Ik kan niets zinnigs zeggen over rouwen, alleen dat het vreselijk veel pijn doet. Soms heb ik het gevoel dit is te hevig, deze pijn kan ik niet aan'. In het begin heb ik alles geprobeerd om minder pijn te voelen. Op een bepaald moment ging ik gewoon op de grond liggen, in de hoop dat het dan minder pijn zou doen. Mensen zeiden tegen me: ' Je doet het goed, je bent sterk'. Maar... zij hebben me nooit op de grond zien liggen hé!
Ook wij konden het niet beter verwoorden gevonden op de website van seppe*
Onze laatste gezinsfoto 11 mei 2008
Dagboek aan mijn allerliefste ventje
Adjudant ontmijner Vanpeteghem is gestorven op 3 september tijdens zijn eerste buitenlandse missie in Libanon.
09-09-2009
Hulde in Libanon
In Memoriam
Hulde aan Adjudant Stephaan Van Peteghem
Deze 03 september 09, een delegation van BELUFIL 9, de Corps Commandant, Lt-Colonel SBH Frederic Goetynck, de NCC, Colonel SBH Peter Hubrecht en de burgemester van Aitarun hebben een krans gezetten en in stilte bieden voor de monument opgericht in memorandum van Adjt Van Peteghem, overleden, een jaar geleden in zuid-lebanon, in de oefening van zijn functie. BELUFIL 9 betuigt zijn deelneming aan zijn familie
Schatje, Ik weet dat al paar dagen beloof om jou blog aan te vullen maar vond de kracht niet . De afgelopen week hebben we iedere dag van vorig jaar terug beleefd en dat doet pijn onbeschrijfelijk veel pijn. Vele mensen vragen zich af hoe doe je dat toch en eerlijk ik weet hierop ook het antwoord niet . We leven van dag tot dag en proberen er het beste van te maken en voor de rest zien we wel. We weten niet wat morgen ons zal brengen maar we weten alleen dat morgen nooit meer hetzelfde zal zijn . Jou verlies liet een diepe wonde na bij ons en deze wonde zal nooit genezen , zal altijd aanwezig zijn. We vragen ons telkens weer af waarom moest dat gebeuren ? Waarom toch ? Maar helaas het antwoord kregen we niet na een jaar en zullen we ook nooit krijgen . Ondertussen gaat het dagelijkse leven gewoon zijn gangetje. Kids naar school, mama gaan werken, terug ritme en stiptheid in ons leven. Gedaan met de laksheid van de grote vakantie. De kids hebben deze week op eigen verzoek op school blijven eten en dat vonden ze fijn. Denk dat ze vooral mama beetje willen ontlasten maar op zo'n momenten mis ik ze verschrikkelijk, ik mis de middagdrukte . Ik wil nooit niemand meer moeten missen zoals ik jou nu mis . De straatwerken evolueren verder en het is telkens weer kijken hoe we het beste en veiligste thuis geraken. Hopelijk blijft het nog een paar weken droog want dan wordt het pas echt leuk. De kids vinden de werken wel plezant hoor zeker toen ze gisteren avond op stap mochten met de kruiwagen om de vuilniszakken op het einde van de straat te brengen . En dan lekker in het stof in midden van de straat rond lopen , ondenkbare zaken deze tijd. Maar tijdens de werken komen er natuurlijk ook veel oorlogmunitie naar boven en dan bij het zien van een bom dwarrelen onze gedachten weer verder af naar jou. Hoe je ons zou inlichten over de aard van de bom, hoe je ons zou gerust stellen want ze is onschadelijk. Nu kunnen we alleen maar voorbijwandelen en proberen om verder te gaan. De draad van het leven op te pikken al is veel moeilijker dan het lijkt. Eerlijk zijn we blij dat we alweer een stuk verder zijn in de maand september al komt dit weekend natuurlijk de kermis terug in het dorp. De kermis heb ik vorig jaar enkel in de verte gehoord. Nu willen de kinderen dat ik meega en ja lieve mensen zij zijn de drijfkracht om verder te gaan. Daar haal ik de kracht en natuurlijk heb ik een superlieve , grote engelbewaarder die over ons waakt. Al had ik hem verdorie veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel liever hier naast mij. Nog even dit zondag was er de jaarlijkse loopwedstrijd van AC Guynemer en ja hoor ons lisa was de 6 de op 38 deelnemers. Ze was verdorie trots met het goeie resultaat. Vanaf het vierde leerjaar moet men meerdere meters lopen en daardoor liep Sarah 600 m . Moet zeggen ze heeft het er ook heel goed van afgebracht. Jullie papa zal verdorie heel fier zijn op jullie. Ik kan voorstellen dat dit niet zo evident was voor hun, papa ' s zien meelopen en weten dat hun papa dit ook wil maar niet kan doen voor hen. Ik probeer de kids zo zorgeloos verder te laten leven en ja daardoor verwen ik ze wel een beetje teveel , dat weet ik zelf ook wel maar hun papa kan ik ze niet terugbezorgen en dat doet pijn.
