dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje zijn.
zodadelijk ga ik naar mijn laatste werkdag, de laatste keer al de
kleine kindjes begroeten die naar mij roepen als ze mij zien voorbij
komen, de laatste keer in de trotro onderweg, afscheid nemen, nog wat
fotos trekken. het voelt raar, langs de ene kant enorm opgelucht dat
het bijna voorbij is, langs de andere kant ook niet. ik weet nog niet
goed wat ik er van moet denken.
vrijdagavond zijn we weer uitgeweest natuurlijk, was weer ontzettend
leuk. dit weekend zijn we naar obuasi geweest, naar de grootste
goudmijn in afrika, was wel de moeite (coole machines, eenvoudig en
megaveel kracht, bangelijk) ook leuke outfits, da moest voor de
veiligheid.
woensdag hadden we dan een klein afscheidsdrink, dat was de laatste
keer dat we met zen allen konden samen zijn. afscheid genomen van
camilla, die zit nu bijna op het vliegtuig terug naar brazillie, een
mooie vakantiebestemming voor volgend jaar. op kot ben ik nu momenteel
alleen, de andere drie zijn op een trip naar het noorden vertrokken, en
die komen pas terug op maandag avond, als ik dus al weg ben, die zie ik
dus ook niet meer. blijven nog een paar mensen over, vanavond gaan we
naar de film gaan, kben curieus hoe dat er hier zal uitzien. daarna
gaan we hopelijk nog wat uit. op zaterdag brengen we een laatste bezoek
aan kumasi, soeveniertjes ed (wees gerust broertje) en dan op zondag
vertrek ik terug naar accra. het zou ook mogelijk zijn om maandag pas
te vertrekken, maar na acht weken hier te zijn voel ik mij gewoon
veiliger om zondag al te vertrekken, ge weet nooit wat er allemaal
gebeurt.
kheb wel ergens op een trotro gelezen: "relax, god is in control".
heeft bij mij wel een ironische bijklank, maar het blijft mij bij.
kheb deze week dus op werk weeral heel de week op mijn baas gewacht,
hij ging mij nog een speciale opdracht geven. maandag was hij te druk
bezig, en de rest van de week heb ik hem niet meer gezien, nu is het te
laat denkik, maar het is zijn eigen schuld, momenteel kan me dat niet
zoveel meer schelen.
we zijn nu ondertussen verhuisd, eigenlijk niet zoveel verschil met het
vorige, alleen veel verder en veel luidruchtiger, maar kkan daar wel
mee leven.
hiermee is alles gezegd denkik
tot over een paar dagen in het belgenlandje
-xxx-
Weeral een week voorbij en weer heel wat gebeurd. Dit
weekend zijn we naar lakebusumtwi gegaan. Mooi
meer, het was daar zeer rustig en gezellig. We hebben daar zowat hetzelfde
gedaan als anders: eten, drinken, slapen, zwemmen en relaxen. Problem is dat er
maar meer en meer duitsers zijn, en de plaats waar we waren werd ook uitgebuit
door duitsers. Dit heft dus als gevolg dat er gigantisch veel duits gesproken
word, en dat begint wel wat te vervelen, ge kunt nog zoveel engels proberen te
spreken als ge wilt, maar het zal niet helpen. We hebben ondertussen weer leuk
nieuws gekregen, we moeten verhuizen. De home waar we nu verblijven veranderd
van eigenaar of zoiets, dus moeten wij naar een andere home. Naar het schijnt
maar een paar minuuutjes verder. Maar toch het is weer iets waar ge u niet aan
kunt vasthouden. Kheb ondertussen de trotros nog wat verder bestudeerd en de
maximum snelheid die ik tot nu toe op de snelheidsmeter heb gezien is een
beetje boven 110km/h. het voelt echter allemaal niet meer zo snel aan. Kgraak
er teveel aan gewend. Ze hebben nu ook hobbles gelegd in de weg waar ik elke
dag over moet, gelukkig momenteel nog maar op 1 plaats, maar dat zijn wel
vreselijke hobbles, zeker als ge vanachter in de trotro zit, daar voelt ge da
nog harder. Ik heb nu nog een kleine 2 weken te gaan, we zijn echt wel aan het
aftellen. Al goed dat het niet langer is dan 8 weken. Op het werk gebeurt er
weer niets. We hadden eindelijk het deel afgerond waar we 3 weken geleden aan
begonnen waren. Nu komt zogezegd het finale deel. Maar mr. Philip komt niet
opdagen, dus ik weet niet wat ik moet doen. Gisteren was hij er heel de dag
niet, kben maar tot 13h gebleven, maar aangezien er niets veranderd was aan
zijn bureau tegenover gisteren kan
ik met vrij grote zekerheid zeggen dat hij hier gewoon niet geweest is, en
niemand die weet waar hij wel is. We proberen de tijd toch maar nuttig te
gebruiken door wat te leren of tekstjes zoals deze te typen.
