Vandaag is een dag van wat meer kilometers en dus zijn we al vroeg op pad. We vertrekken zuidwaarts maar maken eerst nog een ommetje langs Loch Ness. 't Is dat het Loch Ness is maar eerlijk gezegd heb ik de voorbije dagen Lochs gezien die zeker zo mooi zijn. (dit is natuurlijk wel heel groot). Nessie heeft allicht een dag verlof want van een monster is niet veel te bespeuren. We zien vooral bussen toeristen, winkeltjes enz.
Zo'n 40 mijl voor onze bestemming, vallen de 1ste regendruppels en we moeten de weerman gelijk geven. We zullen Pitlochry niet droog bereiken. Hoewel we ongelooflijk veel geluk hebben want het gaat nooit echt doorregenen en tegen de tijd dat we aankomen, zijn we alweer droog gewaaid. Pitlochry is een charmant en pittoresk plaatsje op enkele kilometer van de Noordzee.
Maar wat ons bij blijft, is vooral ons hotel, Pinetress. Aan de aankomst rijden we onder een statige witte boog door en ik hoor Tony al door de intercom roepen : wat gaat dat hier kosten.
We naderen een prachtig kasteeltje en bij de receptie is het allang duidelijk : we gaan onze vakantie in stijl afsluiten.
De dame in kwestie laat ons de klassieke administratie afhandelen en duwt dan op een belletje. Een butler komt aangeschoven en wijst ons de weg naar onze kamer. Hij wou ook nog onze bagage dragen maar ik durfde hem echt die tanktas en helm niet te geven
We hebben meteen ook gereserveerd voor het avondmaal want veel zin om in de regen er nog op uit te trekken hebben we niet. Omdat er enkel beneden internet is, pakken we onze spullen en gaan wat foto's kijken in de lounge bij een frisse pint. Wanneer onze 2de pint halfweg is, stapt een knappe ober op ons af : of we de mneu al willen inkijken. Tuurlijk willen we dat. Lang en uitgebreid gekeken en uiteindelijk ook beslist. Maar voor we onze spullen bij mekaar komen pakken, staat die ober weer naast ons : of we maar willen meekomen want onze tafel staat klaar.
We hadden toch gedacht nog even langs de kamer te lopen maar dat ging dus niet door. Een stoel wordt voor me weggeschoven en ik zink weg in een heuse Louis IX stoel. Nog voor ik van de landing ben bekomen, pakt de ober onze servetten, schudt die met een zwoel gebaar open en legt die op onze dijen. Met 5 man staan ze te staren hoe we onze bestelling doorgeven. Ik hoef niet uit te wijden over onze kledij. We waren proper, maar veel heb je niet meer beschikbaar als motard op het einde van 10 dagen rondreis.
Tony begon ons te vergelijken met Onslow en Daisy en de situatie werd steeds hilarischer. Alle koppels die verder in het restaurant binnen kwamen, waren helemaal opgetut. We pasten echt totaal niet in het kader. Maar of het eten lekker was en de wijn heeft gesmaakt.
Je mag ook niet vergeten dat de gemiddelde leeftijd van alle andere aanwezigen in het hotel ergens tussen 75 en 80 ligt.
Alles bij mekaar een avond om nooit meer te vergeten.
Wat vliegt de tijd als je je amuseert. Met Durness hadden we het meest noordelijke punt van onze reis bereikt en dus moesten we noodgedwongen de paardjes met de neus naar het zuiden dwingen. We lieten al vroeg de Atlantische Oceaan achter ons en gingen nog één keer de noordelijke bergen in. De wegen waren ook vandaag weer enorm smal en bezaait met kiezelstenen. Voor wie mij kent, weet dat dit een ondergrond is waar ik het niet voor heb als ik op de motor zit. De prachtige omgeving maakte veel goed en de zon bleef onze vaste vriendin.
Het landschap werd ongemerkt minder ruw, minder bruine mossen en struiken, meer gras, bomen en nog meer schapen. We bleven uitkijken naar die 'zo beroemde' highlandse runderen met een prachtige hoorns en lang haar maar wij vonden alleen de kortgeknipte versie en dus besliste ik om daar dan maar een paar foto's van te maken. Na een foto van één koe, kwam er spontaan een 2de bij staan en op den duur had ik de hele kudde op mijn hand. Of waren ze gewoon 'camera-geil' en wilden ze absoluut op de foto ? De stier (zou ook wel een os kunnen geweest zijn want ik vond hem wel heel rustig tussen al dat vrouwvolk) kwam als enige rosse tussen al die bruintjes staan.
Stilaan werd het ook drukker en de 'beschaving' leek niet ver weg meer. Meer huizen, meer auto's en vooral minder rust. Inverness is inderdaad een drukke stad met veel toeristen, veel B&B's, restaurants en gezien de ligging vlak bij Loch Ness heet alles hier dan ook Ness. Je wandelt langs de Ness of de Ness bank aan de ene kant, steekt over via de Ness-brug om dan langs de Ness-lane de andere kant verder te wandelen.
De souvenirwinkeltjes vind je op elke hoek van de straat. Vlaggen van Schotland, je familienaam in 'clan-kleuren', whiskey van allerlei origine en kilts natuulijk. Het kost me moeite om geen geruite sokjes en een geruit slabbetje mee te nemen voor Kim en Fenja. (die 1ste babies da's toch maar een kwestie van tijd meer)
We eten uiteindelijk bij een Indiër (tandori nog wat) en rusten dan uit van een lange dag in een mooie Heatcote B&B. Morgen naar Pitlochry en dus meer naar het zuiden nog.
Motorreis 2013
Wat vliegt de tijd als je je amuseert. Met Durness hadden we het meest noordelijke punt van onze reis bereikt en dus moesten we noodgedwongen de paardjes met de neus naar het zuiden dwingen. We lieten al vroeg de Atlantische Oceaan achter ons en gingen nog één keer de noordelijke bergen in. De wegen waren ook vandaag weer enorm smal en bezaait met kiezelstenen. Voor wie mij kent, weet dat dit een ondergrond is waar ik het niet voor heb als ik op de motor zit. De prachtige omgeving maakte veel goed en de zon bleef onze vaste vriendin.
