Ik kan niets zinnigs zeggen over rouwen, alleen dat het vreselijk veel pijn doet. Soms heb ik het gevoel dit is te hevig, deze pijn kan ik niet aan'. In het begin heb ik alles geprobeerd om minder pijn te voelen. Op een bepaald moment ging ik gewoon op de grond liggen, in de hoop dat het dan minder pijn zou doen. Mensen zeiden tegen me: ' Je doet het goed, je bent sterk'. Maar... zij hebben me nooit op de grond zien liggen hé!
Ook wij konden het niet beter verwoorden gevonden op de website van seppe*
Onze laatste gezinsfoto 11 mei 2008
Dagboek aan mijn allerliefste ventje
Adjudant ontmijner Vanpeteghem is gestorven op 3 september tijdens zijn eerste buitenlandse missie in Libanon.
03-03-2009
6 maanden
Schatje, Vandaag 6 maanden werd je brutaal van ons afgenomen. Zo zonder reden. Steeds dezelfde vragen komen terug, waarom toch. Ik kan het niet begrijpen en zal het nooit begrijpen. Eigenlijk wil ik het ook niet begrijpen want een zinvolle uitleg voor je verlies en de pijn die we voelen bestaat er gewoon niet. Vandaag is sarah naar Langemark geweest waar schrijver Gerimino Stelton kwam. Zoals gewoonlijk ben ik chauffeur van dienst geweest maar ik doe dat met plezier voor de kids. Morgen is het een belangrijke dag voor Sarah want dan zwemt ze haar brevet voor 100 m. Weken is ze er al over bezig en ze wil zeker haar brevet halen. Ik denk dat ze dat speciaal voor haar lieve papa wil doen, want jij had zo graag dat de kids konden zwemmen. Geregeld ging je zwemmen met hen en wat was je blij toen ze begonnen te zwemmen. Eind juni toonde ze trots via de webcam haar brevet van 25 m en 50 m. Wat was je blij, dit keer zal ze het niet kunnen tonen via cam maar ik zal ze het haar eens laten meebrengen naar ons plekje. Wil je haar morgen extra kracht geven om deze opdracht tot een goed einde te brengen? Je zou er haar een heel groot plezier meedoen en ik hoop dat het haar lukt hoor.
Vandaag exact 70 jaar geleden vooral mijn meme haar eerste man op dezelfde manier . August was ook ontmijner in Dovo juist gelijk mijn ventje werd hij verrast door een bom. Meme heeft daar veel over verteld en ik heb dit jou allemaal verteld he. We vonden dit erg en we hoopten dit nooit te moeten meemaken , je liefste verliezen op jonge leeftijd. Als kind voelde ik de pijn bij meme om het verlies van haar man, alleen kan ik het nu beter begrijpen en voelen wat zij toen voelde. Net als ik zal ik veel over jou vertellen want jou vergeten wil ik niet en ik zal ervoor zorgen dat niemand jou vergeet, daarvoor ben je een TE GROTE SCHAT Tot straks lieveke
Schatje, Enkele dagen voorbij terug met vele herinneringen aan onze laatste dagen samen, aan dingen die we samen deden. Vrijdag zijn we naar een musical geweest van het jongerenkoor in Ieper. Het was heel mooi , iets wat jij ook graag zou gezien hebben. De kids hadden zich geamuseerd. Zaterdag zijn we naar de Makro geweest, de laatst keer was vorig jaar in mei , toen sarah op controle moest naar het UZ. 10 dagen voor je vertrek, ik hoor je nog zeggen de volgende keer als we hier zijn zal veel beter zijn en zullen we alles vergeten zijn. Jammer genoeg , we zullen nooit meer vergeten. Gisterenavond was er de traditionele hutsepotavond van AC Guynemer (loopclub van ons ventje. De diaprojecties toonden ons foto's van vorig jaar waar ons ventje te zien was, heel pijnlijk. Maar het ergste moment was wanneer de muziek op een trager toertje werd gezet voor een dansje , gezellig samen als man en vrouw. Op dit moment ben ik naar buitengerend, weg van alle drukte, en plots zag ik tussen alle tranen van verdriet een eenzaam sterretje schitteren, dan wist ik mijn ventje is hier lichamelijk