Schatje , ga je nu laten want subiet wordt het ons allemaal teveel I love you Probeer de eerst volgende dagen nog wel een update na te laten
Schatje, Wou eigenlijk iets schrijven maar momenteel vind ik de kracht niet We willen even bekomen van de afgelopen dagen die emotioneel heel geladen waren. Dagen met zoveel herinneringen aan het ongeval, jou terugkomst , jou begrafenis die we moesten regelen. Dagen die er plots helemaal anders uitzagen . Schatje, Binnenkort vertel ik jullie er wel meer over wat we de laatste week hebben uitgespookt en hoe we dit beleefd hebben Tot binnenkort Dikke knuffel
Binnen enkele ogenblikken veranderde een jaar geleden mijn hele leven. Zoveel dromen zoveel toekomstplannen waren in een seconde verdwenen.Al besefte ik dat niet op dat ogenblik , het besef is pas veel later gekomen alhoewel ik me soms afvraag of ik het wel besef. Jou nooit meer te kunnen zien, knuffelen, te zeggen hoe graag ik je zie, hoeveel je voor ons betekende dat doet enorm veel pijn.
Gisteren starten Lisa en Sarah in de muziekschool. Lisa volgt daar haar eerste jaar notenleer en Sarah haar tweede jaar notenleer en dwarsfluitles. Het was met gemengde gevoelens dat we gisteren de kids afzetten aan de muziekles want vorig jaar had ik sarah gebracht maar nooit vermoed dat ik ze niet ging terughalen . Want toen kwam men vertellen dat ik mijn allergrootste schat verloren was. Het begin van een strijd, van een drukke periode waarin we eigenlijk werden geleefd. Als ik lees hoe andere mensen nog exact weten wat er deze namiddag is gebeurd, hoe ik daar zat hoe verweesd we achter bleven. De kids zetten door in hun muzieklessen want jij wou dat ze hierin hun best deden en je vond dat belangrijk .
Vanmorgen waren we verwacht in Dovo waar het het momument van de overleden colllega's gingen inhuldigen en alsook een korte herdenking hielden voor Petie. Zo was je gekend onder je collega als Mega Petie, klein van gestalte maar groot als mens. Na een ingetogen en serene plechtigheid werden er bloemen neergelegd bij het momument waar een grote foto stond van mijn ventje De laatste foto getrokken in Libanon een paar dagen voor je overlijden. Hoewel die foto tweemaal in huis staat en ik hem dagelijk zie heb ik daar bewust niet gekeken ik kon het niet. Uit handen van de korpscommandant kreeg ik een medialle met jou naam erop , iedere militair die sterft in een buitenlandse missie krijgt deze medialle. Het is eigenlijk een glazen ovale bal met daarop zijn naam en datum van overlijden. Sarah heeft deze mee naar school, ze wou zo graag, hopelijk breekt hij niet maar kon haar dat niet ontzeggen. Ze hebben al zo moeilijk en moeten al zoveel mensen met name hun allerliefste papa we maken er ons geen zorgen over ik vertrouw haar en gun haar dit. Het is een manier om verder te verwerken op hun jeugdige leeftijd.