weeral een week geleden, over drie weken ben ik al terug in ons belgenlandje. maar eerst de verhalen van afgelopen week
de afgelopen 2 weken is er in feite niet zo veel gebeurt op het werk.
week 4 was een week van wachten, week 5 heb ik toch iets gedaan, maar
toch ook niet veel. het probleem is niet zozeer dat er geen werk is,
het gaat gewoon gigantisch traag. zo moet iemand nalezen wat ik
geschreven heb, maar de helft van de tijd is hij er niet, en anders
heeft hij wel iets anders te doen.
kheb dan wat staan zagen achter "werk", uiteindelijk na een paar keer
over en weer gestuurd te zijn, heb ik toch wat interessante documenten
gevonden. zeer interessant zelfs voor mij dan toch, maar absoluut niet
productief voor het werk. kheb een document gevonden over ISO9000, nu
kan ik eindelijk het volledige plaatje zien (de documenten dateerde wel
al van 2001, ze zijn daar dus al 6 jaar over aan het denken, denk ik).
en ik heb ook een paar prenteboeken gevonden met alle technische
tekeningen van enkele machines.
het weekend daarentegen was weer zeer actief. vrijdagavond zijn we uit
geweest, ikke, petri (fin) en twee lokale ghanezen. we zijn daar ergens
in een nachtclub verzeild geraakt, en da stonk daarbinnen gigantisch
naar het zweet. na een paar minuten went da wel gelukkig. eigenlijk was
het voor de rest wel vrij vergelijkbaar met thuis. we zijn dan om 3u
doorgegaan en om 4u lag ik dan uiteindelijk in mijn bedje.
de volgende morgend (oftewel een paar uurtjes later) om 5u30 zijn we
dan terug opgestaan om te vertrekken op onze weekendtrip naar cape
coast. het was een fantastisch weekend, maar had ook 1 slechte kant. de
slechte kant was Isaac, de lokale IAESTE man, hij had de trip
"georganiseerd". maar da is dus iets waar ge dus niet op kunt
vertrouwen. het enige voordeel dat we aan hem hadden was dat hij
een eigen trotro heeft, zodanig dat we niet voor ons eigen vervoer
moesten zoeken.
uiteindelijk waren we met veel. ikke, nen hoop duitsers (nog meer als
vorige keer), een brazilaanse, een italiaan, 2 kroatische en een fin en
nog een paar lokale inboorlingen. in totaal waren we met 16 personen
denk ik. we zijn dan uiteindelijk om 7u vertrokken (khad nog een uur
langer kunnen blijven liggen). we zijn dan toch wel verloren gereden
zeker, hoewel isaac zei dat ge in ghana nooit kunt verloren geraken
(kheb dat er toen maar even subtiel ingewreven).
uiteindelijk na lange tijd rijden zijn we dan in cape coast aangekomen.
we hebben dan ergens gegeten (voor sommige nog ontbijt, niet voor mij
maar ik had wel honger zoals altijd). dan zijn we naar een nationaal
park gegaan om daar tussen de bomen te wandelen, maar niet op de grond
maar hoog in de lucht. dat was zeer leuk. kvoelde mij daar wel thuis
boven in die bomen. het regende wel maar dat deed er zo niet toe. kwas
wel wat marginaal gekleed. daar vliegen nogal wat beestjes rond en die
bijten nogal graag e.d. khad mij dus vrij volledig aangekleed, en dus
mijn fluo gele kousen aangedaan in mijn sandalen, dat was wel
behoorlijk belachelijk, maar uiteindelijk was ik blij dat ik ze aanhad,
want mijn voetjes waren helemaal mooi proper gebleven.
