17-01-2012 om 11:14 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

17-01-2012 om 11:11 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

17-01-2012 om 11:07 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

17-01-2012 om 11:06 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

17-01-2012 om 11:03 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

Na enkele dagen niets van ons te hebben laten horen, vonden we het tijd om nog eens berichtje op onze blog achter te laten.

Nadat we vrijdagavond van het ziekenhuis terugkwamen, brachten we voor de zoveelste keer op rij een bezoekje aan Aqua Lodge. Hier kwamen we Monica tegen, een vrolijke Afrikaanse vrouw die een heleboel Afrikaanse souveniertjes verkoopt. Nadat we ons geld hadden verpatst aan leuke handtassen, beeldjes, juwelen, schaaltjes,... zijn we een frisse duik in het meer gaan nemen. Zalig! Aangezien het de inleefreizigers hun laatste dag was, hadden we hen uitgenodigd om eens een bezoekje te komen brengen in ons huisje in Mjimwema. Ze brachten overheerlijke ananas mee. Bij een lekker frisdrankje/biertje praten we nog wat na over de voorbije 2 weken. Nu staan we er helemaal alleen voor! Laat het avontuur beginnen!

Zaterdag, na een rustige stagedag, zijn we samen met de 3 andere meisjes van ons huisje naar de grote markt van Kigoma, Mwange, geweest. Hier hebben we mooie stoffen gekocht om leuke kleedjes en rokken van te laten maken bij de plaatselijke kleermaakster Gloria. Toen we terugkwamen van Mwange hebben Doortje en Ilse hun haren laten invlechten net zoals de echte Afrikanen. Ze zagen er schoon uit! J ’s Avonds hadden we zin in een feestje. We wilden eerst naar discobar “Kibo” gaan, waar onze huisgenoot Jean-Michel en zijn vriend naartoe gingen. Uiteindelijk besloten we om samen met z’n allen een klein feestje te bouwen in ons huisje. En een feestje WAS het! We mochten van Jean-Michel z’n stereo-installatie lenen.. Brecht en Ilse wandelden in de pikzwarte nacht de berg op en af om ons van frisdrank en bier te voorzien. Tegen een uur of 2 kropen we moe maar voldaan ons bed in.

Zondagochtend, toen de helft van de huisgenoten nog lagen te slapen, deden we met ons vier onze zondagse plicht: de was… Na een rustige dag van lezen, de omgeving verkennen, zonnen, zwemmen, skypen en lekker lui wezen, zijn we ’s avonds met z’n allen gaan uiteten in het Lake Tanganjika-hotel. Het heeft ons enorm goed gesmaakt. Jaloers? J

Vanmorgen vroeg stonden we op met gerommel in de verte. We hoopten dat het heel hard zou beginnen regenen en onweren zodat we terug ons bed in konden kruipen om te genieten van het stormweer. Helaas, op weg naar het centrum knalde het er af-en toe wel eens goed op los. Maar de gehoopte plensbui bleef uit. We hadden dus geen excuus om eens een stagedag te kunnen missen J ’s Avonds na stage hebben Ilse en Brecht uit verveling een nieuw spelletje uitgevonden: “watervoetshampooing”. Een spelletje dat je kan spelen wanneer je je in het meer aan’t wassen bent. Je mag enkel de bus shampoo met de voeten vastnemen en dan zo proberen naar elkaar door te gooien…

STAGEDAGEN BRECHT EN CAROLINE

Vrijdag leek een oersaaie stagedag te worden. Er stonden geen operaties gepland. Pas na 5 uur te hebben gewacht in het verpleeglokaal, kwam er een spoedoperatie binnen. Het was een vrouw bij wie een spoed-keizersnede diende te gebeuren. Caroline heeft hierbij mogen assisteren. Haar eerste indruk: ze vond het heel leuk om te doen, heel indrukwekkend en ze vond het heel speciaal om de navelstreng door te mogen knippen.

