hier zijn we weer! het is ondertussen weeral even
geleden, ik ben reeds 12 dagen weg van de 60 in totaal, en kheb weer
heel wat meegemaakt ondertussen.
het ergste was ziek zijn. kheb waarschijnlijk ergens met iets te eten
een bacteriele infectie van de darmen opgelopen, met de nodige diarree
en buikpijn tot gevolg. zondag is de ziekte hard opgekomen, ben dan
maandag naar het ziekenhuis geweest, heb daar gewacht, nog wat gewacht,
bij de docter geweest en weer gewacht, medicamentjes gehaald en
betaald. dat laatste viel nog wel mee, dat is het voordeel als hier
iemand op de universiteit voor jou zorgt. maandag heb ik dan verder
zwaar afgezien, dinsdag was het echter al veel beter en ben ik alweer
gaan werken. het is nu nog altijd niet volledig voorbij, voel me af en
toe wat misselijk, maar het gaat wel behoorlijk goed.
tot voor kort had ik niet geloofd dat we in het regenseizoen waren, de
eerste 10 dagen heb ik geen druppel regen gezien, nu is dat echter
zwaar veranderd, nu regent het wel een keer goed door, en dan regent
het ook zeer goed door, nu begrijp ik ook waarom de grachten naast de
weg overal een halve meter diep zijn, al dat water kan anders nooit
weg. momenteel heb ik wel al geluk gehad met het weer, kben nog niet
door de regen moeten lopen
kheb hier nog altijd problemen met het geld, het zijn altijd zo'n grote
bedragen. hoeveel? 45.000, vijfenveertigduizend. zoveel! maar
uiteindelijk is het maar amper 4 euro. ze hebben hier ook een nieuwe
munt ingevoerd, eigenlijk dezelfde, maar ze hebben gewoon 4 nullen
weggelaten. er wordt ook gigantisch veel campagne rond gevoerd, overal
zie je wel papieren hangen met omzettabellen en de nieuwe briefjes. ook
op radio en tv zijn daar voortdurend commercials van, met de kernzin
"the value stays the same".
op het werk is er momenteel nog niet al te veel veranderd. kheb wat
rondgekeken en dat is het. vandaag start ik met schrijven, of ze dat nu
goed vinden of niet, kben het beu van niets te doen en daar maar wat te
zitten kijken naar de andere mensen die soms werken (zo gaat dat hier
dus). de fabriek draait op energie die ze zelf produceert uit haar
afval, er is dus normaal altijd stroom, toch was dit niet het geval,
blijkbaar hadden ze ergens anders stroom nodig en werd de stroom naar
daar gevoerd, met als gevolg dat iedereen weer niets te doen had. ik
heb nu ook een copietje van het handboek "hoe maak ik een
palmoliebedrijf" (daar komt het toch op neer). het is wel een
interessant boek.
zaterdag zijn we naar het butterfly sanctuary geweest, dat was de
eerste keer sinds ik hier ben dat ik propere lucht heb geroken. op de
weg en in de steden is er absoluut geen propere lucht te vinden, het is
zelfs erger dan bij ons, dit komt vooral door de uitlaatgassen. wanneer
er een zwaar beladen truk omhoog rijdt (de weg gaat hier altijd omhoog
of omlaag, ze is nooit vlak) geraakt die soms amper nog vooruit door
het te grote gewicht, en de uitlaatgassen die er dan uitkomen zijn dan
ook gigantisch zwart van alle onverbrande brandstof die er nog inzit.
wanneer we dan toch op de weg zijn zie je ook wel geregeld voertuigen
langs de weg staan die in pan zijn, heel veel lekke banden ook.
het openbaar vervoer is hier ook de moeite, het is altijd een avontuur
om de juiste bus te nemen. met bus bedoel ik dan een klein camionetje
waarin dan een 15-tal mensen zitten,opeengeplakt, en ik zit daar elke
dag tussen als ik naar het werk ga en terug. je kan ook niet aan het
busje zien naar waar het gaat, maar er zijn altijd 2 mensen in het
busje, een bestuurder en iemand die het geld int. deze laatste roept
dan ook geregeld de bestemming van het busje naar de mensen in de
omgeving voor al die mee zouden willen rijden, hij gebaart ook nog met
zijn hand in welke richting ze rijden. kben toch nog maar 1 keer op het
verkeerde busje terechtgekomen.
dit was het, nu is het tijd om naar het werk te gaan.
ik heb er nu mijn eerste dagen "werk" opzitten. het bedrijf waar ik zit
maakt palmolie en palmkernelolie en ruwe boter. ik heb al een deftige
rondleiding
gehad doorheen de fabriek. mijn taak is om samen met iemand anders een
soort handleiding te schrijven van het bedrijf. op deze manier willen
ze een iso standaard verkrijgen of zoiets. het komt er op neer dat ik
het volledige process moet beschrijven van heel de fabriek, van de
palmvruchten die binnenkomen tot de olieen die buiten gaan. daarbij kan
ik dan ook alle machines grondig bestuderen.
