Gisteren geland in Charleroi, met anderhalf uur vertraging maar geen nood, de taxidienst stond er nog steeds ;) Sandwichkes in de auto en bijpraten, in de vooravond de Molem-bende langsgeweest en zelfs al vrienden gezien...Sneeuwpret voor de kids : want jaja, Sara en Driss hun wens om sneeuw te zien, ging gisteren al in vervulling : hun eerste sneeuwman van het seizoen is gemaakt. Vandaag de kerstboom in Nieuwerkerken gezet, we komen helemaal in de juiste (kerst)sfeer ...
op deze dubbele feestdag (de Sint voor de meeste Vlaamse kindjes en Achouar, traditionele moslimdag voor de kids hier) even een update schrijven. Driss werd vorige week 7 jaar en dat hebben we zondag gevierd met 7 vriendjes en vriendinnetjes, waarvan er 2 een broertje of zusje meebrachten, dus had ik 11 kids in totaal, met mijn 2 erbij. gelukkig kon alles in de tuin gebeuren : fruitbrochetten, popcorn, eigen cakejes versieren, taart met kaarsjes....Driss hele tevreden met zijn dag en ik, toen iedereen buiten was en de opkuis gedaan :) Zondag herhalen we hetzelfde voor Sara, dan hebben we haar feestje in 2011 ook al achter de rug. Zaterdag hebben we met de Nederlandse gemeenschap Sinterklaas gevierd : de Sint arriveerde in een cabrio en de 7 zwarte pieten op een squad. Alle aanwezige kindjes (72) deden mee aan het zang- en dansspektakel... pepernoten, nicnacjes en chocolade in overvloed..Achteraf met de Belgen gaan eten om deze zeer geslaagde middag af te sluiten. Maandag deed ik permanentie bij Casa Acceuil : 3 nieuwe inschrijvingen, 3 arrivées in Casa die lid willen worden van deze Franse organisatie. Volgende donderdag 15 dec doe ik het nog één keer in 2011 en dan zien we wel wanneer we in 2012 worden opgeroepen. Na de 15de tijd om de valiezen te pakken want op zondag 18 december nemen we in Fez de vlieger...jullie richting uit !
Vandaag zondag 20 november kan het aftellen serieus beginnen naar kerst 2011, nog 4 weken te gaan en we staan alweer op Belgische bodem ! Skype is problematisch de laatste weken, dus zal het veel bijpraten worden wat via de pc niet gezegd geweest is...Sara en Driss voelen de kriebels ook al, kijken uit naar de broodjes américain, ijs, taarten...we zullen ons lijstje tijdig aan meter geven ! Afgelopen dagen kon ik opnieuw gidsen : Duitse kennissen van 10 jaar geleden in San Diego, zijn op wereldreis en doen Marokko aan, 5 weken trekken ze uit om dit land te ontdekken.4 dagen waren ze in Casablanca, ik trok er mee rond overdag en 's avonds gingen we telkens gezellig iets eten of drinken. Gisteravond bleven Sara en Driss voor de eerste keer een uurtje alleen thuis terwijl wij gauw bij Snack Amine gefrituurde vis gingen eten...
Na Marrakech moesten we richting Meknès rijden, want maandag 7 november vierden we in Marokko 't offerfeest. Traditiegetrouw (onze derde keer al!) zijn we getuige hoe de familie Sefrioui 3 schapen offert. Sara en Driss kijken nog steeds gefascineerd toe en lopen dan rond met de koppen en poten van die beesten. De feestdag zelf was het zalig weertje, maar de dagen ervoor regende het hier pijpenstelen in Marokko en ook de eerste sneeuw viel in de Atlas : mensen zaten de nacht van vrijdag 4 op zaterdag 5 november 17 uur vast in de streek van Ifrane omwille van onberijdbare wegen...Dat hoeven we zelf niet mee te maken...
Ondertussen werken we vlijtig verder voor de Nederlandse lessen gegeven in 't schooltje 'de oranje kasbah'. 24 kinderen tussen 4 en 14 jaar, met Belgische of Nederlandse nationaliteit volgen er op woens- of zaterdag 3 uur Nederlandse taalles. Vorige woensdag gebeurde dat zelfs bij ons in de tuin omdat de gastschool gesloten was.
