Ik denk dat ik aan het einde van de examenperiode kaal zal worden door al de stress die mijn lichaam opzuigt.
Er zijn verschillende soorten stress: je hebt de stress wanneer je iemand voor de eerste keer ontmoet, stress tijdens een spreekbeurt op de middelbare school, stress tijdens het opstijgen van een vliegtuig en noem maar op.
Maar ik heb het over de ergste stress van allemaal, ik noem het de 'ULTIMUM STRESSUM': de stress tijdens een mondelinge examen op de universiteit of de hogeschool - ik weet niet precies of ze daar wel mondelinge examens hebben, maar anyways.
Het is alsof je ingewanden aan mekaar vast geknoopt zijn en ineens 'BOEM' uit elkaar spatten en dit wordt telkens opnieuw herhaalt, het is alsof je elke seconde kan flauwvallen, alsof je brein het net op dat ogenblik gaat begeven.
Je zit daar ergens in de aula je examen schriftelijk voor te bereiden en je kijkt toe hoe de prof je medestudenten meedogenloos aankijkt. Enkel hun blik alleen al is de oorzaak van mijn ultimum stressum. Soms denk ik bij mezelf, " Misschien zijn het aliens?",ze lijken zo onmenselijk.
Man, man, man ik herinner me nog dat ik tijdens de middelbare school mondelinge examens zo leuk vond.
Ik haalde al mijn charmes uit te kast om zo sociaal en zelfzeker mogelijk over te komen. Ik stapte altijd al lachend het lokaal binnen en riep "Dag meneer / Dag mevrouw!". Ik vond de examenperiode op zich gewoon heel 'chill'. Je had altijd maar een halve dag en dat was meer dan genoeg om alles geleerd te krijgen en ik had zelfs tijd voor andere activiteiten. Ik herinner me zelfs dat ik al begon te zagen als we meer dan 10 pagina's moesten kennen op een toets.
Nu is dat wat anders geworden: cursussen met 250 pagina's en boeken van 800 pagina's zijn de normaalste zaak geworden, studeren moet je een maand op voorhand beginnen anders geraak je er nooit en zaterdagen en zondagen mag ze zeker vergeten, dat zijn geen vrije dagen meer.
"Manal, wij gaan naar het Shopping Center ga je mee?"
"Meen je dit nu?", dacht ik bij mezelf, "Denk je nu echt dat ik hier chill niks aan het doen ben of dat ik de tijd van de wereld heb om al deze leerstof in mijn hersenen gepropt zien te krijgen, ik heb elke miniseconde nodig!", en toch riep ik met pijn in de hart "Nee, gaan jullie maar ik heb het te druk!"
Het ergste van al is dat ze dan thuis kwamen met zakken vol en ik kreeg niks.
"Jij bent veel te moeilijk, ik neem echt niks mee voor jou om dan aan te horen dat je het niet leuk vind."
Ik ben misschien wel een moeilijke qua kledingsstijl, maar ze kunnen toch ook aan me denken met een zak snoep van de kruidvat.
AAAAAGGGGGRRRRR.... enkel de gedachte alleen al maakt me kwaad.
Maar niet getreurd iedereen, even doorbijten en dan kunnen we genieten van onze wel verdiende vakantie, dus laat de moed zeker niet zakken en ga ervoor.
Dus of je nu op de universiteit, hogeschool, middelbare school of de basisschool zit, ik wens je super veel succes.