Deze namiddag zijn we zoals gewoonlijk kids naar school en ik ben gaan werken. Dat laatste verliep heel stroef kon er echt mijn gedachten niet bij houden. Maar alleen thuis zitten zag ik ook niet direct zitten, de plaats waar vorig jaar zo'n chaos was. Lisa is samen met haar klas tot bij haar papa geweest , de juf had voorgesteld maar ik zei dat ze beter aan lisa zelf vroeg en kennelijk had ze er behoefde aan. Volgens ons Lisa zijn alle kindjes heel braaf en stilletjes geweest. Vele zijn nog steeds geraakt want voor je vertrek was je leespapa bij hen en ze kenden jou ook maar al te goed. Nu gaan we stilletjes de avond verder laten verlopen , blij dat deze afgelopen is maar met tegenzin morgen tegemoet. Een jaar geleden kwam je terug thuis maar in andere omstandigheden
Schatje, Stefke, Petie, mijn allergrootste schat, Waar je ook bent het ga je goed Uit heel ons hart willen we je zeggen dat we jou ontzettend missen jou enorm graag zien Een mega dikke knuffel en mega dikke zoen van je drie schatjes Frieda, Sarah en Lisa http://www.youtube.com/watch?v=axMzfQ2PMRE
ps bedankt iedereen voor alle extra steun vandaag , lieve smskes, lieve mailkes maar vooral bedankt dat jullie stefke, mega petie nog niet vergeten zijn
Schatje Gisteren zijn we met een grote groep mensen bij jou gekomen Vele mensen waren tijdens dit ogenblik in gedachten bij ons Bedankt lieve mensen voor alle steun, alle lieve woordjes en vooral omdat ook jullie mijn allerliefste schat , de allerliefste papa nog niet vergeten zijn Hieronder vind je de tekstje dat de kinderen hebben voorgelezen bij het graf van hun papa en ook padre André. Ikzelf heb er lang over getwijfeld maar besloot om dit keer te passen schatje want ik wist dat na het aanhoren van de kids hun tekstje het mij allemaal teveel ging worden. Lieve mensen ik probeer deze week het verloop van deze eerste september week neer te pennen zodat jullie weten hoe het met ons gaat.
tekst Lisa:
Lieve papa
Soms vraag ik me af wat ik hier doe Ik wil zo graag naar je toe Ik wil je weer in mijn armen sluiten Alleen met jou, geen mensen van buiten Als ik dan mijn ogen open Dan zie ik ons weer lopen Zo hand in hand, wat we altijd deden Het word tijd dat ik me richt tot het heden Het is zo moeilijk om je los te laten Ik wil gewoon weer met je kunnen praten Het laatste wat ik zou wil geven is een zoen Helaas kan ik dat nooit meer doen Met alleen de herinnering zal ik moeten leven Al die mooie dingen die we beleven Is dat nu allemaal voorbij Ik wil je weer zien lopen aan mijn zij Lieve papa, wil je nog een keertje terug komen Dan kan ik je zien, en hoef ik niet alleen maar over je te dromen
tekst Sarah:
Liefste papa Een jaar geleden vertrok je naar het verre libanon om de mensen te beschermen van de gevaarlijke bommen, een begin van een langer zomer zonder jou. Nooit hadden we durven dromen dat na die langer zomer ook een herfst, winter en lente zonder jou zouden komen. Op 3 september vorig jaar beslistte er een bom heel anders over toen werd mijn papa een lieve ster. Papa, ooit hoop ik dat ons gezinnetje voor altijd terug samen zal zijn. Papa, tot die tijd proberen wij er het beste van te maken , wil jij ons beloven met alle andere lieve sterretjes die ons helaas ook veel te vroeg zijn ontnomen er het beste van te maken. Je bent en blijft de allerbeste papa We missen je verschrikkelijk.
tekst Padre:
Ik wil graag voor Stefaan nog een kort gebed bidden.
