Kom je aan boord, merk je dat in het kastje onder de gootsteen (in toiletruimte) vol water staat. Even paniek want daar werden deze winter twee doorvoeren en afsluiters vervangen, vingertest --> geen zout/brak water, dus water uit waarschijnlijk de watertank. Na wat wegpompen, vloeken, opnemen met dweil, alles terug droog gekregen. Op zoek naar de oorzaak : geen slangen los, geen perforaties,... maar de dader was de "oude" voetpomp, deze heeft de winter waarschijnlijk niet goed overleeft en bij gebruik spoot het water alle kanten op (pomp was op verschillende plaatsen gebarsten.
Nieuw kraantje gekocht (met afsluitknop), ineens nieuwe slangen (zeker zijn) en alles op de elektrische pomp aangesloten (enkel gootsteen keuken was hierop aangesloten). Dus geen voetpomp meer.
Nu alles waterdicht en lopend water in de toiletruimte (weer een taakje afgevinkt)
Na uithardingin van de epoxy (verlijming verstevigingen) met de juiste klokboor nieuwe gaten gemaakt. De verzinking van de vorige doorvoeren, was perfect voor de nieuwe doorvoeren, dit bespaarde wat freeswerk. Met six10 van west systems werden de nieuwe doorvoeren ingelijmd.
Na uitharding, wat schuren en bij plamuren en schuren (en bijplamuren en schuren) tot alles mooi vlak was.
Twee laagjes primocon en bij te water laten streepje antifouling erop.
Binnen was het een serieus gefriemel in het kastje van het toilet (met het nodige gevloek), uiteindelijk zitten ook alle afsluiters en slangen (meeste gewoon vervangen door nieuw, als je dan toch bezig bent ;) )
Het jaar 2020 stelde weinig voor, gewoon beetje varen in Nederland door Corona en aangezien dit voor iedereen zowat de planning was, overal vrij druk, hopelijk dit jaar wat meer vrijheid
Na bijna 40 jaar en wat stramme afsluiters, dacht ik deze is te vervangen. Veel keuze (Brons, kunstof, zeewaterversterkt (of zoiets)...) Buiten het toilet waren alle afsluiters al vervangen de laatste twee jaar en omdat we toch is zot gingen doen, gaan er composiet afsluiters in de ouwe schuit, maar geen plastic afsluiters op de bestaande doorvoeren, nee deze worden ook vervangen door het kostbare plastic. Dus uitboren die handel en hoewel de doorvoeren nog vrij solide waren (kwaliteitsmateriaal) was het draadstuk toch wat verzwakt.
Daarna twee hardhouten verstevigingen aan de binnenkant ingelammineerd (is niet echt nodig, maar als je dan toch bezig bent...)
Ook een nieuwe sprayhood en kuiptent in de bestelling, maar door corona en het weer, lukt het maar niet om de kappen te mallen, maar dit komt zeker goed tegen het begin van het seizoen.
Ook de rotavecta windmeter wordt vervangen door een nieuwe windmeter (het zeilboot model ), nooit echt tevreden geweest van de windrichting die hij aangaf.
Het vorige (verroest, rare vlamvorming, ...) was echt op, ik vond deze ook te klein, dus moest er een nieuwe komen en zo groot mogelijk. Het is een Eno one geworden.
Eigenlijk iets te breed, maar als ik iets in min hoofd heb .....................
Na veel passen en aanpassen is ie geinstalleerd en zelfs cardanisch opgehangen (en hij schommelt zonder iets te raken).
Wat mij verbaasde was de gas aansluiting, de darm was van 2007, niets aan te zien, doch serieus uitgehard t.o.v. de nieuwe.
Ook de verbindingen die met slangklemmen gemaakt waren en het ontbreken van een gaskraan binnen. Ik had op de ontspanner wel een kraantje, maar wat een gedoe (telkens open, koken, terug dicht) ik kon het gewoon open laten staan, maar dat gaf mij geen goed gevoel.
