Gelukkig zijn...zit soms in een klein hoekje... Gelukkig zijn...komt soms voort uit kleine dingen... Gelukkig zijn...kost eigenlijk maar een kleine moeite...
Geen spannende dag, geen hoogtes, geen laagtes...best wel ok... Eens gewoon leven...en voldaan in bed kruipen. ja, best wel ok. Het moet niet alle dagen vol met emoties zijn, want dat put je uit, meer dan je denkt.
Heb wel gemerkt dat je door iemand te "negeren" meer bereikt dan opdringerig over te komen...mannen hebben dat niet graag. Een vrouw is snel ongerust maar een man verdraagt dat blijkbaar niet. Ik hoor iemand nog zeggen, je mag nooit achter een man zitten, laat hem tot jou komen... Jaja, gelijk had die persoon. Nu niet dat je afstandelijk moet beginnen doen. Maar blijkbaar mag je niet overhaast te werk gaan.
Nu dringend nood aan mijn bedje... Das dé beste uitvinding!!!
Hoezeer je soms ook probeert van iemand los te komen, hoezeer je je als een magneet aangetrokken voelt. Ook al weet je dat die persoon niet is wat je nodig hebt. Maar waarom dan? Is het uit gewoonte? Is het uit angst alleen te zijn? Is het omdat je hem echt wel graag ziet? Vraag jij je dan ook elke dag af, of het kan zijn? Is er een kans op slagen samen? Soms lijkt het of je samen de wereld kan verslaan...dan wil je het nog een kans geven... Soms lijkt het of hij met je gevoelens rammelt...dan zou je er moeten de brui aan geven... Waarom doe je dat dan niet? Niet sterk genoeg? Ja wadde, vragen vragen vragen...
Ik zou wel eens beetje rust willen in mijn hoofd. Of is dat een utopie?
De dag begonnen met verse moed. Het weer is niet zo denderend, maar het zonneke schijnt toch beetje. Ik word er op slag beetje vrolijker van. Elke dag probeer ik er het beste uit te halen! Soms lukt dat, soms niet! Vandaag ist een dag dat het lukt. Gelukkig heb ik meer zulke dagen hoor. Eigenlijk is mijn leven nog zo slecht niet. Ik heb sinds enkele maanden mijn eigen huisje. Eindelijk een eigen thuis...denk wel dat de kindjes zich hier gelukkig voelen. Ze hebben hier niets te kort. Volgende week zijn ze hier weer en kan ik met hen genieten van ons verlof samen. Ik hoop om veel uitstappen te kunnen maken...dus hopelijk is het mooi weer. Maar indien niet, dan vind ik wel iets hoor. Gewoon het samen thuis zijn, geen tijdsdruk, das vakantie voor mij. Ook genieten in onze tuin...pure luxe toch.
Wou natuurlijk dat ik mijn vrije tijd kon delen met iemand. Spreekt vanzelf... Maar ja, dat zal wel komen. Ik weet één ding, het is niet gemakkelijk. Ik heb een serieuze rugzak door het verleden...en waarschijnlijk zal die andere persoon dat ook hebben. Dan komt het erop neer, begrip te tonen voor elkaar en proberen het te begrijpen. En hopen dat die rugzak je toekomst niet in de weg staat... Direct samenwonen zit er voor mij niet in. Ik heb nu mijn huisje, die geef ik nooit meer af. Tis mijn zekerheid. Maar...ik wil wel iets stelselmatig opbouwen...tijd doorbrengen met iemand wanneer de kinderen bij hun vader zijn. Dan pas kom je te weten of je met die andere overeenkomt, als je ermee kan samenwonen. Ik ben nu af van die onderbroeken en die sokken die onder je bed liggen...niet telkens die bril omhoog zien staan... Ja het zijn wel kleine dingen, maar vroeger wekte dat ergernis op, omdat mister ex ook nooit de moeite deed dit op te ruimen. Ik wil niet meer moeten zagen daarvoor...maar dat zal een kwestie zijn van praten...zeggen wat er op je lever ligt... Open zijn tegen elkaar... Soms heb ik het daar moeilijk mee. Je voelt dat die andere het goed met je meent en wilt hem niet boos of verdrietig maken door opmerkingen te maken. Maar eigenlijk moet je dat doen! Hoe kan die andere anders je gevoelens kennen of weten aan wat je je ergert? Niet...
