De avond is gevallen, kindjes zitten in bed, mama kan nu efkes relaxen.
Geen Mr Right meer gehoord, ook zelf niets meer van me laten weten. Ben eens benieuwd wie eerst gaan plooien?!?! Best wel grappig als je weet dat hij nu aant koppen is omdat ik gisteren morgen niet reageerde. Ben ik zeker! Ik ken hem nu ondertussen al een hele poos. Maar wou dat ik hem nog beter kende...Wou dat hij meer moeite had gedaan in het verleden. Dan waren we misschien samen? Hoe kan je nu iemand leren kennen, als je nooit samen bent???
Ik heb het soms zo moeilijk om me te focussen op mijn opleiding waarmee ik bezig ben voor mijn werk omdat ik me op emotioneel gebied leeggezogen voel. Je hebt niemand rond je die je steunt, die je een duwtje in de rug geeft. Soms wou ik het opgeven, maar dan lijkt me dat niet zo slim. Ik zal mijn best doen, al staan mijn gedachten nu niet echt op die stapel cursussen! Ppff...waarom ben ik daarmee begonnen. Dacht dat ik er klaar voor was, dat 2015 hét jaar zou worden om me hierop te concentreren.
Maar heb ik het mis? De tijd zal dat uitwijzen zeker?
Ben doodmoe, ga me nestelen in mijn bedje...sweet dreams, Sophietjee
Gisteren toch nog een leuke avond gehad met mijn vrienden en onze kinderen. Ben al blij dat ik niet in mij. zetel ben blijven zitten, piekeren over venten... Dat lijkt het me niet waard.
Heb Mr. Right niet meer gehoord sinds hij me vertelde dat hij niet ging afkomen... Of juist, ja, gisteren morgen, maar ik heb niet gereageerd! Vind het wel sterk van me, als zeg ik het zelf ☺️. Das een hele moeilijke zaak voor mij, maar het is me gelukt. Tot op nu, maar ik vraag me af hoe lang het me dat zal lukken...Nu mag ik niet toegeven.
Dan heb ik deze week plots een mail gekregen van Firefly, die ik hier leerde kennen enkele jaren geleden... Ja, hij was idd het onderwerp onlangs... De reden dat ik hier kom, is om mijn gedachten te ordenen, dat heb ik al gezegd. Noem het een verwerkingsproces...voor mij gelijk. Hij leert iemand anders kennen, terwijl wij contact met elkaar hadden. Ik had het gevoeld, want hij had een uitnodiging om weekendje naar hier te komen afgeslaan. Denk dat vrouwen daar een zoveelste zintuig voor hebben?!?! En nu plots weer contact...mag ik nu plots weer een "vriendin" zijn? Was mijn doel, elkaar blijven horen, maar snap dat dat met een nieuwe liefde in zijn leven, wat moeilijk lag. maar nu plots...na zoveel weken... Ik zal de venten mss nooit snappen...
Straks gaan we met de kinderen zwemmen, genieten van het mooie weer. Al afgesproken met dezelfde vrienden van gisterenavond. Belooft weer fijn te worden. Ben blij dat ik ze heb, ze verzetten mijn gedachten. Net als mijn oogappels...mijn alles...❤️
Ken je de kater des levens? Opstaan en afvragen wat je hier nog doet? Dan de ontnuchtering dat je verder moet voor je kinderen. Maar soms kan het toch zooooo moeilijk zijn in de morgen... Jezelf een boost geven, wetende dat je niemand aan je zijde hebt om je te steunen. Je probeert jezelf te overtuigen dat je leven al bij al nog niet zo slecht is! Maar het gemis van iemand kan zwaar doorwegen... Een levenskater...
'k Wist het... Mijn gevoel was weer juist. Geen bezoek morgen! Has het al moeten voelen toen ik praatte over het feit om ergens te reserveren om iets te eten. Ik kom weer bedrogen uit! Ben echt razend! Gelukkig was ik niet alleen deze avond of het zou niet goed gekomen zijn!
Waarom geloof ik er eigenlijk niet veel van als hij zegt dat hij gaat komen vrijdag? Ik twijfel zelfs sterk dat het ooit nog helemaal goed komt tussen ons. Ik voel me gevangen door mijn gevoelens, het is niet simpel. Besef is er echt wel dat hij overdreven jaloers uit de hoek kan komen...
Mr Right en mezelf zijn bevriend op fb, mss geen goed idee. Dat kan! Ja, en wat wil je, mijn vrienden, die hij niet kent, reageren dan soms, vinden veelal iets leuk. Ook mijn mannelijke vrienden... Mr Right heeft het natuurlijk allemaal gezien. Maar hij mag het ook zien. Ik doe nog altijd met mijn leven wat ik wil. Ik ben alleen... Ik ben niet degene die een scheve schaats rijdt é! En toch durft hij dan oordelen over wie op mijn fb posten reageert... Ik besef ook wel dat dat uit jaloezie is, hij noemt het "geven om"!?!?