niet bij mij maar zal altijd bij mij zijn , heel diep in mijn hartje. Want hij is en blijft mijn allerliefste schat, nu , morgen en altijd. Sarah en Juliette zijn me liefdevol komen troosten en dan wist ik voor de kids moet ik erdoor want stefke zou niks liever willen. De tranen in hun ogen, het verdriet om jou, er niks kunnen aan doen, maakt me zo machteloos, zo strijdloos. Het is en blijft zo onrechtvaardig he ventje. We hadden nog zo'n leven, zo'n mooie toekomst nu rest ons enkel de vele mooie herinneringen aan ons leven samen. We vragen ons niet af wat maart ons dit jaar brengt, we leven van dag tot dag , voor de kids en voor mijn Stefke. We zoeken het geluk in de kleine dingen samen met ons vier. Wat we aan elkaar hebben dat kan niemand ons afnemen he ventje Dinsdag zal het 6 maanden zijn dat je ons moest verlaten. Waarom ? Het antwoord zullen we nooit weten We weten enkel dat we superveel van je houden en je altijd zullen missen. Binnenkort zullen we samen zijn aan de overkant. Wacht je nog even op ons, zoetje. Doe de groeten aan iedereen Dikke knuffel en een megakus Je lieveke
schat ik mis je zo erg ik kan er niet goed van slapen zoveel hou ik van jou ik heb maar een wens en die is dat je weer bij ons bent maar die zal nooit uit komen en det is jammer maar in me hart leef je nog en dan doen we heele leuke dingen maar we konden nog op reis met jou maar nu kan dat niet meer ik moet zoveel huilen en niet veel lachen van je liefste liesje
Schatje, Gisteren hebben we proberen zo goed mogelijk te doorstaan. Je spookte constant door mij hoofd, ik weet dat jij er heel graag had bijgeweest zoals de vorige jaren gezellig samen. Als een hecht gezinnetje zoals we altijd waren en zoals we altijd zullen zijn. Ik mis je ongelooflijk veel schatje en begrijpen zal ik nooit waarom ik jou voorgoed kwijt ben. Vorige week zondag ben ik met de kids naar de kindernevendienst geweest, de eerste keer want de andere jaren ging jij altijd met de kids. Sarah is op bezoek geweest bij de bakker en geef toe een ze heeft veel baktalent Ik wil iedereen bedanken die Sarah toch een beetje een aangename verjaardag heeft bezorgd, ze verdient dit want ze mist haar papa ook zo verschrikkelijk. Zal jullie nu stilletjes laten Mercikes iedereen Lieve schat, slaapwel en tot morgen dikke knuffel en voor altijd he je lieveke
Vandaag Sarah wordt negen jaar , stefke en ik zijn 13 jaar getrouwd
schatje sarah is vandaag negen jaar en je bent er niet bij omdat we je hebben kwijt geraakt en dat is al een tijdje geleden maar in me dromen zijn we weer gelukig samen maar ik heb maar een grote wens maar die komt niet uit en die is dat je weer bij ons bent maar iedereen weet dat dat niet kan en we konden nog zoveel leuke dingen doen in het jaar 2009 maar ja we kunnen er niks aan doen en dat is speiteg maar we missen je zoo erg dat ik soms niet kean slapen omdat ik zoveel over je droom van jer liefste lisa
Bedankt Tania Ik kende dit liedje niet en denk dat er nog vele mensen zijn die dit liedje nooit hebben gehoord maar voor wie het wel heel toepasselijk is Daarom wil ik het met iedereen delen en plaats ik hierop mijn blog Groetjes
Schatje, Ik wil iedereen bedanken die mij vandaag heeft gesteund. Bedankt voor de vele sms, lieve berichtjes, lieve woordjes, bezoekjes, kadootjes , bloemen, enz...................... Het bracht een beetje licht tijdens deze emotionele moeilijke dag Op het werk kreeg ik trouwens ook een mailtje dat er een collega de strijd tegen kanker heeft verloren. Amper 44 jaar oud. We wensen de echtgenoot, kindjes en de ganse familie oprecht veel sterkte toe tijdens de moeilijke periode die hen te wachten staat.
