Hallo hallo !! Iedereen merci voor de vele berichtjes!! Dat houdt ons in leven ;-)  Wij willen friet! Courage en tot binnenkort!

Hier nog wat avonturen:

Recent logeerden we in een kamer met zicht op een meertje. Stel je een witgekalkt blokhutje voor op de uithoek van een gezellige patio. Het was een overhellend optrekje met azuurblauwe raamkozijnen. Het klinkt even idyllisch als het was. De prijs per nacht was zelfs nog idyllischer...
Dit was echter snel achterhaald, want ons verblijf werd opgeluisterd door een monotoon gedreun van zingende Hindu's de klok rond. Toen we de slaap probeerden te vatten met elk een paar oordoppen in de kas gepropt, besloten we voor de volgende dag toch maar een ander hotelletje te zoeken...

We schatten ruw dat zo'n 10 % van de bevolking een opleiding geniet of genoot, maar toch komen ze allemaal heel pienter voor de dag. Moet wel, want het is vechten om te overleven. En wees gerust, ze zijn geslepen. Een halve bazaar (winkelstraat) volstaat voor de Indiers om een naakte toerist in 1 handomdraai volledig te equiperen, een complete uitzet inclusief. Afbieden is dus absoluut de boodschap.
Enkele dagen geleden vond ik me terug in de woonplaats van een familie textielhandelaars. De woonplaats deed ook dienst als winkelruimte. Ik paste er een T-shirt die mij zonet in het oog sprong, maar uiteindelijk veel te klein bleek te zijn. Met de navel ontbloot gaf ik de spiegel een nieuw elan. Net toen Sarah mij subtiel meedeelde dat het een vrouwenmodel was, bevestigde de hele familie dat deze T-shirt mij prachtig stond.
Dit soort grollen zijn dagelijkse kost, maar ik kan u garanderen dat wanneer het humeur eventjes niet mee wil, het dromerig kuieren door de bazaar al snel omslaat in een helse tocht schermend met plakkerige Indiers en stoffige handelswaar.


Jaisalmer, 25 september
Na 2 dagen Jodhpur, gelegen in centraal Rajasthan, komen we aan in Jaisalmer, een woestijnstad vlakbij de Pakistaanse grens. Deze stad lijkt weggeknipt uit de droom van 1001 nachten en ik denk dat Aladdin hier ergens woont. We vinden een gezellig kamertje dat uitgeeft op een machtig oranje fort en gaan een rustige nacht tegemoet. We zullen een verkwikkende nachtrust kunnen gebruiken, want morgen trekken we per kameel de woestijn in...
Is het niet dat rond een uur of elf, wanneer de rust over de stad lijkt neergedaald, ze ginderachter besluiten om voor het eerst in de geschiedenis de weg langs deze kant van het fort te betonneren. Met krakende bulldozers gaan we een mooie nacht tegemoet...

Na een vierkante nacht beginnen we dansend op de kamelenruggen aan onze woestijnsafari. De karavaan zal ons tot op 80 kilometer van de grens met Pakistan brengen waar we onder de blote sterrenhemel zullen slapen. Naargelang de tocht vordert, kan ik mij niet van indruk ontdoen dat deze woestenij vrij groen oogt en veel weg heeft van het typische westeuropese duinlanschap dat onze kuststreken typeert.
Net toen ik in de verte Oostende dacht zien te verrijzen deelde Sunny, 1 van de gidsen ons mee dat de lokale bevolking momenteel enorm profiteert van de moessonregens van de voorbije maanden. Dit leverde veel mooiere gewassen en een uitstekende oogst op.
Wanneer uiteindelijk de avond valt bereiken we een desolaat plekje tussen echte zandheuvels, waar we de komende nacht zullen doorbrengen. Starend naar de mooie sterrenhemel komt het besef dat we ons op een boogscheut van een land bevinden waarover men dagelijks leest en waarvan de onthutsende beelden dagelijks het netvlies teisteren. Dit maakt ons even stil. Is de wereld zo klein of juist gigantisch groot. We weten het even niet.

Een kameel heeft vier magen, de doordeweekse koe beschikt er over drie. Beiden behoren dus tot de herkauwers en ik veronderstel dat eerstgenoemde dus nog net dat ietsje meer groen kan verwerken. Wat zich duidelijk vertaalt in acute winderigheid.
Niet dat dit een groot probleem vormt als je weet welke schade wij onze naasten soms kunnen berokkenen. Maar toch... Hoe een kamelenfart het presteert je de adem af te snijden en de wijde omgeving plat te leggen. Indrukwekkend! Dit maakt de kille nacht, overwelfd door een prachtige sterrenkoepel, onvergetelijk.

Bij het ochtendgloren en na een verkwikkend ontbijt ronden we de 2-daagse kamelenrit af. De bilspieren geteisterd en het kruis open tot aan de knie bereiken we voldaan de eindmeet.


Agra, 5 oktober

De avond is gevallen in Agra. Sarah rust uit op bed. Ikzelf wordt bijgelicht door een schemerlampje op het zwoele dakterras van ons hotel, een frisse pint in de hand. In de verte lijkt het silhouet  van de wonderbaarlijke Taj Mahal te drijven op de purperen avondgloed. Mystiek. Adembenemend.
Ik denk eventjes terug aan de afgelopen week waarin we Udaipur, de meest zuidelijke stad van Rajasthan bezochten. Dit is de eerste stad met echte westerse allures, een uniefstad met potentieel, gelegen aan een zalig wit meertje met een paleis er middenin.
Vervolgens trokken we naar het kleine Bundi, Oostwaarts, om nu 2 dagen later hier in Agra Indie af te sluiten met een bezoek aan de fameuze Taj Mahal. En het moet gezegd, dit grootste "bouwwerk voor de liefde" ziet er gewoonweg schitterend uit.


NEXT STOP, NEPAL
En hell yeah, we zien die gigantische bergen met bananenbomen en wilde watervallen volledig zitten!


6 oktober, Nachttrein Agra - Gorakhpur (grens met Nepal)

We zijn er immers nog niet. Integendeel. De slaaptrein is volledig overboekt. Ieder compartiment bestaat uit 2 rijen van 3 boven elkaar geplaatste slaapplanken. Normaal gezien voorziet dit plaats voor 6 passagiers. Vannacht weliswaar delen we dit compartiment met 12 inboorlingen. Ik deel de plank met een opgeplooide Indier en zijn bagage. Mijn grote trekkersrugzak bevindt zich onder mij op diezelfde plank. Sarah vertoeft op de bovenste plank, zo'n 50 centimeter van het plafond met een oor naar keuze tegen de ventilator geperst.
Het parelende zweet vormt een natuurlijke diadeem, ledematen beginnen te slapen. Het besef dat dit de komende 16 uur niet zal beteren doet de claustrofobische bel luiden. Snel de slaap vatten is dus de boodschap. Voor Sarah, die indien nodig zelfs op een vierkante centimeter rustig uiltjes knapt, is dit geen probleem. Ik weet natuurlijk beter. De ochtend nadert wanneer ik de eerste maal de ogen sluit. Gebroken zullen we zijn, dat staat vast, maar binnen 2 dagen rijden we NEPAL binnen, het dak van de wereld! EVEREST here we come...