na de wandeling in de bomen zijn we dan naar onze verblijfplaats
gegaan, een lokaal home, van de universiteit van cape coast. de prijs
is daar wel zeker 3 of 4 keer veranderd, echt frustrerend (door isaac
natuurlijk) de verblijfplaats was niet echt denderend, we hebben al
beter gehad in een guest house voor minder geld. daarna wouden we een
biertje gaan kopen, dat mocht dan weer niet want het was te gevaarlijk
zei isaac (zegt ie dus altijd), kzie alleen niet in wat er met ne groep
van 15 man kan gebeuren. we zijn dan uiteindelijk toch bier gaan halen
en hebben ons dan savonds goed geamuseerd.
de volgende dag zijn we dan opgestaan om 6u, iets na 7 vertrokken,
ergens ontbeten (wat ook weer te lang heeft geduurd) en dan rond 11u
zijn we naar het kasteel van cape coasty geweest. mooi kasteel,
vanbuiten. voor de rest niet veel aan te zien, wel mooie foto's met
water. gids trok op niet veel.
dan gingen we naar het volgende kasteel. maar dat was niet naar de zin
van iedereen (ook niet van mij) wij hebben dan met 5 een plaatsje
gezocht om te gaan zwemmen, de rest is naar het kasteel geweest. het 2e
kasteel was naar het schijnt interessanter, maar wij hebben ons toch
zeer goed geamuseerd in het water van de oceaan. de golven zijn hier
veel sterker dan thuis, en dat maakt het stukken plezanter. ge hebt
soms echt moeite om recht te blijven staan, soms lukte dat zelfs niet
eens. we hadden daar ook al gauw een fanclub staan van wel 30 lokale
kinderen. die elke stap en alke beweging die je deed volgden, maar dat
stoorde eigenlijk niet zo hard. het zwemmen zelf was veel te plezant.
na het zwemmen zijn we dan naar een ander strand geweest. eerst iets
gaan eten in het nabijgelegen restaurant. op het ander strand hebben we
dan ook heel even gezwommen. zij het maar heel even want we moesten
snel door van isaac (grrr). dat was de reden waarom we dus niet naar
dat 2e kasteel wilden gaan en gaan zwemmen, omdat de kans dat we nog
fatsoenlijk konden zwemmen nadat we dat 2e kasteel gezien hadden vrij
klein was, niet bestaande zelfs. daarna zijn we dan terug huiswaarts
gekeerd om ergens rond 8u terug thuis te zijn.
ondertussen wordt iedereen hier precies ziek, 3 hebben last van hun
darmen, een 4e is nog moe van de trip (zelf heb ik van die vermoeidheid
niet teveel last gehad, hoewel ik wel heel weinig geslapen had, maar ge
haalt da wel in op het werk). ik ben gelukkig nog kerngezond. kben
ondertussen ook terug een paar keer gaan lopen, nadat ik ziek was
geweest had ik niet meer de moed om te gaan lopen, maar nu dat er veel
ander, ook sportief volk is ga ik dus terug af en toe gaan lopen, maar
ik voel toch dat ik lang niets gedaan heb.
nog even kort een weetje over recyclage: bij onze vorige trip naar het
volta meer kocht ik iets om te eten op straat, iets doodgewoon, ge
kreeg dat dan in een stukske gazet. wil dat toch wel lukken dat dat in
het nederlands is zeker! maar het was er wel een van nederland. later
op die trip, op de terugweg zag ik ergens de hoofding van de metro, ne
franstalige weliswaar. als ge dus de volgende keer uw gazet wegsmijt,
denk dan even kort aan de mensen in afrika die er misschien nog uit
willen/moeten eten.
