Toen ik in de eerste klas zat van de middebare,
zag ik een jongen van mijn klas naar huis
lopen met al zijn boeken.
Kyle was de naam, ik vroeg me af waarom hij al
die boeken mee naar huis nam.
Ik dacht bij mezelf; ' Vast weer zo'n nerd. '
Ik had een druk weekend gepland, zaterdag avond een feest
en zondag zou ik gaan voetballen met mijn vrienden.
Ik haalde mijn schouders op en liep door.
Terwijl ik verder liep, zag ik een groepje jongens
aan komen rennen.Ze renden naar Kyle en
sloegen hem al zijn boekenuit zijn handen en
lieten hem struikelen op de vieze natte grond.
Ik zag zijn bril door de lucht vliegen,
hij lande een paar meter verder in het gras.
Hij keek op en ik zag een trieste blik in zijn ogen.
Ik had medelijden met hem en liep op hem af.
Ik hielp hem zijn boeken op te rapen en terwijl hij
zocht om zijn bril zag ik een traan over zijn wang rollen.
Toen ik de boeken weer aan
hem gaf keek ik hem aan en zei tegen hem;
' Alsof die Jongens niks beters te doen hebben '.
Hij keek me aan en zei;' Hartstikke bedankt '.
Er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
Dit was 1 van de glimlachen die echte dankbaarheid
uitstraalden. Ik vroeg hem waar hij woonde.
Hij bleek bij mij om de hoek te wonen,
Hij vertelde me dat hij hiervoor altijd naar
Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen omgaan.
Kyle en ik hebben de hele terugweg gepraat.
Ik tilde zijn boeken. Ik vroeg hem of hij zin
had om mee te gaan voetballen van het weekend.
Hij wilde en in het weekend leerde ik Kyle nog
beter kennen. Ik mocht hem echt,
en mijn vrienden dachten er net zo over.
Maandag; Daar was Kyle weer met zijn stapel boeken.
Ik sprak hem aan en zei dat hij nog eens gespierd
zou worden als hij elke dag die boeken mee zou nemen.
Hij moest lachen en ik nam de helft van zijn boeken over.
Vier Jaar ging er voorbij.Kyle en ik waren de beste vrienden geworden.
In het laatste Jaar begonnen we te denken aan studeren.
Kyle zou naar Groningen gaan en ik naar Delft.
Ik wist dat we altijd vrienden zouden blijven,
ookal gingen we zo ver van elkaar weg.
Kyle wilde dokter worden, ik hield het bij
Prof-voetballer, Studeren was gewoon niks voor mij.
Het eindexamen narderde, Kyle zou tijdens de
uitreiking van zijn diploma een speech houden.
Ik plaagde hem door te zeggen dat hij een nerd was,
maar ik was zo blij dat ik zelf niet op dat podium
Op de dag van de uitreiking zag ik Kyle.
Hij zag er goed uit, zelf's die bril van hem
stond hem goed.Er waren dagen dat hij echt
geluk uitstraalde, waardoor hij soms meer
Soms was ik gewoon jaloers op hem.
Vandaag was 1 van die dagen.
Ik kon zien dat hij zenuwachtig was voor de speech.
Ik sloeg mn arm om hem heen en wenste hem succes.
Hij keek met aan met zijn dankbaare blik, lachte, en zei;
Daar stond hij dan.Hij schraapte zijn keel en begon;
' Je eindexamen is een periode waarin je
mensen bedankt die je hebben geholpen door deze
moeilijke tijd heen te komen.Je ouders, broers, zussen,
misschien Je mentor.. Maar het belangrijkste van
allemaal; Je vrienden.Ik sta hier om Jullie
te vertellen dat het hebben van een goeie vriend
het mooiste is wat Je kunt hebben.
Ik sta hier om Jullie te vertellen dat er niets
mooiers is dan iets te kunnen betekenen voor een ander '.
' Ik zal Jullie een verhaal vertellen. '
Ik keek met ongeloof naar Kyle toen hij begon te
vertellen over onze eerste ontmoeting.
Hij wilde die week zelfmoord plegen.
Hij vertelde dat hij zijn schoolkluis had leeggehaald,
zodat zijn moeder later niet al die boeken naar huis
Kyle keek me diep in mijn ogen aan en liet een kleine
glimlach zien, ' Gelukkig leef ik nog '.
Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden over dat
hoorde ik het publiek emotioneel zuchten.
Ik zag zijn vader en moeder diezelfde dankbare blik
zoals Kyle die had naar mij toe werpen.
Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor Kyle.
Onderschat nooit de kracht van een actie,
Met een klein gebaar kun je iemands leven veranderen.
In voor- en tegenspoed.Op de een of andere manier
zijn we altijd met elkaar verbonden! | 
Voor Dekker wordt het de eerste zesdaagse ooit. Absoluut een spannend avontuur, blikt de winnaar van Tirreno-Adriatico en de Ronde van Romandië vooruit. In mijn juniorentijd was ik echter veel op de piste te vinden, dus het specialisme en de techniek beheers ik wel. De 24-jarige renner rijdt in Ahoy samen met koppelgenoot Jens Mouris, voor de wielerfans zeker geen onbekende. Mouris is niet alleen goed in de ploegenachtervolging en individuele achtervolging, de laatste jaren is hij uitgegroeid tot een van Nederlands beste koppelkoersrenners. Thomas Dekker kijkt er dan ook naar uit om met Jens Mouris in Sportpaleis Ahoy in actie te komen. Ik ken Jens al vele jaren, heb met hem in één ploeg gereden bij Rabobank. Jens is een wereldtopper op de baan, hij heeft de ervaring en kan ongelofelijk hard fietsen. Daarnaast kunnen we goed met elkaar opschieten en weet ik dat hij de juiste man is om mij de kneepjes van het vak te leren, aldus een enthousiaste Thomas Dekker
!!
BECOME A FAN @FACEBOOK