Zaterdag hebben 7,5 uur aan een stuk op onze stoel in het verpleeglokaal gezeten. Er was helemaal niets te doen! We waren de enige 2 in het operatiekwartier samen met een verpleegkundige die eigenlijk alleen maar af en toe eens kwam kijken of we er nog altijd waren…

Maandag hebben Brecht en Caroline om beurt bij een keizersnede mogen assisteren: eerst als assistent bij de anesthesie, daarna als instrumenterende verpleegkundige bij de operatie. We vonden het heel plezant om te doen. De chirurg en de verpleegkundigen vonden dat we het alle twee al heel goed konden. Benieuwd wat de komende dagen zullen brengen…

STAGEDAGEN DOLGA & ELZA ( onze Afrikaanse namen)

Hier een klein overzichtje van onze voorbije dagen.

Vrijdag: Vandaag hebben we in een sprookje geleefd , namelijk Assepoester. ‘s Morgens kwamen we aan op de afdeling en kregen we dadelijk een kom water in ons handen geduwd. We moesten alle verloskwartiers gaan kuisen. Dit was geen gemakkelijke taak als je weet dat al die muren vol hangen met bloed van 3 weken oud. Op handen en voeten hebben we de muren dezelfde kleur gegeven als onze huid: ‘ wit’.  Of je het nu gelooft of niet , hiermee hebben we zeer veel pluimen verdiend bij de verpleegkundigen.  Wanneer de dokter kwam toeren, mochten we onze allereerste Afrikaanse wondzorg uitvoeren.  Steriel dat’t was! Niet normaal J Infecties komen hier zeker niet voor !! haha ^^  na onze doktertoer dachten we dat er niet veel meer ging gebeuren vandaag tot dat er plots een moeder binnen kwam met felle weeën. We dachten “YES, eindelijk een bevalling”. Maar het werd al snel duidelijk dat het  een keizersnede ging worden omdat het kindje in gevaar was. In allerijl moesten we nog een blaassondage steken, een bloed. Wat dus begon als een nachtmerrie, eindigde als een mooi sprookje, ons kindje leefde nog lang en gelukkig. ( Hopen we! J)name doen en een  infuus prikken.  We hebben dus al goed kunnen oefenen op onze technieken.

Wij vingen het kindje op nadat de navelstreng werd doorgeknipt. We waren allemaal in spanning aan het wachten op de eerste kreten van het kindje maar we kregen niets te horen waardoor we in paniek waren. De verpleegkundige van onze afdeling begon direct aan de reanimatie van het kindje. Dit heeft zowat 6 minuten geduurd,  totdat het kindje eindelijk zijn keel openzette. De traantjes van geluk liepen over onze wangen. Wij hebben het kindje de naam LUKE gegeven. .
Wat dus begon als een nachtmerrie, eindigde als een mooi sprookje, ons kindje leefde nog lang en gelukkig. ( Hopen we! J)

Zaterdag : toen we op de afdeling aankwamen waren we beiden benieuwd of onze LUKE het goed stelde. Wanneer we hem zagen liggen bij de mama waren we allebei gerustgesteld. Luke was in goede handen. Rond 11 uur lagen er 3 vrouwen op de verloskamers , we dachten de bevalling dag van ons leven mee te maken. Jammer genoeg bevielen deze vrouwen later op de dag toen wij al door waren naar huis.  De rest  van de tijd  hebben we wat vragen kunnen stellen aan de verpleegkundige en aan de dokter. We namen ook onze tijd om eens wat meer met de ouders te spreken. Vandaag dus niet veel gedaan maar dat mag ook wel eens.