Er wordt een spinning georganiseerd ten voordele van Koester op
schatje. ik mis je zo erg. ik kan niet veel over je horen anders moet ik wenen . ik heb vandaag voor knutselen geweeft met papier. je was de beste de beste papa die er was . ik mis je zo er g dat ik bijna altijd denk over jou. we konden nog zoveel dingen doen tesamen . ik kan niet veel woorden bedenken omdat ik je zo mis . ik heb maar een wens en dat is dat je weer leeft maar dat gaat niet. we hebben zoveel leuke dingen gedaan te samen of ergens gegaan met vrienden van je liefste liesje tot morgen
Schatje, Terwijl ik keek naar de filmpjes op de verschillende blogs van onze vrienden vraag ik me steeds weer af Waarom toch? Waarom moeten zij ook iemand missen, iemand zo jong, zo onschuldig, zo lief...............zo onbegrijpbaar,
Hoewel ik deze kindjes niet persoonlijk ken , ik weet hoeveel pijn het doet, want ik mis je ook zo ontzettend. Zorg je goed voor al deze schatjes , ik weet dat ik altijd op jou zal kunnen rekenen.
Waar ik ben, daar ben jij Wat ik doe, dat doen we samen Wanneer ik ween, dan ween jij ook Wanneer ik je mis, weet ik je mist me ook Ik hou van jou en ik weet jij houdt ook van mij
schat ik mis je zo ! ik heb je al zo lang niet meer gezien en op me verjaardag was je er niet mama is volgende week jaarig en je kan er niet bij zijn fluffy mist je ook ik zie het aan ze oogjes van de traan ik heb een groote wens en dat is dat je voorgoed weer bij me bent en dat wil mama en zus ook ik heb veele herinneringen die ik met jou deed we gaden nog meer kunen doen met jou maar ik kan er niks aan doen we hebbe nog leuke dingen gedaan lik naar disneyland geweest met vrienden ik heb ôp de blog van seppe gezien en het kwam met zijn piano het was een mooie filmpje ik kon nog veele dingen doen met jou en met mamama en zus ik mis je zo erg van je liefste liesje en mama en zus
Bij het plaatsen van de foto is iets fout gelopen. Op mijn pc zie ik duidelijk de foto van mijn ventje zijn laatste rustplaats . Jullie zien echter een rood kruisje. Daarom plaats ik de foto aan de zijkant rechts. Hopelijk kunnen jullie dit nu zien
Schatje, Vandaag praatte Lisa enorm veel over jou en stelde veel vragen. Alleen jammer dat ik haar geen antwoord kan geven op volgende vragen. Waarom moest papa vertrekken? Waarom mocht papa eind juli niet naar huis komen? Wat moet ik doen met vaderdag? Mama, als je gestorven bent leef je dan verder in de hemel? En kan papa ons zien? En nog zovele vragen maar de pijnlijkste was deze Mama, wanneer zie ik papa terug? Op deze vraag weet ik jammer genoeg het antwoord wel en de blik in Lisa haar ogen zegt genoeg. We missen jou ontzettend veel. Dikke kus Vandaag een jaar geleden verongelukte Johan je collega ontmijner die jij moest vervangen. Ik vergeet nooit hoeveel verdriet je deze maandagmiddag had, je wist in juni moet ik voor vier maanden vertrekken naar libanon in Johan zijn plaats . Jou legendarische woorden Johan komt nooit meer terug , ik wel . Helaas...............jij komt ook nie meer terug he
Schatje, Ik weet dat we normaal niks kochten voor elkaar voor valentijn, maar dit jaar wou ik u toch iets geven. Vindt je het mooi, de 2 rode hartjes? Ik maak er morgen een foto van en plaats het op de blog, zodat iedereen kan zien hoe mooi het is ,even mooi als jij zoetje. Steeds opnieuw komen vele vragen naar boven. Waarom moest dit toch gebeuren? Vele vragen waarop we nooit een antwoord zullen vinden. Vele gevoelens van ongeloof, onbegrip en immens verdriet. Iedere dag mis ik je een beetje meer en meer. Iedere dag groeit het besef, we zullen je nooit meer zien. Helaas,.... Het had zo mooi kunnen zijn.
