
Vanavond dus party, en in het weekend werken aan het eindwerk en een
hopelijk een uitstapje naar een cheeta farm, waar je leeuwen cheetas kan aaien
enz
We zijn hier nu een week een paar dagen en ik ben er meer en meer aan het
inrollen; na de (opnieuw overheerlijke) braai met collegas en hun vrienden is
het leuker op het werk en Ik heb mijn eerste confrontaties gehad met echte
cultuurverschillen en fenomenen met daarbij zowel fantastische en boeiende
dingen als de duidelijke kloof tussen arm en rijk die ik van heel dicht bij heb
gezien. Voor zij die het nog niet wisten ga ik hier naast mijn stage ook mijn
eindwerk maken met het Bochabela String orchestra. Ik ben daar eergisteren
langs geweest om het project eens van dichterbij te leren kennen en ik was
ervan onder de indruk. Maar daarover direct meer. Naast dit zijn we ook naar het
National museum geweest om het over het Batho-project te hebben en heb ik een
nieuwe fiets gekregen van de CUT en een supervreemde sport, die ik alleen ken
van kiekeboe-strips leren kennen.
Goed, laat mij beginnen bij het begin. Het Bochabela
Orchestra is een project van Peter Guy, een Amerikaanse professionele violist
die ook cello en dergelijke speelt. Hij heeft sinds 12 jaar zijn leven
veranderd en een prachtig project uit de grond gestampt. Hij biedt kinderen uit
de townships de kans om viool/cello/ ale ja, om viool te leren spelen zegt:). Ze worden opgehaald
met een bus en nog andere kliene vervoersmiddelen en het komt erop neer dat ze
doorheen de week op de musicon lessen volgen. Die man heeft 17000 dingen aan zen
hoofd en doet alles tegelijk uit liefde voor de kinderen, en het is echt heel
boeiend om ermee te praten. Hij is begonnen met een pick-up en 4 kindjes en via
kliene fondsen en hulp van violet (http://users.telenet.be/violetvioletje/violet/orkestV.html)
zit hij nu, samen met een klein team aan een 100-tal kinderen van 6 tot 16 ongeveer. Violet is trouwens
het vioolorkest van de muziekacademie in Haasrode waar ik zelf drums heb
geleerd gedurende 12 jaar. De wereld is klein , zo blijkt eens te meer en het
wordt ook heel tof om ze hier te ontmoeten, want ze komen in de paasvakantie
(nog eens) naar hier!
Nu, ik kwam aan op de Musicon, en ben met mijn beste
scoutsvaardigheden =) na het wat chaotisch ontmoeten met Peter, dan maar beginnen
kennis maken met de kinderen. Supervriendelijk allemaal en zwarte kindjes;
t'klinky girly maar ze zijn heel schattig.
=) Ik ben er dan met de kindjes wat op verkenning geweest en voor ik wist trokken
ze zonder te kloppen mij in alle ruimtes binnen waar ik binnenviel bij de
muziekleraars en leraressen en dus ook kon kennismaken met iedereen. Het was
ondertussen tijd voor de kinderen om naar huis te gaan, maar de buschauffeur
die normaal via een schoolbusprincipe met de bus rijdt was ziek, dus Peter reed
dan maar zelf. Op de bus hebben we dan wat gepraat over wat het project zou
kunnen worden en hij gaf mij eigenlijk carte blanche. Hij is heel blij met het
feit dat ik al iets kom doen maar ik heb wel al een richting voor ogen in de zin
van het verhaal van het orkest te communiceren en dergelijke. Maar we gaan (samen
met ons opleidingshoofd dat nu hier in Bloem is) nog eens samen zitten om
concreet te bekijken wat te doen. Ik heb er alleszins extreem veel zin in! Het
rijden door de townships en de kindjes afzetten was vervolgens tegelijk een
openbaring/fantastische ervaring/ffkes slikken maar vooral heel heel boeiend om
te zien. Ik heb er wat fotos getrokken en ik ga er zo snel mogelijk wat op de
blog zwieren so to be continued. Als de kindjes allemaal gedropt waren heeft
Peter mij via de hobbelige en scouts-achtige oprijlanen en aardewegen met
putten en alles wat ge wilt in, naar huis gebracht en hebben we nog wat gepraat
over wat het project kon gaan worden. Ik ben dan thuis gekomen met een vreemd
gevoel; Heel veel zin om mij totaal in mijn eindwerk te gooien, maar dus best
ook wel echt voeten stevig op de grond en even slikken. Ik ga er morgen (zaterdag) opnieuw naar toe om
de repetitie van het orkest mee te maken, samen met mijn collega-studentes en
Bruno Neuville, het opleidingshoofd.