Straks doe ik ander vrijwilligerswerk : de permanentie verzorgen op de bureau van Casa acceuil, om nieuwkomers te ontvangen en wegwijs te maken in Casablanca. We krijgen de weekdagen goed gevuld en tijdens het weekend heb ik daar nog nooit problemen mee gehad :) Afgelopen zaterdag naar een tentoonstelling geweest over de Nederlandse architectuur (dat wordt binnenkort ook de eerste buitenschoolse activiteit), pizza gegeten op de corniche en op bezoek bij een nieuw Frans koppel...'t weekend was zo weer om, maar volgend weekend telt een extra dagje : vrijdag 18 november is iedereen thuis omwille van Onafhankelijkheidsdag.
3 dagen onder een stralende zon, in een prachtige riad (riad Noos Noos, gelegen in de mellah=joodse wijk), met een gezellige compagnie vrienden en overal lekker gegeten....onze citytrip Marrakech was een groot succes. Gewekt door de muezzin om 05.00, toch weer indommelen, ontbijten op het dakterras in een steeds warmer wordend zonnetje en dan op stap als echte toeristen..met fototoestel en reisgids (of moderner met de gps) in de aanslag. Het verplichte to see lijstje afgewerkt, met af en toe een drinkstop en een uitgebreider tafelmoment. Die 3 dagen waren zo om, maar iedereen heeft ten volle genoten...wat in oktober 2010 begon als een 'zouden we eens niet...' werd nu werkelijkheid...ik bof met zulke vrienden :)
de spanning stijgt ten top...aan beide kanten ...zaterdag omhelzen we 10 vrienden, 8 hier in Casa en 2 die ons al opwachten in Marrakech...Een citytrip onder volwassenen in de rode stad...voor velen de eerste kennismaking met deze mooie stad, voor anderen hopelijk een prettig herontdekken....hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind de volgende dagen !
Sara en Driss hebben ook herfstvakantie, zelfs ietsje langer dan in België, want aansluitend wordt het offerfeest hier gevierd. Verslagje volgt.
Vandaag geland in Casa bij 30° en dat terwijl ik een jeansbroek, winterbottinen en een gilet aanhad...lekker warm :)
Afgelopen weekend was ik immers alleen in België : vrijdag vertrokken, vandaag terug...Een feestweekend met alleen maar me-time (zonder man en kids), zowel in Aalst als in Leuven. Voor mij voor herhaling vatbaar, voor de achterblijvers ewa minder, hihi....
Feesten als de beesten, ik ben vooral blij dat ik erbij was afgelopen weekend ! En nu aftellen naar zoveel geplande activiteiten : opnieuw bezoekers met citytrip Marrakech (zonder kids alweer), het offerfeest en dan bijna Kerst...2011 loopt stilaan naar zijn einde toe...
letterlijk teruggekeerd in Marokko en ook het schooljaar is al 2 weken bezig : de routine wat zoeken, maar laat ons zeggen dat we die pas vanaf 3 oktober volledig zullen gevonden hebben want dan gaat de kantine bij de kids op school open ! Geen heen en weer gerij meer onder hun te lange middagpauze ! Hassan heeft zijn huiswerk tijdens onze lange afwezigheid nochtans goed gemaakt : hij heeft een taxichauffeur gevonden die de kinderen 's ochtends om 7.45 aan de deur oppikt en 's avonds wacht hij ons op de afgesproken plaats op om ons naar huis te brengen. Geen gedoe meer met het zoeken van lege taxi's...heel plezant op die manier. Aan de vele files kan niemand iets doen, de tram moet en zal er komen tegen 2012 maar Casablanca is oververzadigd aan wegenwerken en auto's .... Sara zit in CE2D, had een wat moeilijkere start omdat alle klassen door elkaar gehaspeld zijn en zij overgebleven is met nog slechts 1 jongen van vorig jaar. Gelukkig zit ze bij een hele toffie juf en nu na 2 weken les, zegt ze al wat nieuwe vriendinnetjes te hebben. Ook de klas van Driss is uiteengetrokken, hij blijft wel met 4 over van vorig jaar waaronder zijn beste vriendje, dus die klaagt niet zoveel in CE1B. In september starten ook de sportactiviteiten. Dit jaar koos Sara voor tennis en Driss voetbal, allebei 2 keer in de week. We zijn lid geworden van een sportclub hier in Oasis : terwijl de kids sporten, lig ik aan het zwembad te genieten ...Het blijft hier inderdaad warm in Casa, Driss heeft zelfs al om regen gevraagd want deze warmte wil hij niet voor de rest van zijn leven...mij hoor je niet klagen na de kwakkelzomer in België !