Maandag : Jezus wat een dag !! Toen we aankwamen op de afdeling lagen er 2 vrouwen in de verloskamers. We splitsten ons op;  Doortje koos de vrouw die via een keizersnede moest bevallen en Ilse koos de vrouw die schijnbaar op een natuurlijke manier zou bevallen.
Uiteindelijk zijn het twee keizersnedes geworden die elk op hun beurt werden geassisteerd door Brecht en Caroline, waar we elk op onze beurt de reanimatie van het ‘ons’ kindje op ons namen. Het kindje van Ilse (operatie Caroline) is er uiteindelijk door gekomen, maar dat van Doortje (operatie Brecht) spijtig genoeg niet..
Toen de tweede vrouw naar het operatiekwartier werd gebracht, kwam er al direct een andere vrouw op één van de verloskamers liggen. Deze vrouw is door premature weeën bevallen van een 4ling, waarvan er maar eentje het overleeft heeft, na een lange reanimatiepoging van Doortje.
Vandaag was het dus een zware dag, een dag die we nog lang gaan herinneren.
We hebben onze kindjes ook deze keer een naam gegeven, Ilse haar kindje: Alan, Doortje haar kindje: Elaaj! We zijn benieuwd hoe we ze morgen ontmoeten mogen.

Heel veel warme en zonnige groeten van ons vier uit Kigoma,

Caroline, Doortje, Ilse en Brecht

16-01-2012 om 19:36 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:41 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:39 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:37 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:35 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

Mangwe, de grote markt waar de dames hun stoffen hebben gekocht.

16-01-2012 om 18:32 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:31 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

16-01-2012 om 18:29 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

Onze beginnende stage-avonturen!

Donderdag , vrijdag, zaterdag, zondag, maandag en dinsdag ( 5-10 januari):
Hier zijn we weer!
Donderdag zijn we onze eerste stagedag ingegaan. Maar niet zonder moeilijkheden.. We kwamen aan in het Maweni-ziekenhuis waar mister Maganga ons stond op te wachten, hij melde ons dat we ineens zouden moeten betalen voor onze stage, Tarara dachten we! Na lang wachten en veel gezaag is er uiteindelijk uitgekomen dat de inleefreizigers toch gratis hun 3 dagen stage mochten afwerken. Maar wij zouden 50dollar per persoon moeten betalen voor een onbeperkte periode. Maar dat is intussen ook al opgelost! Hoezee! J
Doortje en Ilse staan samen op de pediatrische afdeling, Brecht en Caroline staan op het operatiekwartier. Hieronder geven we jullie per duo een overzicht van de voorbije stagedagen.

Zaterdag zijn we met ons 4 naar Sandra geweest, het was daar een reuze gezellig feest! Sandra is ons stamcafé geworden. Hier komen we na stage éen Tusker drinken, ons favoriete Afrikaanse biertje. Maar deze Tusker werd voor Brecht op zijn lege maag een beetje te veel.. Er kwamen niets anders dan grappige opmerkingen uit, meestal al lispelend! En die struik op weg naar huis had hij niet zien aankomen! Dan zijn Ilse en Doortje wel al meer gewoon! J
s’Avonds gingen we in aqua lodge van een mooie zonsondergang genieten.  We beseften plots hoe mooi ons palmbomen-strand wel niet is!  Hierna zijn we naar BUNGALOW-TIME geweest in Maendeleo. Dit is een kort zang en dansfeest voor de kinderen van Maendaleo waar we aan deel mochten nemen. Zo werd er bijvoorbeeld telkens in het midden van een grote cirkel een liedje opgedragen, waarna iedereen begon mee te zingen en in het midden van de cirkel begon mee te dansen. Dat moesten ze ons geen 2 keer zeggen, Doortje, Caroline en Ilse zijn direct beginnen meedoen! Een ervaring op zich! Ook werden sommigen onder ons apart in de cirkel getrokken en moesten ze hun beste dance-move boven halen, hoe gekker hoe beter! Na het gezamenlijk avondgebed zijn we allemaal richting ons eigen stulpje getrokken. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij David, waar Brecht, Ilse en Doortje een flesje bier hebben gekocht om het feestje door te kunnen zetten. We waren nog volledig in the mood we zijn dan ook al zingend en dansend onze berg opgeklommen! De pintjes hebben we opgedronken terwijl we een poging deden om een kaartspel te spelen. Maar niet iedereen had de speregels nog goed door op het laatste. En Caroline kon duidelijk niet tegen haar verlies. Hilarische momenten!

