Ik kan niets zinnigs zeggen over rouwen, alleen dat het vreselijk veel pijn doet. Soms heb ik het gevoel dit is te hevig, deze pijn kan ik niet aan'. In het begin heb ik alles geprobeerd om minder pijn te voelen. Op een bepaald moment ging ik gewoon op de grond liggen, in de hoop dat het dan minder pijn zou doen. Mensen zeiden tegen me: ' Je doet het goed, je bent sterk'. Maar... zij hebben me nooit op de grond zien liggen hé!
Ook wij konden het niet beter verwoorden gevonden op de website van seppe*
Onze laatste gezinsfoto 11 mei 2008
Dagboek aan mijn allerliefste ventje
Adjudant ontmijner Vanpeteghem is gestorven op 3 september tijdens zijn eerste buitenlandse missie in Libanon.
20-01-2009
zeeklas
Schatje, Morgen wordt het een drukke dag en ik zie er tegenop , niet omdat druk zal worden . Maar om 2 reden: lisa vertrekt morgen voor drie dagen op zeeklas naar Westende. We zullen haar ongelooflijk missen en zelf ziet ze er enorm tegenop want onze band is sedert jouw verlies nog hechter geworden. Vrijdagmorgen rijden Sarah en ik richting Westende waar we zullen aansluiten bij de klas van Lisa. Sarah mag mee omdat de kids daar een vlieger zullen oplaten zoals beloofd tijdens je uitvaartplechtigheid. Een vlieger vol wensen, laatste lieve woordjes voor onze papa..... Vorig jaar reden Stefke en ik richting kust om te helpen bij Sarah haar klas en dit jaar zouden we dit zeker opnieuw samen doen, helaas kunnen we niks meer samen doen. De tweede reden is het volgende : Morgen verhuis ik met mijn kantoor naar Langemark, hierbij wordt een hoofdstuk van 14 jaar in Poelkapelle afgesloten. Niks abnormaal zou men kunnen denken maar een periode met veel betekenis voor ons. Ik begon te werken 1,5 maand na ons huwelijk en nu heb ik het gevoel dat ook dit wordt afgesloten zoals ons samen zijn . Ik had nooit gedacht dat deze verhuis zo'n emotionele inpak zou hebben op mij. Langs de ene kant was ik blij te mogen vluchten naar een ander kantoor waar de herinneringen aan mijn ventje minder aanwezig zullen zijn. Nooit meer zou ik denken bij het openen van de deur : hij is daar want in Langemark is hij nooit geweest. Maar toch , vluchten kan ik niet want steeds zal jij mij inhalen he. Overal waar ik ga blijf je voorgoed in ons hart wonen, jij palmde daar een plaats in 14 jaar geleden en dat zal altijd zo blijven Schatje, zorg jij voor een beetje mooi weer aan de zee Lach regelmatig dan zullen wij de zon zien schijnen Want jou glimlach op je gezicht bezorgde ons warme zonnestralen Dikke kus en tot morgen Mijn ventje tijdes de zeeklas van Sarah
Schatje, Waarom was je geen lang en gelukkig leven gegeven? Waarom ben je niet gebleven ? Je bent en blijft de liefde van mij leven Overal waar we gaan Overal waar we staan Je stem, je lieve glimlach zullen ons nooit ontgaan Je vele kusjes, je vele knuffels, je vele troostende woorden Schatje, wat mis ik jou en daarom wil je nog enkel zeggen hoeveel ik van je hou
Schatje, Vandaag was het de begrafenis van nonkel in dezelfde kerk. Eigenlijk moest ik constant aan 13 september denken,alleen zat ik nu 3 rijen verder in de kerk. Nonkel ligt begraven naast mijn ventje , de plek waar ik later ook zal begraven worden. Wie had ooit kunnen denken dat we nog elkaar onze laatste rustplekje zouden vinden. Dinsdag ben ik een laatste groet gaan brengen aan nonkel. Ik heb eigenlijk lang getwijfeld of ik dat wel zou doen, of ik het allemaal zou aankunnen. Ik voelde een enorme drang ik moest nonkel iets vragen. Nonkel kende ik zeer goed we woonden praktisch naast elkaar. Als kind ging ik geregeld kijken