ondertussen zit de helft van mijn stage er hier op. deze week was nogal
leeg kwa werken. maandag heb ik nog een beetje gewerkt denkik, en
vandaag heb ik ook terug gewerkt. voor de rest van de week heb ik
gewacht. ik heb gewach op mijn baas, maar die kwam nooit. op woensdag
was hij er even wel, maar op dat moment was hij druk bezig, en hij was
dan weeral vertrokken toen ik bij hem langs wou gaan. op donderdag heb
ik hem dan eindelijk gesproken (dat was dan donderdag vlak voor ik
terug naar kot ging) en kheb dan maar ineens nen vrijen dag gevraagd
voor dit weekend. ik moest ook notg iets samen doen met een andere
persoon, maar die was bijna klaar op maandag, en ging mij da dinsdag
dan geven zodat ik dat kon nalezen, dinsdag had hij dat natuurlijk nog
niet af, woensdag had hij het bijna af, donderdag had hij problemen met
zijn computer of zoiets en vrijdag heb gewoon zijn geschreven notas
gekregen (eindelijk iets van werk dat ik kon doen). na die notas dan
gelezen te hebben, wou ik die op computer zetten, maar er was
natuurlijk geen elektriciteit want ze waren er aan aan het werken.
gelukkig was er terug stroom tegen 12u, en heb ik toch nog iets zinnigs
van werk gedaan. de rest van de tijd dat ik daar was is echter niet
verloren gegaan, aangezien ik ondertussen weet dat werken hier met veel
wachten gepaard gaat heb ik altijd wel een stuk cursus mee om mij nee
bezig te houden, op vlak van studeren was dit dus een vrij vruchtbare
week.
verder heb ik vandaag ook een vrij zware discussie gehad met de mensen
van de plaats waar ik verblijf. er zijn nu nog 2 mensen bijgekomen (een
fin en nog een diutser) die mee in hetzelfde appartement als ik komen
te liggen, het probleem is dat ze ons (in totaal met 4) in 1 kamer
wilden leggen, dat zou wel gaan maar dat zou nogal krap zijn, en we
hebben nog een kamer die helemaal leeg is. ik probeer ze dan duidelijk
te maken dat ze die daar kunnen leggen, maar die willen dat hier gewoon
niet begrijpen ofzo denkik. ze willen het enkel zoals ze zelf in
gedachten hebben. kheb mij dan wat kinderachtig en vooral koppig
gedragen en een paar keer goed NEE gezegd (dat is een woord dat ze
absoluut niet graag horen) en uiteindelijk heb ik ze toch zover
gekregen dat we zelf kunnen beslissen wat we met onze bedden willen
doen. ik denk dat ik er nu wel een paar op hun tenen heb getrapt, maar
dat kan me nu toch niet zoveel schelen.
dit weekend gaan we weer weg, dit keer naar het volta-meer. we gaan
daar met de ferry varen (kzal men pillekes maar meenemen). we
vertrekken morgevroeg heel vroeg, dat betekent dat we om 4u00 moeten
opstaan. en we komen maandag pas terug (daarom dat ik een vrije dag heb
gevraagd). deze keer zal ik echter beter voorbereid zijn, want vorig
weekend had ik geen lange broek mee en het gevolg was dat mijn 2 benen
vol muggenbeten stonden die wel langer dan 24u blijven jueken (gelukkig
is da jeuken nu voorbij), geen paniek voor malaria, kheb al altijd
braaf mijn pillekes genomen. hier op ons appartementje hebben we daar
zo geen last van, er is overal een deftig muggenraam in de ramen en er
zitten geen gaten in, af en toe komt er een enkele mug binnen, maar dat
is beperkt.
kheb de minibussen hier nog wat verder bestudeerd (ze noemen dat hier
"trotro") en kben tot de vaststelling gekomen dat ze eigenlijk, hoewel
het anders lijkt, helemaal niet snel rijden. de meeste rijden maar
0km/h, hun snelheidmeter werkt dan ook niet. anders is het snelste dat
ik al gezien heb ergens rond de 90km/h, in bergaf natuurlijk, bergop
zouden ze dat nooit kunnen. vorige keer was het ook wel grappig in de
trotro, de bestuurder had een nieuwe "mate" (de persoon die al het geld
ontvangt), het was nog een jong ventje, 14 - 15 jaar ofzo, en het was
best wel grappig om hem te zien klungelen met al het geld en de deur
die moeilijk open en dicht ging.