dinsdag 30 aug nemen we 't vliegtuig terug...deze week nog wat mensen zien en bijpraten en dan vanaf 't weekend de valiezen pakken : wat kan mee en wat laten we alweer hier ? Wat kunnen we eventueel maandag nog bijkopen om de toegelaten kilo's te bereiken ?
Na 6 weken uit Marokko weg te zijn, keren we met gemengde gevoelens terug : opnieuw mensen achterlaten, maar met bagage gevuld met vele mooie, warme herinneringen aan deze vakantie 2011. Zomer 2011 durf ik niet te schrijven, want dat is een grondige motivatie om terug te keren naar Casablanca : wij hebben met zekerheid zon in september
Na een koude 'zomer'vakantie in Frankrijk zijn we al een weekje terug op Belgische bodem bij de familie in Aalst.
Zondag vertrekken we alweer op chirokamp, om ons te vermaken als kookmoeder. Hopelijk schijnt de zon af en toe en gaan we een droge 10-daagse tegemoet :) Als je 't mij vraagt : CHIRO !
amai, al een maand niets geschreven en dan was het maar een gekregen gedichtje, een update van de laatste 2 maanden is nodig !
Herhaling van het eerste trimester 2011 : ziek geweest (ontstoken appendix, gelukkig onder controle gekregen met antibiotica) en de mama die hier voor een weekje op bezoek was ! Maar toen begin mei hadden we , zo slecht weer dat we op 2 uitstappen na, ganse dagen binnen zaten om gezelschapsspelletjes te spelen...meter komt wel voor de kinderen, maar zoveel tijd binnen doorbrengen is nu ook niet nodig...Maar kom, 't zonnetje heeft de schade al meer dan ingehaald : ondertussen is 't hier warm, soms te doef en de warmte zit binnenshuis, dus niet altijd even leuk. het zwembad staat op in de tuin, maar op een aantal momenten toch al aardig gevloekt dat we niet over een 'echt' beschikken ;)
Ik ga ontbijten, spreek af met andere Belgische dames om samen op ontdekking te gaan, nam deel aan de art decowandeling..;alles is goed om de lange dagen alleen thuis te doorbreken. In 't weekend samen als gezin op exploratie : de witte kalkrotsen in 't zuiden, Sebta in 't noorden, gaan bowlen, de zee...we hebben alweer mooie dingen gezien de laatste maanden.
Dit land heeft veel moois te bieden en dat weten vele toeristen, maar zij werden 28 april letterlijk opgeschrikt door een bomontploffing in café Argana op het beroemde Jemna-el Fnaplein in Marrakech : 17 doden waaronder 14 toeristen en tientallen gewonden. We hebben zelf al 2 keer op deze plek gegeten. Jammer dat één gek tot zoiets in staat is. Marokko voelt het aantal toeristen dalen (net nu ze hadden kunnen profiteren van de onrust in andere Arabische landen). 'Mijn' juwelenvent Saïd in Habous klaagt steen en been over de wegblijvende toeristen en zij die er wel zijn, kopen haast niets. Ramadan valt toeristisch gezien ook echt slecht in de maand augustus...hopelijk keert het tij snel...
En net omdat ramadan in de zomer valt, de familie en vrienden op bezoek geweest zijn dit jaar, keren wij dan maar naar België voor de zomervakantie : het aftellen is begonnen ! Nog 3 weken les voor de kids met volgende week ook slechts halve dagen school ; net zoals de groten hebben ze evaluatieperiode met halve dagen rust..ben eens benieuwd... nog 5 keer slapen en we hebben opnieuw bezoek uit België !