de zondag naar zijn duiven. Tijdens de week nam hij ons mee naar meme waar we bleven voor en naschool. Ik kreeg als kind een gele kanarievogel dat zal ik nooit vergeten. De manier waarop wij in de auto zaten en hij hem uit de garage duwde, zo alleen kon nonkel dat. Daarom moest ik hem nog een laatste gunst vragen. Ik zou en ging vragen of hij mij liefste stefke vele groetjes zou doen, zeggen dat we hem ongelooflijk veel missen en het liefst van al bij hem zouden zijn. Ons gezinnetje terug zoals vroeger. Schatje, wat mis ik je ongelooflijk en steeds opnieuw vraag ik me af waarom, waarom mogen we niet simpel weg gelukkig zijn, waarom mogen we niet samen zijn. De pijn zal nooit verdwijnen, de pijn groeit alleen maar gelijk een bom, de vraag is alleen waarom kom jij hem ontmantelen? Dikke knuffel , dikke zoen voor altijd je lievekes ps Fluffy, ons hondje stelt het goed en zorgt voor afleiding we zullen hem binnenkort meebrengen hoor schatje dan kan jij ook ons schatje zien Hij is even schatje, lief, trouw als jij
Hallo, Mijn naam is Fluffy , ik ben geboren op 25 oktober 2008 en vanaf nu woon ik bij sarah, lisa, mama en papa. Voorlopig maak ik het heel goed. Je zal nog van mij horen hoor! Doei Pootje
liefste papa, ik mis je heeeeeeeeeeeeeeeel erg iedereen mist je heeeeeeeeeeeeeel erg zeker ik, sarah en mama. vandaag hebben we een namiddag waar sarah vorig jaar heeft gesport dat we nu ook hebben gedaan. het was heel leuk we gaan nog een mooi bloemetje zetten op jou grafje omdat we je heel veel missen en ook heeel graag zien. nonkel julien is gestorven en zaterdag is de begrafenis, mama gaat er naartoe. sarah mag dan naar een verjaardagsfeestje van ulrieke Waar ben je ? volgende week gaan we op zeeklas. en ik en stien gaan tesamen in een kamer slapen van je liefste keppe lisa
Na een paar dagen ben ik hier terug. Blij dat de voorbije drie weken gepasseerd zijn, kerst, nieuw, jouw verjaardag. Ja schatje, het is en blijft enorm zwaar. Soms denk ik dat je zal terugkomen, maar ergens heel diep van binnen in mij hartje weet ik dat je jammer genoeg nooit meer komt. Nooit meer zal ik je warme knuffels voelen, nooit meer jou lieve woordjes horen,nooit meer jou lieve glimlach , nooit meer en dat doet heel veel pijn. Pijn die onbeschrijflijk is ,die groeit iedere dag een stukje meer. Pijn die nooit meer zal verdwijnen, waarmee we moeten leren leven en het blijft alleen de vraag : Hoe? En heel eerlijk keppe, ik weet het niet, echt niet . Ik weet niet of ik het kan , ik weet niet of ik het wil en ik weet niet of ik het wil weten. Volgende week gaat Lisa met leerjaar 2 op zeeklas. De laatste dag wordt er een vlieger opgelaten speciaal voor jou met vele boodschappen van alle lieve klasgenootjes van de kids. Hopelijk valt het weer een beetje mee. Liefje, kan je hiervoor zorgen? Weet je nog vorig jaar zijn wij twee samen geweest op vrijdag en dit jaar ga ik alleen. Het wordt terug een harde noot om te kraken maar ik doe het voor de kids. Zoals ik eigenlijk elke dag leef voor hen. Zij zijn mij steun en toeverlaat maar ze missen je ook heel erg. Vroeger maakten wij ons druk om kleine dingen, nu proberen we te genieten en leven we van dag tot dag, we zien wel wat morgen brengt. Het leven is jammer genoeg te kort. Wij proberen te leven maar vooral te overleven voor jou keppe. Jij wou dat we sterk waren, dat we ons erdoor sloegen, jij wou gelukkig zijn samen. Ooit zullen we terug samen zijn en wil je tot zolang wachten aan de overkant. Ooit terug ons gezinnetje Sarah, Lisa , mijn megaventje en ik voor altijd. Tot binnenkort