Het is een Joods gebed dat ik toegepast heb op Stefaan.
In het opgaan van de zon en in haar dalen
gedenken wij Stefaan.
In het spelen van de wind en de kilte van de winter
gedenken wij Stefaan.
In het openspringen van de knoppen
en in de wedergeboorte van de lente
gedenken wij Stefaan.
In het azuur van de lucht
en in de warmte van de zomer
gedenken wij Stefaan.
In het ruisen van de bomen
en in de schoonheid van de herfst
gedenken wij Stefaan.
Wanneer wij vermoeid zijn
en behoefte hebben aan sterkte
gedenken wij Stefaan.
Wanneer wij verlaten zijn en ziek van hart
gedenken wij Stefaan.
Wanneer wij vreugde voelen die we willen delen
gedenken wij Stefaan.
Zolang wij leven, zal ook Stefaan leven.
Want Stefaan is een stuk van onszelf,
als wij hem gedenken.
Ikzelf kon het niet beter verwoorden want bij alles denken wij aan mijn allerliefste ventje dat voor altijd in ons hartje woont Schatje, wil je de kids morgen door hun eerste schooldag loodsen want ze gaan er met gemengde gevoelens naar toe. Je drie allergrootste schatjes
Vandaag herdenken we ons liefste ventje ons allerliefste papa.
Vorig jaar werd voor het kinderkankerfonds UZ Gent waar Sarah in behandeling was voor leukemie het bedrag van 3204 ingezameld als nagedachtenis voor Stefke*.
Je zou ons een groot plezier doen als jullie een storting doen op volgende rekening nummer 285-0305382-55 met als mededeling nagedachtenis Stefaan Vanpeteghem
Alvast heel hartelijk bedankt Stefke*, Frieda, sarah en lisa
Ondertussen is onze straat herschapen tot een echte bouwwerf.
Deze nacht slaapt sarah op het speelplein tijdens de 24 uren van het speelplein. Lisa is echter nog een jaartje te jong. Met lisa ben ik naar de dokter geweest want maandag had ze een beet toen ze blootsvoets over ons gras liep. Vanmorgen stond het helemaal rood en daarom ben ik even naar de dokter geweest . Nu moet ze zalf opdoen en siroop nemen en hopelijk is vlug beter. We kregen al veel reactie op zondag en zijn blij dat zoveel mensen samen met ons jou willen herdenken lieve schat . Zorg jij voor een stralende zon mijn allerliefste ventje
Onze allerliefste schat dat we nu ontzettend missen en nooit zullen vergeten
Zondag 30 augustus om 14 u 30 worden jullie allemaal verwacht in onze tuin
Daarna trekken we met zijn allen tot onze allerliefste schat waar de kids hun papa even zullen toespreken ter nagedachtenis
Een herdenkingsmoment samen met hun papa in ons midden.
Een moment waar we ook willen stilstaan bij onze vele vrienden die we hebben verloren , die nu samen met Stefke een sterretjes zijn geworden .
Indien er nog mensen zijn die iets willen zeggen, even iets kwijt willen of een foto willen meebrengen van een lieve sterretje laat het ons weten of breng het gerust mee.
Mail dit gerust door naar vrienden of kennissen want echt iedereen is welkom.
Dagelijks hadden we afspraak iets na de middag op de pc voor een kortere chat. Terwijl ik wachtte op een reactie van jou besloot ik nog eens de verschillende blogs van onze vrienden na te lezen. Helemaal onverwachts las ik dat Emily-Grace een engeltje was geworden. Niks vermoedend kwam jij op de chat en moest je mij erdoor helpen want ik was helemaal van de kaart. Vanuit het verre Libanon bleef jij mij steunen de volgende dagen , alsook de dag van de uitvaartplechtigheid stuurde je verschillende smskes om te horen hoe ging. Weet je nog wat ik toen zei: schatje, we slaan er ons wel door, ik vind het verschrikkelijk wat Kathleen , François , haar broer en zus moeten doormaken en ik hoop echt dat we dit nooit moeten meemaken en dat we altijd met zijn vieren samen kunnen zijn. Zoetje ik hoop dat ook en ben daar zeker van , wij horen voor altijd bij elkaar was je antwoord.