Laat me momenteel maar eerst starten met het onderhouden van fijne vriendschappen...we zien wel wat de toekomt brengt zeker...
Ik ga me hier eerst nog beetje bezighouden voor mijn werk...grrr...
Soms maak je al eens een fout, neem je een foute beslissing...we kunnen er enkel een les uittrekken. Jammer genoeg.
Ik lijk ze contant te maken, of ben ik te streng voor mezelf? Dat kan natuurlijk ook.
Ik had een heel lastige dag vandaag, vond mijn draai niet, ik had het echt moeilijk. Moeilijk met alleen zijn. Wat mis ik mijn kinderen, mijn houvast...het is hier zo stil zonder hen. Verschrikkelijk gewoon. Voelde me dan op de koop toe nog eens niet zo lekker door de straf van Eva...ggrr...gevoel op te zijn, echt erg!
En aan de andere kant mis ik ook iemand rond me. Iemand om alles tegen te kunnen zeggen. Iemand die er gewoon is voor jou, die voor me zorgt terwijl ik voor hem zorg...iemand die me onvoorwaardelijk graag ziet, die me nooit zal alleen laten zoals ik hem alles van mezelf zou geven... Iemand die mijn beste vriend is, mijn man en mijn minnaar in één pakket... Wat moet het schitterend zijn zo iemand te vinden!
Wat zeggen de mensen: na regen komt zonneschijn. Vraag me dan af waarom er mij geen enkel straaltje zon gegund is. Of zie ik het te zwartgallig? Dit ben ik niet! Normaal ben ik altijd positief ingesteld. Zal misschien aan het weer liggen? Van die regen wordt een mens ook niet bepaald vrolijk...
En zo sterk als ik me enkele dagen geleden voelde, zo zwak voel ik me nu. Dat komt omdat ik nog altijd geen volledige antwoorden gekregen heb op mijn levensvragen. Zal ik ze ooit krijgen van Mr. Right of leg ik me er beter bij neer dit een doodgeboren kalf is... Waarom raak ik niet uit die vragen, het zijn muizenissen die me sterk bezig houden. En me misschien ook wel tegenhouden om volop voor het leven te gaan...Houden ze me tegen me open te stellen voor nieuwe mensen in mijn leven? Wie kan me raad geven? Of wie helpt me om antwoorden te vinden op mijn vragen, ik heb dringend antwoorden nodig...
Raar, net of ik vandaag bepaalde knopen kan doorhakken wat bepaalde venten betreft. Ik heb voor mezelf uitgemaakt, indien ik morgen niet deftig met Mr Right kan praten over onze "situatie" dat hij nooit meer moet proberen. En ik wil je gerust zeggen, deze rust in mijn hoofd (nu toch nog) heb ik lang niet meegemaakt. Het is net of ik nu zaken achter me kan laten, zaken waar ik heel lang moeilijk mee had. Hoe hij me behandeld heeft, das niet menselijk...dat is geen liefde, het is zelfs nog geen vriendschap. Afspreken, niet afkomen, afspreken, terug afzeggen... Als je verliefd bent, dan doe je er alles aan om bij die bepaalde persoon te zijn! ALLES!!!
Dus ja, momenteel heb ik een scenario in mijn hoofd voor het aller zwaarste ooit: vaarwel zeggen. Hopelijk kan ik de sterkte die ik nu voel, aanhouden. Jaja, bepaalde momenten zal dit niet gemakkelijk zijn...dat besef ik en hoop dat ik volhoud!
Laat me zeggen dat ik volledig klaar ben voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. En wat een boek, mijn leven... De ups maar ook zeer zeker de down hebben me gemaakt tot de vrouw die ik nu ben.
Nu wil ik enkel pure liefde voelen en genieten... Nu nog de ideale partner...☺️
Maar vroeg of laat komt dat wel... Aandacht genoeg, nu nog van de juiste man...
Wanneer een klein boompje in een groot bos stevig uitgroeit tot een grote boom... Hij vond er een plaatsje en trotseerde de bomen naast hem om zich ook maar een weg te banen in de hoogte om de mooiste zonnestralen mee te pikken. Van de regenbuien profiteerde hij want hiermee voedde hij zich en werd er sterker door.
