Vanaf 7u was de ontbijtzaal open. We waren redelijk vroeg op en waren dus bij de eersten. Alles was aanwezig en we lieten het ons goed smaken. We moesten er ‘kloek’ opstaan voor onze 1^ste dag op Engelse wegen.

Een collega had ons aangeraden da A68 te nemen naar Edinburgh en we kunnen natuurlijk niet zeggen of dit beter was dan onze oorspronkelijke route maar het moet gezegd dat het een prachtige rit werd. Het landschap werd van glooiend stilaan meer heuvelachtig. Het land is eindeloos groen. De schapen zijn hier wellicht uitgevonden. De zon lachte ons toe. Een super dagje. Ik zal wel eventjes een blad bovenaan in mijn tank tas stoppen met daarop “Ze rijden hier links” want als je iets te veel vakantiegevoel krijgt en dus iets minder alert bent, durven gewoontes en reflexen het overnemen en dan eindig je zonder nadenken op de rechtste kant van de weg.

Wat ik van Edinburgh had verwacht, weet ik niet zo goed. Maar we waren gelogeerd in Abercorn Guest House in Portobello, een gehucht van Edingburgh langs de Noordzee. De tijd heeft hier stilgestaan. Niet te beschrijven hoe de huisjes eruit zien, een kust die op geenenkel vlak kan vergeleken worden met onze Noordzee kust. Geen appartementen, geen restaurants, geen terrasjes.

Hoewel onze ‘land-lady’ helemaal wild was van een pub aan de zeedijk, vonden wij het maar minnetjes. Behalve ‘burgers’ werd er weinig geserveerd en wat ze er aan sausjes tussen gooien, zou bij ons het licht niet mogen zien.

Gelukkig hadden we er een fles rode wijn bij besteld die absoluut in de smaak viel. Terug naar de hotelkamer, blog bij werken (bij een internet dat helaas niet super is en me dus niet toelaat iets meer toe te voegen dan tekst). En dan slapen ….

Morgen rijden we westwaarts van Edinburgh naar Fort William. We ruilen dus de Noordzee voor de Atlantische Oceaan. De weersvoorspellingen zijn ietsjes minder positief maar we hopen op het beste.