Lieve mensen, Bedankt voor jullie lieve reacties en troostende woordjes. Het is een enorme steun voor ons. Ook wij zullen jullie verder blijven steunen voor altijd goeie vrienden.
Schatje, Een dag vol herinneringen 8 februari 2008: 3 dagen disneyland Parijs 8 februari 2009: 8 maanden geleden vertrok je vanuit Melsbroeck richting Libanon
Waarom? Zo ontrechtvaardig Zo onaanvaardbaar Zo oneerlijk Zo onbegrijplijk Zo...............................
Dikke kus en mega knuffel ventje van ons Je lieveke
Voor de 3de maal hebben we deelgenomen aan de nacht van de landlopers Sarah en ik hebben deelgenomen , lisa is bij haar vriendinnetje gebleven, gelukkig want het eerste stuk lag er heel modderig en nat bij. Het laatste stuk kregen we dan nog te kampen met fikse regenbui. Kletsnat kwamen we terug aan op de hoeve. Ik heb deelgenomen omdat de start en aankomst was bij een vriendinnetje van sarah , maar ik wist dat het emotioneel heel lastig ging zijn. En ja zoetje, ik heb je enorm gemist, eigenlijk mis ik je elke moment van de dag en iedere dag opnieuw. Ik doe het voor de kids maar eigenlijk zou ik zoals vele keren het liefst van al in mijn bed kruipen en er nooit meer uitkomen Sarah vorig jaar
Schatje, Vandaag waren we ondergedompeld onder een wit tapijt. De kids hadden een vrije dag en we werden verwacht in Dovo waar ze eens zouden tonen waar je werkte en wat je daar juist allemaal deed. Wat zou je trots zijn geweest om te kunnen tonen aan je prinsesjes wat papa moest doen, helaas moest het nu op deze manier zonder jou. Maar toch bedankt collega's van petie voor de rondleiding, de kids hebben er veel aan gehad en zullen het nu beter begrijpen wat papa daar allemaal deed. Deze namiddag hebben we in de sneeuw gespeeld en een grote sneeuwman gemaakt. Vind je hem mooi? Ik moet wel eerlijk toegeven zelf kom ik niet zo graag op jou werkterrein, alles doet mij denken aan jou en bij iedere beweging of ieder woord denk ik aan jou. Zoveel goede herinneringen , zoveel mooie momenten, zo'n groot gemis..... Morgen zal het 5 maanden dat ik jou voorgoed verloor. Al weet ik dat je nooit meer terugkomt, ergens heel diep vanbinnen hoop ik dat we ooit weer voorgoed samen zijn. Samen met mijn grootste schat en onze prinsesjes Dikke kus en mega grote knuffel
Schatje, Februari, een nieuwe maand maar ook terug een maand met zoveel herinneringen. 1 februari 2002: deze datum staat nog in ons geheugen gegrift. Het was een vrijdag met hetzelfde weer als vandaag. Stefke was op oefening in Leopoldsburg, want eind maart zou hij vertrekken voor 4 maanden naar Kosovo, zijn eerste missie naar het buitenland. Deze morgen hadden we nooit kunnen vermoeden dat ons leven een hele wending zou krijgen. De 4 maanden waar we toen tegenop zagen werden plots levenslang. Sarah was ziek, het land was gegrepen door een griepvirus net als nu en we dachten dat sarah ook getroffen was door een heel onschuldig virus. Na een bezoekje aan de huisarts werden we doorverwezen naar het Heilig Hartziekenhuis in