Ben ik teveel gefocust op "andere mensen plezieren" in de betekenis van: altijd je best te doen voor een ander? Ja, maar voor mij is dat heel normaal. En ja, soms ga je wel eens op je bek...Ik zeg altijd, leer eruit Sophie...maar neen...het is altijd weer sterker dan mezelf. Ik ben gewoon zo, goed doen zit nu éénmaal in mijn genen. Wat ik gewoon moet leren, is tegen wie wel en wie niet goed doen. Als je dat al kan leren? Soms denk je een mens goed te kennen en kom je bedrogen uit. Ik wil niet negatief overkomen hoor maar het is pure realiteit...
Alsook in de liefde... Ik wil iedereen te vriend houden. Ik wil hen ook helpen met raad en daad... Goed doen voor die ander en hem graag zie. En ja, soms wil ik al iets meer 😉 !!! Ben ik gemaakt om één iemand graag te zien...Ik hoop het! Wat ik wil is met die ene persoon samen oud worden en nog altijd doodverliefd zijn op hem... Maar kan dat of is dat een utopie? Zal het moeten ondervinden zeker! En dan kom ik hier ooit eens terug, als ik oud en bejaard zal zijn..'☺️
Of moet ik zoeken achter "a friend with benefits? Las er onlangs een artikel over...zulke vrienden zouden dé beste sex hebben!!! Ja, dat geloof ik graag...geen gebondenheid, geen verplichtingen, alleen verlangens. Had dat ooit eens voorgesteld aan iemand... Maar ik zag er ook meer in hoor...al groeiend...maar hij had geen tijd genoeg om ons te laten groeien...😔
Één ding weet ik wel, de sex tussen ons was super. Je durft al eens iets meer, wat experimenteren... Misshien had ik het zo niet mogen uitdrukken en waren we dan nog samen? Wie zal het zeggen... Was een super tijd, tijd van geborgenheid en liefde die nooit meer zal terugkomen. Hoe kan dat ook. Zo snel als ik afgeschreven was wegens zijn gebrek aan tijd om te groeien, had hij al een ander.
Ja, ik heb me nog eens laten vangen. Sorry als dit hard over komt, maar ik was er niet goed van. Als je zo snel iemand anders in je leven kan toelaten, vraag ik me serieus af hoe graag je dan die ander ziet?!? Dat doe je niet als je diepe gevoelens hebt voor iemand. Maar das natuurlijk weer mijn mening en ja ik heb recht op vrije-meningsuiting! Daarom denk ik meer en meer dat ik zijn vlucht was. Zijn vlucht om iemand te hebben naar de buitenwereld toe!
Maar nu zit ik hier alleen en hij daar. Diepe zucht...
Beetje uitslapen, slaap inhalen eigenlijk...kan deugd doen. Profiteer er wel eens van hoor als de kinderen niet thuis zijn en denk dat ik groot gelijk heb.
Gisteren een actieve dag gehad, niet verveel, genoten van het mooie weer met vrienden. Samen een uitstapje met de fiets gemaakt, iets gegeten in de avond en nog een stapje gezet.
Gezellig, ontspannend en vooral gedachten-verzettend!!!
Soms zit mijn koppeke zodanig in de wat wat mannen betreft. Ik weet soms niet wat ik moet denken over bepaalde situaties! Krijg zo plots een chat binnen van een totaal onbekende! En getrouwde man met kindjes, sorry maar ik snap dat niet! Als die dat met mij doet, met wie dan nog allemaal. Sorry voor mij geen getrouwde mannen meer!!! No way, dat geeft je enkel maar hartpijn! Uiteindelijk laten ze je toch stikken! Heb hem dat dan ook direct duidelijk gemaakt dat ik er niet mee opgezet was! Met een beetje geluk ben ik daar vanaf !
Mr Right heeft geprobeerd de stilte tussen ons te verbreken...Hij wou afscheid nemen van me...en dan in een volgend smsje: hoop dat we elkaar nog gaan horen! Ja zeg man, wat wil je eigenlijk!!!??? Ik had nu gemoedsrust. Moet dit smsje nu zonodig weer? Ggggrrrrr..... let me be in my silence!
Dan Firefly, blij weer contact te hebben...kweet niet wat dat is, maar ja, heb altijd goed kunnen praten met hem en voelde me ook gewaardeerd, geliefd en veilig. Dus de vriendschap tussen ons is me heel dierbaar! Kweet niet wat dat is tussen ons, en denk dat hij ook verward is. Laat ons wat we hebben samen koesteren. Dit is ook dierbaar!