Amai, 2011 doet een andere wind waaien in de Arabische wereld. Marokko is niet gevolgd, maar op een kleinere schaal, die van het privé-onderwijs, begint het te rommelen. Vorige vrijdag 15 april kregen we de papieren om de kids in te schrijven voor volgend schooljaar in onze school La Résidence( vanaf nu verder GSR genoemd). We krijgen tijd tot 15 mei om de nodige pasfoto's, medische papieren enz..;in orde te maken en een cheque te overhandigen van 5000Dh (1000Dh meer dan dit schooljaar). De maandelijkse bijdragen gaan ook met 500Dh omhoog.
Maandag was de schoolstraat te klein geworden : furieuze ouders die herrie schopten, plaatselijke lagere schooldirectie die blijkbaar niet op de hoogte was van de verhoging...drama ten top. Dinsdag van 't zelfde, met een hele delegatie onderhandeld met de lagere schooldirectie die naar de grieven luisterde, maar natuurlijk geen zeggenschap heeft, leerkrachten die hun ongenoegen uitten en dus blijkbaar werken om meteen hun loon af te geven aan 't school om hun eigen kinderen daar onderwijs te laten 'genieten'. Woensdag een sit in gehouden met de leerlingen, dus geen les. 's Avonds oudercomité om te kijken wat de volgende stappen kunnen/moeten zijn. De algemene directie wenste ons niet te ontvangen, want het is 'hoog seizoen' en dus te druk (werkt ze in toerisme ? is haar school een hotel ?). Zowel woensdag en donderdag was de nationale pers aanwezig, donderdag in de krant en op tv verschenen...we schijven geschiedenis in de Marokkaanse onderwijswereld. Ouders willen een stop roepen aan de commercialisatie van het onderwijs ! Zelfs een privé-school kan niet zomaar stellen wat ze willen ontvangen aan gelden, zonder overleg met het oudercomité (wat op papier natuurlijk moet bestaan voor het Franse departement onderwijs, maar liefst met geen input ;)) Gisteren, donderdag, ene hele dag betoogd aan de hoofdzetel (er zijn immers 5 vestigingsplaatsen), madame de directrice kon ons niet ontvangen want voelde zich wat ziekjes en stuurde dus haar broer om te onderhandelen, die vanuit totale onwetendheid een arrogante houding opzette, 's avonds zelfs te zien en te horen op natioanle tv : 'wat is nu die verhoging ? Toch niets..;' Vandaag stonden we opnieuw aan de hoofdzetel, de directrice werd binnengebracht met 2 lijfwachten..;ongelofelijke taferelen. Ze beloven ons een antwoord vanavond om 18.00...Alle ouders halen hun kinderen op om17.30 en zakken dan af naar 'the place to be'
Nog 2 weken en onze school wordt als 'casestudie' gebruikt in het Marokkaanse parlement waar mevrouw de onderwijssecretaris in een plenaire zitting zal gevraagd worden naar officiële richtlijnen ivm schoolgelden. Hier wordt vanaf de geboorte duidelijk onderscheid gemaakt tussen zij die geld hebben en zij zonder, zij die kwalitatief onderwijs kunnen betalen en zij die het dan moeten stellen met staatsonderwijs....Je kan hier maar beter over een dikke portefeuille beschikken om je kinderen een goede opleiding te laten volgen.