liefste papa we misen je erg gisteren was je jarig je 36 ste verjaardag en de jarig was er niet ik was de dag er voor je verjaardag moest ik wenen iedereen mist je heel erg heb je gisteren naar beneeden gekeken vond je het mooi wij vonden het heel mooi de kaarsen staan nog buiten maar ze branden niet weer een dag zonder jou waar ben je mama mist je heeeeeeeeeeeeeel erg sarah ook en ik ook we willen je tereg echt ik wil niks anders ik heb een groote wens en dat is dat je tereg bij ons komt wonen van je liesje
Schatje, 7 maanden geleden : 8 juni vertrok je naar Libanon. We wisten dat er ons een moeilijke tijd te wachten stond, 4 maanden elkaar moeten missen, maar we wisten niet dat nu door een hel zouden gaan. Een hel van 7 maanden met iedere dag het enorme gemis , het enorme verdriet , veel verdriet, vele tranen. De kids vragen zich volop af wat we morgen kunnen doen, maar eigenlijk weet ik zelf het antwoord niet. De dag proberen zo goed mogelijk door te komen lijkt me het beste. Weliswaar met veel tranen, maar ik weet dat we morgen ook op jou zullen kunnen rekenen. Je bent en blijft onze steun, trots en toeverlaat. Morgen wordt je 36 jaar , we wensen jou uit het diepste van ons hart een hele dikke proficiat , geniet van je verjaardag en geef er een lap op hierboven. Je hebt het dik en dubbel verdiend. Zoals de kids zeggen, morgen is papa jarig maar jammer de jarige is er niet, hij zal er nooit meer zijn. Hoe graag we dit ook zouden willen, onze wens zal nooit worden vervuld.
Tot morgen allergrootste schat van ons Je drie lievekes
liefste papa ik mis je erg jewas de beste papa die er was waar ben je nu ik vind het heel moelijk zonder jou ik vind het heel leuk op school zeker als we iets nieuws leren iedereen mist jou van je liefste schat lisa
schatje, Vandaag de eerste schooldag en mij eerste werkdag van 2009. Het ging waarschijnlijk ook jou eerste werkdag geweest zijn na jou avontuur Libanon. Je was niet van plan om nog in 2008 te gaan werken, je wou genieten thuis, werken in de tuin, echt op reis gaan en nog zo veel dingen. Dingen die je miste tijdens je maanden Libanon. Het was een drukke dag. Vanmorgen bij ons op werk wenstte iedereen mij een beter jaar dan vorig jaar. Beter? Het zal nooit beter worden,nooit meer zoals vroeger he schatje. Gisteren vond ik de kracht en de moed niet meer om dit berichtje af te werken. In het nieuws werden beelden getoond van een nieuwe groep militairen dat vertrok naar afganistan. Voor 4 maanden en toen dacht ik hopelijk komen zij wel terug. De luchthaven Melsbroeck, de plaats waar ik jou voor de laatste keer zag, de plaats waar ik jou kwam halen op 4 september, de plaats waar we op 8 oktober vertrokken naar Libanon. Een plaats met vele herinneringen. Daarom schrijf ik vandaag een stukje verder. Vandaag vroeg onze Lisa mama vrijdag verjaart onze papa wat moeten we dan doen? We kunnen dat niet vieren he mama, nee we zullen dit nooit meer kunnen vieren en het doet zo verschrikkelijk veel pijn. Als je het verdriet ziet in je kinderen hun ogen dan weet je ja het is gewoon verschrikkelijk. We waren zo'n tof gezinnetje met ons vier: mama, sarah, lisa en onze allergrootste schat. Een jaar geleden was je volop plannen aan het maken voor je reis naar Italië. Drie weken , een mooie uitgestippelde reis, standplaatsen voor de mobilhome, bezienswaardigheden, info vragen aan collega's die Italië goed kennen. Geen enkel detail zag je over het hoofd, dat was je passie. Helaas de map ligt nu opgeborgen in ons bureau. Hopelijk schatje kan je van hierboven een kijkje nemen ter hoogte van Italië, want daar wou je zeker nog eens naar toe. Hopelijk kan je daar een beetje genieten samen met al onze vriendjes en vriendinnetjes jammer genoeg ons veel te vroeg ontnomen. Geef je iedereen een dikke knuffel van ons en doe ze allemaal vele groetjes Groetjes schatje en tot binnenkort
