Vandaag zijn we exact een maand weg...een hele tijd en toch voorbij gevlogen, hoewel het niet altijd makkelijk is. Misschien wel als de ramadan gedaan zal zijn, misschien als Driss 's ochtends graag naar school vertrekt...vele vraagtekens, nog geen antwoorden. de contacten met het thuisfront( zowel aalst als Leuven) doen deugd...We blijven op de hoogte...Pas op, de PC (of liever 't internet) is verslavend zenne : ik moet soms echt zeggen : Hilde, doe iets, ga weg van voor 't scherm...Als ze nu skypen en je bent er niet, proberen ze 't nog wel een keer...Ik vermoed dat dit een beginfase is, één keer mijn dagen gevuld zijn, zal dat wel afnemen. Maar, vandaag is er toch een wonder gebeurd : Hassan heeft gewerkt met een boormachine ! Ge ziet, als er geen familie uit Aalst aanwezig is, kan er veel ! De kaders in de keuken en slaapkamers hangen omhoog, het materiaal voor de tuin hangt netjes op...er moeten nog wat spulletjes omhoog, maar we hebben te weinig materiaal gekocht... dat is ook een beginnersfout waarschijnlijk !
Ongelofelijk wat ik deze morgen in de keuken aantrof ...We worden wakker, niets vermoedend maak ik de kids klaar en dan willen we samen naar de keuken gaan...een onmogelijke opdracht ! Zeker 3-4 cm water overal waar ik kon kijken in de keuken en al heel wat plekken die gedroogd maar vuil stonden ! Hassan moest zich dan maar verder over Sara en Driss ontfermen (cornflakes in slaapkamer eten) en hen naar school brengen, ik kon beginnen water scheppen ! In totaal heb ik er 190 liter uitgehaald en dan kon ik dweilen en vuiligheid opruimen...En dan te denken dat ik deze nacht zelfs opgestaan ben om naar het onweer te kijken : mooie bliksmeflitsen...ik was zelfs nog boos op mezelf dat ik mijn fototoestel niet meteen vond...geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht dat het keukenraam openstond... hiervoor verhuist ne mens dus naar een zuiders land, dat heb ik zelfs in regenlandje België nooit moeten doen (tenzij de badkamer eens dweilen na een watergevechtje)... En terwijl we dit schrijven, is het wel 23° maar het regent hier...
Dit verhaal in groot contrast met de enorme vreugde van Sara en Driss gisteren toen de eerste échte brief voor hen aankwam (die elektronische mails zeggen hen niet zoveel...) ! Tante Els had voor elk van hen Plopsakrantjes opgestuurd (8 dagen onderweg zeg ! dank je wel ! ) en meteen zaten ze buiten aan de tuintafel de opdrachtjes te maken...mooi om zien ! Meter verklapte al dat ook zij geschreven hebben, Sara en Driss kijken er naar uit...
Ik ga kijken of ik de spulletjes kan terugplaatsen in de keuken...
Ik zit hier flink te vloeken op de website Gisteren een lange epistel geschreven en foto's toegevoegd en dan maar wachten...er verscheen niets op de blog, ik onderneem vandaag een nieuwe poging en anders geef ik het op en mailen we opnieuw via de oude, vertrouwde manier ! Het schooljaar is voor Sara en Driss gestart : Driss ook op 1/9, eerste dag heel flink, maar dat heeft niet lang geduurd en nu dus elke morgen hetzelfde tafereel : mama, ik begrijp die taal niet, ik heb geen vriendjes...om 7.00 zit die al onder de keukentafel om niet te moeten gaan. Ik heb met de juf afgepsroken dat ie deze week maar halve dagen komt, zo is hij 's ochtends nog enigszins te motiveren en begint het huilen maar als ik hem loslaat in de klas. Sara daarentegen is goed begonnen ! Zij begint in het eerste leerjaar want scoorde onvoldoende op de controletest Frans (hoe zou dat komen ?) en als ze Frans onder de knie krijgt tegen Kerst, kan ze naar het 2de overgaan...Zij is heel enthousiast om te gaan, heeft wel al vriendinnetjes (met moeilijke namen , mama)...Gisteren was ze wel onder de indruk : de juf slaat de kindjes die niet luisteren : echt hard, hé mama, op hun rug, je hoort die kletsen ! Tijdens de ramadan zijn ook de schooluren aangepast, dus moet ze nu gaan van 9.00 tot 16.00, ook op woensdag maar is dan vrijdagmiddag klaar om 12.30. Anders wordt het van 8.15 tot 17.30 (middagpauze van 11.30 tot 14.15 !!!) Met de kids buiten probeer ik mijn dag invulling te geven : mail checken , keuken opruimen, strijken...huisvrouw zijn is niets voor mij, maar goed, ik wil er nu echt wel zijn voor de kids, dus we houden dit wel ene poosje vol. ondertussen kijk ik uit naar alle geplande bezoeken in de komende weken...dat zal me wel wat bezighouden ! Ons huis is nog niet helemaal klaar, maar voor 80% ben ik al tevreden ! Als je dan in Casa rondrijdt en je ziet hoe sommigen wonen, besef je wel hoe goed wij het hebben, ook als is niet alles zoals je wenste... Nu ga ik hier afronden, want ik krijg een crise cardiaque als ik dit opnieuw moet typen....
oké, dit werkt...van familie moet je't hebben...ik probere iets en meteen commentaar langs alle kanten dat ik het moet opsmukken...ik zal dat bij gelegenheid proberen, maar ga het nu bekend maken aan de mensen die het mogen weten...
dat is ook een beginnersfout waarschijnlijk !
hiervoor verhuist ne mens dus naar een zuiders land, dat heb ik zelfs in regenlandje België nooit moeten doen (tenzij de badkamer eens dweilen na een watergevechtje)... En terwijl we dit schrijven, is het wel 23° maar het regent hier...
Gisteren een lange epistel geschreven en foto's toegevoegd en dan maar wachten...er verscheen niets op de blog, ik onderneem vandaag een nieuwe poging en anders geef ik het op en mailen we opnieuw via de oude, vertrouwde manier !
, keuken opruimen, strijken...huisvrouw zijn is niets voor mij, maar goed, ik wil er nu echt wel zijn voor de kids, dus we houden dit wel ene poosje vol. ondertussen kijk ik uit naar alle geplande bezoeken in de komende weken...dat zal me wel wat bezighouden !