nu komen de avonturen van dit weekend.
na vorige keer het butterfly sanctuary, hebben we dit weekend een trip naar het monkey sanctuary gemaakt.
we zijn zaterdagmorgend om 9u vertrokken, we waren met 5, Nils, Brita,
Jenny, Florian die vrijdagavond juist was aangekomen en ikke. (om een
of ander onverklaarbare reden zijn die vier andere dus van duitse
afkomst en werd er dus duchtig wat duits gesproken, aangezien ik nooit
duits heb gehad kan ik hier dan ook toch maar flarden van verstaan).
eerst met de taxi naar het busstation, het probleem is dat taxis niet
echt gemaakt zijn voor vijf passagiers, gelukkig was dit maar voor even
(voorlopig). dan hebben we de bus genomen naar een zeker stadje
(aangezien dat jenny alles vrolijk geregeld had, heb ik geen flauw idee
van langswaar we juist allemaal geweest zijn onderweg). de bus was
redelijk confortabel (we zaten met dire op de achterbank waar je
normaal met vier zit), de weg was dat niet, veel putten en hobbels in
de weg, maar ook plassen door de regen. kwam er toch wel een auto van
de andere kant aangereden, die toch wel juist door een plas moest
rijden zeker! het gevolg was dat hoewel ik het raampje had dicht
gedaan, was dit door de vele trillingen die al dat rijden door die
putten teweegbrengt toch een stuk terug opengegaan. ik kreeg dus een
zekere portie nattigheid met zand in mijn nek gezwierd, de schade was
echter beperkt, vergeleken met het raampje, waar ge absoluut niet meer
door kon zien.
uiteindelijk na een dikke drie uur (denkik) aangekomen in dat bewuste
stadje (de tocht zou maar 2.5 uur duren...) hebben we de taxi genomen
naar het monkey sanctuary, weer een taxi, dus niet gemaakt voor vijf
personen, dit stuk van de trip heeft echter wel dik anderhalf uur
geduurd en was bijgevolg niet zo aangenaam en vergezeld van het nodige
aantal krampen.
uiteindelijk dan toch aangekomen waar we moesten zijn. het "guest
house" daar was wel goed verzorgd. na even te hebben uitgeblazen hebben
we een boswandeling gemaakt naar het nabijzijnde dorpje en daar een
plaatselijke winkel gezocht waar ze bier verkochten en het nodige bier
meegenomen voor 'savonds. savonds hebben we dan eerst lekker eten
gegeten (spaghetti met tonijn), het smaakte echt fantastisch, hoewel ik
denk dat alles op dat moment wel goed had gesmaakt. daarna hebben we
ons bier opgedronken, ik moet toegeven dat ik dat toch wel stevig
voelde, maar ik was niet alleen! we hebben dan goed geluld en gelachen
en dan om 10u gaan slapen (wat ondertussen wel al laat is voor mij).
de volgende dag was er terug stromend water (de dag ervoor was de tank
leeg, maar die hebben ze dan savonds bijgevuld, dwz emmertjes vullen
bij de pomp en leegmaken in de tank een eindje verder). we hebben ons
dan toch deftig kunnen wassen. daarna hebben we ontbijt gegeten (wat
ook zeer lekker was), het waren een soort eirekoeken. dan hebben we een
toch door het bos gemaakt met een gids, wel wat aapjes gezien die van
boom naar boom springen enzo, en ook nog veel bomen (toch verassend in
zo'n regenwoud he).
dan zijn we aan de tocht terug begonnen, probleem was dat er geen taxis
waren in het monkey sanctuary, we konden dus niet terug, we hebben dan
aan een andere gasty gevraagd ons te brengen en die was gelukkig zo
vriendelijk om dat te doen. dan kwam terug het stuk met de bus, deze
keer was de plaats in de bus minder, we zaten nogal opeengeplakt, maar
de weg was beter (ik weet het ook niet juist maar we hebben een andere
weg terug dan heen genomen), en deze keer waren we wel op 2.5u terug.
het weekend was dus zeer actief en geslaagd!
de week is gewoon verder "werken". als de nodige mensen er zijn natuurlijk.
