De Titanic werd in opdracht van de White Star Line gebouwd op de scheepswerf van Harland en Wolff in Belfast. De bouw van de Titanic begon op 31 maart 1909. De romp van het schip werd in 1911 te water gelaten, en een jaar later was het schip klaar voor haar eerste reis. Het schip was 269 meter lang en 28 meter breed, en woog zo'n 46.000 ton.

De scheepsromp was opgedeeld in zestien compartimenten, die vanaf de brug gesloten konden worden. Wanneer er vier compartimenten vol met water zouden lopen, kon het schip nog verder varen.

De Titanic werd net nog even mooier, maar vooral ook luxeuzer dan de Olympic gemaakt. Dat maakte het schip ook het mooiste passagiersschip van die tijd.

De kranten van New-York en van de hele wereld blijven over dit alles berichten tot aan de tewaterlating van de Titanic. De onzinkbare machine door de mens gebouwd om voor eens en altijd de woelige zeeën te bedwingen. 22 ton zeep werd gebruikt om dit passagiersschip van anderhalf miljoen pond in het water te laten glijden, de hele operatie duurt slechts 1 minuut! 1 arbeider de ongelukkige James Dobbin schoot het leven erbij in! Maar op die 31ste mei 1911 beseft niemand van de honderdduizend toeschouwers dat dit nog maar het eerste van vele slachtoffers is!

Nee nu wordt gefeest de Britse vlag word geheven proviand wordt ingeslagen, 37000 flessen water en alcohol, 57 ton vlees, vis en gevogelte, 40000 verse eieren, duizenden kisten verse groenten, voor een overtocht van 5 dagen. Kristallen glazen, kanten tafellakens, prachtig tafelzilver alles tot het servies voor de derde klasse werd speciaal voor de Titanic ontworpen. Een onvoorstelbare vracht word aan boord geladen, auto's zoals de gloednieuwe Renault 25pk, filmcamera's, revolutionaire vliegtuigmotor op stoom. De ruimen van de Titanic zijn veel meer dan een grot van Ali-Baba, ze zijn een weerspiegeling van het leven, van luxe goederen tot de koffers van de arme immigranten, van grondstoffen tot kunstvoorwerpen. Dit is het postvictoriaanse tijdperk een gouden tijd nog nooit waren zoveel mensen zo welvarend geweest, en zelfs de armste kregen nog meer armslag, iedereen gelooft in de vooruitgang. Altijd maar groter altijd maar beter, hoge verwachtingen worden gekoesterd en niets kan de onvoorstelbare vooruitgang van de mens in de weg staan, de machines brengen alleen maar welvaart en niets wijst op de mechanische verschrikking van de eerste wereldoorlog!

Voor de 700 plaatsen in de eerste klasse biedt de Titanic een nooit geziene luxe: Een sportcomplex met fitnesstoestellen, Turks bad, zwembad en squashzaal! Het meesterwerk van het schip is de kroonluchter met eenentwintig lampen boven de monumentale trap met een bronzen engeltje.

Indrukwekkende kamers als een suite: bestaande uit twee "delen", elk met een kamer, een garderobekamer, een badkamer, toiletten, vestibule en een gang met persoonlijke ingang, dit alles komt uit op een gemeenschappelijk salon en een glazen veranda met zicht op zee! Met elektrische verwarming en open haard, en natuurlijk een eigen keuken en kamer voor de bediende

De kamers hebben en verschillend interieur: Louis XVI, Louis XV, Empire. En meubels in al even uiteenlopende stijlen: 50 verschillende soorten tafels, 30 soorten stoelen. De inrichting is tot in de kleinste detail verzorgd. En ook de glazen promenades, de restaurantzalen met het zilverwerk en het porselein, de salons. Alles baadt in luxe en schitterende weelde.

De bemanning bestond uit 900 leden, van bevoorrechten tot arme stakkers. Terwijl de handvol officieren een zeer confortabel, zelfs luxueus leven hadden zoals Kapitein Smith in zijn ruime suite. leefe de massa matrozen en ander personeel, de echte proletariës van de zee, in omstandigheden die een heel eind onder de derde klasse lagen. Kamermeisjes, obers, koks, matrozen, monteurs, elektriciens, turnleraars, loopjongens... een wiemelende miniatuurstad in de buik van het grootste schip ter wereld! Eindeloze dagen van zwaar labeur, een kranig loon in barre omstandigheden. Het meest te beklagen zijn de kolentremmers. Tijdens de hele overvaart zien ze nooit het daglicht, en ze hebbenzelfs apparte gangen zodat de passagiers niet perongeluk hun roetzwarte gezicht zouden zien. Uur na uur moeten de immense stookketels gevoed worden met in totaal 7000 ton kolen die eerst nog vergruisd moeten worden! In een helse hitte en een hals lawaai waar nooit een einde aan komt, in het diepste binnenste van het schip onder de waterlijn. Dat is de prijs die wordt betaald om de groten der aarde achter hun grote ramen rustig van hun cognac te laten nippen, zeven verdiepen boven de golven.