Roeselare. Sarah kon niet meer stappen, niet meer op haar beentjes staan en op het eerste zicht vermoedde men dat ze een griepvirus had op haar beenderen. Dokter Devos besloot om een bloedonderzoek en een scan te laten nemen van haar beenderen. Maar die bewuste vrijdag werd steeds meer uitgesloten dat sarah geen griepsvirus had maar iets anders alleen wat bleef de vraag. Iedereen vermoedde dat ze heel ziek was alleen wisten we niet hoe erg het was. Ondertussen was Stefke naar huis gekomen en om iets voor 17 u kregen we een afgesloten kamer voor mama en sarah, wij kregen voorrang terwijl het daar superdruk was. Een paar minuten later wisten we waarom . Dokter Devos en zijn assistent kwamen om iets vertellen. De blik in hun ogen zal ik nooit vergeten. We hebben minder goed nieuws sarah is heel ziek en heeft leukemie , er is reeds contact opgenomen met UZ Gent en ze moet daar vandaag nog naartoe. Gaan jullie haar brengen of zorgen we voor een ambulance. Wij besloten om zelf te rijden naar Gent waar we op dat ogenblik de kracht vandaan haalden ik weet het zelf niet maar 1 ding was zeker we gingen ervoor vechten we hadden geen keuze. Toen iedereen uit de kamer was weet ik nog heel goed wat je zei: wat heeft sarah? Kanker antwoordde ik . Dat was het enige wat we konden zeggen tegen elkaar. Sarah lag te slapen op mijn schoot , zo ziek , zo machteloos waren wij. Langs de achterkant van het ziekenhuis werden we tot bij onze auto gebracht, na een tussenstop thuis reden we richting Gent UZ afdeling 3K6. Aangekomen namen ze Sarah direct mee voor een beenmergpunctie en werden reeds de nodige chemo opgestart. Ik weet nog heel goed hoe we tegen elkaar zeiden , amaai die kinderen hier zijn heel erg ziek. We beseften niet dat onze dochter ook zo ziek was. Dat ons nog een lang gevecht stond te wachten. Daarna kwam de Professor bij ons en ze vertelde ons dat sarah leed aan leukemie, de zeldzame vorm AML , die het minst voorkwam bij kinderen. Ze vertelde ons het verloop van de chemo en de zware tijd die ons te wachten stond. Die nacht hebben we eigenlijk niet geslapen, we waren eigenlijk niet moe, we wilden alleen maar vechten om onze schat niet te verliezen. Toen Stefke hoorde dat hij naar Libanon dachten we terug aan deze dag, wat is 4 maanden we hadden al een strijd van 6 jaar geleverd een strijd die ons jarenlang zal achtervolgen. Deze strijd hebben we gewonnen en niks was erger dan dat. We gingen dit ook overwinnen, 4 maanden zonder elkaar, een stukje schakel van ons gezinnetje te moeten missen. Jammer genoeg hebben we deze strijd niet gewonnen en moeten we elkaar levenslang missen. WAAROM? Keppe, je was mijn steun, mijn toeverlaat, mijn houvast tijdens deze periode, samen hebben we gevochten en gestreden omdat ons gezinnetje nooit uit elkaar zou gaan, je was ....mijn ALLES. Het is een blijft zo onrechtvaardig. Februari terug een maand met veeeeeeeel verdriet, verdriet om het verleden en vele vragen over de toekomst.
Sarah met haar papa tijdens haar behandeling in 2002