dat ziet er dus in alle geval veelbelovend uit!
de fabriek is wel op een veertig minuutjes rijden vanwaar ik zit, alles
tesamen ben ik dan ongeveer een uur onderweg om tot op het werk te
geraken. en dan ook weer natuurlijk een uur om terug te komen. dat
maakt allemaal op zich niet veel uit, toch tijd genoeg.
de elektriciteitsvoorziening begrijp ik nog altijd niet. soms is er licht soms niet.
er lopen hier ook nog andere buitenlandse studenten rond. kben er zo al
twee tegengekomen. nils, uit duitsland, die lag eerst mee op de kamer
bij mij op de universiteit, maar is nu verhuist naar een gastgezin. de
andere student is jenny, zij komt ook van duitsland. de mensen van
iaeste ghana hier zelf werken ook goed mee, het duurt alleen soms lang
om iets gedaan te krijgen, en als ze zeggen dat ze nu iets gaan doen
dan gaan ze dat waarschijnlijk ook doen, maar het kan wel nog even
duren voor ze eraan beginnen, het is dus soms onmogelijk om iets simpel
op een deftige, vlugge manier gedaan te krijgen.
het weer is hier zowat altijd hetzelfde, wat wolken, wat zon, en hoge
temperaturen, hoewel het vanacht vrij koel was. het is nu bijna tijd om
te gaan slapen, want over een klein uurtje is het donker en dan is er
wss ook geen stroom meer.
uiteindelijk ben ik goed aangekomen in ghana, het was wel een lange en
vermoeiende reis. toen ik uiteindelijk aankwam met het vliegtuig in
ghana was er natuurlijk niemand om mij op te wachten. dan heeft er daar
ene in uniform mij geholpen en die wou natuurlijk een tip, maar ik had
toch nog geen geld.
het was ondertussen wel te laat om nog te vertrekken naar kumasi (een
trip van zo'n 5 uur).dus moest ik op hotel. mijn contactpersoon heeft
me dan naar een klein hotelletje gebracht, zonder stromend water, maar
we hebben het overleeft.
de volgende dag ben ik dan met de bus vertrokken naar kumasi. dit was
ook een zeer lange en vbermoeiende trip. de openbare weg is hier een
levensgevaarlijke plaats, iedereen steekt gewoon maar over, lichten en
lijnen op de weg zijn er amper, iedereen wringt zich maar tussen alle
andere autos. er wordt ook voor alles geclaxonneerd, om te begroeten,
te waarsachuwen, iemand voorbij te steken, iemand voorbij te laten,
iemand te bedanken...
de weg is ook alles behalve. er zijn wegen die mooi en breed aangelegd
zijn. maar als je dan een andere straat indraait kom je op een zandweg
terecht waar je maar stapvoets mag rijden omdat je anders je auto kapot
rijdt. ze leggen zo ook hobbels in de goede weg waar je maar stapvoets
over kan. de weg is hier absoluut niet voor gestresseerde mensen.
nu terug naar de reis. er zijn op de weg toen 2 accidenten gebeurt. er
kwamen autos van beide richtingen en een zekere auto die in dezelfde
richting reed als ons wou veel autos voorbijsteken, maar de autos van
de andere kant kwamen te snel dichterbij en hij kon niet meer tussen de
autos in de juiste richting. hij is dan maar de andere richting
uitgedraaid en in de berm terecht gekomen. (dit was het grappige
accident)
als gevolg daarvan remden alle autos voor ons en ook de bus remde, maar
de auto achter ons deed dit niet. het gevolg was dus een botsing,zonder
veel schade.maar we hebben daar dan wel stil gestaan voor enkeleuren.
wanneer ik dan aankwam in kumaso was er dan ook niemand meer voor mij.
maar ik heb de persoon toch kunnen bereiken en uiteindelijk ben ik
geraakt waar ik moest zijn.
nu zit ik hier op de universiteit van knust. het is een mooie grote
campus, ik zit in een 'home' van de universiteit, vergelijkbaar met de
homes in gent. de electriciteit is wel iets anders. omdat ze
onvoldoende water hebben voor hun waterkrachtcentrale is er dus niet
altijd stroom. en dus ook niet altijd licht. soms is er stroom, soms
niet. er zou een cyclus mnoeten zijn, maar die is toch nog niet
duidelijk.
Niet iedereen weet het mischien, maar over minder dan 11 uur zit ik op het vliegtuig richting ghana voor mijn stage. als alles goed gaat en ik toegang heb tot internet (wat wel zal lukken af en toe) zal je op deze blog mijn avonturen in het verre afrika kunnen volgen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