Schatje, Morgen is het terug school, onze twee weekje verlof zitten erop. De kerst en nieuwjaarsperiode hebben we vrijdag al afgesloten, de kerstboom netjes opgeborgen op zolder, ver weg .Eigenlijk ben ik nog nooit zo blij geweest dat de vakantie gedaan is. Het waren 2 heel moeilijke weken , soms vraag ik me af hoe zijn we erdoor geraakt. Ik weet het echt niet , maar diep van binnen ben ik zeker jij hebt ons erdoor geholpen. Anders waren we er nooit geraakt, maar ook de steun van vele goeie vrienden die ons niet in de steek laten brengt ons waar we op dit ogenblik staan. Vandaag ben je 4 maanden terug in België , jou grote droom. Alleen hoopte je op een andere manier, dicht bij ons , bij je gezinnetje, bij jou alles. Maar daar zal je altijd blijven wonen daar zal je altijd aanwezig zijn, heel diep in ons hart heb je een plaatsje veroverd, een plekje heel bijzonder net als jij. Deze week wordt terug een drukke week er staat weer verschillende dingen op het programma: extra muziekles van sarah, lisa moet haar draadjes uit haar vinger laten verwijderen, ikzelf moet op maandagvm werken. De week wordt afgesloten met 9 januari terug een dag in mineur : de 36 ste verjaardag van ons ventje. Hoe zullen we terug deze dag overwinnen? Ik weet het niet schatje, wil jij ons helpen, wil jij ervoor zorgen dat we erdoor komen? Schatje het doet zoveel pijn , waarom konden we niet gewoon samen geluk zijn????? Tot morgen schatje dikke kus en grote knuffel je schatjes
Schatje, Gisteren zijn we samen met de mama, papa, broer en zus van Emily-Graceke naar Marubi geweest . Na een paar uurtjes spelen zijn we allemaal samen naar de Mac Donalds geweest. Het was een heel aangename namiddag en de kids hebben zich super geamuseerd. Zeker voor herhaling vatbaar. Bedankt Kathleen, François, Angelo en Catherina we houden zeker contact. Tot binnenkort
Vandaag hebben we de ganse dag de winterkou getrotseerd in Bellewaerde. Sarah kroop op alles hoe hoger en gevaarlijker hoe liever. Van wie zou ze dat hebben? Wij zijn allebei geen grote helden he . Ik werd al misselijk van ernaar te kijken. Terug was het een leuke dag met tante,nonkel en de nichtjes. Moe maar voldaan zijn we vanavond naar huis gekomen.
Tot binnenkort schatje Heb je het echt niet te kou buiten? Dikke warme winterknuffel Je zoetjes voor altijd
Tweede plaats krak 2008!!! Bedankt voor de vele stemmen
Papa had zijn kids beloofd dat ze bij zijn thuiskomst een hondje mochten hebben , nu alleen nog mama overtuigen. Mama heeft de kids voor nieuwjaar een hondje gekocht , een mini-mathezer geboren 25 oktober en zal luisteren naar de naam Fluffy. Binnenkort komt zij bij ons wonen.
Schatje, Weet je nog 2009 ging beter zijn ? Bij het begin van 2009 gingen we ons avontuur Libanon al lang vergeten zijn. 2009 drie weken Italië 2009 had ons zoveel te bieden veel beter dan 2008 waarin we elkaar te lang moesten missen. We gingen genieten.... Vandaag weet ik met mezelf geen raad, tranen vloeien ik mis je zo verdomd veel Tot morgen schatje Je lievekes
Schatje, Morgen de laatste dag van 2008. Wie had ooit durven dromen dat 2008 zo zou eindigen, zo ver weg van elkaar. Zoveel verdriet, zoveel pijn, zoveel vragen...... Angstig en onzeker stappen we 2009 binnen. Wat gaat dit nieuwe jaar ons brengen?
