we beginnen de stad ondertussen al wat te kennen.

Het metrosysteem en de verschillende lijnen hebben we al volledig onder de knie.

Dag 4, zaterdag 16/05 hadden we voor onszelf, we konden zelf deze dag invullen en deze kans gebruikten we natuurlijk om 'de toerist' uit te hangen.

Onze dag begon wat later dan gewoonlijk, aangezien we geen verplichtingen hadden. Het ontbijt sloeg ik over om een muffin en een koffie bij Starbucks te halen! Wanneer we iedereen terug in het hotel kregen begonnen we aan onze eerste toeristen dag.

We namen de metro en liepen naar De Bund streek in Pudong. 

Kennelijk op het lijstje van veel toeristen, zelfs Chinese toeristen want het was stamp vol.

We namen vele foto's van de indrukwekkende skyline, maar onze groep was precies nóg indrukwekkender voor de Chinese toeristen.

De blikken naar ons waren nog meer, en we kregen cameralens na cameralens in onze gezichten geduwt, op de hoop dat ze een goed kliekje van de jonge westerlingen konden maken, zonder enige schaamte.

Op weg naar het hotel liepen we langs East Nanjing road, de winkelstraat van Shanghai. Een winkelstraat was het inderdaad, de bekende merken zaten hier en overtroffen elkaar door zich te plaatsen in steeds grotere gebouwen dan de concurrent.

Na een goede siesta, kreeg ik te horen dat we naar een danscafe gingen genaamd 'The Shelter'. 

Wanneer we hier aankwamen zagen we dat het alles behalve een danscafe was.

Toen we binnenkwamen kon mijn geluk niet meer op, ik stapte zomaar even binnen in de underground hip hop scene van Shanghai.

Ik voelde mij als een kind dat voor de eerste keer naar Disneyland ging, dance battles, breakdancers die elkaar overtroffen, een beat boxer uit Mongolië en natuurlijk de hip hop classics waar de mensen over uit hun dak gingen.

Zo dingen zag ik alleen maar in de films, en nu stond ik er middenin.Ongelofelijk.

Ik probeerde zoveel mogelijk te genieten van het moment en voordat ik het wist was het al terug tijd om te vertrekken. 

Dit was veruit de beste avond die ik in China gehad heb, en deze zal waarschijnlijk niet overtroffen worden.

Onze zondag was ook een echte zondag, dit was dus dag 5. 

We sliepen alleen tot in de late morgen en begonnen terug aan ons project.

Ik was nog volop aan het genieten van de filmpjes die ik gisteren gemaakt had, maar schoot dan uiteindelijk toch in gang.

Morgen hebben we weer 3 afspraken bij 3 verschillende ondernemingen, waar we dan elke keer ons ondertussen verbeterd project gaan voorstellen.

Wish us luck! Ik zal jullie laten weten hoe het is verlopen!

Cheche!

we hebben ons ondertussen gesettled in ons hotel, na een vermoeiende eerste dag begon nu het echte werk. 

We zijn hier natuurlijk niet op vakantie, we begonnen na een enorm zwak chinees ontbijt aan het eerste van drie projecten.

Hoewel we liever de bruisende stad in wilden gaan, besloten we toch ons best te doen en een zo goed mogelijke basis uit te werken om dan de volgende dag bij De Wolf & Partners het aan hun te tonen.

Onze eerste stap was een powerpoint klaarstomen waarin we ons concept volledig uitleggen.

In België hebben we enkele brainstorm sessies hierover gehad en waren we tot een besluit gekomen over ons product, vliegreizen naar België, zodat de Chinees België kan ontdekken.

Hier werkten we zo goed als heel de dag aan, met een korte onderbreking om de lekkerste 'dumplings' van de stad te gaan proeven (ze waren ook ENORM lekker).

'S avonds bezochten we de de French Concession, om een plek te zoeken voor ons avondeten. 

Dit was hoe ik mij Shanghai inbeelde, hier zaten de rijkeluizen van de stad en ook veel meer westerlingen.

We zagen Ferrari na Ferrari, Porsche na Porsche toen we uiteindelijk uitkwamen bij een Mexicaanse diner. 

De meesten van onze groep waren opgelucht dat het eens iets anders was dan Chinees, mij maakte het niet zoveel uit.

Het eten was er lekker, dit was eigenlijk het punt waar ik het meest voor vreesde, het eten. Vooral omdat ik een moeilijke eter ben.

Tot nu toe kan ik niet klagen, elke keer dat ik ben gaan eten vond ik het lekker!

Na het eten bewonderden we nog wat merkwinkels, om daarna terug te keren naar ons hotel.

De derde dag (vandaag) wachtte ons een eerste uitdaging. Ons product voorstellen op het Belgisch advocatenbureau De Wolf & Partners.

Ik kon zien dat iedereen wat zenuwachtig was, ikzelf ook. 

De twee heren kwamen binnen en en stelden zichzelf voor. Ik was meteen onder de indruk over hun palmares. Vooral de advocaat Tom had al een waslijst aan landen versleten om dan al enkele jaren in Shanghai te werken.

Na een lang introductie van meneer Bierebeeck (onze begeleider) konden we eraan beginnen. Het verliep goed, nu was het enkel afwachten op de reacties van Filip en Tom.

