Het blijft traditie... vroeger had ik er al (veel te regelmatig) last van en ook nu achtervolgt het mij: de week na een rustweek wordt ik ziek. Vrouw en kind sukkelen sinds dit weekend met keel en luchtwegen en nu is het ook bij mij kantje-boordje. Gans de week al ten laatste om 21u in bed om toch zoveel mogelijk uit te rusten én een keelspray om regelmatig te ontsmetten houden het voorlopig onder controle, maar veel trainen zit er niet echt in (maandag en woensdag een aspecifieke krachttraining en gisteren 3x12' gaan lopen zijn zowat mijn enige wapenfeiten).
De Kerstloop in Burcht van komend weekend is dus nog een groot vraagteken!
Dit bericht gaat niet direct over duatlon, maar gezien mijn achtergrond in het wielrennen wil ik deze bedenking toch wel posten...
Enkele weken geleden stond gans t Kuipke nog op de stoelen te springen voor onze (voor velen dan toch) nationale piste-trots... Maar ook hij heeft blijkbaar "aan 't potje" gezeten. Waarschijnlijk zal er nu weer een gans toneelstuk opgevoerd worden dat hij enkel 'ter goeder trouw' een medicijn nam tegen een opkomende verkoudheid of één of ander allergie... Laat ons duidelijk zijn: als je ziek bent moet je niet koersen, maar rusten. Dan moet je ook niks nemen en kan je ook niet gepakt worden!
Over allergie gesproken... zowat alle (vooral weg-)renners hebben blijkbaar astma tegenwoordig!? Is gans het peloton dan één grote ziekelijke bende (sport is toch gezond)? Of is dit weer een goedkoop excuus om voorschriften voor 'puffertjes' te kunnen krijgen en 'legaal' te ge(mis)bruiken...
En dan die strafmaat. Waarom zou een renner/sporter die meer ambitie dan talent heeft zich niet wagen aan de verboden snoepjes??? In een groot deel van de gevallen beroept men zich op de ondertussen legendarische 'procedurefouten' om vrijgesproken te worden. En als men dan toch écht pech heeft, komt men er in het slechtste geval van af met 2 jaar schorsing (bij herhaaldelijke inbreuken welteverstaan)... Waarom geen levenslange schorsing van bij de 1ste inbreuk vraagt een mens zich dan af!?
Hoe groot is de kans eigenlijk dat een sporter gecontroleerd wordt? Wel: ikzelf heb 8 jaar competitie gedaan (zowel op de weg als wintermountainbike). Grofweg spreken we hier dus over 5 à 600 wedstrijden. Zeggen en schrijven 1 keer ben ik gecontroleerd geweest. En dan nog te bedenken dat het wielrennen met voorsprong de meest gecontroleerde sport in Vlaanderen is...
Bij de opstart van mijn trainingen (half augustus) ben ik uit noodzaak ook aan een dieet begonnen. Van 85 kg ging het (volgens een planning van 2 kg per maand) naar 77 kg. Geen commercieel gedoe (Weight Watchers, dieetpillen, crash-dieet, ...), maar gewoon toegepast wat iedereen weet: geen snoep, gezond en afwisselend eten tot je voldaan bent (en niet tot je niet meer kunt) en natuurlijk veel sporten...
Nu wil het toeval dat afgelopen 7 dagen werden uitgeroepen tot de Week van de Friet! Gevolg voor ondergetekende die (ook al geheel toevallig) een rustweekje had voorzien: 1,5 kg bijgekomen.
Gelukkig duurt zo 'n week maar 7 dagen en hebben we nu weer gelegenheid om de vetrandjes er weer af te halen!
Zelf ben ik een hevige fan van statistieken (soms tot mijn eigen frustratie als er niet instaat wat ik had verwacht...). Vandaar een overzichtje van mijn duatlon-trainingsgegevens tot op heden. Op 19/8 ben ik eraan begonnen. De eerste maand deed ik enkel wandelingen om de pezen en gewrichten te verstevigen en voor te bereiden op de looptrainingen. Vanaf 9/9 begon dan het echte werk met de looptrainingen (Start to Run naar 10 km over 20 weken) en zijn ook de fietstrainingen (eerst een maand uitsluitend duurtrainingen, nadien ook krachttraining) opgestart. En op 5/10 tenslotte ben ik begonnen met de aspecifieke krachttrainingen.
Wandelen: 13u15 in 15 trainingen Fietsen (weg + rollen + MTB): 38u30 in 25 trainingen Lopen: 25u in 31 trainingen
Verder nam ik ook deel aan 2 wedstrijden: Berlare (testwedstrijd) en Geluwe (winterduatlon).
De afgelopen 3,5 maanden sportte ik dus een goeie 86u40 in 82 trainingen.