Zondag = Chilldag!
Vandaag hebben we eens kunnen uitslapen, en eens rustig kunnen ontbijten. Terwijl Brecht en Ilse de afwas deden begonnen Doortje en Caroline aan hun eerste wasavontuur, jaja je leest het goed; we hebben onze EIGEN was gedaan! J Nadat iedereen zijn was had gedaan en opgehangen kwamen onze 3 andere huisgenoten weer in het huisje aan. Zij logeren hier al voor ongeveer 2 maanden maar waren een week naar Zanzibar getrokken om daar Kerstmis en nieuwjaar te vieren.  We hebben ongeveer een uur met hun kennis gemaakt en zijn hierna naar Aqualodge vertrokken om een frisse duik te nemen in ons stukje privé meer. Brecht, Doortje en Ilse zijn naar de boot gezwommen om lekker te genieten van de zon. Voordat we het wisten waren we allemaal in slaap gevallen op de boot, waarna we dus goed verbrand waren wanneer we terug zwommen. Caroline heeft toegekeken naar ons en heeft contact gelegd met Studenten Rechten van hier uit Tanzania.

Rond 6 uur moesten we terug in ons huisje zijn omdat we met z’n 7 gingen eten in Hilltop-hotel. Dit is het duurste hotel in Kigoma. We konden daar genieten van een prachtig uitzicht over Kigoma en het meer. Hier hebben we ook onze eerste Afrikaanse dieren gezien namelijk de zebra en de aapjes. Hoe later op de avond hoe mooier ons uitzicht werd, met de zonsondergang. Wanneer we hiervan foto’s trokken dachten we: “Dit is de ideale foto voor op een postkaartje.” Nadat we allemaal onze buikjes (voor maar €11) hadden volgegeten met pompoenroomsoep en friet biefstuk met looksaus en pasta, gingen we terug met de taxi. Je moest ons eens zien zitten, met z’n 7 in een taxi: juist sardientjes in een blik. Wanneer we aangekomen waren in ons huisje hebben we nog wat moeten wachten op Jean-Michel (verantwoordelijke van het huisje) omdat hij ons praktische informatie zou bezorgen over onze trip morgen naar Kabanga waar we het ziekenhuis en de verpleegsterschool gingen bezoeken.

Maandagmorgen ging onze wekker al af om 6.15 uur. Onze taxi zou arriveren om 7 uur. Nadat we ons goed geïnstalleerd hadden begon ons taxiavontuur. De taxichauffeur dacht dat hij met een Ferrari aan het rijden was. Hij reed 80 km/uur over een onverharde weg met allemaal putten en stenen.  Maar zijn droom van de Ferrari was snel gedaan toen we moesten stoppen  voor een platte band. Nadat hij de band vervangen had reed hij gewoon roekeloos verder. In  Kazulu Motel aangekomen, konden we samen genieten van een lekker ontbijt. Ons ontbijt bestond uit omelet met toasten en een kopje thee of koffie, een vers stukje banaan en ananas. Na dit stevig ontbijt zijn we vertrokken richting het Kabanga-Hospital. Hier werden we ontvangen door Zuster Eva. We kregen eerst een rondleiding in de verpleegschool. Hier mochten we in een kamer kijken en ook in de boeken bladeren van de studenten. Hier kregen we ook de kans om vragen te stellen over onze Bachelorproef. We mochten de boeken fotograferen van de student die ons had rondgeleid. Dus onze opdracht is al deels volbracht !! Daarna kregen we een zeer uitgebreide rondleiding door het ziekenhuis. Wat ons hier is opgevallen is dat iedereen daar Engels kon praten en dat de manier van werken hier veel meer gestructureerd is. Na onze rondleiding werden we uitgenodigd bij een vrouw om bij haar thuis te komen eten. We zaten met 15 personen in een zeer klein kamertje te wachten op ons eten.  Uiteindelijk na een goed uur wachten, konden we genieten van erwtjes, 2 soorten rijst, kip, aardappelen in tomaten saus, kool en een heel lekkere cake die je moest opeten tijdens het eten en niet als dessert.  Hier hadden we zeker voor willen betalen op restaurant, het was heerlijkJ

