Vangen en terugzetten Snoekclub Runkelen nu ook op
http://www.snoekclubrunkelen.heliohost.org
Voor plaatsing van reacties en foto's kan je terecht op snoekclubrunkelen@skynet.be
31-01-2010
Zondag 31 januari - Erwin en de sneeuwsnoeken
Er zijn zo van die rare dagen en rare momenten. Vandaag zo een dag
gehad. Deze morgen naar de vijver toe en op een half uur tijd mocht ik
4 snoeken vangen. Doodaas scoorde goed. Pluggen of shads wilden ze
niet. 's Middags kreeg ik het gezelschap van Harald O.,die tot ongeveer
3 u heeft geprobeerd met pluggen,maar hij kon niks verleiden. Even
later kwam onze webmaster Eddy een praatje slaan en mocht ik nog een
snoekje landen met laat ons zeggen levend aas,alhoewel het beestje al
een tijdje aan de kalme kant was. Tegen 5 u naar huis met als resultaat
5 snoeken tussen de 60 à 75 cm. We hebben al erger meegemaakt hé. Erwin.
Het is bijna middag wanneer ik aan ons clubwater verschijn. Onze voorzitter en Werner uit Tongeren hebben er al enkele uurtjes opzitten en met succes. Werner wist reeds twee snoeken tijdelijk aan het water te onttrekken. Jean-Pierre deed het met drie snoeken nog iets beter. Zijn eerste worp van de dag met kunstaas had reeds een beet opgeleverd. Kort na mijn aankomst kregen we ook nog het gezelschap van Ronny. Na een half uurtje met kleiner kunstaas aan de gang geweest te zijn - om een nieuwe lichte baitcaster uit te proberen - zag ik plots dat de dobber van mijn andere hengel verdwenen was. De lijn liep langzaam weg. Even gevoeld, een aanslag en een hanger! Blijkbaar een mooie vis, doch jammer genoeg heb ik hem niet mogen zien. Ineens was er niets meer. Jean Pierre wist mij te vertellen dat hij bij een van zijn volgende worpen een kanjer aan de lijn had gehad die maar niet van de bodem wou komen en uiteindelijk eveneens loste. Een kwartier later kreeg mijn dobber rare neigingen: ging eventjes onder, kwam terug aan de oppervlakte, verschoof een tweetal centimeter en begon dan als het ware te beven. Even aan de lijn voelen deed me besluiten aan te slaan. Waarachtig een hanger en een snoekje dat netjes, maar toch zo fragiel was gehaakt, dat het onthakingsproces slechts een paar seconden in beslag nam. Een paar minuutjes later kon Ronny aan de andere zijde van het water eveneens een snoek van toch wat groter formaat, landen. Spijtig genoeg kon ik geen foto maken. Dat de snoeken er wel waren, af en toe trek hadden maar toch ongelooflijk voorzichtig bleven, bewees een derde nauwelijks zichtbare beet waarvan de initiatiefnemer spijtig genoeg na een korte dril het voorbeeld volgde van vele van zijn soortgenoten, dag met het staartje deed en een ontredderde visser op de oever achterliet. De ondanks veelvuldige lossers, talrijke aanbeten - onze voorzitter alleen kon er een tiental op zijn naam schrijven - lieten ons echter besluiten dat onze snoeken stilaan uit een diepe coma begonnen te ontwaken en met ons vieren konden we toch een zevental van deze aanbeten verzilveren. Groetjes en tot aan de waterkant.