Over de trainingen van komende week kan ik kort zijn: niks! Na 15 trainingsweken (waarvan 1 week ziek en 3 weken zonder fiets, maar waarin het lopen bleef doorgaan) ga ik er eens een weekje de riem compleet afleggen. Van die tijd kan ik gebruik maken om de fietsen nog eens op punt te stellen, wat overuren te maken op het werk (zodat er achteraf wat meer 'trainingsverlof kan genomen worden uiteraard) en uiteraard ook wat tijd maken voor vrouw en kind... Volgend weekend trekken we er trouwens ook eens een weekendje op uit.
De week nadien kunnen we dan met een frisse kop/lijf terug aan het zwaardere werk beginnen...
De plannen die ik had beraamd om het loopgedeelte in Geluwe aan te pakken waren (zoals deels verwacht) van weinig tot geen nut... De wedstrijdomstandigheden stuwden mijn pols van bij de start de hoogte in, zodat de voorziene hartslaglimieten waardeloos waren. Wat me wel opviel was dat het subjectieve gevoel bij die hogere hartfrequenties veel comfortabeler was dan bij diezelfde waarden op training. Zoals in het wedstrijdverslag gezegd ben ik trouwens veel te voorzichtig gestart. Van in het begin heb ik een eigen (rustig) tempo gelopen, terwijl het eigenlijk toch wel wat sneller kon.
In het afsluitende loopgedeelte had ik dan eigenlijk het omgekeerde effect als verwacht: de hartslag was tijdens het wisselen zodanig gezakt dat het een hele tijd duurde eer die in de vooraf bepaalde 'doelzone' zat. En tijdens het gehele tweede loopgedeelte kwam ik eigenlijk nooit aan de hartslagwaarden van de eerste run, terwijl het toch even "snel" ging en de vermoeidheid al in een redelijk gevorderd stadium was na anderhalf uur afzien.
Regen, wind (stof)hagel en sneeuw maakten er gisteren in Geluwe een echte 'winter'duatlon van. De voldoening achteraf is er alleen maar groter op...
Als allerlaatste van de 74 deelnemers vertrokken ("dan kan ik er alleen maar inhalen") werkte ik de eerste run (3,4 km) af in 17'48, 'goed' voor een 65ste tijd. Na een lange wissel (gezien de weersomstandigheden nam ik de tijd om nog een jasje en droge handschoenen aan te trekken) deed ik 1u13'31 (incl. 2 wissels) over de mountainbike-tocht (36ste tijd). De tweede run (3,2 km) duurde 16'01 om uiteindelijk als 47ste te finishen in 1u47'40". Om de één of andere reden sta ik niet in de officiële uitslag, maar daar gaan we onze slaap niet voor laten...
Besluit: de loopproeven (vooral de eerste) werkte ik veel te behouden af uit schrik om de man met de hamer tegen te komen. Tijdens de volgende wedstrijd probeer ik om met een snellere loper mee te gaan en zien we wel waar het schip strandt. De fietsproef ging voor 3/4 redelijk vlot, maar in het laatste kwart zat ik door mijn beste krachten heen, waardoor ik niet verder kon opschuiven. De tijd valt op het eerste zicht wat tegen, maar in deze fietstijd zitten ook de 2 wisseltijden waar ik ruim de tijd nam (2x droge handschoenen en een extra jasje aangetrokken + wat gedronken).
Hoe dan ook ben ik zeker tevreden over de wedstrijd. T was heel plezant en dat is nog steeds het voornaamste!!!
Tot zaterdagmiddag zijn de trainingen van deze week eigenlijk allemaal vlotjes verlopen. Rond 13u30 vertrok ik voor de fietstraining van 90 km, maar al gauw merkte ik dat mijn hartslag absoluut niet steeg zoals normaal. Ook de beentjes voelden niet echt fris aan. Tekenen van vermoeidheid dus... Ik heb dan maar een halfuurtje losgereden en dan teruggekeerd naar huis. Zondag en maandag eens goed uitrusten en hopen dat ik dinsdag terug kan hervatten met de looptraining.
Na de (te verwachten) té snelle loopstart in de testwedstrijd van 25 oktober ben ik wat gaan experimenteren tijdens de looptrainingen. Doel van de missie: het hoogst mogelijke looptempo halen dat ik gedurende de ganse wedstrijd kan volhouden. De enige parameter waar rekening mee kan gehouden worden is dan uiteraard de hartfrequentie. Daarom heb ik gedurende de voorbije weken telkens mijn laatste loopblokje aan een steeds hoger tempo afgewerkt. Blijkt dat het lopen met een hartfrequentie van 160 tot 165 bpm toch gedurende een ruimere tijd doenbaar is voor mij. In principe weet ik dus wat mij te doen staat... Maar dan komt het gegeven van de 'wedstrijdomstandigheden' om de hoek kijken: is het niet zo dat de hartfrequentie tijdens een wedstrijd altijd enkele slagen hoger ligt dan op training (bij dezelfde inspanning)!? Moet er dan bij de vooraf bepaalde zone van 160-165 sl/min enkele slagen bijgeteld worden in de hoop dat ik het tempo toch 3,5 km kan volhouden? Of hou ik me toch best aan de vooropgestelde limieten met het risico dat ik niet voluit ga en achteraf moet vaststellen dat het 'toch nog wat harder' kon...