Vorige week het record van logies gebroken : met 15 mannen, vrouwen en kinderen bij ons thuis geslapen ! Alle matrassen en dekens gebruikt, zelfs het tentje heeft dienst gedaan....voor 2 nachten kan er veel en stond er niet in het dagboek van de vakantiegangers : we slapen bij de plaatselijke bevolking, haha, die familie Molem-Sefrioui ! 9 april landden ze op tijd, Hassan stond aan de luchthaven om de kinderen een lift te geven...Sara, Driss en ik stonden toch wel wat zenuwachtig iedereen in de straat op te wachten... rechts kwam de volle auto aan, links van 't station de treingangers. Op sneltempo wat bijpraten en iets eten en toen moesten zij al de trein op naar Marrakech, waar we elkaar de volgende dag zouden terug zien. Niels bleef bij ons slapen. Zondagochtend stipt 8.00 waren we aan 't hotel, de jeeps en bijhorende chauffeurs ook. Alle bagage ging het dak op en de koffer in, we verdeelden ons en het avontuur kon beginnen. In 14 jaar toerist zijn, nog nooit zo diep Marokko ingetrokken. We deden al 2 keer de woestijn in Erfoud, maar nooit naar Zagora en M'hamid toe. De col 'nTichka (2260m, hoogst berijdbare col) over, eten in Ouarzazate en dan de valllée de Drâa door...mooie palmvelden gevuld met lemen huizen, ruïnes soms maar toch bewoond...groen groener groenst...Velen onder ons hadden Marokko alleen nog maar dor gezien tijdens de zomermaanden, dit is frisser reizen...Nu ja fris, tussen de 35 en 40°, warm genoeg trouwens. Gestopt in Zagora naast het alombekende bord (Tombouktou 52 jours) Iedereen een gekleurde sjaal gekocht, al was het maar voor de show morgen, fotogeniek zijn we zeker. In Tamegroute de koranbib en pottenbakkerij bezocht, ondergronds gangenstelsel in de ksar, indrukwekkend toch... We hadden de reisorganisatie de opdracht gegeven om zoveel mogelijk woestijn te hebben, echte pistes met ons te doen...we kregen waar voor ons geld ! Zondagavond bij het binnenrijden van de woestijn was het nog rustig en duurde de piste niet lang ...knap tentenkamp met alles erop en eraan...heerlijk gegeten : harira en tagine, appelsien als dessert. Met muzikanten rond het kampvuur...echt zoals in de boekskes. We dachten geen stromend water te hebben de komende 2 dagen, geen toilet..;dit tentenkamp was luxueuzer dan verwacht, alles aanwezig ;). Iedereen rond 01.00 bed in, op ene harde matras maar hé : een echt houten bed in die tenten. 's Ochtends hier ontbeten en dan moesten we de 'beesten' op : elk een dromedaris voor zich, goed voor een tochtje van dik 2 uur. Lang genoeg voor ieder van ons ! Je zou je zo ingeschreven hebben voor een 5-daagse tocht : ik denk dat ik dan naast mijn beest loop ipv d'erop. De beesten brachten ons naar M'hamid : het laatste dorpje voor je de Sahara intrekt, als je hier niet koopt wat je nodig hebt, heb je het niet mee - haha ! In een toeristencomplex konden we ons na de lunch douchen...jammer dat we hier wat tijd verloren en dat er geen zwembad was...Rond 16.00 opnieuw de jeeps in, voor 70 km piste...over en door de steenwoestijn, over kleine en grotere duinen, 'berberse massage' ten top ..gelukkig stond ons hoofd vast op ons lichaam, want je voelt elke schok ! Het tentenkamp zag er iets anders uit dan het vorige : lemen muren met een doek als dak, ook hier bedden in de 'hutjes' (later op de avond zouden we die buiten halen om onder de sterrenhemel te slapen). Hier konden we de erg chegagga op, met zijn 350m de hoogste duin van Marokko..enkele berggeiten en enkelen met karakter haalden de top, anderen bleven op de eerste duin zitten om van het landschap te genieten. Snowboardplanken deden hier dienst als zandplanken, waarmee de kids de duinen afsjeesten...die hebben zich hier kunnen uitleven ! In dit kamp waren we niet alleen, maar het gezelschap van de anderen stoorde niet. Na 't ontbijt opnieuw de piste op, 90 km deze keer, over het traject van Parijs-Dakar : indrukwekkend toch wel. Hier en daar een teken van nomaden, bewoning...dikwijls schudden wij het hoofd letterlijk en figuurlijk : amai, leef hier ne keer ;) Hopelijk blijft er bij elkeen van ons iets hangen van wat we hier gezien en beleefd hebben. Want wie denkt dat de woestijn enkel zand is, heeft het mis : vegetatie, ezels, steen, zand...je kijkt naar links en naar rechts en je probeert zoveel mogelijk op je harde schijf op te slaan, want je beseft dat een foto of film dit nooit kan vastleggen. Via Lac Iriqui (droogstaand, hier reden de jeeps 100km per uur, indrukwekkende leegte) en Foum Zguid terug de bewoonde wereld in. Vandaag een picknick langs de baan, zoals wij gewoonlijk reizen. 2 keer warm eten zijn we niet gewoon, maar het was telkens lekker, dus we klagen niet. De anderen snelsnel gedropt in het hotel en wij moesten nog 230 km terug naar Casa rijden. Om 21.30 thuis, kids bed in, volgende dag immers school. Woensdagavond kwam de bende terug uit Marrakech. Donderdag op sneltempo Casa doorwandeld en de bezienswaardigheden laten zien, vrijdagochtend vroeg op om de moskee te bezoeken en de wandeling door de oude medina af te werken...in Oasis nog gauw iets gegeten en om 14.16 de trein naar de luchthaven. Een memorabele week, blij dat we mee naar de woestijn gegaan zijn...