Het BATHO-project waar we gisteren mee kennis hebben gemaakt
is ook heel interessant.Het betreft
namelijk een project van het National Museum en het gaat over popular memory
communication. Het komt er op neer dat we eerst wat worden opgeleid en
geïntroduceerd en uiteindelijk interviews zullen afnemen in BATHO, de oudste
township van Bloemfontein. De bedoeling is dus om de (zwarte) man in de straat
zijn verhaal te registreren over verschillende themas als cultuur, politiek
enz. van back in the days en zo tot een nieuwe vorm van geschiedenis te komen. Zo worden heel persoonlijke verhalen tot waardevolle geschiedkundige informatie
getransformeerd. Mooie woorden allemaal he =),
ja het ziet er interessant uit!
Nu wat luchtigere en grappige dingen die ik nog ben tegengekomen hier;
Onderwaterhockey, klinkt superlouch en vreemd he? We zijn gisteren gaan
zwemmen in het sportcomplex(je) van Bloemfontein voor watersport en ik heb er
opnieuw wat Zuid-Afrikanen ontmoet en één ervan was de plaatselijke (en
overigens heel typische, beetje zelfingenomen) lifeguard. Hij bood ons een
soort van initiatie aan in het onderwaterhockey en het komt eigenlijk hier op
neer: 2 teams van, 6 zwemmers met zwemvliezen aan en een bril + snorkel. Ze
hebben allemaal een kleine stick vast in 1 hand met een handschoen waarbij ze
dus de puk (2 kilo zwaar ofso) over de bodem van het zwembad naar de goal
slepen. Het aartsmoeilijke van de zaak is dus dat je constant onder water moet
blijven en tegelijkertijd uw adem moet inhouden en keihard moet zwemmen om ergens te
geraken. Passen moet dus naar teammates die heel dicht volgen en blijven kijken
aan de oppervlakte om vervolgens af te dalen en verder te proben . Louche boel en
supervermoeiend! Kheb hier net ook opt werk een aanbod gerkegen om mee te gaan
met de collegas die de ARCUS race gaan rijden in Kaapstad in maart. Tschijnt
een magnifiek parcours te zijn dus ik ga is kijken of we dat er hier kunnen
tussen plannen. 100 km moet nog wel lukken en als dat mooie landschappen
inhoudt en misschien een uitgebreider bezoek aan Kaapstad dan is dat allemaal
baie meegenomen!
Dit weekend gaan we overigens uit in 2nd avenue met wat Zuid-Afrikanen
dus party!
Maandag heb ik mijn eerste stagedag gehad,gisteren natuurlijk de tweede en vaandaag hebben we onze eerste les
gemist J.
De werkdag op maandag begon op het gemakje met de wekelijkse meeting in het
salon. Het meepraten en input geven verliep wel een beetje aarzelend want het was
allemoal in sud afrikoans maar ik het het een bicky verstaan =). Lache
trouwens; bicky betekent een beetje! Nu, de vergadering loopt op zijn einde en
de boekhouder begint een bijbeltekstje voor te lezen. Daarna volgde er met het
hele team arm in arm een lang en toch een beetje onwennig gebed. Maar bon, alle
respect en het zijn dus klaarblijkelijk heel christelijke mensen. Ik heb zoals
de zaakvoerder dan ook maar om een beetje creativiteit gevraagd aan de great
lord. Verder is de sfeer lekker losjes en gelukkig owv. de airco lekker fris.
Ik krijg meteen al wat typtaakjes en boekhoudings stuff, en later op de dag
spelletjes voor een liefdadigheidsevent een mee uitdenken.
De tweede dag verloopt zonder gebed ook heel opt gemakske en
het is hier op z2a egt een chille en aangename boel. Gisteren was er dan ook
een braai bij een Hollands meisje Chantelle thuis dat donderdag terugvertrekt naar Holland dus hum, twas weer een vleesfestijn
:D. Ik heb ook meteen mijn collegas op een andere manier leren kennen en de
boekhouder heeft mij later op de avond ook de uitgaansbuurt getoond waar we een
pint zijn gaan pakken.Voor zij die al
een smsje hebben gestuurd/proberen hebben te sturen: Ik ben om een of andere
duistere telecom-reden veranderd van GSM-nr dus dit is hem nu: 0027716356393.
In het appartement gaat alles beter en beter zijn gangetje (niet
dat het ooit slecht was natuurlijk)en sluipt het huiselijke gevoel er langzaam
maar zeker in. Wassen en strijken is voor de girls, en ik stofzuig J. Als dat niet chillen
is dan weetk het niet! Kookskes doen we allemaal samen en we eten nog lekker
ook. Ik heb later op de dag ook een afspraak met Peter Guy, de bezieler en
oprichter van het Bochabela string orchestra! Ik ben zeer benieuwd naar het
project, en zeker ook naar wat mijn eindwerk uiteindelijk zal inhouden. Bruno
Neuville, ons opleidingshoofd komt trouwens ook rond deze tijd aan en die komt
hier wat praktische zaken fiksen voor ons dus chillekes.
Terwijl het bij jullie nog steeds sneeuwt geniet ik hier
elke morgen weer van een stralende zon en hete temperaturen, maar kmis jullie
ook wel (een beetje) J,
maar nu is het hier wel een gemaan warmteonweer aan het doen dus wees maar niet
te jaloers..