Besluit: je mag dan vooraf alles uittesten... Maar sport blijft (gelukkig) geen exacte wetenschap. Ervaring opdoen is nog steeds de beste leerschool!
Vanaf de volgende week komt er ook specifieke krachttraining op het programma. Daarvoor doe ik een beroep op mijn 'oude' vertrouwde Tacx Excel. Fantastisch machientje dat nog dateert van mijn wielertijd bij de juniores (nu toch zo 'n 10 jaar geleden). Het is in feite de voorloper van de Tacx Cosmic: zowel de helling (slope van -4 tot +9) als het vermogen (van 0 tot 900 Watt) kan ingesteld worden. Die 900 Watt zullen we echter bijlange niet nodig hebben (ook nog nooit nodig gehad trouwens!): deze krachttrainingen beginnen met een grondige warming-up gevolgd door 4 souplesse blokjes van 4' aan 110 tot 120 tr/min). Daarna begint het echte werk: blokjes die in het begin 1'30 duren en waarbij ik aan 250 Watt rond de 60 rpm blijf aanhouden. Na elk blokje wordt dan 2' losgereden (min. 100 tr/min).
Nu moet dat wattage met een korreltje zout genomen worden: het apparaat is noot geijkt geweest, dus die 250 watt kunnen er evengoed 200 of 300 zijn. Maar aan de instellingen wijzig ik nooit iets, ook de bandenspanning blijft bij elke training gelijk zodat ik toch alle trainingen onderling wat kan plaatsen.
En natuurlijk is het de bedoeling om na enige tijd wat meer te gaan duwen dan die 250 Watt...
Aangezien er een weekje vakantie aankomt kan er de komende dagen wat extra (fiets- en algemene kracht)training afgewerkt worden... Als het weer wat meewil natuurlijk!
Een planning blijft een planning en moet van tijd tot tijd eens gewijzigd worden... Aangezien het lopen tijdens de testwedstrijd van vorige zaterdag beter meegevallen is dan verwacht, lijkt het interessanter om niet in Herentals (1,5 km - 15 km - 1,5 km) te debuteren, maar om voor de iets langere winterduatlon van Geluwe (op 22/11/2008 met 3,4 km lopen - 25 km mountainbiken - 3,2 km lopen) te gaan.
Afgelopen zaterdag organiseerden we met/voor enkele collega's een duatlon (5 km - 32,5 km - 2,5 km). Aangezien ik tot nu toe enkel blokjes tot 5' gelopen heb, vertrok ik toch met veel vraagtekens aan de eerste loopproef. Onervaren als ik ben vertrok ik natuurlijk wat te snel, maar uiteindelijk lukte het me toch om de 5 km ononderbroken af te leggen (in 26'17", op 5'43" van de leider...). Gelukkig was de fietsproef relatief lang, zodat ik naar de 2de plaats kon oprukken (32,5 km in 1u00'22" - 2'48" achter de koploper). In het laatste loopgedeelte (12'55") kon ik mijn stekje toch nog behouden, zodat ik 'debuteerde' met een 2de plaats. Conclusie: mijn lopen (zowel qua snelheid als qua stijl) staat nog in zijn prilste kinderschoenen. Ondanks het feit dat ik me vooral op het lopen toeleg (en dus enkel wat duurtrainingen met de fiets doe) valt de 'fietsconditie' nog wel mee.
De vijand (keelpijn) is bestreden, dus het trainingsprogramma kan vanaf volgende week terug verdergezet worden. Maandag: aspecifieke krachttraining Dinsdag: lopen 5X4' (2' wandelen) Woensdag: fietsen - duurtraining van 70 km Donderdag: lopen 4x5' (2' wandelen) Vrijdag: lopen - 2x5' (2' wandelen) gevolgd door 1x10' + aspecifieke krachttraining Zaterdag: organiseren we met/voor enkele collega's van het werk een duatlon (5 - 33 - 2,5). Zondag: mountainbike (+/- 2u)
Een goede maand na het opstarten van de trainingen ben ik geveld door wat ziekteperikkelen. Keelpijn en snot, de klassiekers dus. Gelukkig weet een mens ondertussen met welke middeltjes hij het beste af is! In mijn geval is dat een spuitbusje Medical (om de keel te ontsmetten) en Rhinathiol (tegen het slijm in neus en keel). En een weekje volledige rust natuurlijk!
We zijn ondertussen een 2-tal maanden aan het trainen en kijken stilaan uit naar een eerste wedstrijd. Gezien de heel beperkte (loop)afstanden lijkt de winterduatlon van Herentals op 23 november een ideale gelegenheid.
De plannen die ik had beraamd om het loopgedeelte in Geluwe aan te pakken waren (zoals deels verwacht) van weinig tot geen nut...