Emily-Grace, liefste prinsesje, ons allerliefste engeltje We zullen je nooit vergeten
Schatje, Vandaag zijn we met Fluffy naar de kapper geweest. Helemaal kort geknipt brachten we haar deze avond terug mee naar huis tot groot jolijt van de kids. Eerst schrokken ze want ze dachten dat een ander hondje was maar toen ze begon te likken wisten ze direct dat het wel degelijk Fluffy was. De volgende kapbeurt is al genoteerd op 23 november. Ondertussen gaan de straatwerken verder en pendelen we tussen ons huis en de markt waar we onze auto laten staan. Er werden reeds verschillende bommen gevonden en die liggen nu te wachten op Dovo. Vrijdag vroeg er iemand of die bom nog schadelijk was en wat ze moesten doen om ze te laten weghalen. Plots spookte er door mijn hoofd ga vlug stefke halen maar zoetje toen besefte ik maar al te goed dat ik jou niet meer om raad kon vragen. Plots zag ik een beeld van jou waarbij je honderduit kon vertellen over de soort bom, ( voor mij waren ze allemaal zelfde hé), of hij onschadelijk was of niet, of het een franse of een engelse bom was. Vol trots probeerde je ons iets bij te brengen. Ontmijnen was je leven, ontmijnen ontnam je je leven.
Vandaag kwam de juf van Sarah op bezoek voor volgend schooljaar schatje. Daarbij besef ik dat september steeds dichter bij komt. Steeds komen alle herinneringen aan vorig jaar dichter bij. Voor 30 augustus heb ik al veel overlegd met de kinderen en eigenlijk wil ik gewoon simpel hier allemaal verzamelen om dat tot bij jou te komen. De wegen werken zullen ons niet tegenhouden. De kids willen het liefst hier doen en ik kan ze enkel groot gelijk geven . Je wens was om thuis te zijn, je was hier het liefst van al , waarom zouden we dan alle mensen uitnodigen op een andere plaats dan op jou lievelingsplek onze thuis met tuin. De komende dagen vertel ik nog wel meer hierover. Iedereen maar ook iedereen is welkom en voor iedereen onder jullie die ons adres niet kennen mail gerust ik stuur dan het juiste adres door.
Juist een jaar geleden kreeg ik van jou het volgende mailtje met bijhorende foto : Keppe hier zie je foto van het misbezoek van vandaag die persoon int wit is de bisschop van, hier Dikke knuffel Je ventje
Wie had ooit kunnen denken dat deze foto zou bewerkt worden voor op jou gebidsprentje.De foto was zogoed gelukt dat we reeds verschillende malen gebruikt hebben gemaakt van deze foto. ZOals iedereen omschreef het toont de petie, stefke, zoals we hem kennen met zijn eeuwige brede glimlach als een trotse ontmijner.
Schatje, Vandaag vernam ik dat de militair uit afghanistan gestorven is aan hersenvliesontsteking. Plots stond mijn wereld stil en moest ik denken aan 3 september . De kids weten hierover niks en wil zo laten want weet begod hoe ik mij voelde toen ik nieuws vernam. Ik wil vermijden dat ze deze pijn en verdriet voelen. Ik wil alleen de ganse familie heel veel sterkte toewensen want ik weet door welke moeilijke periode ze moeten.
Waarom ? Waarom opnieuw een lieve man ? Waarom opnieuw een lieve papa? Waarom opnieuw een lieve zoon ? Waarom opnieuw een goeie vriend ?
Waarom ?