Vrijdagavond...heb het moeilijk. Vrijdagavond...alleen zijn. Vrijdagavond...weekend voor de deur zonder kids. Vrijdagavond...niets gepland deze avond. Vrijdagavond...stress van de werkweek valt van me af. Vrijdagavond...voel me leeg. Waarom ziet niemand dat?
Hier zitten we dan weer, alleen...tis stil in huis... heb dan maar mijn muziek blokopen gezet. Ik weet wel wat gedaan, vervelen doe ik niet. Dit is altijd het moment om mijn huisje uit te mesten... Is niet zo erg als het klinkt hoor! maar ja, propere lakentje, huisje poetsen, kussens wassen, zetelovetrekken...alles krijgt een wasbeurt. Ging eerst beetje genieten van het zonneke, maar die heeft beslist om achter de wolken te verdwijnen.
Der is een oude bekende opgedoken...alle ja, zo lang geleden was het niet. Hopelijk kan de vriendschap onderhouden worden... Zie niet in waarom niet, maar je weet nooit. Ik ben geen jojo. Wel vrienden, geen vrienden, wel vrienden... Maar ik snap zijn punt ook...Ik heb hem niet volledig kunnen geven wat hij wou, waar hij naar verlangde... Awel, dan heb ik liever een goeie vriend dan een "slecht" lief. Eerlijk!
Mr Right is van de aardbol verdwenen...foetsie... Snap hem niet. Maat nu is het me overduidelijk, zijn poging was een schot in het onbereikbare...je weet wel : to the moon, onbereikbaar. Het lukt me steeds beter om de schuld niet op míj te nemen...ik ben niet in fout, ik heb vroeger genoeg signalen gegeven.
nu is het wachten, wachten op een mooie toekomst... Al maak ik elke dag de toekomst een beetje zelf!
Veel inspiratie heb ik niet vandaag, net of ik emotioneel op ben... Gedachten die alle kanten uitgaan. Een rollercoaster van gevoelens. Ja het was op gebied van gevoelens echt een "lastige" dag. (En neen, ik neem dat niemand kwalijk, enkel mezelf) Hoe kan ik me verantwoorden voor mijn gedrag van de laatste maanden als ik zelf niet eens weet waarom ik zo een zootje ben?!?! Kan ik het wijten aan een druk professioneel leven? Kan ik het verwijten aan een druk privé leven momenteel? Misschien... Ik snak naar verlof...heb er zo een nood aan...Denk dat ik veel slaap zal moeten inhalen. Alhoewel, ik zal veel moeten blokken ook, ppff...heb er geen zin meer in, het is niet het gepaste moment momenteel...
Als je koppeke niet leeg is of geordend qua gevoelens, dan kan je er iet toe aanzetten om nog eens kilo's cursussen te verwerken . Maar wanneer is het dan wel het moment?
Hoe moet ik nu met een fijn gevoel slapengaan? Als je vind dat de wereld rondom je niet eerlijk is tegen jou??? Waarom moet ik liefde en genegenheid missen, waarom is het mij niet gegund? Heb ik nu nog geen geduld genoeg gehad? Ben ik het niet waard? Hoe? Waarom? Wanneer? Vragen vragen vragen...Ik kom er zot van!
Vraag me af of hij het ook zo moeilijk heeft met "geen sms sturen of krijgen"???
Vroeger was mijn batterij van mijn gsm altijd heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel snel leeg... nu blijft dat level beangstigend hoog! Das nu al een grote twee maand zo
Geef mij dan maar bij voorkeur alle dagen een platte batterij mét een gerustgesteld gevoel hoor! Dat verkies ik dan nu int ongewisse zitten...(Ik zou geen vrouw zijn, moest ik niet curieus zijn é)
En dan die mails overdag...ja, ze vulden mijn dag op een aangename manier. Kon wel niet altijd direct weer terugsturen, maar toch...
Mijn 200ste pagina...... Iets speciaals? Neen, gewoon mijn zuivere gedachten... Mischien voor lezers hier een saaie boel, misschien niet naar ieders zin, maar das ook niet de hoofdreden van mijn blog. Ik wil gewoon verwoorden wat er door mijn gedachten loopt.