Dus, vanaf de koperleiding een nieuwe gaskraan en een nieuwe gasslang (met geperste koppelingen - zoals het hoort)
Het nieuwe seizoen nadert en er moeten nog wat werkjes afgewerkt worden.
De keuken is uitgebroken, nieuwe spoelbakken en kraanwerk, nieuwe afsluiter en alle slangen vervangen. Door de ouderdom waren deze zo hard als steen. ineens van de gelegenheid gebruik gemaakt om een waterpompje te installeren, zodat er in de keuken lopend water is. (Beetje luxe mag toch).
Nogal een prulwerk om alle slangen en elektriciteit netjes weg te werken (bijna halve boot afgebroken)
Mijn oude "hood" rol/reefsysteem werkte al een tijdje op mijn zenuwen. Er was een hele procedure om het voorzeil te rollen.
Hij was al eens vastgelopen een paar jaar terug, toen heb ik alle lagerballetjes vervangen en deed ie het weer, maar toch......
Met wat wind was het toch een gedoe (en dat wil je niet) als er wat teveel spanning op het zeil zat, kon enkel met de lier het zeil binnengehaald worden (anders geen beweging in te krijgen). Bij het inrollen moest eerst de spanning van de val, wat in snel handelen wel eens vergeten werd.
Op zoek naar vervanging en gevonden : furlex 204s of de iets duurdere harken MKIV 1.
Beide zeer goede systemen en rondvraag bij gebruikers gaf geen uitsluitsel (iedere gebruiker van furlex/harken vond zijn merk goed).
De open trommel van de harken en hij ziet er toch iets sportiever uit, trok me over de streep. (Ook een streep door de rekening).
De harken wordt in de loop van de maand geinstalleerd.
Spiriwiri is vrij laat te water gegaan, de timing voor het plaatsen van de motor was volledig is de soep gedraaid.
De motor was pas startklaar, 30 minuten voor de tewaterlating (en dit nadat de installateur een nachtje had doorgedaan om de motor tijdig geplaatst te hebben).
Bij de eerste testvaart liep de motor perfect, doch de aandrijving was een ander verhaal. De nieuwe klapschroef deed niet wat ie moest doen, na wat zoekwerk stelde we vast dat de voor en achter-uit verkeerd was aangesloten, ook moest veel meer gas gegeven worden om de schroef te laten openen (nieuwe motor heeft een hoger toerental vandaar).
Bij de overvaart zat er wat water in het motorcompartiment (paniek dus).
Het uitlaatsyteem was niet waterdicht waardoor tijdens het lopen van de motor het koelwater in de motorruimte kwam. Extra klemmen werden voorzien op alle mogelijke aansluitingen. De uitlaatbocht werd door een a-merk (lees "pokkeduur") vervangen, wat enig soelaas gaf.
Toch bleef er steeds wat water binnen te komen en soms ook niet. Toevallig kwam ik tot de conclusie dat bij het zeilen over de kant waar de uitlaatdoorvoer zit, er steeds water binnenkwam (deze doorvoer was wel vernieuwd, doch enkel gekit en niet geschroefd en dus gelost!), deze ook vervangen door een doorvoer met centrale moer en na heel wat gevloek, hebben we de boot droog gekregen.
De motor heeft zich al bewezen, tegen +30 knopen wind invaren is nu geen probleem meer, start probleemloos, rookt niet en loopt veel stiller dan de "oude" knar.
Op 12 Oktober gaat de boot al op de kant en deze winter wordt de keuken aangepakt (nieuw topblad, nieuwe kook/oven toestel en als er nog wat geld is een nieuwe ijskast (maatje groter).
na het onderwaterschip te hebben gekrabt, twee laagjes primer en dan de antifouling erop. Natuurlijk ook gepoetst en gewaxt, de rode lijnen ook maar eens overschildert. De werken voor de motor vorderen ook, eind deze week kan ie erin (eindelijk!)