Ik heb nog enkel een vraag Wanneer stopt het want niemand verdient dit !!! Laat het a.u.b.stoppen
Vanmorgen was ik aan het strijken toen Lisa ( ja ons sprotje is al wakker) in grote paniek naar de veranda kwam.Mama , mama er is een auto ongeluk gebeurd in Libanon met militairen.Samen met Lisa ben ik komen kijken op tv maar het nieuwsberichtje over het ongeval was al ten einde. Lisa zat met vele vragen en samen met haar keer ik op teletekst op zoek naar meer informatie. Nu is ze gerust gesteld dat de militairen enkel gewond zijn. Die blik in haar ogen deed bij mij vele herinneringen oproepen. Lisa kwam op dezelfde manier iets vertellen zoals jij dat ging doen. En vooral het deed ons terug denken aan vorig jaar het nieuws van je overlijden op tv, jou thuiskomst , afscheid nemen van jou. Wat ben ik opgelucht dat deze mensen enkel gewond zijn en laat ons hopen dat alles goed meevalt , ik blijf het zeker volgen de komende uren en dagen. Nu kan ik enkel niet meer bellen om te vragen of alles oke is met jou en kan jij mij niet meer gerust stellen zoals we altijd deden.
Ik kan alleen maar wensen en hopen dat niemand ooit nog het zelfde moet doorstaan wat wij hebben meegemaakt. Ervaring is de beste leerschool om het te begrijpen maar hopelijk is deze school volzet en is er voor niemand nog plaats .
Schatje,
Gisterenmorgen zijn ze begonnen aan de lang geplande werken in onze straat Door veelvuldig wateroverlast besloten ze om de straat helemaal opente breken en nieuwe rioleringsbuizen te plaatsen. De straat kwam de eerste keer blank te liggen in mei 2000 zoals jij wel weet. De kids hebben gisteren op de straat eventjes gefietst en dan in de inrit van ons huis want auto zien we voor ogenblik niet en het is heel heel maar dan ook heel stil .
Grtjes en vele lieve kusjes Wil jij waken over alle militairen in het buitenland want de week kwam er niet zoveel positief nieuws uit Libanon , Afghanistan , ...
Mijn drie weekjes verlof zitten erop en ze zijn eigenlijk voorbij gevlogen. Deze week ben ik paar dagen weg geweest met de mobilhome . Sedert ons laatste reisje in mei 2008 waar we een weekendje naar Westende zijn geweest ben ik niet meer in de mobilhome geweest. Het was jou droom en jou dada en nu ontbreekt er daarin een heel belangrijk stuk . Daarom koos ik bewust om niet naar Frankrijk te gaan, daar zijn we paar keer samen geweest. Maandag besloot ik op allerlaatste moment om naar Duitsland te gaan richting Moezel. Gewoon weg van alles , weg van alle drukte, even tot rust komen om daarna terug voor een moeilijke periode te staan. Steeds komt 30 augustus onze trouwdatum waarbij we elkaar eeuwig trouw beloofden in goeie en kwade dagen, 1 september begin van een nieuw schooljaar, 3 september. Zoals sarah en lisa tijdens jou afscheidsplechtigheid zeiden de eerste herfst, de eerste winter, de eerste lente en de eerste zomer zonder onze papa . Iedere dag opnieuw besef ik meer en meer dat ons leven samen hier op deze wereld eindig is, geen leuke dingen komen er bij enkel herinneringen die steeds meer en meer vervagen steeds verder van ons komen te staan. Maar jou vergeten dat zullen we nooit. Jou eindeloze liefde, jou eindeloze drang naar een normaal en gelukkig leven met je gezin , hoezeer ik dit ook wil ik kan jou en de kids dat nooit terug bezorgen. Ik kan alleen deze woeste storm proberen te doorstaan zo goed mogelijk al is dit verdorie moeilijk omdat ik weet dat deze storm nooit zal gaan liggen. Het enige wat ik wil is samen gelukkig zijn maar ik weet ik kan nooit meer gelukkig zijn want ik mis de liefde van mijn leven zo ontzettend. In tegenstelling tot vele ben ik blij dat ik terug mag gaan werken , terug onder mensen, terug bij mijn fijne collega's, weg uit dit leeg en kil huis. Weg van alle vragen die door mijn hoofd spoken, vragen waarop we nooit een antwoord zullen krijgen. Want ik vrees dat niemand mij ooit een antwoord zal kunnen geven op de waarom vraag? Ik kan alleen naar hopen dat alle sterretjes hierboven gelukkig zijn want ze werden zoveel afgenomen. Mijn liefste ster bezorgde mij een verlof met vele zonnige dagen, want op mijn ster kan ik altijd rekening zelfs in de zwaarste storm. Dikke kus en tot morgen