Jaja, het onderwerp liegt niet: We hebben al een giraf gezien =). Goed, dit ter zijde:
Hello!
Steven in Zuid-afrika is al 4 dagen een feit en het is super! Na het lange maar vlekkeloze vliegen kon ik met de brandende zon op mijn gezicht uit de vlieger stappen op de luchthaven van Bloemfontein met 27 graden en veel te veel kleren aan =). Na wat registratie-moeilijkheden zijn we hier eindelijk online geraakt en heb ik dus tijd om hier even iets op te posten! Voor de gsm-enden is dit mijn Zuid-Afrikaans nummer : 0027791531972 Eerste indrukken: supervriendelijke mensen, zalig weer, tof appartement (waar ik wel eens foto's van zal posten), Het is niets fancy maar alles is er en tis aangenaam vertoeven. Mijn vrouwelijke kompanen zijn hier ook allemaal op hun gemak dus de sfeer zit zeker goed. We hebben al volle bak gebraaid (bbq dus), zowel hier op ons als met een hoop internationaal volk. Er zijn hier een 5-tal Hollanders, 2 duitsers, een meisje uit Lesotho en veel oude en jonge locals uit Bloemfontein zelf. Allemaal gehuisvest in de ommuurde en/of met tralies beschermde woonwijken met huisjes en appartementen. De tralies is wel even wennen maar ik ben het al gewoon. Kennis maken met al deze mensen verloopt heel sociaal en praten en optrekken met de Zuid-Afrikanen is zalig =). Ze vinden het echt buitengewoon vet (ikook wel) dat we elkaar kunnen verstaan en ik kan al wat Zuid-Afrikaans! Gisteren avond was een grote braai tot in de late uurtjes en het contact leggen en praten met iedereen was super-gezellig en hoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooow...: Ik heb gisteren het beste vlees geproefd dat ik ooit gegeten heb =), extreeeeeem lekker. De zachtheid van lamsvlees, de smaak van delicatessevlees en... ik kan er nog lang over doorgaan maar daarbij nog is dat er altijd massa's is =). Wat dat betreft kon ik nergens anders zo goed landen als in Zuid-Afrika =). Het braaien is baie lekker (lekker is trouwens het verzamelwoord voor alles wat goed betekent) en het vlees goedkoop. Gisteren was het overigens gewoon vlees ,bier en sfeer =) super dus. Zuid-afrikanen zijn op dat vlak dus mensen naar mijn hart en verder zijn het zoals ik al zei heel vriendelijke mensen. De 'we zien wel' of 'niet erg'-houding kan ik mij ook goed mee verzoenen, alleen betekent dat in het verkeer wel zotte toestanden en mensen die te laat komen maar dat mag je zelf ook dus CVA :). Iets anders dan :de instanties voor rijbewijzen en andere overheidszaken durven zoals ik hoorde nog al eens corrupt te zijn wat maakt dat je je rijbewijs kan kopen =). Zotte chauffeurs, links rijden, oversteken waar en wanneer je kan en daarbij altijd eerste naar de verkeerde kant kijken maakt het een zotte boel op straat.
Verder zijn we gisteren ook de stageplaatsen en de stad een beetje gaan bezoeken. De mijne valt super mee! Een heel vriendelijke mix van zwarten en blanken en het lijkt erop dat het er heavy en pro zal aan toegaan dus jippie! De stad zelf is nog wel groot, al zijn er veel delen waar we niet of beter niet komen. We zijn ook even naar de rand van de townships gereden en dat is wel ffkes back to reality. Mij stageplaats is niet ver van hier dus als ik de kapotte fiets aan de praat krijg dan kan ik rustig 's morgens tot daar bollen.
De begeleiders van de CUT die dingen regelen ivm met de paar lessen die we gaan meevolgen, zijn heel bezorgd en begaan met ons. Heel lieve en goede mensen die ons naast rondleidingen en praktische zaken ons op ons gemak stellen. Voor mijn eindwerk probeer ik de juiste personen te contacteren dus dat loopt ook wel los. Maandag is mijn eerste werkdag dus daar zal ik hier sowieso ook wel over vertellen!
Goed, zoals jullie denk ik kunnen lezen gaat het goed met mij, en heb ik het hier zeker naar mijn zin. Het thuisfront wordt gemist maar het huidig thuisfront heeft echt machtig veel te bieden dus cv :). Het is moeilijk om te bloggen want er is zoveel te vertellen, maar ik wil u nog één laatste ding meegeven: de manier waarop Zuid-Afrikanen 'ja' zeggen is zalig :) ze zeggen namelijk 'JOA' en dat geeft altijd heel grappige toestanden. De rest van de taal is ook leuk om naar te luisteren en ze te leren praten.
Allrighty: GOEDGAAN! Baie groeten uit Bloem en tot blogs!
