Voor alle maatjes die ziek zijn, en degene die we zo hard missen. Daar boven , tussen al die mooie sterren is er altijd iemand die ik nooit zal vergeten...
Het is dan toch geen echte prins maar zoals kinderen in sprookjes geloven hebben ook wij van die ene gedroomd al was het geen echte prins het was onze eigen prins ook al had hij geen wit paard... Mooie woensdag
Ik was in gedachten naar de tijd van vroeger, de jaren vijtig en zestig... Neen ik heb geen spijt, Wat was mijn leven erg mooi en de moeite, en ja zelfs heel fijn ach die kindertijd zo zorgloos, Je kon je uitleven we gingen wandelen ja uren aan een stuk en alles was rijn... We speelde steeds samen, op de straat of op de speelplaats of de recreatiezaal van het internaat Met een bal en een springtouw met de kaatsballen die ik in een zelfgebreid netje had opgeborgen... getekent met het nummer 3 mijn nummer een houten poppekoets met ook nog roodgeverfde houten wieltjes en met een klein lief popje. we hadden niet zoveel maar steeds waren we tevréé.. Ach die gedachten... de herrinnering zo mooi nog even ja heel even terug in de tijd. MvB.
De lucht is wat grijzig Maar wonderlijk.. wijzig En als toverslag uit de grond Weer mijn eerste sneeuwvlokje vond Teder en wibbelend zijn kopje Welcom ..prachtig sneeuwklokje Wat tweifelend om te groeien Zich volmaakt uit te bloeien Trillend en rillend nog wat teer Zie ik ..steeds weer! meer en meer De aankomst van wat beter weer Samen smeltend een natuur ontmoeting De aankomst van een lente begroeting Het vloeiend en glooiend zich ontspand En de lente binnen kort ontvangt. Mooie midweek vrienden allemaal Geniet van de eerste lente dag Groetjes en knuffels... LIEFS MIA
Het leven is echt veel te kort, om altijd te zeuren en klagen, omdat het koud is of te nat, dat een hond weer teveel blaft, of dat de kinderen elkaar weer zijn aan het plagen. Ja we maken ons soms erg druk Geniet iedere dag van wat je bezit dan kan zo een dag ook echt niet stuk.
Het leven is soms erg hard en onredelijk, maar de herrinneringen aan mooie tijden van geluk , vriendschap en verdraagzaamheid is weer al een gedachte die me ontroerd in deze dagen van verdriet en pijn...
Slechts weinig woorden passen in een tijd van droefheid en pijn moge dit gebaar een teken van medeleven zijn voor al de ouders en familie van de vele slachtoffertjes, en ook de volwassenen, die hun leven lieten in de busramp.
Waarom doen mensen andere mensen toch pijn, Het is blijkbaar niet aan ieder gegeven om in vrede te kunnen leven. Er is toch o zoveel verdriet dat men het zelfs niet meer ziet. Het leven is toch wel meer waard waarom dan al die haat. Deze wereld is toch van iedereen kom dan aub ook goed overeen. Stopt met al dat venijn en laten we toch vriendschappelijk en vooral verdraagzaam zijn. doet elkaar niet bewust zoveel pijn. WAAROM, WAAROM.
Ik wens u allen een mooie rustige woensdag vrede en verdraagzaamheid in dit bloggenland... Het moet echt stoppen, en vooral al die lieve mensen die door haat werden getroffen, heel veel sterkte allemaal LIEFS MIA