Mag me nooit meer laten dicteren door een vent. Luisteren zal ik altijd doen, ik kan beetje koppig zijn, dat weet ik wel. Maar ik ben altijd één van de eerste om terug bij te leggen ook. Lang kan ik niet boos zijn. Toch een goede eigenschap?
Goh, waarom is liefde zo ingewikkeld? Ik kan toch niet de enigste zijn die van deze mening is?
Jaja, mister Right komt vrijdag! De woorden zijn er al, nu nog de daden. Ik zou zo graag verlangend uitkijken, aftellen...maar ik durf niet echt, ben al zo vaak ontgoocheld geweest. Een mens probeert toch altijd zichzelf beetje te beschermen. Ik weet echt niet wat doen. Moet ik hem geloven als hij zegt dat hij thuis stappen zal ondernemen?...Hij heeft me dat al zo vaak beloofd... Neen, eignelijk geloof ik het niet echt meer. Maar waarom hou ik dan nog contact? Ben ik bang om in een leeg gat te vallen. Denk ik niet zonder hem verder te kunnen? Ben er nog niet uit, ppff... Waarom is dat altijd zo moeilijk, gevoelens...
Ja, ik verlang nog altijd naar iemand aan mijn zijde. Beschermende stevige armen rond mij...vrijwilligers? Ik wil er kunnen zijn voor iemand, zolang hij evenveel overheeft voor mij!!! Het is geven en nemen in een relatie, maar daar ben ik niet bang voor! In tegendeel!
Dus vrijdag...wat mag ik er van verwachten? Niet teveel. Ik hou jullie allesinds op de hoogte...
Geniet van jullie avondje gezellig in de zetel ;-)
Ja, lang geleden...'t is idd heel lang geleden... Niet gedacht dat ik nog zou terugkomen hier.
Heb er geen behoefte aan gehad zeker? Of geen zin? Laatste jaar genoeg om handen gehad en nu weer niet?
Ja, der is ondertussen veel gebeurd. Je dacht iemand te hebben leren kennen. Je denkt, die zal langzamerhand iets willen opbouwen, op een rustige manier... Mis poes...het kon niet snel genoeg gaan. 't Ja, maar voor mij werkte het zo niet... Ik voelde me beetje verstikt. Sorry, maar ik ben nu al een hele poos alleen. Misschien ligt het daaraan. Dat ik nu zodanig mijn eigen leven heb...mijn eigen doen en laten. Der is zeker ruimte voor iemand extra, maar alles op zijn tijd!
Zal dan niet de juiste persoon geweest zijn zeker?
Nochtans konden we heel goed met elkaar praten en ja op 't ander vlak was er ook wel een ferme klik... Jammer dat hij alles beetje wou forceren... Ik had gehoopt om elkaar gaandeweg beter te leren kennen. Samen verder blijven gaan naar concerten, citytrips maken, een weekendje bij hem, een weekendje bij mij. Zoals we nu deden. Maar voor meneer was dat te traag.
Hoe was het laatste jaar? Druk druk en nog eens druk...
Thuis druk met de kinderen, die hebben beide een heftig schooljaar achter de rug. Der kruipt toch veel werk in hoor, als alleenstaande mama. Je komt thuis, 17h30-18h. Dan maak je dat ze iets gegeten hebben. (Want mijn jongens hebben altijd honger, die kunnen elk moment van de dag eten 😊 - noemen ze dat "in hun groei zijn") dan nog wat helpen hun huiswerk in goeie banen te leiden. Dan een jaartje opleiding gestart dit jaar op mijn werk. Dus na 21 uur probeer je nog wat naslagwerk te doen, nog wat te studeren...ppff...als een mens zo een poos van school af is, vraagt dat toch weer wat moeite hoor! Zeker weten...
Mr. right is er ook weer...hij wil deftig praten vrijdag...ben eens benieuwd...
Och ja, we zullen zien wat ee daar uit de bus komt! Als hij al komt, want heb die toch een eeuwigheid niet meer gezien. Ik verwacht er eigenlijk niet veel van. De tijd dat zijn woorden me kwetsten zijn voorbij, de tranen zijn zo goed als op. Eindelijk, zullen degene die mijn blog kennen, zeggen. En ja, jullie hebben gelijk!
Slaapwel, ik heb nu een date met mijn kussen, ga hem eens goed vastpakken si...x je Sophietjee
Ja, das een goeie vraag...back? Ben ik terug? Nu toch nog wel, maar ik weet niet voor hoe lang deze keer... Neen, dat weet ik niet. Misschien raar om te zeggen, maar de laatste maanden ben ik hier niet geraakt... Ik had er geen zin meer in. Misschien waren mijn woorden op, mijn gedachten op, mijn zin hierin was op...
Der is veel gebeurd laatste maanden... Vrienden (van wie je dacht dat ze vrienden waren ten minste) hebben op muizenvoetjes mijn leven verlaten... Stil en zonder enige uitleg. In het begin heb ik daar van wakker gelegen, maar die tijd is voorbij. Je leert dat verwerken....als ze niet willen blijven, kan je ze ook niet dwingen. En misschien is dat dan ook de beste oplossing. Je kan niemand aan je vastbinden...