De Sahara, de grootste, de mooiste, de volmaakste...;(Théodore Monod)
wat vogels in de kruinen van de bomen zwak zonlicht speels door 't aarzelende groen een windvlaag over 't water en de hemel gehuld in stijf gesteven blauw katoen
wat kinderen zingend door de straten de schooltas dansend op de smalle rug een spel van onbevangenheid en gratie wat slootjes dromend bij een lange brug
wat mensen lachend door een warme wereld een spel van kleur en vreugde op 't gezicht een windvlaag over 't water en de hemel in declamatie van een speels gedicht
verlangen en geluk in licht en lachen 't gevoel een nieuw mens, een nieuw seizoen je stapt er toch weer in, met al je dromen om aan 't spel van 't leven mee te doen
Afgelopen weekend een kleine 1000km gereden naar 't noorden van Marokko om daar voor een halve dag de Spaanse grens over te steken en dus een nieuwe stempel in mijn paspoort te krijgen : ik kan opnieuw voor 3 maanden in 't land blijven ! Geen enkele vraag werd gesteld, een groot verschil toen ik dit ook in augustus 2010 deed. Toen stapte ik alleen de grens over, nu het hele gezin en de auto en dus voerde Hassan het woord...leuk om zo menselijk behandeld te worden. Al blijft die grensovergang toch 'akelig' hoor, je lijkt wel in een grote kooi te zitten en die douaniers hebben toch wel enige macht en stralen dat ook uit. In Sebta Europese winkels aangedaan : de voorraadkast is aardig gevuld met koeken en snoep uit de Lidl (heb ook 't een en 't ander verstopt of alles zou meteen opgegeten zijn door de kids) ...sommige van die producten vind je bij ons ook wel in de supermarkt (Haribo bv) maar 2 of zelfs 3 maal duurder....In de C&A hebben we voor de kids en Hassan wat t-shirts gekocht, iedereen content. 's Avonds sliepen we op Marokkaans grondgebied in Fnideq en de avond zelf hebben we doorgebracht in M'diq. De schelpen lagen voor te rapen op 't strand : grote exemplaren, de kids waren in extase. Die schelpen liggen al in de tuin. Zondagochtend liepen we om 8.30 al op 't strand (ook hier militairen aan de grens en verboden om te zwemmen omdat je anders al zwemmend Europa kan bereiken) en nu namen we mooie platte keien mee om later te schilderen.
Op tijd vertrokken naar Casa, want de kids hadden nog al hun huiswerk te maken en vandaag (de start van de lente) start hun toetsenperiode ! Het weekend afgesloten in Bouskoura, waar we net als vorige week een heerlijke tagine hebben gegeten en nu ook de (plaatselijke) boeren hebben gesteund door bij hen aardbeien, appelsienen, wortels, komkommers en patatten te kopen, vaak maar een derde of de helft van de supermarktprijs betaald. Opnieuw iedereen content.
Afgelopen maand al bezoek gehad : 2 vrouwen (familielid en haar collega) die Casa wilden leren kennen. We hebben het samen zeer goed gehad, gelachen en plezier gemaakt. Ze leken met alles wat we deden tevreden en lieten uitschijnen terug te keren. Op zondag naar El Jadida gereden, maandag en woensdag Casa gedaan en dinsdag naar Rabat. Niet slecht om op slechts een paar dagen al iets te zien van 't land . 's Nachts altijd regen en het had misschien wat warmer mogen zijn, maar toch een stralend weertje gehad - wisselen met gilet en t-shirt overdag....
