Mail van Guy Brusseleers, ontvangen na de reünie van 13 oktober 2007.
Aan de aanwezigen (en afwezigen, ter informatie)
Beste anciens,
Toen jullie St-Joris verlieten in 1979 was ik een prille quadragénaire, iets jonger dan jullie nu zijn, met dezelfde opgroeiende pubers qui claquent les portes!
28 jaar later ben ik een kersverse septuagénaire die eerder in de achteruitkijkspiegel gluurt dan nog dwaze dromen te koesteren.
Ik heb dan ook aandachtig geluisterd naar jullie carrièreverhalen zoals een opa luistert naar zijn kleinkinderen in een knusse sofa.
Les sanglots longs des violons de lautomne
blessent mon coeur dune langueur monotone
(Paul Verlaine)
De meesten van jullie hadden mekaar al lang niet meer teruggezien. Toch voelde ik een warmte bij het oprakelen van die verre jeugdherinneringen. Het gaf ons allen een nostalgisch gevoel.
Nogmaals dank aan allen voor de gulle ontvangst en het heerlijke menu. Proficiat aan de initiatiefnemers. Uit ervaring weet ik dat een witte olifant moet opstaan om de kudde nog eens samen te brengen en naar de lavende stroom te leiden.
Het gaat jullie allen goed.
Guy Brusseleers
14-10-2007 om 23:58
geschreven door Patrick 
|