De motorruimte wordt voorbereid op de nieuwe motor, als de temperatuur nu eens wat omhoog wil, dan kan er deftig gelamineerd worden en kan de schroefaskoker geplaatst worden. Ik ben toch al aan de gang gegaan met wat bilgeverf.
Het lijkt wel of ik me verveel, want ik ben ook het onderwaterschip beginnen krabben, ppffff wat een job. Maar ben er wel vroeg mee begonnen. Ik wist niet dat ik nog zoveel verschillende spieren had, dags nadien deden ze toch wat moeilijk. Ook de rug vond het zo geen goed idee. Dus splitsen we het krabben wat op over een paar dagen, vind mijn oude lijf o zo leuk. Na het krabben wordt er nog wat bij geschuurd en wordt er promicon gesmeerd, dan alles vlak plamuren, schuren en nog wat promicon. Dan twee nieuwe laagjes antifouling en kan spiriwiri er weer even tegen.
Na m'n vorige avontuur, even alles laten bekoelen. Verzekering en expert zijn komen kijken en nemen een deeltje van de herstellingskosten op zich (Oef). Motor moet verwijderd worden zodat een nieuwe schroefaskoker kan ingelamineerd worden. Dan een dilema, motor is eruit, plaatsen we de oude terug of bijten we door en plaatsen we een nieuwe motor. De laatste jaren denken we hier al geregeld over, doch, het is een hele investering. We hakken de knoop door en beginnen prijzen op te vragen en beurzen af te lopen.
Uiteindelijk belanden we bij Beta marine en hebben bij deze mensen een heel goed gevoel. (Bij sommige verdelers is klantvriendelijkheid nog niet uitgevonden, zelfs niet als het om een nieuwe motor draait). Een Beta 25 met tmc60 keerkoppeling (ik wil deze wat robuster dan een tmc40).
Alles moet natuurlijk vernieuwd worden : uitlaat, waterlock, morsehendel, morsekabels, instrumentenpaneel, bekabeling, .......... Hiervoor moet het "oude" eerst verwijderd worden. Als alles gedemonteerd is en terug gelamineerd, komt er nog een laagje verf in het motorcompartiment (is ie terug top)
Een paar jaar geleden hadden we de motor deels gereviseerd, deze gaat te koop, hopelijk brengt ie nog iets op. Hij is te goed voor de sloop, heeft steeds gelopen en het afscheid viel toch zwaarder dan ik dacht. Ik heb wel iets met "oudere" dingen. (Nostalgie?)
Ook de brandstoftank wordt gereinigd, nooit problemen gehad, toch kwam er een brok zwart gedoe uit, hoewel ik steeds goed kijk dat er geen vuile brandstof getankt wordt.
Nog wat vakantie staan, een mooi weervooruitzicht, tijd voor een afsluittochtje, dat was het plan.
Woensdag 20 september - Wolphaartsdijk, toestemming van mevrouw om tot
maandag weg te blijven. Met een zacht briesje gooien we los richting
Sint-Annaland, daar ligt een spirit met een nieuwe kuiptent. We
overwegen ook deze aanschaf dus wil ik wel eens gaan kijken naar het
resultaat. Voor de zandkreeksluis staat m'n temperatuur plots in het
rood, de toerenteller geeft niets meer aan, terwijl de motor toch
draait. Vorige week heb ik een nieuw contactslot gestoken, m'n sleutel
was afgebroken en dat was niet zo handig. De afstand tot de sluis is te
kort om de motor heet te krijgen. Er zal wel een contact loszitten voor
de sluis het paneel gedemonteerd, niks te vinden. Maar bij de motor
ontdek ik een losgekomen massacontact.
Nieuw stekkertje erop en alles werkt als vanouds. Opgelost op minder dan 30 minuten, heel tevreden vaar ik de sluis in.
Er staat niet veel wind, maar het getij neemt mij vlotjes mee.