Op de weg naar het advocatenbureau toe had iedereen wat schrik dat ons idee volledig afgekraakt zou worden, maar dit was niet het geval. Om het in hun letterlijke woorden te zeggen 'We've seen a lot worse'. Dat klinkt misschien niet positief, maar als je weet dat ze gemiddeld zo'n 5 business ideeën per dag naar hun hoofd geslingerd krijgen namen we het goed op.

Ze waren ervan overtuigd dat er een markt was voor ons idee en als we het wat zouden perfectioneren het een degelijke kans op slagen had. Na heel wat opbouwende kritiek en verhalen over hun ervaring met business in Shanghai, namen we een laatste foto en konden we terug naar het hotel.

We hadden onze eerste deadline gehaald en nu waren we vrij om de stad te verkennen, maar het weer gooide roet in het eten. Het regende enorm hard, zelfs nog op dit moment. De meeste van ons hadden geen paraplu dus waren we doorweekt toen we het hotel binnenkwamen.

Er rest ons nog één activiteit vandaag, vanavond is er een 'Belgische avond'. Een mevrouw in het advocatenbureau vertelde ons dat elke derde vrijdag van de maand zo'n avond gehouden wordt, en toevallig zijn wij in Shanghai wanneer dit weer plaats vindt. 

Hier gaan we vanavond dus naartoe, niet alleen voor het bier, maar natuurlijk ook voor de Belgische frietjes.

Ik zal jullie vertellen hoe het was in mijn volgende post!

Cheche vrienden, tot de volgende post!

De dag waar zo lang naar uitgekeken werd was er dan eindelijk. 

12 mei 2015 zal vanaf nu altijd een speciale dag zijn, niet enkel omdat ik naar China vertrok. Omdat toeval het wou, vertrokken mijn ouders en broertje diezelfde dag ook naar New York. Zij om 10u, ik om 10u40. Welk gezin kan nog vertellen dat ze opgesplitst werden om tijdelijk naar een andere kant van de wereld te verhuizen.

Mijn vlucht was opgesplitst in twee delen. Het eerste deel was Brussel - Doha (Qatar), het tweede deel Doha - Shanghai. 

Met vluchten van respectievelijk 6 en 8 uur en daarbij nog een tussenstop in Doha van 7 uur, zou het een lange dag voor mij worden.

Al bij al verliep het nog vlot en gingen de vluchten en de tussenstop nog redelijk snel voorbij. Het hielp natuurlijk dat de pas gerenoveerde luchthaven van Doha prachtig was om te zien. We gingen de ene tax-free winkel na de andere binnen en voordat we het wisten konden we het vliegtuig richting Shanghai al op.

Toen ik van het vliegtuig stapte en in de rij stond om door de immigratie te komen was ik toch wat nerveus. 

Ik zag naar mijn verbazing veel mensen aan de kant gezet worden voor een extra controle, dit wou ik natuurlijk niet meemaken.

Met een nerveuze lach stapte ik naar de balie toe, gaf mijn paspoort af en keek in de camera voor een foto. 

Na enkele keren goed naar mij gekeken te hebben liet de mevrouw - die haar job precies niet zo graag deed - mij zonder problemen door. 

Ik was opgelucht, mijn reisgenoten geraakten ook zonder probleem door de immigratie.

Daarna volgde het dan, hét moment waar ik al maanden op aan het wachten was. Ik zette voet in de wereldstad Shanghai.

Ik kan de sfeer eigenlijk in één enkel woord beschrijven: Drukte.

Inderdaad, drukte. Ik wist dat het een dichtbevolkte stad was, maar dit had ik niet verwacht. 

Ik moest de metro nemen om naar mijn hotel te gaan. Ik stapte het metrostation binnen en raad eens.... Drukte.

Het was een mierenhoop, één grote chaos van mensen die door elkaar liepen, zonder enkel geduld staken ze elkaar voorbij, liepen ze elkaar voor de voeten ...

Wat mij ook enorm opviel is dat 'de Westerling' heel veel bekeken wordt in het Oosten. 

Meerdere keerden betrapte ik de nieuwsgierige Chinezen met het bekijken van mij, of één van mijn reisgenoten. 

Maar naargelang de metrorit volgde, vond ik hier een verklaring voor. 

In de affiches die ik zag voor verschillende merken (H&M, Nike, Victoria Secret, zelf enkele Chinese merken) werd telkens een Westerling getoond, in plaats van een Oosterse man/vrouw. Volgens mij zijn de Westerlingen een ideaalbeeld voor dit Chinees volk, daarom dat ze met zoveel bewondering staren als ze er dan één in het echt zien.

Dit is natuurlijk mijn gedachtegang, ieder kan natuurlijk zijn eigen mening hierover hebben.

Gedoucht en gegeten, we gingen voor een korte wandeling in de stad. 

Wat ik daar zag was ik enorm van onder de indruk. Prachtige gebouwen met nog mooiere verlichting. 

Zo had ik mij China van dag 1 ingebeeld. Er was een enorm contrast tussen de stad overdag en de stad na zonsondergang.

Dit is wel mijn mening na een korte dag in Shanghai, ik ben er zeker van dat deze nog zal veranderen naargelang de weken vorderen.

Tot nu toe heb ik één groot nadeel moeten ondervinden aan China. Facebook, instagram en eigenlijk alle vormen van sociale media zijn geblokkeerd. Alsook Google, opzoekwerk zal dus op een andere manier moeten gebeuren.

We zullen zien wat de volgende dagen geven.