Vraag me af of Firefly nu geen spijt heeft van zijn beslissing. (Leerde recent iemand nieuw kennen en verbrak alle contact) Maar ja, wat ben je er dan mee, als er spijt is. Der is iets stuk, een goeie "relatie" tussen vrienden...waarom toch? Is dit het waard! Awel, ik hoop het uit het diepst van mijn hart van wel! Jaja, ik hoor je al zeggen, je kan toch niet met je "oude" vriendin contact houden terwijl je een nieuwe vriendin hebt?! Alhoewel, zeg me nu eens waarom dat niet kan!? Als je voor iemand anders kiest, is dat dan geen bewijs genoeg dat je er niets meer mee wilt (met die oude vriendin, bedoel ik), dat de gevoelens weg zijn. En ik heb dat dan ook aanvaard. No hard feelings. Al is het hard aangekomen. Maar waarom dan plots wel weer contact? Is hij tot het besef gekomen dat hij die vriendschap ook wel mist? We konden zo fijn praten, ik vond zijn intelligentie net zo aantrekkelijk... Op mannen die niets te vertellen hebben, kan ik niet vallen 😁.
En dan Nick die ik al meer dan een jaar niet meer hoor, van dag op dag: je zal me niet meer horen. Was zijn vrouw er achter gekomen dat we contact hadden? Enige uitleg mag toch ook wel, of niet? Ik zou het ook wel weer aanvaard hebben, moest ik nu ook doen! Maar waarom kan gewone vriendschap niet blijven duren? Kwam hij in een gevarenzone wat onze vriendschap betrof? Zeg dat dan gewoon!!!
Mr Right, nog zo een verhaal...snap hem ook niet! 😡 Geen uitleg meer, niets, nada, nothing... Beseft hij nu niet dat hij in fout is? Neen, zal wel niet, hij was zodanig met zijn eigen belang bezig, dat hij vergat dat ik ook gevoelens heb... Jaja, wat een situaties allemaal, verre van ideaal.
Ik ben gelukkig in mijn huisje, met mijn kinderen. Maar ze worden groter en zullen ooit het nest verlaten. Dat besef ik en de tijd gaat sneller dan ik me realiseer... Heb nog wat tijd hoor, maar toch...hoe ouder je wordt, hoe kieskeuriger? Oei, ik wil nu ook wel niet té kieskeurig worden hoor ☺️.
Nu genieten van beetje me-time! dikke knuf, Sophietjee
Al bij al is het een hele fijne dag geworden. Voor een keer toerist gespeeld in eigen streek. Samen met vrienden en kindjes een uitstapje gemaakt.
Toch is het gek dat je onbewust met je gedachten bij die andere persoon bent! Dan denk je: wij hadden ook samen van zo een dagje kunnen genieten! Ik had nu ook niet van de eerste keer gedacht dat ik hem volledig uit mijn gedachten ging kunnen zetten! Zeker niet! Waarom moest hij nu in godsnaam zo moeilijk doen? Ben ik dan niet waard om voor te vechten? Moest je nu iemand doodgraag zien, dan doe je daar toch alle moeite voor? Ik toch wel, maar de andere moet ook beetje rekening houden met jouw wensen. Spreken is een big deal in een relatie. Als je aangeeft wat je wil, welk tempo je wilt, waar je je goed bij voelt. Dan lijkt het me toch niet moeilijk, of wel?
Ik dacht van niet, maar ja, ik denk soms wel eens meer dingen anders...ook weer normaal dan, iedereen heeft zijn eigen karakter, zijn eigen wensen, zijn eigen dromen... Denk niet dat ik een moeilijke persoon ben???
Ja, ik ben een romantische ziel...Ik verwacht van een man de woorden "zie je graag", ik verwacht een verrassings-smsje...een lief woord, een lief gebaar...maar ik denk dat mannen zo niet echt in elkaar zitten! Want ik kom elke keer bedrogen uit! Vraag me af of ik ooit nog een gelijkgestelde ziel zal tegenkomen...
Iemand waarbij het op alle vlakken klikt. Ik ben geen vrouw om dagen, weken, maanden...alleen te zitten. Ik wil massa's liefde, genegenheid, vriendschap en veel fijne sex. Is dat nu moeilijk om dit in één pakketje te krijgen?
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