kheb ook nog nieuws over mijn examens voor als ik terugkom uit ghana, mijn agenda ziet er momenteel zo uit:
3september 19u00 vertrek in ghana
4sept 9u aankomst in belgie ergens verder die dag vertrek naar gent
5sept 14u examen warmte en verbranding ergens in gent
7sept examen elektrische energienetten
8-9sept thuis uitblazen
10-11-12 sept bachlounch
2 weken zijn nu voorbij, kheb eindelijk het gevoel
dat ik gewerkt heb, alle toch een beetje. kben donderdag beginnen
tippen aan de beschrijving van de fabriek. kheb nu al 7 paginas getipt
en het eerste deel zal maandag klaar zijn.deel 2 en deel 3 (gewoon 2
andere delen van de fabriek) zullen een week later klaar zijn. dit is
toch tenminste het geval als ik genoeg kan doorwerken. maar doordat ik
zo snel werk (normaal tepo voor een belg, maar zeer snel voor een
ghanees) zijn mijn dagen ook weer korter. donderdag ben ik aangekomen
om 8u30 en was ik om 2 uur terug weg, vrijdag was ik er om 9u20 en was
ik om 2u30 terug weg, en dat laatste half uur heb ik toen ook al niets
meer gedaan.
kheb ondertussen ook al wat van de plaatselijke gerechten gegeten,
zijnde fufu en banku. dat is elke keer een soort soepje, met wat vlees
of vis in en een bol van iets deegachtig, het is iets met meel en nog
een klein beetje van iets anders en water, de smaal is niet zo
superfantastisch, maarma een paar keer valt het wel mee, je geraakt
eraan gewent. voor de rest bestaan mijn maaltijden hoofdzakelijk uit
brood en chocolade en nog wat fruit.
de elektriciteit wordt erger en erger. kheb gehoord dat als er niet
gauw genoeg regen valt er binnenkort helemaal geen stroom meer zal
zijn. het is nu al 1 jaar dat ze met dit probleem te maken hebben. de
overheid is wel bezig met de bouw van een aantal thermische centrales,
maar dat gaat natuurlijk zeer langzaam.
stromend water is hier echter ook niet evident. hetzelfde verhaaltje
als de elektriciteit, maar dan nog veel onvoorspelbaarder en er zit
totaal geen logica in, ik denk dat het gewoon afhangt van hoeveel water
er het afgelopen uur gebruikt is. op deze manier is het niet evident om
altijd een deftige douche te nemen, ofwel stroomt het water dan niet,
ofwel is het dan al donker en is er geen elektriciteit waardoor je dus
absoluut niets meer ziet. kheb nu echter wel een zaklamp voor in het
donker, dus der is toch al iets verbetering.
de inspiratie is op voor vandaag...
groetjes,
Stef
hier zijn we weer! het is ondertussen weeral even
geleden, ik ben reeds 12 dagen weg van de 60 in totaal, en kheb weer
heel wat meegemaakt ondertussen.
het ergste was ziek zijn. kheb waarschijnlijk ergens met iets te eten
een bacteriele infectie van de darmen opgelopen, met de nodige diarree
en buikpijn tot gevolg. zondag is de ziekte hard opgekomen, ben dan
maandag naar het ziekenhuis geweest, heb daar gewacht, nog wat gewacht,
bij de docter geweest en weer gewacht, medicamentjes gehaald en
betaald. dat laatste viel nog wel mee, dat is het voordeel als hier
iemand op de universiteit voor jou zorgt. maandag heb ik dan verder
zwaar afgezien, dinsdag was het echter al veel beter en ben ik alweer
gaan werken. het is nu nog altijd niet volledig voorbij, voel me af en
toe wat misselijk, maar het gaat wel behoorlijk goed.
