Mijn spot met de reclamespot; spotkennis of mediawijsheid?
Gebruikswaarde of existentiële waarde?
06-06-2015
'Varoufake' or real?
Was het
filmpje 'fake' of echt?
De Duitse komiek Jan Böhmermann claimt
dat het beledigend gebaar van Yanis Varoufakis nep is. Beelden van
de Griekse minister die zijn middelvinger opsteekt naar Duitsland zouden
door zijn satirische ZDF-programma Neo Magazin Royale zijn bewerkt.
U kan het al raden; er ontstond veel heisa rond deze getoonde middelvinger aan
'Duitsland'. Acheraf bleek dat het helemaal niet Duitsland betrof, vermits het
een lezing op een conferentie in Zagreb was die al veel eerder had plaatsgevonden,
namelijk in 2013.(Wat overigens niets zegt over de liefdesrelatie tussen
Griekenland en Duitsland. Toch wel een leuk grapje, niet?
Reclame: het spel van kijken en bekenen worden. zo luidt de titel van een boekje
waar een aantal docenten van de universiteit van Amsterdam en de universiteit
van Nijmegen aan hebben meegewerkt.
Reclamemakers
zeggen al jaren dat de reclame niet bijdraagt tot maatschappelijke
veranderingen. Zij worden immers niet betaald om de maatschappij te hervormen,
maar om procucten te verkopen. Desalniettemin beïnvloedt reclame het leven van
iedereen, ofschoon men zich er veelal niet bewust van is.
Wetenschappers raken het er niet over eens in welke
mate en de wijze waarop de reclamewereld en de media invloed uitoefenen op het
denken en doen van de kijkers. Nochtans zijn er best veel mensen die zich
gedragen als passieve beeldbuisjunkies die zich willoos allerlei tv-rommel
laten inspuiten. Jammerlijk genoeg dringt dit inspuiten verder door in onze
collectieve psyche dan we kunnen vermoeden. Het menselijke lichaam speelt
een centrale rol in de reclame. 'Het verschaft de consument de illusie dat je
dat lichaam/die persoon kunt zijn, dan wel dat je dat lichaam/die persoon kunt
hebben.' 'Hebben' functioneert als reclamecode voor mannen en 'zijn' voor
vrouwen. Vrouwen worden geacht zich met de afgebeelde dames te identificeren
(narcisme) en mannen worden geacht de dames te willen hebben (voyeurisme).'
Maar geheel stereotypisch is de reclamewereld niet langer te noemen. 'Er lijkt
zelfs sprake van een nieuw stereotype: de supervrouw die alle bekende
vrouwelijke rollen van moeder, echtgenote, werknemer/directeur en lustobject,
zonder een spoor van vermoeidheid of rimpelvorming, weet te combineren.'
Reclame gaat vaak over verleiding, erotische aantrekkingskracht en macht. Ook
de man wordt steeds meer als een lustobject gepresenteerd. Pornografische hints
zijn bijna niet meer weg te denken in onze etalagesamenleving. De mens wordt
vooral gereduceerd tot een object met expositiewaarde. Alhoewel deze
expositiewaarde compleet in gebreke blijft van authentieke seksuele schoonheid
en intieme verbeeldingskracht . Maar ja, voor velen is die expositiewaarde
tenminste verstaanbaar. Wat wil een mens meer?
Wie heeft nu
de beste mogelijkheden in onze pluriforme samenleving?
Komt de eer toe aan de realiteit, de individualiteit of ICT? Wie biedt en
verkoopt
maakbaarheid het beste? Wie is het meest maakbaar? Dit zijn allerlei
bedenkingen
die Anna aanhaalt in haar fotografisch werk.
'"I thought it would be fun to poke fun at how much beauty
ads are overly manipulated," she told the Huffington Post in an email.
"They really are altered so much, they may as well be advertising
Photoshop rather than the products they actually sell."
'Given that a worrying number of
female consumers believe that advertisements depict models and celebrities as
they seemin real life, these images are a refreshing reminder of just how far digital
editing can go.'
'Stoer
poseert Jojanneke op de Wallen voor haar docusoap over prostitutie. Maar wie de
originele foto naast de uiteindelijke coverfoto legt, ziet duidelijk dat het decolleté van de
presentatrice volledig is opgepoetst door de opmaakredactie. Het truitje dat ze
aan heeft, sluit opeens een centimeter of tien hoger. Blijkbaar was de cover
voor de christelijke lezers anders niet 'koffietafelproof.'' Van
preutsheid gesproken in een gepornoficeerde samenleving.
