Elke woensdag van het jaar zou dit kleinood rond 19.30u in beweging gebracht moeten worden door één van onze 24-koppige kern. Helaas start dit oogstrelend schouwspel meestal een kwartier of twintig minuten later. Onze kern wordt namelijk gekenmerkt door enkele halsstarrige knelpunten. Eén daarvan is het laattijdig toekomen. Een ander knelpunt, minder voor de hand liggend zou je denken, is het bereiken van het beoogde achttal dat nodig is om dit unieke sportevenement wekelijks te laten doorgaan. Slechts acht gemotiveerde spelers! Zelfs 'gemotiveerd' en 'speler' zijn ruime begrippen. Doch, ondanks de ruime kern van bonkige, balvaardige en talentrijke intellectuelen, blijft dit een titanenwerk voor de voorzitter en zijn secretaris. Je leest het goed, we hebben zowaar een bestuur. Zij trekken wekelijks de mantel der overtuiging aan om onze Spartaanse spelersgroep te motiveren om deel te nemen aan de historische veldslagen in de arena van het minivoetbal. Het moet gezegd zijnde dat die taak sporadisch wordt overgenomen door een andere verantwoordelijke kracht. Bij deze ook een eervolle vermelding! Tot zover de knelpunten want uiteindelijk haalt de voorliefde voor het spel de bovenhand. Huilende kinderen, bergen werk en verwilderde tuinen worden achtergelaten om het truitje, en nadien de keel, nat te maken.

Er wordt een democratisch systeem der verdeling gehanteerd zodat er een evenwichtige balans tussen de teams ontstaat. Het aloude 'kaartje-trek'. Zowaar een nieuw bewijs van ons professionalisme. 

Na een korte opwarmingsperiode staat iedereen gefocust klaar om zich in de annalen van het 'Grote Steeschuppersboek' te spelen. Grijze truitjes versus rood-witte truitjes. Oud tegen ouder. Fair play dragen we hoog in het vaandel want we spelen zonder scheidsrechter. En ik moet eerlijk bekennen dat dit, ondanks een eenzame discussie, goed verloopt. Dat de temperatuur soms kan stijgen wijten we dan ook aan de versmachtende constructie van de sporthal.

Het is eigenlijk een unieke beleving om zo'n match te zien of om die te beleven. De diversiteit aan spelers is enorm.

Ik voel me dan ook verplicht om een kleine greep uit het spelersbestand aan u voor te stellen (anonimiteit gegarandeerd):

- de wandelende targetman met het patent op één specifieke, onnavolgbare beweging

- de lachende duik- en vliegspeler

- de niet-gemotiveerde speler die het teambelang vooropstelt

- de kont

- de bonkige zeeman

- de werkzoekende

- de baardige spring in 't veld met een willekeurige shotrichting

- de ik-breng-mijn-kinderen motard

- de stokende waterdrager

- de aanwezige afwezige

- de blonde pijl (of de logge bijl)

- de speler die als geen ander de bal kan schilderen

- de bolderssspeler

- onze enige buitenlander: Djymitry

- de kok die bulkt van het talent

- the Beast

En zoals elke topclub hebben ook wij een 'Agent'. Letterlijk dan.

Aan de spelers die ik niet vermeld heb, mijn excuses maar ik vond geen passende omschrijving.

Zoals bij elke voetbalmatch komt het erop neer om bij het laatste fluitsignaal het meeste doelpunten te hebben gescoord.

Bij ons is dit dus niet anders. Al is het laatste fluitsignaal het verspringen van de wijzers op de aftandse klok. Na de cooling-down worden de bezwete truitjes verzameld en wordt er nog een korte strijd geleverd om deze te mogen meenemen om door vrouwlief te laten wassen. Vervolgens worden de six-packs en andere adonislijven gewassen door 20 rondborstige dames van de KVLV (Krolse Vereniging van Liefdevolle Vampen) en begeven we ons richting café. Door het ontbreken van een cafetaria met aquarius, water en andere lichaamszuiverende vochten zijn we wel verplicht ons te verplaatsen naar een dit oord der verderf. Nood breekt wet.

Daar bespreken we de wedstrijd tot in detail en motiveren we elkaar om de week nadien opnieuw het strijdtoneel te betreden. Spijs en drank worden aangerukt om ons energiepeil terug op Modus Vivendi te krijgen. Rond een bepaald, ongekend uur verlaten we voldaan en herboren het café en rijden we in onze strijdkaros terug naar onze heimat. Tenslotte worden we door slaap overmand en dromen we van een volgend heroïsch tafereel... de glimlach rust tevreden op ons gezicht.

Steba