tot voor kort had ik niet geloofd dat we in het regenseizoen waren, de
eerste 10 dagen heb ik geen druppel regen gezien, nu is dat echter
zwaar veranderd, nu regent het wel een keer goed door, en dan regent
het ook zeer goed door, nu begrijp ik ook waarom de grachten naast de
weg overal een halve meter diep zijn, al dat water kan anders nooit
weg. momenteel heb ik wel al geluk gehad met het weer, kben nog niet
door de regen moeten lopen
kheb hier nog altijd problemen met het geld, het zijn altijd zo'n grote
bedragen. hoeveel? 45.000, vijfenveertigduizend. zoveel! maar
uiteindelijk is het maar amper 4 euro. ze hebben hier ook een nieuwe
munt ingevoerd, eigenlijk dezelfde, maar ze hebben gewoon 4 nullen
weggelaten. er wordt ook gigantisch veel campagne rond gevoerd, overal
zie je wel papieren hangen met omzettabellen en de nieuwe briefjes. ook
op radio en tv zijn daar voortdurend commercials van, met de kernzin
"the value stays the same".
op het werk is er momenteel nog niet al te veel veranderd. kheb wat
rondgekeken en dat is het. vandaag start ik met schrijven, of ze dat nu
goed vinden of niet, kben het beu van niets te doen en daar maar wat te
zitten kijken naar de andere mensen die soms werken (zo gaat dat hier
dus). de fabriek draait op energie die ze zelf produceert uit haar
afval, er is dus normaal altijd stroom, toch was dit niet het geval,
blijkbaar hadden ze ergens anders stroom nodig en werd de stroom naar
daar gevoerd, met als gevolg dat iedereen weer niets te doen had. ik
heb nu ook een copietje van het handboek "hoe maak ik een
palmoliebedrijf" (daar komt het toch op neer). het is wel een
interessant boek.
zaterdag zijn we naar het butterfly sanctuary geweest, dat was de
eerste keer sinds ik hier ben dat ik propere lucht heb geroken. op de
weg en in de steden is er absoluut geen propere lucht te vinden, het is
zelfs erger dan bij ons, dit komt vooral door de uitlaatgassen. wanneer
er een zwaar beladen truk omhoog rijdt (de weg gaat hier altijd omhoog
of omlaag, ze is nooit vlak) geraakt die soms amper nog vooruit door
het te grote gewicht, en de uitlaatgassen die er dan uitkomen zijn dan
ook gigantisch zwart van alle onverbrande brandstof die er nog inzit.
wanneer we dan toch op de weg zijn zie je ook wel geregeld voertuigen
langs de weg staan die in pan zijn, heel veel lekke banden ook.
het openbaar vervoer is hier ook de moeite, het is altijd een avontuur
om de juiste bus te nemen. met bus bedoel ik dan een klein camionetje
waarin dan een 15-tal mensen zitten,opeengeplakt, en ik zit daar elke
dag tussen als ik naar het werk ga en terug. je kan ook niet aan het
busje zien naar waar het gaat, maar er zijn altijd 2 mensen in het
busje, een bestuurder en iemand die het geld int. deze laatste roept
dan ook geregeld de bestemming van het busje naar de mensen in de
omgeving voor al die mee zouden willen rijden, hij gebaart ook nog met
zijn hand in welke richting ze rijden. kben toch nog maar 1 keer op het
verkeerde busje terechtgekomen.
dit was het, nu is het tijd om naar het werk te gaan.
ik heb er nu mijn eerste dagen "werk" opzitten. het bedrijf waar ik zit
maakt palmolie en palmkernelolie en ruwe boter. ik heb al een deftige
rondleiding
gehad doorheen de fabriek. mijn taak is om samen met iemand anders een
soort handleiding te schrijven van het bedrijf. op deze manier willen
ze een iso standaard verkrijgen of zoiets. het komt er op neer dat ik
het volledige process moet beschrijven van heel de fabriek, van de
palmvruchten die binnenkomen tot de olieen die buiten gaan. daarbij kan
ik dan ook alle machines grondig bestuderen.
dat ziet er dus in alle geval veelbelovend uit!
de fabriek is wel op een veertig minuutjes rijden vanwaar ik zit, alles
tesamen ben ik dan ongeveer een uur onderweg om tot op het werk te
geraken. en dan ook weer natuurlijk een uur om terug te komen. dat
maakt allemaal op zich niet veel uit, toch tijd genoeg.
de elektriciteitsvoorziening begrijp ik nog altijd niet. soms is er licht soms niet.