Fatale zondag

Al op 12 april ontving de Titanic haar eerste ijsmelding van het Franse passagiersschip La Touraine. De volgende dag passeerde het Engelse schip de Rappahannock dat met een morselamp de brugwacht van de Titanic inlichtte over een ijsveld dat zij tegengekomen waren. Ondanks dat ze voorzichtig door het ijsveld heen waren gevaren, hadden ze een verbogen roer en gedeukte boeg opgelopen. De eerste ijsmelding op zondag 14 april 1912 kwam binnen om negen uur 's ochtends van de Coronia. Die dag ontving de Titanic nog drie ijsmeldingen en die avond berichtte het vrachtschip Mesaba:"Zag grote ijsbergen en drijfijs van 42 tot 41°25' NB en van 49 to 50°WL, goed en helder weer." Het was duidelijk dat er een groot ijsveld precies op de koers van de Titanic lag. Kapitein Smith kwam, na een etentje met de familie Widener, om ongeveer negen uur naar de brug om de weerssituatie te besrpeken. Ze waren het beide eens dat ze nog nooit zo'n rustige zee hadden gezien; het was windstil, de zee was spiegelglad en het was een heldere maanloze nacht: ijsbergen zouden moeilijk te zien zijn zonder een branding in de donkere nacht. Om 22.00 uur nam eerste stuurman Murdoch de wacht over van tweede stuurman Lightoller die hem inlichtte over de sinds de middag sterk gedaalde temperatuur, het ijsveld voor hen en dat de uitkijk in het kraaiennest was gewaarschuwd op te letten voor drijfijs en ijsbergen. In het kraaiennest keken de uitkijken Fleet en Lee al uit naar het einde van hun wacht. Het was 23.40 uur, ze moesten nog maar 20 minuten en dan zouden ze de bijtende vrieskou kunnen verlaten. Plots zag Fred Fleet iets recht vooruit wat snel groter werd. Onmiddellijk luidde hij de bel driemaal en nam de telefoon op naar de brug waar zesde stuurman Moody hem opnam:"Wat zie je?" -"IJsberg recht vooruit", antwoordde Fleet. Eerste stuurman Murdoch gaf daarop de order:"Hard stuurboord!", zette de telegraaf op volle kracht achteruit en haalde de schakelaar over van de waterdichte schotten. De roerorders in die tijd waren nog afkomstig uit de tijd van de zeilschepen met helmstokken, waar men de helmstok naar stuurboord duwde om naar bakboord te gaan. Murdoch was dus van plan om langs bakboord de ijsberg te ontwijken. 37 seconden gingen voorbij en het leek erop dat de Titanic de ijsberg nipt zou missen. Een zacht schrapend en rommelend geluid maakte echter duidelijk dat de Titanic de ijsberg toch had geraakt. Benedendeks in de ketelruimten was het veel duidelijker dat er iets aan de hand was: het zacht schrapend en scheurend geluid was hier een donderend geraas en onmiddellijk kwam het water binnengestroomd. Kapitein Smith kwam op de brug en vroeg wat ze geraakt hadden, waarop Murdoch antwoordde dat ze een ijsberg hadden geraakt. Kapitein Smith stuurde nu vierde stuurman Boxhall naar beneden om de te inspecteren, hij ging zover mogelijk omlaag in de passagiersaccomodaties, maar kon geen schade vinden. Daarop kwamen de timmerman en een postbeambte de brug opgerend: de Titanic maakte water en de postkamer liep vol. Kapitein Smith maakte hierop een inspectietocht met Thomas Andrews, de belangrijkste ontwerper van het schip. Het bleek dat zes ruimen schade op hadden gelopen: de voorpiek, de drie laadruimen en ketelruimen 6 en 5 (genummerd vanaf de machinekamer). Het water in ketelruim 5 kon onder controle worden gehouden, maar de andere compartimenten begonnen langzaam vol te lopen. De eerste vier compartimenten konden zonder problemen vollopen, aangezien de voorste waterdichte schotten hoger waren zodat het water er niet overheen zou kunnen stromen. Nu er echter in vijf compartimenten oncontroleerbaar water stroomde, was het lot van de tot dan toe grootste oceaanstomer bezegeld: de Titanic zou zinken

Om half negen verschijnt opeens een zwarte gedaante in de mist, de schim blijft wat hangen en daar verschijnt de typische schoorsteen van de Carpathia met het vrijheidsbeeld op de achtergrond geeft de sleepboot van de burgemeester een fluitsignaal, gevolgd door het fluitsignaal en het gelui van scheepsklokken van alle boten in de haven! Dan stijgt uit de massa een oorverdovend geschreeuw op, en alsof ook God niet wil achterblijven begint het te stortregenen en barst een onweer los. De zwarte nacht word door donder en bliksem opengescheurd! De Carpathia is omgeven met boten het onophoudelijk geflits van de journalisten vermengt zicht met de bliksems van God. Zelfs het rollen van de donder kan het spervuur van vragen uit megafoons niet onderdrukken. De Carpathia vaart zeer langzaam de haven binnen hij stopt om de loods aan boord te nemen en ook de journalisten trachten aan boord te komen. (Officier Rease) van de Carpathia moet de loods aan boord trekken is zelfs verplicht een journalist een uppercut te verkopen om hem van het schip te houden! Een andere journalist stopt zeep in zijn mond zodat het schuim hem als een krankzinnige van de lippen loopt en gilt dat zijn zuster aan boord is, hij wordt terug geduwd en bied 100 dollar 200 dollar te vergeefs. En uiteindelijk vaart de Carpathia verder met toch nog een journalist aan boord, Kapitein Rostron merkt hem op en laat hem zweren dat hij aan dek blijft en niet naar de passagiers gaat de man houd woord!