Voor alle maatjes die ziek zijn, en degene die we zo hard missen. Daar boven , tussen al die mooie sterren is er altijd iemand die ik nooit zal vergeten...
De bomen roesten in het zieke licht langs somber in zichzelf gekeerde grachten. In wilde, stormdoorvlaagde regennachten vertoont de maan een bleek, behuild gezicht
boven de lege straten, smalle schachten waar in een onverbiddelijk gericht de zomer langzaam voor het najaar zwicht, terwijl de huizen op het einde wachten.
Tegen de morgen is de strijd beslecht. Een vage geur van heimelijk bederven heeft aan de moede wind zich vastgehecht.
Tussen een handvol dunne zonnescherven heeft zich de zomer moeizaam neergelegd om eenzaam en onopgemerkt te sterven.
PS... Lieve vrienden ik kom zodra ik kan , een tegen bezoekje brengen. daar ik vandaag naar het ziekenhuis moet voor mijn ogen en ikzelf niet weet om hoelaat mijn zicht voledig terug in orde zal zijn. Want ik krijg een fluor behandeling... wens ik u een super mooie vrijdag deze eerste herfstdag. Hartelijk dankt voor het begrip...
Een zachte blik, en een blij gelaat. Een vriendelijk woord, of een goede daad. Al blijkt het weinig , wat je schenkt. Je geeft veel meer, dan je denkt...
't kan goed of slechter gaan en soms heb je de neiging om stil te blijven staan maar geloof in de kracht en durf te blijven dromen, want dan kun je echt alles aan, om 't even wat gaat komen.