Wereldreis 2010

Indie is 1 gigantische impressie, een opeenvolging van weergaloze armoede, orientaalse kruiden, opdringerige Kumar's en architecturale pracht. Indie valt moeilijk te vatten, de tijd om alle indrukken in je op te nemen heb je niet, want je wordt dermate geprikkeld dat het moeilijk is om er als doorsnee westerling, zelfs als ervaren reiziger, het hoofd bij te houden. Alertheid en zwaar aanpassingsvermogen zijn heel belangrijk, anders ga je hysterisch de boot in.
Dit zou het gat van de wereld kunnen zijn.

We zijn nu 6 dagen na aankomst en bevinden ons op een broeierig kamertje ergens in Jaipur, ten zuidwesten van de hoofdstad Delhi. Jaipur is de hoofdstad van Rajasthan, een noordelijke provincie die grenst aan Pakistan.
De overheersende drukte van Delhi, met de rampzalige taferelen van een arme bevolking die leeft in een kastenstelsel, hebben we achter ons gelaten. Dit is een volk die van zijn overheid nauwelijks steun krijgt en samen met zijn omgeving verpaupert. Leegstaande, onbewoonbaar verklaarde krotten, sloppenwijken en massavervuiling zijn schering en inslag.
Wat een verlammende vaststelling.

Goed voorbereid naar Indie op reis vertrekken is zo goed als onmogelijk. Financieel, logistiek en volledig geequipeerd natuurlijk wel, maar eens ter plaatse blijkt vooral het nodige relativeringsvermogen liefst bovenaan de bagage gepakt.
Het Indische volk vergemakkelijkt onze intrede ergens wel, want ondanks hun miserabele situatie blijven ze goedlachs en lijken hoegenaamd geen stress te hebben.

Voor Sarah is het al de tweede maal in India, zij mocht dus al van de Indische cultuur proeven.
Ikzelf leer dit land zachtjes aan te apprecieren, stilaan krijg ik oog voor de meesterlijke bouwwerken die de hoeken van grote boulevards domineren.Verdoken eethuisjes, qua grootte en netheid vergelijkbaar met een hamsterhok, verdrijven met de meest heerlijke kruiden steeds makkelijker de indringende geur van duizenden mensen en hun gevoeg onder een kreunende zon.

Interessant om weten is dat mensen en de heilige koeien hier zo goed als alles delen. Ze lopen met wederzijds respect samen door de straten, eten aan dezelfde kraampjes en nemen beide het derde rijvak van de "autostrade".

Toeristisch op verkenningstocht gaan is niet echt gemakkelijk in de grotere steden. De cultuurhistorische parels zijn vaak gecentreerd in bepaalde wijken. Te voet bezoeken is geen aanrader want door het overvloedige aanklampen en de voor ons toch wat bizarre sfeer in de straten is dit geen sinecure. Daarom wordt een groot deel van het straatbeeld bepaald door fiest- en gemotoriseerde riksjahs, die je voor weinig roepies naar een ander stadsdeel brengen.

Vandaag stuitten we op Choku, wij gaan hem Wesley noemen, een pezige oude meneer met 40 jaar dienst, die ons met zijn fiestriksjah de Pink City liet zien. Geen gemakkelijkere manier dus om het historische stadsgedeelte Jaipur, met opvallend veel okergele islamitische architectuur te verkennen.

82 % van de Indiers zijn Hindu, 12 % moslim, Een groot percentage woont in dit gebied, dat door de Tharwoestijn of Great Indian Desert van Pakistan gescheiden wordt.Vroeger was de moslimpopulatie in Indie veel groter, maar onder dwang mocht een groot deel zijn valiezen pakken richting Pakistan. Met de gekende problemen tot gevolg.

Terug naar Wesley, die gedurende 2 dagen als heel goedkope gids zou fungeren. Al snel raakten we aan de praat want Wesley bleek ook Eddy Merckx te kennen. Merk op! Vaak krijgen Indiers spontaan een vod in de mond wanneer ze overschakelen naar het Engels, dit kan misverstanden met zich meebrengen en voor we het wisten waren Sarah en ik klaar om ergens onder de toog een Indisch biertje, door Wesley Wunterwasser genaamd, te proeven.
Het cafeetje bleek een textielhandel te zijn, gerund door een goede kennis van een Oostenrijkse architect Wunterwasser. Wij werden voorgesteld als 2 Oostenrijkers en ze stonden erop dat we samen met de familie zouden dineren.
Dit hadden we niet verwacht :-) , ik maakte Sarah snel het plaatje duidelijk, want als "Oostenrijkers" mochten we hier niet door de mand vallen.