Indien u
interesse heeft in dit artikel, kan u dit artikel verder lezen indien u
onderstaande website bezoekt.
'Beeldmanipulatie
bestond al voordat er computers waren. De tentoonstelling Faking it in Washington, VS, toont
voorbeelden van oude fotos die kunstzinnig of politiek,
bewerkt werden. Photoshop is al zo oud als fotografie zelf, zegt de National
Gallery of Art, waar woensdag de expositie opent.'
'De
tentoonstelling heeft 200 fotos waar op een of andere manier mee is geknoeid,
zonder computer Het hele digitale
repertoire bestond toen ook al: rimpels wegpoetsen, buiken dunner maken en
zelfs gebeurtenissen uitbeelden die niet echt zijn.
Wie interesse
heeft om pareltjes van oude gemanipuleerde foto's te zien kan onderstaande
website bezoeken.
Werkelijk alles
is te koop en verkoopbaar tegenwoordig: spermacelletje, baarmoedertje of kindje
daarvan was ik al op de hoogte gebracht. Maar tegenwoordig gaan we zelfs een
stapje verder, laten we zeggen nog 'dieper'. Stef Verbeeck en Kirsten Ujvari
maken van jou een sterk merk. Aan de hand van concrete tips en beproefde
methodes kan u, beste lezer, zich laten verpakken om uzelf te verkopen, opnieuw
en opnieuw, niet eens aan de hoogste bieder, neen, u moet immers reproducerend
verkocht worden. U mag zich intellectueel prostitueren waardoor uw imago zal
worden opgepoetst. Wilt meer weten over dit gerenommeerd reputatiebureau,
gespecialiseerd in imago-oplossingen? Aarzel dan niet langer,immers iemand moet
u toch dragen, niet?
Ik zal u al
een voorsmaakje geven:' Determineer uw Unique
Promise of Value. U weet dat uw personal brand bepaald wordt door de perceptie
van anderen en de associaties die mensen maken met uw persoon en datgene wat u
vertegenwoordigt. Het helpt u te communiceren waarom mensen voor u moeten
kiezen en niet voor iemand anders.'Laat de
mond-tot-mondreclame haar werk doen zodat mensen u vertrouwen om uw doelen te
bereiken...
De Oosterse
mystiek waarschuwt dat een vrouw zeer selectief dient te zijn in de keuze van
haar seksuele partner. Sterker nog, in haar keuze van seksuele partner moet zij
selectief zijn, ook dient zij zeer prudent om te springen met het openen en
sluiten van haar geest.
Het is heel
vreemdom te lezen hoe merkenjunkies
blijkbaar nonverbaal met elkaar communiceren via merkkleding. Zij binden zich
aan merken om zich hoopvol te verbinden met anderen, om vervolgens hun perceptie te
bespelen in hun beeldvorming over zichzelf. Paradoxaal genoeg wil men er bij
horen, maar toch niet hetzelfde zijn als iedereen. Men wil dus blijkbaar bij
het populaire leven horen en daarin geaccepteerd worden en toch op de een of
andere manier strijden voor een persoonlijke identiteit.
De
reclamewereld, de politiek en ook ons onderwijssysteem dragen allen de
krachtige boodschap uit dat u tekortschiet. Het ontbreekt u aan iets:u hebt een
probleem en zij bieden u een oplossing. Althans, dat is de gemeenschappelijke
boodschap. De reclame probeert u te laten geloven dat u iets verkoopbaar nodig
heeft voor uw welbevinding, al weet u dat zelf nog niet. U bent gebrekkig en
wonder boven wonder biedt hun expertise
u een uitweg. Gaat er al een belletje rinkelen?
