demonstration outside the campus of Tehran University
An injured student from the Hemmat dormitory of Allameh Tabatabai University in Tehran, Iran, Saturday, June 14, 2003 shows a knife wound in the back. Dozens of militants stormed at least two university dormitories, beating up students in their beds and detaining several of them as violence aimed at silencing government critics raged through Iran's capital.
Police stand guard at Tehran's Shahid Beheshti University as students protest in the streets in front of the university in the early hours of June 12, 2003. Iranians demanding change staged their biggest protest in months on Wednesday, chanting slogans against powerful Muslim clerics they accuse of limiting freedoms and the reformist government for failing to rein them in.
Police officers block the street during a protest against the country's hard-line establishment, in Tehran, Iran, Friday, June 13, 2003.
A broken door of a student's room is seen at the Hemmat dormitory of Allameh Tabatabai University in Tehran, Iran, Saturday, June 14, 2003. Dozens of militants stormed at least two university dormitories, beating up students in their beds and detaining several of them as violence aimed at silencing government critics raged through Iran's capital.
Chanting slogans during a student protest against privatizing some of Iran's universities that turned into a larger demonstration against the hard-line clerics that rule the country, Tuesday, June 10, 2003. About 300 male students had gathered outside dormitories at Tehran University, along with 200 women who were demonstrating from inside its gates. The men then started marching up and down a main street nearby and were joined by about 300 people. 'The clerical regime is nearing its end,' the protesters chanted.
داشتم با دوستی از نگرانی اینکه شاید در ایران جنگ بشه می گفتم . با بی خیا لی می گفت : من فکر می کنم تنها راه همین هست. انقدر ناراحت شدم که حتا نتو نستم جوابش روبدم. متاسفانه اینجور ادمهای بی خیال و بی مسولیت کم نیست. کاش یه روز برسه که بجای اینکه چشممون به دست این و اون باشه و منتظر باشیم که بقیه برامون تصمیم بگیرند , خودمون یه فکری به حال اشتبا هاتمون کنیم.
De belangrijkste feestdag in Iran is Noruz. Op deze dag wordt het nieuwe jaar en het begin van de lente gevierd.
No-Ruz (spreek uit: Noróéz) betekent in het Perzisch 'Nieuwe Dag', en dan vooral de nieuwe dag van het nieuwe jaar. Noruz wordt in Iran, maar ook ver daarbuiten, gevierd op of rond 21 maart, op de dag van het begin van de lente, als de zon 's middags pal boven de evenaar staat. Voor de Nederlanders is dat het begin van de lente. In Iran is Noruz hét grote feest van het jaar. Het is de dag dat de Iraniërs nieuwe kleren aantrekken, lekkere hapjes eten, bij elkaar op bezoek gaan en cadeautjes weggeven. Het is een feest waarvoor de Iraanse huizen grondig worden schoongemaakt en versierd met bloemen, slingers en allerlei mooie voorwerpen.
De Haft Sin tafel (letterlijk 'zeven s-en tafel') die met Noruz in elk Iraans huishouden wordt opgesteld, met daarop de typische producten van het voorjaar. In het Perzisch begint de naam van al die producten met de letter s. Nieuwjaarskaart, Iran, collectie Rijksmuseum voor Volkenkunde
Het Noruz-feest is al heel oud en dateert van lang vóór de komst van de islam naar Iran. Het feest wordt gevierd door bijna alle volkeren die een Iraanse taal spreken, waaronder ook de Koerden en de meeste Afghanen. Maar het is ook een nationale feestdag in landen waar ooit Iraans-sprekende mensen hebben gewoond, of waar de Iraanse invloed in het verleden erg groot is geweest, zoals in Uzbekistan, Tadjikistan en Kazakstan. In al die landen en bij al die volkeren kijkt men halsreikend uit naar Noruz, want die dag betekent de terugkeer van de zon, van het licht. Het betekent een nieuw begin, Noruz is meer dan een nieuwjaarsfeest: het is ook een moment van loutering en verzoening, van dood en leven, en van de hoop op een nieuw begin en een beter leven. Noruz
وقتی سال تموم میشه همه به این فکر میکنند که سالی که گذشت ,چطور گذشت؟ معمولا یه لیست تهیه می کنند و دربارش نظر می دند. ولی من اصلا دلم نمی خواد که برای سال 84 این کار رو انجام بدم. سال 84 سال انتخابات بود, سال 84 سالی بود که خیلی از هنرمندها درگذشتند سال84 از دست دادن بود. سالی که خیلی ها از ایران رفتند خیلی ها هم که می خواستند برگردند بر نگشتند. سال دلهره!!!!!
اون موقع ها سر سفره هفت سین پدرم می گفت هر ارزویی که الان کنی بر اورده میشه. من امسال چه ارزویی دارم وقتی که دیگه اعتقادی به معجزه ندارم؟ مادرم همیشه می گه هر شروعی امید دوباره هست . من تنها می تونم امیدم رو از دست ندم.