Schatje , We zijn terug thuis van een weekje Nederland. Een hele week trokken we naar Duinrell, pure zwem - en attractiepret voor de kinderen een hele week lang. Tussendoor brachten we ook een bezoekje aan Madurodam ( klein nederland), Museon ( nederlands technopolis) en zijn we gaan mini golfen. De kids hadden deze week meer dan verdiend en het was dan ook op hun vraag dat ik tijdje geleden een huisje had geboekt. Onze eerste reis zonder jou maar we hebben er beste van gemaakt want tenslotte jij was aanwezig diep in alle ons hart waar je voor altijd woont. Ga nu afsluiten want we zijn beetje moe van de rit naar huis Tot morgen mijn allerliefste schatje xxx
Vrijdagmiddag hebben we de vakantie ingezet . De kids zijn dan naar speelplein geweest waar ze nog eens kunnen ravotten met hun vriendjes en vriendinnetjes en savonds zijn we gezellig gaan zwemmen. Zaterdag stond een dagje shoppen in Brugge op het programma. Alhoewel ik vroeger heel graag naar Brugge ging was dit keer al een heel eindje geleden dat we nog geweest waren. De laatste keer was dinsdag 7 april tijdens de paasvakantie terwijl we vroeger praktisch iedere maand gingen. Brugge de stad waar een definitief een koppel werden, brugge de stad waar we eens konden uitwaaien gezellig samen tijdens sarah haar ziekte, brugge gewoon onze stad. Brugge nu de stad waar ik mij ontzettend eenzaam voel , waar ik jou op elke hoek van de straat , op elk kantje ontzettend mis. Je wist als ik het even heel moeilijk had dan nam je mij mee naar Brugge en ik weer opnieuw de kracht vond om door te gaan. Het was eigenlijk op verzoek van de kinderen dat ik naar Brugge ben geweest, ze zijn net als ons verliefd op deze stad, vooral op hun winkeltjes en ja ze hebben weer een paar nieuwe spulletjes gekregen. Onze prinsesjes hebben smaak , doen niks liever dan shoppen, winkel in winkel uit en natuurlijk hoort daar iets bij. Van winkelen krijg je honger en een tweede passie van de kinderen is om iets te gaan eten op hun vertrouwde plaats Mister Grill. Gisteren zijn we dan langs geweest in een indoorspeeltuin want we waren bang dat het ging regenen. Als de kids maar kunnen spelen en gelukkig zijn dat is het bijzonderste. Al weet ik dat ze nooit meer echt gelukkig kunnen zijn want ze missen jou enorm. Vandaag hebben we dan een rustdagje ingelast , even lekker lang uitslapen en ja we hebben nog iets te vertellen. De mama is vandaag voor de eerste keer na jaren terug gaan lopen want mama gaat deelnemen aan een duathlon in september . Twee jaar geleden hebben Kathy en mama gezegd dat ze volgende jaar gingen deelnemen maar september vorig jaar bracht ons jou verlies en daardoor ben ik enkel gaan supporteren maar nu wil het wel doen hoor . Speciaal voor jou, jij nam twee keer deel aan deze duathlon en als eerbetoon en uit liefde voor jou wil ik dit jaar het lopen voor mijn rekening nemen. Ik weet dat jij mij de kracht en energie zal bezorgen om dit tot een goed einde te brengen.Vanaf vandaag ga ik iedere dag lopen want eerlijk training is wel nodig hoor want sportiefste ben ik nu ook niet echt maar ik zal jou motto hanteren deelnemen en alles tot goed einde brengen is belangrijker dan winnen hé. Zo zie je onze dagen zijn goed gevuld en we proberen op een ontspannende rustige manier te genieten van ons verlof Samen met ons gezinnetje en met ons allerliefste schatje in ons hart komen we er wel Tot morgen zoetje
Hierbij nog de beloofde foto van de kids met Yasmine op de dolfijne dag van Make-a-wish.