Waar hebben we dit eerder gehoord? Waren het niet de 'would-be gurus' in India
die dit als eerste hadden begrepen? Zijn het niet de moderne godsdiensten die
het plaatje voor ons willen kleuren? Iedereen huivert bij het grote gevaar rond
sekten (ik ook hoor) maar wat doet onze psychologie? Alleen dankzij de kracht der statistieken
en jarenlange indoctrinatie heeft zij haar positie verworven.Evenzeer gebakken lucht! Maar wel
met een enorm verduisterend effect, allen maken ons tot geestesslachtoffer
ofschoon wij er geen weet van hebben. De moderne slavernij houdt namelijk in:
iemand laten geloven dat hij vrij is, vrij om te consumeren, vrij om te denken
( binnen de gehanteerde paradigmas), vrij om te kiezen ( al zij het dan
dwangneuroses), vrij om alles behalve vrij te zijn
Het is
beangstigend om te beseffen dat mensen hun hele leven lang studeren en zelfs
les geven, zonder ooit echt aandachtig zijn geweest voor hun intrinsieke
volkomenheid. Ons onderwijskundig systeem loopt over van onkunde. De
individuele bevrijding moet borg staan voor de samenleving, anders maakt men er
een gevangenis van. Hierom dient men de geest te verijlen om de subjectieve
wereld te beheersen naar authentieke maatstaven, niet te verdichten. Kwaliteit
is inherent aan waarden en normen vanuit een soeverein individu dat
interacteert met de collectiviteit. Definiëring van kwaliteit vanuit
subjectieve nood ter tegemoetkoming van de eigen praktische wenselijkheid is
een duidelijk signaal dat ons begrip
van de mens marginaal is. Helaas stimuleert dit juist de inwikkeling in een
identiteit via objectverwijzing. Dit heet conceptuele vervuiling en deze
vervuiling is vernietiging van cognitie. Deze ziekmakende factoren moeten we
bannen uit onze geestesdynamiek om niet in haar bindende invloed te komen.
Ergerlijk is het om vast te stellen hoe deze pathologie ingeburgerd raakt,
eigenlijk zelfs de norm is geworden. Men spreekt vanuit delen van onze geest
waarin men gefixeerd is geraakt en elk deeltje strijdt nu voor het eigen gelijk
en levensvatbaarheid, compleet onttrokken aan het geheel over geestelijke
kankercelllen gesproken Lang leve de reclame, de politiek en ons onderwijs zou
ik zeggen?
Alvast even een bedenking, voordat ik effectief aan de slag ga.
Al eerder gaf
ik aan dat ik me als individu conceptueel onveilig voel in de collectieve
psychologie. Een mens degraderen tot een nuttigheidsobject of consument is
beneden alle niveau. Uiteraard heeft dat alles te maken met de plasticiteit van
onze psyche, waar de reclamejongens gretig op in spelen.
Een geest die
vibreert rond een artificieel centrum is immers een aberratie van Mens-zijn.
Laten we het eens even hebben over het gebruik en het misbruik van het ego
Het doel van
kennis in de occidentale psychologie en haar kennisinstituten is steeds: het
superponeren van kennisinhouden. Wie heeft dit beter dan wie dan ook begrepen?
Natuurlijk de reclamewereld! Laten we niet vergeten dat ook ons
onderwijssysteem verder kleutert op dit gebrekkig en destructief levensdoel.
Ervaren is
steeds de oorzaak van kennen, niet de bron. Vandaar dat competitiviteit en
rivaliteit welig tiert en zelfs viert binnen beide systemen. Het gaat immers om
controle. Maar kunnen hogere filosofische of waarachtige spirituele waarheden
wel gecontroleerd worden?
Enfin, ons
onderzoeksdomein is beschreven, maar kan de afwijking van de menselijke geest
wel in kaart gebracht worden?
Zou het niet interessanter zijn als we ons niet
alleen bevrijden van het monster dat reclame veelal is, maar ook, of zelfs
liever nog, van onze eigen neurose onszelf steeds te verhouden/beperken tot de
geestesinhoud van onze gesprekspartner?
Bij deze heet
ik u van harte welkom op mijn blog.Met
ontzettend veel enthousiasme en heel veel plezier heb ik een aantal opdrachten
reeds vervuld. Vooral de reclamespot was een zeer toffe opdracht. Twee weken
nadat u ons de opdracht heeft uitgelegd, was mijn reclamefilmpje klaar. De
titel heet: Miss Communication. Ik heb een digitale app bedacht die de naam
'eloquentia' draagt. Een aantal trucjes uit de reclamewereld komen ruim aan
bod.
Helaas is
niet alles praktisch verlopen zoals het zich in mijn geest afspeelde, maar het
resultaat mag er wezen. Wat jammer dat mijn hoofdrol uitviel. Mijnheer Kuiypers
had zeker met heel veel glans een fantastische professor neergezet, maar helaas
nam het leven een andere wending.
Mijn eerste zoektocht naar boeken aangaande het
thema mediawijsheid en marketing heeft een aantal boeiende boeken
opgeleverd: Hoe ik leerde leven zonder logo's van Neil Boorman, De reclamejongens van Bruno Vanspauwen, Reclamewerking
ontrafeld van Max Sutherland, Blikvanger van Drs. Laura
Emmelkampen tot slot Personal Branding van Stef
Verbeeck en Kirsten Ujvari.
Het hele digitale
repertoire bestond toen ook al: rimpels wegpoetsen, buiken dunner maken en
zelfs gebeurtenissen uitbeelden die niet echt zijn.
