Inhoud blog

	Bedankt
	Rit 9 Santa Catarina Valfurva/Bolzano
	Rit 8 Landeck/Santa Caterina Valfurva
	Rit 7 Peiting/Landeck
	Rit 6 Donauwörth/Peiting
	Rit 5 Rothenburg o/d Tauber/Donauwörth
	Rit 4 Aschaffenburg/Rothenburg o/d Tauber
	Rit 3 Koblenz/Aschaffenburg
	Rit 2 Aachen/Koblenz
	Rit 1 Lochristi/Aachen
	Ready for take-off
	Fiets
	Route
	Voorwoord

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

	Indrukwekkend
	knappe prestatie
	felicitaties
	Goe gedaan vent !!
	A.M.A.I.

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

10-daagse fietsvakantie Stelvio/Bolzano 2016

Van Lochristi naar Bolzano 19/06/2016 - 28/06/2016

26-06-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Rit 8 Landeck/Santa Caterina Valfurva

Bij het bekijken van mijn boeking voor de B&B van vanavond (halverwege de Passo Gavia), stel ik vast dat er geen internet beschikbaar is !!!

Ik bekijk vanavond na de rit of er een mogelijke oplossing te vinden is voor dit "probleem" (eventueel in een ander hotel of restaurant in de buurt).

Voor vandaag geven ze wisselvallig weer met kans op onweer en regen. Momenteel is het droog en bevinden de hoge bergtoppen zich nog in de mist.

Onbijt is vandaag vanaf 7u30 en een uurtje later vertrek ik dan richting het drielandenpunt Nauders (grens Oostenrijk/Zwitserland/Italië), juist voor Nauders gaat het echter mis. De weg is er volledig afgesloten voor een groot sportevenement, er staat politie, en je komt er niet door. Er is wel een omleiding van 20 km voorzien via Zwitserse wegen inclusief de beklimming van de Norbertshöhe (1405m). Dit moet natuurlijk vandaag gebeuren op het moment dat ik de zwaarste rit van de vakantie heb gepland.

Na de omleiding kom ik net voorbij Nauders terug op de goede weg en begin ik direct aan de beklimming van de Passo di Resia (1455m) op de top kom ik meteen ook aan de Italiaanse grens. Ik rijd ook nog voorbij de uit het water stekende kerktoren van Curon Venosta (later meer hierover), en een paar kilometer verder begint het plots water te gieten, en kan ik mijn regenkledij aantrekken en de regenhoezen over de tassen doen. Voor te schuilen heb ik vandaag geen tijd met datgene dat nog op het programma staat (er staat trouwens toch nergens een bushokje,...).

Ik vervolg mijn weg richting Prato aan de voet van de Stelvio tot wanneer, jaja, de weg is afgesloten wegens wegenwerken en ik een omleiding moet volgen,...

Uiteindelijk geraak ik pas tegen 14u in Prato, waar ik besluit om eerst mijn broodjes uit het hotel op te eten. Tegen 14u30 kan ik dan in de regen eindelijk aan (wat later zal blijken) de zwaarste beklimming ooit beginnen.

De beklimming is 24,5 km lang aan bijna constant 10% met 48 haarspeldbochten. Na een kilometer of 5 stopt het met regenen, en zie ik het allemaal weer wat meer zitten. Meter na meter, bocht na bocht, klauter ik naar boven. Met een fiets van bijna 35 kg niet te vergeten. Ik probeer een ritme en versnelling te vinden die ik een uurtje of 4 kan volhouden,...op 9 km van de top begint het opnieuw te onweren, het water valt met bakken uit de lucht en er staat een ijskoude snijdende wind. Verschillende fietsers worden van de berg geplukt door hun volgwagens en geven er de brui aan. Voor mij zullen het de 9 zwaarste kilometers ooit worden,....

Uiteindelijk bereik ik na bijna 4 uur klimmen de top (2758m), het is dan reeds 18u30, ik ben kletsnat en het is er amper 3 graden, mijn handen hebben zo koud dat ik nog amper kan schakelen of remmen.

Ik haast mij dan ook snel een taverne binnen om er iets warm te drinken, droge kleren aan te doen, en mij klaar te maken voor de ijskoude, natte en gevaarlijke afdaling.

Beneden in Bormio besluit ik eerst nog snel iets te gaan eten, want ik moet immers ook nog 13 km klimmen op de Passo Gavia (tot Santa Caterina) en ik zit nu toch wel ferm door mijn krachten heen.

Ik wou bij mijn planning zeker nog tot halverwege de Gavia geraken, omdat ik morgen mijn trein moet halen in Bolzano, en dan is dit stuk toch al achter de rug.

Uiteindelijk bereik ik pas omstreeks 21u30 mijn hotel.

Dit was ongetwijfeld de zwaarste dag (in de 30 jaar dat ik fiets), maar ik heb het gehaald, en dat is het bijzonderste !!!

Geef hier uw reactie door