ik heb er nu mijn eerste dagen "werk" opzitten. het bedrijf waar ik zit
maakt palmolie en palmkernelolie en ruwe boter. ik heb al een deftige
rondleiding
gehad doorheen de fabriek. mijn taak is om samen met iemand anders een
soort handleiding te schrijven van het bedrijf. op deze manier willen
ze een iso standaard verkrijgen of zoiets. het komt er op neer dat ik
het volledige process moet beschrijven van heel de fabriek, van de
palmvruchten die binnenkomen tot de olieen die buiten gaan. daarbij kan
ik dan ook alle machines grondig bestuderen.
dat ziet er dus in alle geval veelbelovend uit!
de fabriek is wel op een veertig minuutjes rijden vanwaar ik zit, alles
tesamen ben ik dan ongeveer een uur onderweg om tot op het werk te
geraken. en dan ook weer natuurlijk een uur om terug te komen. dat
maakt allemaal op zich niet veel uit, toch tijd genoeg.
de elektriciteitsvoorziening begrijp ik nog altijd niet. soms is er licht soms niet.
er lopen hier ook nog andere buitenlandse studenten rond. kben er zo al
twee tegengekomen. nils, uit duitsland, die lag eerst mee op de kamer
bij mij op de universiteit, maar is nu verhuist naar een gastgezin. de
andere student is jenny, zij komt ook van duitsland. de mensen van
iaeste ghana hier zelf werken ook goed mee, het duurt alleen soms lang
om iets gedaan te krijgen, en als ze zeggen dat ze nu iets gaan doen
dan gaan ze dat waarschijnlijk ook doen, maar het kan wel nog even
duren voor ze eraan beginnen, het is dus soms onmogelijk om iets simpel
op een deftige, vlugge manier gedaan te krijgen.
het weer is hier zowat altijd hetzelfde, wat wolken, wat zon, en hoge
temperaturen, hoewel het vanacht vrij koel was. het is nu bijna tijd om
te gaan slapen, want over een klein uurtje is het donker en dan is er
wss ook geen stroom meer.
uiteindelijk ben ik goed aangekomen in ghana, het was wel een lange en
vermoeiende reis. toen ik uiteindelijk aankwam met het vliegtuig in
ghana was er natuurlijk niemand om mij op te wachten. dan heeft er daar
ene in uniform mij geholpen en die wou natuurlijk een tip, maar ik had
toch nog geen geld.
het was ondertussen wel te laat om nog te vertrekken naar kumasi (een
trip van zo'n 5 uur).dus moest ik op hotel. mijn contactpersoon heeft
me dan naar een klein hotelletje gebracht, zonder stromend water, maar
we hebben het overleeft.
de volgende dag ben ik dan met de bus vertrokken naar kumasi. dit was
ook een zeer lange en vbermoeiende trip. de openbare weg is hier een
levensgevaarlijke plaats, iedereen steekt gewoon maar over, lichten en
lijnen op de weg zijn er amper, iedereen wringt zich maar tussen alle
andere autos. er wordt ook voor alles geclaxonneerd, om te begroeten,
te waarsachuwen, iemand voorbij te steken, iemand voorbij te laten,
iemand te bedanken...
de weg is ook alles behalve. er zijn wegen die mooi en breed aangelegd
zijn. maar als je dan een andere straat indraait kom je op een zandweg
terecht waar je maar stapvoets mag rijden omdat je anders je auto kapot
rijdt. ze leggen zo ook hobbels in de goede weg waar je maar stapvoets
over kan. de weg is hier absoluut niet voor gestresseerde mensen.
nu terug naar de reis. er zijn op de weg toen 2 accidenten gebeurt. er
kwamen autos van beide richtingen en een zekere auto die in dezelfde
richting reed als ons wou veel autos voorbijsteken, maar de autos van
de andere kant kwamen te snel dichterbij en hij kon niet meer tussen de
autos in de juiste richting. hij is dan maar de andere richting
uitgedraaid en in de berm terecht gekomen. (dit was het grappige
accident)
als gevolg daarvan remden alle autos voor ons en ook de bus remde, maar
de auto achter ons deed dit niet. het gevolg was dus een botsing,zonder
veel schade.maar we hebben daar dan wel stil gestaan voor enkeleuren.
wanneer ik dan aankwam in kumaso was er dan ook niemand meer voor mij.
maar ik heb de persoon toch kunnen bereiken en uiteindelijk ben ik
geraakt waar ik moest zijn.
nu zit ik hier op de universiteit van knust. het is een mooie grote
campus, ik zit in een 'home' van de universiteit, vergelijkbaar met de
homes in gent. de electriciteit is wel iets anders. omdat ze
onvoldoende water hebben voor hun waterkrachtcentrale is er dus niet
altijd stroom. en dus ook niet altijd licht. soms is er stroom, soms
niet. er zou een cyclus mnoeten zijn, maar die is toch nog niet
duidelijk.
Niet iedereen weet het mischien, maar over minder dan 11 uur zit ik op het vliegtuig richting ghana voor mijn stage. als alles goed gaat en ik toegang heb tot internet (wat wel zal lukken af en toe) zal je op deze blog mijn avonturen in het verre afrika kunnen volgen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