In Stavelot ( Ardennen ) staat een momument voor de ontmijners. Een paar jaar geleden heeft stefke daar gestaan tijdens een herdenkingsplechtigheid voor alle gesneuvelde ontmijners. Zij naam staat voortaan ook op deze lijst. Bedankt Johan voor de foto's
Schatje, We zijn hier even terug. Alles gaat hier de gewone gang van zaken zoals in elke vakantie, kids naar speelplein bij vriendinnetjes spelen, iets gaan eten, gewoon even genieten. Mama moet nog deze week werken en is dan voor 3 weken in verlof. Een verlof om samen met ons gezinnetje leuke dingen te doen en gewoon eventjes genieten. Vorig jaar zijn we niet op verlof geweest en is nu alweer twee jaar geleden en de kids waren dit niet gewoon he. We deden altijd iets tijdens de vakantie want ons stefke die droomde maar van 1 ding samen op reis gaan met zijn gezinnetje. De uren dat hij reisje kon uitstippelen dat was zijn dada. Juist thuisgekomen van verlof zei hij met zijn gekende brede glimlach en naar waar gaan we de volgende keer op reis en dat maar rap gaat zulle. Nu is hij vertrokken voor een lange reis, een lange reis zonder einde, hopelijk gaat het je daar goed samen met al onze lieve sterretjes die we nu ontzettend missen. Als jullie ons een paar dagen niet horen is omdat we gewoon er het beste van te maken. Maar met onze engelbewaarder lukt ons alles want wij hebben een hele goeie. Alleen jammer dat hij niet bij ons is want we willen je nog zoveel vertellen, zoveel dingen samen doen, .... We houden jullie verder op de hoogte over onze vakantieverloop en laat ons duimen voor iedereen die in verlof is dat het weer een beetje meevalt.Sterretjes kunnen jullie hiervoor zorgen? Slaapwel en tot morgen iedereen ps lieve mensen bedankt voor alle lieve reacties, lieve woordjes maar ik probeer gewoon verder te gaan voor mijn kids want ik kan niet anders heb geen andere keuze en de echte reden dat ben ik mij ventje wel verschuldig . Ik weet hoe erg hij ons mist en hoe graag hij terug wou komen om gewoon papa te zijn nu moet ik dit doen in zijn plaats maar hij steunt me wel enorm waar hij ook is . Dank je iedereen
Eindelijk was het gisteren zover . We gingen met de 3K6 big family naar Bobbejaanland. De meesten hadden we reeds ontmoet in Planckendael maar deze keer waren ook Serge, Ann en Jill van de partij. We waren blij jullie na het vele mailen eindelijk te ontmoeten. De kids mochten via hun rode bandje ( waar ze gretig van gebruik hebben gemaakt ) op alle attracties via de uitgang binnen. In het begin was dit nog wat onwennig voor hen maar al gauw maakten ze hier enorm veel gebruik van. De ene attractie ging al wat hoger dan de andere, de ene was al droger dan de andere maar iedereen heeft er zichtbaar van genoten. Na een ruimschoots gevulde dag in het park trok de hele caravan richting Wolfstee voor een avondmaal. bedankt Nancy om dit allemaal tot in de puntjes te regelen, dit verdiend een dikke vette pluim. En ja het kon ook niet anders want opnieuw werden plannen gemaakt voor een volgende uitstap , dit keer iets dichter bij ons thuis : een weekendje zee !!! Onze kids zien dit zeker al weer helemaal zitten en hebben er ondertussen weer een paar goeie vriendjes bij. Vandaag zijn we op bezoek geweest bij meme voor haar 92 ste verjaardag en natuurlijk daar moeten we champagne op drinken . grtjes en dikke knuffel van ons
Lieve schat,
Schatje,