Het grootzeil strijk ik voor het kanaal richting de haven van
Sint-Annaland, ik vaar solo en heb toch tijd genoeg. De motor wordt niet
gestart, hier heb ik plaats genoeg om het zeil te bergen. Op het
voorzeil vaar ik richting haven.
In het kanaaltje staat wel wat stroming en bijna aan de haven wordt het vrij smal.
Ik start de motor......... Een hels kabaal en de motor valt direct stil.
Mijn eerste gedachte is "Vast op de grond", maar de dieptemeter spreekt
dit tegen. Doemme iets in de schroef dan. Het voorzeil staat nog met
een puntje dus besluiten we op zeil de haven maar binnen te varen.
Op dat ogenblik komt er een schip buitengevaren, ik maak kenbaar dat ik geen motor heb en een sleepje wordt aangeboden.
De ingang ligt pal in de wind, dus waarom moeilijk doen. Lijntjes worden
geworpen en vastgemaakt, in de haven bekijken we even waar we gaan
aanmeren.
Plots werp ik een blik in de boot en zie dat mijn vloerdelen verdwenen
zijn onder een laag water. IK MAAK WATER ! F**K. Ik vlieg naar mijn pomp
en begin te pompen, de straal water die uit de darm komt, trekt het
niet. Naar binnen met een puts en hozen. Uit het motorcompartiment
stroomt het water naar binnen, afsluiter van de motor dicht - helpt
niet. Heb ik een gat in de boot? Hoe kan dat?
Mijn slepers zijn niet bij de pakken blijven zitten en hebben al contact
met de havenmeester, die op haar beurt vliegensvlug de kraan laat
bemannen. Terwijl ik emmer na emmer loos, word ik naar de kraan
gesleept. Natuurlijk hangt er nog een schip in de kraan, deze moet eerst
verzet worden. In mijn gevoel duurt het een eeuwigheid, ik blijf emmers
scheppen en legen. Eén van de hulpvaardige slepers is beginnen met
pompen. Het water blijft binnenstromen maar het lijkt onder controle, nu
zo snel mogelijk de kraan in.
Terwijl we in de banden hangen stromen er liters water uit de boot via de schroefaskoker. Nergens een gat te zien. Oef.
Maar wat is er dan mis gegaan? Eerst al het water uit het
motorcompartiment, hier drijven twee grote rubberen stukken, mijn
achterste motorsteunen zijn uiteengeklapt. De motor is verschoven en
heeft de schroefas zo hard belast dat de schroefaskoker gewoon is
afgebroken, netjes achter de seal. De bouten van de klemkoppeling van de
schroefas, aan de keerkoppeling zijn afgebroken.
Als dit gebeurd was op een plaats zonder kraan, of erger, onderweg op
zee, ik mag er niet aan denken. Vooral het feit dat ik solo was,
beperkte de mogelijkheden om op onderzoek uit te gaan.
Al bij al is alles goed gekomen, nu even de verzekering afwachten...........
Motorsteunen , wie had dat verwacht, ik in ieder geval niet.
Het seizoen is al even bezig, het is al heel warm geweest en er is al veel en (zeer) weinig wind geweest. Nu wordt veel regen voorspeld, gelukkig moet ik nog even werken voordat het vakantie is. Enkele foto's uit de oude doos.
Vorig jaar had ik gemerkt dat bij hevige regenval, er steeds een drupje water in de hondekooi achteraan lag.
Na wat zoekwerk, was de grootschootoverloop de schuldige. De sika (of soortgelijke) was volledig op, dus de rail gedemonteerd (en schoongemaakt - mocht wel eens). Opnieuw ingekit en bevestigd, weeral een probleempje opgelost.
De oude kompas (contest 100) had ook zijn dienst bewezen, meermaals terug tot leven getoverd met een poetsbeurt (commander) om het glas enigzins terug doorschijnbaar te maken, mocht nu vervangen worden. Een nieuwe contest 101 (zelfde gat, dus niet boren en zagen) geplaatst en dan zag je duidelijk dat dit nodig was.
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
)