er lopen hier ook nog andere buitenlandse studenten rond. kben er zo al
twee tegengekomen. nils, uit duitsland, die lag eerst mee op de kamer
bij mij op de universiteit, maar is nu verhuist naar een gastgezin. de
andere student is jenny, zij komt ook van duitsland. de mensen van
iaeste ghana hier zelf werken ook goed mee, het duurt alleen soms lang
om iets gedaan te krijgen, en als ze zeggen dat ze nu iets gaan doen
dan gaan ze dat waarschijnlijk ook doen, maar het kan wel nog even
duren voor ze eraan beginnen, het is dus soms onmogelijk om iets simpel
op een deftige, vlugge manier gedaan te krijgen.
het weer is hier zowat altijd hetzelfde, wat wolken, wat zon, en hoge
temperaturen, hoewel het vanacht vrij koel was. het is nu bijna tijd om
te gaan slapen, want over een klein uurtje is het donker en dan is er
wss ook geen stroom meer.
uiteindelijk ben ik goed aangekomen in ghana, het was wel een lange en
vermoeiende reis. toen ik uiteindelijk aankwam met het vliegtuig in
ghana was er natuurlijk niemand om mij op te wachten. dan heeft er daar
ene in uniform mij geholpen en die wou natuurlijk een tip, maar ik had
toch nog geen geld.
het was ondertussen wel te laat om nog te vertrekken naar kumasi (een
trip van zo'n 5 uur).dus moest ik op hotel. mijn contactpersoon heeft
me dan naar een klein hotelletje gebracht, zonder stromend water, maar
we hebben het overleeft.
de volgende dag ben ik dan met de bus vertrokken naar kumasi. dit was
ook een zeer lange en vbermoeiende trip. de openbare weg is hier een
levensgevaarlijke plaats, iedereen steekt gewoon maar over, lichten en
lijnen op de weg zijn er amper, iedereen wringt zich maar tussen alle
andere autos. er wordt ook voor alles geclaxonneerd, om te begroeten,
te waarsachuwen, iemand voorbij te steken, iemand voorbij te laten,
iemand te bedanken...
de weg is ook alles behalve. er zijn wegen die mooi en breed aangelegd
zijn. maar als je dan een andere straat indraait kom je op een zandweg
terecht waar je maar stapvoets mag rijden omdat je anders je auto kapot
rijdt. ze leggen zo ook hobbels in de goede weg waar je maar stapvoets
over kan. de weg is hier absoluut niet voor gestresseerde mensen.
nu terug naar de reis. er zijn op de weg toen 2 accidenten gebeurt. er
kwamen autos van beide richtingen en een zekere auto die in dezelfde
richting reed als ons wou veel autos voorbijsteken, maar de autos van
de andere kant kwamen te snel dichterbij en hij kon niet meer tussen de
autos in de juiste richting. hij is dan maar de andere richting
uitgedraaid en in de berm terecht gekomen. (dit was het grappige
accident)
als gevolg daarvan remden alle autos voor ons en ook de bus remde, maar
de auto achter ons deed dit niet. het gevolg was dus een botsing,zonder
veel schade.maar we hebben daar dan wel stil gestaan voor enkeleuren.
wanneer ik dan aankwam in kumaso was er dan ook niemand meer voor mij.
maar ik heb de persoon toch kunnen bereiken en uiteindelijk ben ik
geraakt waar ik moest zijn.
nu zit ik hier op de universiteit van knust. het is een mooie grote
campus, ik zit in een 'home' van de universiteit, vergelijkbaar met de
homes in gent. de electriciteit is wel iets anders. omdat ze
onvoldoende water hebben voor hun waterkrachtcentrale is er dus niet
altijd stroom. en dus ook niet altijd licht. soms is er stroom, soms
niet. er zou een cyclus mnoeten zijn, maar die is toch nog niet
duidelijk.
Niet iedereen weet het mischien, maar over minder dan 11 uur zit ik op het vliegtuig richting ghana voor mijn stage. als alles goed gaat en ik toegang heb tot internet (wat wel zal lukken af en toe) zal je op deze blog mijn avonturen in het verre afrika kunnen volgen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