Nu is het aftellen naar 9 april, want dan komen familie en vrienden (15 in totaal) en gaan we mee met hen de woestijn in ! Ik hou jullie op de hoogte.
Amai, wat een helse maand heeft de Arabische wereld achter de rug, met vallende en wisselende regeringen en hun leiders. Gisteren was Marokko aan de beurt : via het internet wordt er 'oorlog' gevoerd tussen voor- en tegenstanders van het Marokkaanse regime. Koning Mohamed VI op zich is wel geliefd, maar de beloofde veranderingen in zijn bewind gaan te traag vooruit en zelf blijft hij toch (té) sterk de touwtjes in handen houden. De roep naar echte democratie werd ingezet, om dat op 20 februari duidelijk te maken op straat. Nu een dag later, is de Marokkaanse media fier over hoe deze protesten verliepen, enkel in het noorden (Tanger, Al Hoceima) werd er traangas gebruikt door de politie en in Marrakech moesten er enkele winkels en restaurants wat schade opmeten. Maar geen taferelen te zien zoals in Tunesië, Egypte, Algerije, Jemen, Bahrein of Libië ....Hier in Casa zijn we eventjes gaan kijken gisteren op het Mohamed V plein : heel vreedzaam, zonder erg. Zien en afwachten hoe dat hier verder evolueert.
Onze eigen fysieke toestand is alleszins fel verbeterd tov het vorige blogbericht, gelukkig maar - bij bruusk bukken voel ik het soms nog wel en ook een jeasnbroek stoort me in de navelstreek, maar voor de rest zijn we goed gerecupereerd. Sinds de operatie hebben we een poetsvrouw op maandag en die is, terwijl ik dit neerschrijf, druk bezig.
Sara en Driss hebben nu 'wintervakantie', maandag 7 maart terug naar school. Deze eerste week gaan ze dagelijks op creatieve stage : percussie, circus, theater, beeldhouw- en schilderkunst - welke artiest schuilt er in hen ? Volgende week zal ik wat afspraken maken met vriendjes om ook die 2de week gevuld te krijgen.
Vorig weekend in Meknes geweest om vrienden te zien en afgelopen weekend hadden we hier een vriend op bezoek, die zit nu in de luchthaven op zijn vlucht naar huis te wachten. Leuk dat de kalender altijd zo vol raakt ;)
In Casa zitten er 4 circusolifanten vast van een Franse eigenaar die te lang met die beesten in N-Afrika getoerd heeft en nu mogen die beesten de Europese Unie niet meer binnen. Zij zijn nu letterlijk een attractie geworden ...dagelijks komen er honderden mensen naar die beesten kijken en gelukkig levert dat wat op (parking betalen, er wordt eten meegebracht), want de eigenaar heeft al 120.000 schulden om die beesten hier in leven te houden zonder dat er een cent binnenkomt, want ze treden niet op. We zijn zelf ook al een aantal keren gaan kijken, hopelijk wordt er hier snel een oplossing voor gevonden. Vorige week hadden we zelf een huisdier voor een dag : een puppy ;) de kids waren er ontzettend blij mee, gelukkig hield ik mijn been stijf en is dat beestje nu weg bij ons. Klein is dat inderdaad mooi, schattig, lief..maar dat wordt wel groot hé...Honden ? niets voor mij !