Stefaan, Frieda, Sarah en Lisa wensen iedereen een gelukkig, gezond en liefdevol 2009!!!!!!
Schatje, Ik ben hier even terug. Het is niet omdat ik gisteren niks heb geschreven dat we niet aan jou denken. Je bent geen seconde uit onze gedachten, voor altijd leef je heel dicht bij ons. Al hadden we het natuurlijk veel liever anders gehad, jou aan onze zijde. Kerstmis is alweer een paar dagen gepasseerd maar nu komt 2009 heel dicht bij. Wat zal 2009 ons brengen???? Wat brengt de toekomst ons??? Ons ventje, onze papa, onze grote schat???? Wat moeten we doen omdat je kan terugkomen schatje ? We missen jou zo heel erg. Bij elke stap die we zetten, bij alles wat we doen, overal waar we gaan daar zien we jou in onze gedachten. Soms wil ik heel hard wenen , tieren, zou dit helpen tegen de pijn, het gemis??? Ons leven is een groot ?. Dikke knuffel
Beste vrienden, Op 3 januari is er een lieve mevrouw jarig. Mevr. Ivonne Vanrijckegem verblijft in het rusthuis Ter Dreve , Bonestraat 29 kamer 3 te 8760 Meulebeke Deze mevrouw heeft ons al heel veel lieve kaartjes gestuurd na het overlijden van mijn ventje, alhoewel we elkaar niet persoonlijk kennen. Bij het gebidsprentjes van mij ventje brandt ze elke dag een kaarsje en bid ze even. Willen jullie deze lieve mevrouw een kaartje sturen voor haar verjaardag, ik weet niet hoe oud ze wordt maar zal het even vragen en plaats het daarna zeker op deze blog. Alvast bedankt
Schatje, We zullen ons eerste bowling avontuur niet rap vergeten hoor. Na toch een baantje te kunnen veroveren waren we een halverwege het spel toen ons Lisa plots een ongelukje had. Tijdens het rollen van de bal naar de bowling baan rolde de bal vanuit haar rechterhand op haar pink van haar linkerhandje . Het begon hevig te bloeden, en wou maar niet direct stoppen. Na een tijdje besloten we naar spoed te rijden om toch zeker te zijn dat haar pinkje niet gebroken was. Na het nemen van een foto kregen we toch een beetje goed nieuws het pinkje was niet gebroken maar moest toch gehecht worden. Gevolg ons Lisa heeft nu twee hechtingen in haar pinkje voor tien dagen. Hopelijk begint het niet te ontsteken. Toen ik Lisa inschreef controleerde men alle gegevens en ja contactpersoon Stefaan, dan dacht ik ik zou hem ook graag contacteren maar het kan niet meer, nooit meer. Ja schatje , wat zal 2008 ons nog brengen tijdens deze laatste dagen. Ik weet het niet hoor. Hopelijk niet veel. Op het moment in het ziekenhuis moest ik effe heel veel aan je denken, wat hebben wij daar vele bezoekjes gebracht met ons drie he mijn ventje, sarah en ik. Ook op spoed zijn we al een keer geweest met lisa toen ze erg ziek was ( griepvirus op haar spiertjes ) en met sarah (sleutelbeentje gebroken). Op radiologie ben ik geweest toen jij op recci was in Libanon. Zo hopeloos was ik dan weet je het nog al wenend reed ik naar Roeselare want alles deed me denken aan Sarah toen men ontdekte dat ze ziek was. Jij was toen ook in voorbereiding van een buitenlandse missie , ik dacht dat de geschiedenis zich ging herhalen. Maar toen en nu moeten wij erdoor. Soms vragen we ons alleen af : HOE? Dikke kus en tot morgen he Je lievekes
Schatje,
liefste papa
Papa had zijn kids beloofd dat ze bij zijn thuiskomst een hondje mochten hebben , nu alleen nog mama overtuigen. Mama heeft de kids voor nieuwjaar een hondje gekocht , een mini-mathezer geboren 25 oktober en zal luisteren naar de naam Fluffy. Binnenkort komt zij bij ons wonen.