Mister Right (dé oorspronkelijke reden van de start van deze blog) is weer meer aanwezig in mijn leven... Maar of dit blijft duren, dat kan ik niet zeggen. Soms zie je iemand graag, heel graag, maar moet je die toch loslaten. Gewoon omdat het niet kan zijn! Ik wil geen minnares zijn, ik wil geen tweede keus blijven. Ik wil knopen doorgehakt zien. Ik wil op de eerste plaats komen in iemand zijn leven... Is dat egoïstisch? Dat kan, maar dat is wat IK wil. Kan die andere me dat niet geven, dan zal het snel gedaan zijn. Ik geef hem een deadline...en dan...jammer maar helaas. Vorig jaar kon ik dit niet, totaal niet, maar nu ben ik daar blijkbaar ook een hele stap verder in... Noem ik het rijpen? Waarom niet...
Weekend is gevlogen, just of het is aan mij voorbij gegaan... Just of ik werd geleefd... Veel tijd gespendeerd aan de kids, zoals moet. Veel werk verzet thuis ook, maar toch lijkt het me of ik er nooit helemaal raak... Kwil nog zoveel doen, eens onze kleerkasten uitmesten. Kasten herinrichten...zorgen voor betere overzicht... Is het alleen bij mij dat tijdgebrek frappant is?
Och ja, er zijn ergere zaken dan dat zeker?!
Der staan enkele leuke dingen op het menu komende week... Hele leuke vooruitzichten... Allemaal best spannend...
Maar nu eerst beetje slaap inhalen... Was zwaar weekend...
Mensen worden gevoed met woorden... Woorden die we niet altijd willen horen.. Soms dan weer wel, woorden waarvan we gaan zweven... Het goed-gevoel-effect...
Maar nu ben ik wel zeker van dat vuurvliegjes de juiste woorden kennen... Hoe ik het weet... Hij fluisterde het in mijn oor... En ik belandde in de zevende hemel...
Soms wil je er zijn voor iemand maar kan het gewoon niet... Het verkeerde moment... De verkeerde plaats... Gevoel van tekort schieten... Gevoel van falen... Je weet dat die persoon je steun, je hulp kan gebruiken... Maar het kan gewoon niet zijn...
Ik wou dat ik mijn droom mocht kiezen... gewoon één keer...gewoon vannacht dan liet ik, de werkelijkheid verliezen... van de magie...die op me wacht...
Ik wou dat ik mijn droom mocht kiezen... die bijzonder is en fijn... dat de dag hem uit laat komen... waarin hij...op zijn mooist zal zijn....
Bezig blijven in het weekend wanneer de kids er niet zijn... Das gemakkelijk gezegd... Nu dit weekend was dit minder een probleem. Maar toch, je gaat weg met vrienden, allemaal koppels... Das leuk maar toch altijd wel bedroevend ook... Je bent niet alleen, en toch ook weer wel... Tijd die je o zo graag zou delen...met dé persoon die je graag ziet!
Straks kids naar de papa. Een weekendje voor mama. Maar tis er jammer genoeg gene om eens uit te slapen... Zou het nochtans wel kunnen gebruiken hoor, beetje extra slaap. Moet je niet uitgerust zijn als je uit verlof komt...
Hopelijk wordt het beetje leuk weekend, waarin ik beetje mijn gedachten kan verzetten... Het gevoel alleen te zijn, ga ik er wel mee omzeilen, dat wel... Anders zat ik hier maar, af te tellen naar maandag...
Kan het zomaar in je schoot geworpen worden? Zorg je niet zelf voor je eigen geluk? Als je iets in je leven wilt bereiken, moet je daar zelf voor zorgen, dat heb ik al geleerd... Niet wachten tot iemand je komt helpen... Want anders kan je lang wachten... Of misschien komt het dan wel nooit...
Geloven jullie in magie, in toeval? Ik eerst niet... Maar meer en meer moet ik er wel in gaan geloven...en met alle plezier hoor...
Heerlijk weertje terug... Al veel gedaan vandaag... Flinke meid...😊
Veel zitten denken ook, opnieuw... Nadenken over de toekomst... Balans opmaken van het nu. Waar leef ik voor, wat wil ik? Is simpel hoor wat ik wil, ik vraag niet veel... Gewoon genieten van het leven... Liefst met de juiste persoon naast me. Natuurlijk is het niet gemakkelijk om die juiste persoon te vinden. Dacht ook al eens in het verleden die gevonden te hebben, niets leek minder waar... Een grote luchtballon die doorprikt werd! Maar ik geef zeker de hoop niet op om die te vinden, ik blijf geloven in de liefde... Echt! Klinkt misschien allemaal flink overdreven talk voor jullie... Niet voor mij... Ik blijf verlangend uitkijken naar dat beetje meer. Een man die kwaliteit geeft aan mijn leven. Mijn man, mijn beste vriend, mijn minnaar, mijn zielsmaatje... Mijn alles...
Misschien, heel heel misschien, fluistert een vuurvliegje de woorden die ik wil horen ooit in mijn oor...