Net een week geleden lag in ik in 't operatiekwartier om galstenen te verwijderen. Ik had na 't bezoekje aan de spoedafdeling op vrijdag 7 januari nog gedacht dat ik 't vliegtuig naar België zou halen, maar helaas...die galstenen dachten er anders over. Wat vooraf ging.... Vrijdag had ik een 4de aanval op 8 maanden tijd, hoewel ik tot afgelopen vrijdag niet wist dat ik galstenen zitten had. Nu goed, de pijn was niet te harden en toen Hassan van 't werk thuiskwam, reden we naar de spoed (kids mee). Hier moet je eerst aan de kassa passeren of er wordt op de spoed zelfs niet naar je gekeken : dus dokter en echo vooraf tebetalen, na onderzoek krijg je terug wat je teveel betaald hebt ! De chirug zei dat ze me meteen konden houden in 't ziekenhuis want de operatie was toch nogal dringend. We besloten om dat niet te doen en naar huis te gaan, ik zou dan wel kijken voor een vlucht begin van de week of misschien zelfs wachten tot de volgende schoolvakantie van Sara en Driss. Helaas pindakaas, dat hebben we niet gehaald : zaterdagnacht heb ik Hassan opnieuw wakker gemaakt. Dacht ik vrijdag al te sterven van de pijn en niet weten waar te kruipen, zaterdag was het 10maal zo erg ! Dus opnieuw naar de spoed en deze keer om te blijven. Zondag kregen we de keuze : ofwel operatie met een grote snede ofwel wachten op maandagochtend om het dan via kijkoperatie te laten gebeuren. We verkozen de 2de optie.
Het verblijf in 't ziekenhuis was rustgevend : ik heb ontzettend veel geslapen. Veel bezoek krijg je hier immers niet en de bezoekuren waren beperkt tot 12.00-14.00 en 18.00-20.00. Hassan kwam telkens met de kids goeiedag zeggen, dat deed wel deugd. Vanuit België talloze sms'jes en telefoontjes van N'kerken met op woensdag het opbeurende nieuws dat meter een ticket had om 's anderendaags af te komen. Ik had er niet om gevraagd, maar was wel hééééééééééél blij dit te horen ;)
Woensdag rond 16.00 mocht ik naar huis, 't is te zeggen dat ik al 3 uur klaar zat op mijn kamer maar 't ziekenhuis wou zeker zijn van de Belgische betaling, dus kon ik de kamer nog niet verlaten ... Sara en Driss zijn goed opgevangen bij de familie Sefrioui, want papa Hassan loopt er dan verloren bij...Hij had wel 2 dagen verlof genomen om in Casa te zijn. Met heel veel pijn in de onderbuik en de schouder (allebei gevolg van 't gas dat gebruikt wordt om de buikholte te vullen tijdens de operatie) naar huis, meteen bed in...Schoonbroer Hicham is in Casa om de kids van en naar school te brengen, dus ik hoef me daar ook niets van aan te trekken... En dan donderdag 13 jan kwam de engel aan...Mama heeft me voor de eerste keer in een week tijd gewassen (gebeurt dus niet in 't ziekenhuis, zelfs na de bedpan moest ik zelf om een doekje vragen ) en ik voelde me toen stukken beter...Zitten, hurken, bukken ...allemaal heel pijnlijk maar nu, een week later, zijn we op de goede weg. De pijn in de onderbuik is fel verminderd, alleen deze ochtend hebben we in bed afgesloten met het kersenpittenkussen tegen de schouderpijn....toch een zwakke plek blijkbaar. Morgen op controle bij de behandelende arts en wondverzorging (ook nog niet gebeurd). Sara en Driss genieten ervan dat meter hier is : huiswerk wordt gedeeld, spelletjes gespeeld...straks verwent ze hen met balletjes in tomatensaus....hmmm ! En ik ? Ik kijk en geniet mee !
we zijn weer een nieuw jaar in gegaan we gaan er weer helemaal tegenaan vergeet het verleden en maak een nieuwe start volg je eigen paden en luister naar je hart
geniet van de leuke dingen ga dansen, springen en zingen voel je vrolijk en blij en luister naar de vogels die zingen in mei
geniet van de kleine gezellige momenten en leef van herfst tot lente wees lief en aardig voor mensen die je steunen en waarop je altijd kunt leunen
denk aan de mensen die van je houden en die je eeuwig de hand wilt vasthouden die altijd op jou kunnen leunen maar die jou als je het moeilijk hebt ook willen steunen
denk na voordat je iets zegt of doet dan komt het vast wel weer goed laat je tranen niet langer meer lopen en ga op goede dingen hopen !
't allerbeste voor 2011 ! Sara Driss Hassan Hilde
eerste week van januari 2011 zit er al op...
al 5 dagen terug in Casa (met zonneschijn !) al 4 dagen terug school voor de kids
straks weekend voor iedereen en volgende dinsdag al een vrije dag (Manifeste de l'independance)....