Hierna kwam hét avontuur van de dag: rijden met de DALA DALA terug naar Kigoma voor wel 3uur. Maar wat voor éen, echt een van de slechtste dala-dala’s waar we al in hebben gezeten. Gert trok de deur er al direct uit! Ook zaten er velen gaten in de deur, waardoor er constant van dat oranje zand kwam binnengewaaid. Zeker als we een andere vrachtwagen op het nippertje passeerden, waardoor we een volledige zandgolf te verwerken kregen. We hebben er een schrikvolle reis opzitten. Die man reed dan ook DUIZEND per uur! Echt levensgevaarlijk. Onze motor raakte zelfs oververhit. Ilse die hier recht boven op zat heeft dan ook heel de rit een warme poep gehad. Ze had al schrik dat de motor zou gaan ontploffen! J Het busje is ook 1 keer stilgevallen. Maar onze Brecht is meegaan helpen duwen waardoor we het busje nog vrij snel weer aan de praat kregen.
We waren blij toen we uiteindelijk terug in Kigoma aankwamen. Het oranje stof zat wel OVERAL; in onze ogen, oren, neus, mond. We kwamen er echt uit als een groepje Zandnegers! J Hier heeft Jean-Michel nog een toffe groepsfoto van gemaakt, terwijl hij heel droog vroeg: ‘How was your trip?’. Hierna hebben we direct onze bikini aangetrokken en het meer ingesprongen. Het was dan ook meer dan nodig! Fris en goed gewassen zijn we dan met ons 4 naar ons huisje getrokken. Hier aangekomen zaten onze huisgenoten met een pillamp op hun hoofd door het huisje rond te lopen. De elektriciteit was uitgevallen! J Maar dit hadden we hier nog niet meegemaakt dus hebben we het ons gezellig gemaakt en ons avondeten opgegeten met kaarslicht aan. Toen Jean-Michel thuis kwam, heeft hij direct een elektricien gebeld en rond 22uur was het probleem ‘al’ opgelost! Maar het was toch al bij al een gezellige avond geweest!

Nieuwe woordjes: VIPI WAFIKA?! ( What’s up niger!)
Maar ze hebben ons afgeraden deze woorden in het echt te gebruiken, gek he?! J

STAGEDAGEN DOORTJE EN ILSE:

De eerste dag werden we afgezet door Mister Maganga op de pediatrische afdeling. Onze verpleegkundige was al direct zoek, dat begon al goed! We hadden al snel door dat de verpleegkundigen op onze afdeling amper of geen Engels konden. Net zoals de moeders van onze patiënten, de communicatie met de patiënten beperkt zich dus vooral met een ‘JAMBO’, vermits wij ook geen Swahili kunnen, doch probeerden we alles uit te leggen met hand en tand. Dit werd duidelijk geapprecieerd door de ouders. De technieken die vooral op de afdeling voorkomen zijn; infusie, IV en IM. Dit vermits de kindjes worden verzorgd en gewassen door de familie zelf. Het wordt dus zeer moeilijk voor ons om op deze afdeling de kans te krijgen om meerdere competenties te verwezenlijken. Omdat we toch wat geïrriteerd waren over onze technieken hadden we samen besloten om Mister Maganga aan te spreken en te vragen of we naar een andere afdeling mochten gaan waar we technieken konden uitoefenen.  Vandaag ( dinsdag) zijn we dan naar een andere afdeling mogen gaan, namelijk de Materniteit. Wanneer we hier aankwamen mochten we al direct zien hoe een vrouw haar placenta na een bevalling moest uitpersen. Hier werd ze een handje ( hand+ arm tot aan de elleboog) geholpen door de verpleegkundige. Doordat hier zoveel bloed bij te pas kwam zijn we één voor één naar buiten gegaan om eventjes te kunnen bekomen. Dit hadden we niet verwacht op onze laatste uurtjes van de dag, op onze nuchtere maag. Maar nu zijn we wel zeker dat we op deze afdeling veel mogen doen. Dus JOEPIE!!! Eindelijk kan onze stage goed beginnen.

