Ik had me voorgenomen om niet persoonlijk te worden, en ik ga dit ook niet doen. Maar de perso(o)n(en) waarover dit volgende stukje zal gaan, zullen dit herkennen. Zoveel personen kennen het bestaan van dit ook niet.
Vandaag heb ik niet veel cognitieve zaken geleerd op school, maar wel dynamisch affectieve (als je wil) zaken. Ik ben aan serieuze zaken gaan twijfelen, in de loop van de vorige maanden, maar de afgelopen 24 uur heb ik zaken gelezen, gehoord en besproken waarvan ik eigenlijk alleen kon dromen.
Niet dat ik me er gelukkig bij voel bij de gang van zaken, maar vriendschap (lees vertrouwen) is iets wat ik graag bevestigd zie. In een andere persoon je verplaatsen is niet makkelijk (laat staan dat ik dat dikwijls doe). Kan je geloven, de afgelopen uren waren zo inspirerend, maar als je ervoor zit, komt er niets van op papier.
Dan maar wachten op mijn bedmonoloog, dan lees je later wel wat ik wou zeggen nu
Onzekerheid is een constante factor in mijn leven, zelfzeker overkomen is niet makkelijk. Maar ik denk in het speciaal aan alle mensen die van zichzelf denken dat ze zelfzeker zijn, maar eigenlijk diep binnenin zo angstig zijn als ik. De afgelopen maanden heb ik toch een aantal keer zulke situaties meegemaakt. Mensen die tegen mij een grote mond opzetten, maar als puntje bij paaltje komt deinzen ze terug. Medelijden is een natuurlijke emotie, zo zijn er nog verschillende. Ik ben vrijwel zeker (hehe) dat die emoties ook nog aan bod zullen komen in de volgende dagen, weken, maanden, ...
Mijn leven is als een getallijn, in het begin ging ik op zoek naar de simpele (natuurlijke) getallen, maar al snel had ik door dat er iets miste, IETS tussenin een kommagetal (sommigen oneindig, anderen simpelweg herhalend). Als je dit allemaal te oppervlakkig lijkt, ga je dieper zoeken, onder het beginpunt, naar het verleden. De negatieve cijfers. Dan heb je nog een laatste de getallen die bijzonder zijn, die de getallijn compleet maken, de (ir)rationele, de getallen die uniek zijn. Die enkel kunnen bestaan in een breukvorm. En DAT is de meerwaarde in je leven, de reden waarom we leven, in contact komen met je eigen rationele cijfer. Als je van een cijfer kan spreken allesinds.
Mijn leven heb ik vaag al geschetst, maar mijn persoonlijkheid is niet zo wetenschappelijk of wiskundig aangelegd. Mijn persoonlijkheid is als een druppel water. Opzich betekenisloos, maar toch genoeg om een emmer te laten overlopen. Dit gebeurt soms bewust, soms doelloos en ongewild. Wat is het ergste? Niet beseffen dat je iemand pijn doet, of bewust iemand kwestsen. Wat als je het enkel goedmaakt voor de schijn? Kan je genieten van wat verdriet, eruit leren kan je wel ! Als je boos bent op iemand (al is het voor een luttel uur) bekijk je alles uit een andere hoek. Een hoek die 180 graden tegenover je oorspronkelijk standpunt stond, je smeedt plannen in je hoofd die nooit mogelijk zouden zijn.
Maar soms is ook de rede(n) zoek, je denkt niet (genoeg) meer na. De waarheid wordt gezegd in een onbewaakt moment, de mensen waarmee je de minst goede/ allerbeste band mee hebt kan je vertrouwen. Ik heb me voorgenomen om geen enkele naam te vernoemen, zelfs mijn eigen niet ... twee letters vormen geen 'ik', dat zijn alle letters, woorden, zinnen, alinea's, teksten die al getypt zijn en die nog zullen komen.
Cryptische omschrijvingen, het toevluchtsoord van elke onzekere persoonlijkheid. Het is uitdagend om juist abstract genoeg te zijn, terwijl het voor jou overduidelijk is en dat de ander het helemaal niet beseft dat het over hem/haar hebt.
The world still here to my surprise. I'm sorry, I'm sad, I'm hurt and I'm mad.