Na stage gaan we meestal ook nog is langs ons stamcafé ‘Sandra’. Hier hebben we op vrijdag hilarische momenten beleeft. Als eerste dronken we natuurlijk een lekkere Tusker! Een halve liter voor 70cent, kunt ge niet voor sukkelen! Als blanke meisjes trokken we natuurlijk direct de aandacht van veel mannelijk ‘schoon’. Omdat we de lokale mensen een lekkere schotel zagen eten begonnen we al spontaan te kwijlen en hebben we beslist ook zo een schotel te bestellen dit kostte 10000 TSH (5 euro) . ja ja we voelen ons hier rijk J toen we onze rekening wouden vragen kregen we in ene keer 2 Tuskers aangeboden in plaats van de rekening. We konden al niet goed volgen tot dat er een man naar ons zat te lachen en te wijzen en hij deed “schol” naar ons, toen wisten we natuurlijk hoe laat het was. Na dit biertje zijn we vertrokken richting de anderen maar tijdens onze weg naar het huisje passeerde we een basketbal veld waar 20 jongeren aanwezig waren .In een opwelling zijn we het basketbal veld opgelopen en hebben we meegespeeld met hen.  Hier hadden we als blanke meiden WEERAL touche J . Daarna zijn we rustig naar ons huisje gewandeld waar we onze avond rustig afsloten met het invullen van ons dagboek.

STAGEDAGEN BRECHT EN CAROLINE

Donderdag 5 januari mochten we beginnen op de OT (Operation Theater) in het Maweni State Hospital in Kigoma. De dag begon al direct met een keizersnede. Caroline kreeg het vlak voordat het kindje uit de baarmoeder werd gehaald een beetje benauwd (al sinds de ochtend niet meer gegeten) waardoor ze noodgedwongen eventjes een frisse neus moest halen buiten de operatiekamer. Gedurende onze eerste dagen werden we heel goed opgevangen door de anesthesist (een verpleegkundige die zich heeft gespecialiseerd in de anesthesie). Nadat hij ons vrijdag nog meer wegwijs heeft gemaakt in de OP, heeft Brecht zaterdag dankzij hem de mogelijkheid gehad om de chirurg te assisteren tijdens een keizersnede. Het was een onvergetelijke ervaring. Het resultaat van de ingreep: een (aldus Caroline) superschattig meisje. Caroline was gedurende de keizersnede de fotograaf van dienst… J Zondag was onze rustdag. Maandag trokken we naar Kasulu. Dinsdag waren we weer terug van de partij op de OT. Tijdens een liesbreukoperatie moesten we op een bepaald moment de taak van de anesthesist overnemen omdat ze aan het bellen was met haar gsm terwijl de patiënt acuut aan het verslechteren was. We hebben de patiënt toen met de ballon beademd en langzaamaan verbeterde de toestand van de patiënt. In het algemeen is het leuk om op de OT stage te mogen doen. We mogen steeds vaker assisteren bij de kleinere operaties. Wat ons wel opvalt is dat ze het begrip steriliteit wel kennen maar niet altijd in de praktijk omzetten. We zijn benieuwd naar de komende stagedagen.

Groetjes,

Caroline, Doortje, Ilse en Brecht

11-01-2012 om 18:08 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

10-01-2012 om 19:24 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

10-01-2012 om 19:23 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

10-01-2012 om 19:21 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

Platte band in het midden van de brousse onderweg naar Kasulu voor ons bezoek aan de verpleegschool. Gelukkig had taxi-chauffeur blijkbaar al heel wat ervaring met het vervangen van een kapotte band...

10-01-2012 om 19:19 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

10-01-2012 om 19:17 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012  

10-01-2012 om 19:15 geschreven door Stagegroep Tanzania 2012