Vandaag heel rustig opgestaan, geen kilometers te doen als we niet willen. 19,5°             en bewolkt. Bij de locals gaan ontbijten (kan gemakkelijk als je buiten het centrum zit) en dan gezien het weer stapschoenen aan en klaar om de stadswandeling te gaan doen zoals de echte toeristen. Santiago leeft er van, heel veel hotels en restaurants in de oude binnenstad. We hebben dan nog meer de toerist uitgehangen, we hebben een rondrit van 45 minuten met het toeristentreintje gedaan. Het treintje reed ook langs de buitenwijken en de universiteitsgebouwen, echt de moeite. Terug aan de kathedraal aangekomen moesten we nog even enkele mislukte foto’s opnieuw gaan nemen. Er zat priester klaar om de biecht te horen. Er was een eredienst bezig een huldiging van alle jubilarissen  uit de omgeving voor hun 60 50 of 25 jaar priester zijn. Vooraan in de kerk was een echte Caruso aan het zingen en dit samen met het stereo-orgel , echt heel indrukwekkend. En dan gebeurde het…we hadden geluk, het grote wierookvat werd aangestoken en heen en weer geslingerd.  Mannen in een speciale kledij aan een soort karrenwiel , waar het wierrookvat meteen touw aan vast zat, werd in beweging gebracht van de linker- naar de rechter zijvleugel maar wel met een behoorlijke vaart zodat het onmogelijk was om er een foto van te nemen (filmpje wel gelukt). Nadien aan de wandeling volgens het plan begonnen af en toe gestopt en van het goede weer genoten op een terrasje waar we de mannen van Izegem zien toekomen hebben. (zie 7 mei, terrasje Najera). Ze waren per fiets 1 dag voor ons vertrokken en kwamen 1 dag na ons aan. Straffe kerels, reken maar uit, 2300 km gepakt en gezakt, bergop door weer en wind ! Ze nemen morgen het vliegtuig naar huis en de fietsen sturen ze op via een koerierdienst. Terwijl we wandelden konden we af en toe de winkels eens bekijken, wat ze de kinderen hier aan doen voor hun communni dat is de moeite hoor.  Ondertussen 28° dus dat was puffen geblazen maar we hebben de hele wandeling uitgedaan. Om 10u s’avonds bij 23,5° was het tijd om onze bedstee op te zoeken.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5741380509890641681?authkey=CMPg1b6vtKut6wE   

WE ZIJN ER !!!!

Deze morgen ontbijt in de 17 eeuwse hoeve. Blijkbaar houden de mensen van een landbouwersgite van lang uitslapen want ontbijten kon maar vanaf 9 u. Dan maar een uurtje later op pad naar onze eindbestemming zo’n 137 km. Temperatuur… 24 graden ! Eerste stop was te Portomarin. Dit stadje, langs weerszijden van de rivier, werd in 1960 onder water gezet voor een stuwmeer. De kerk van dit dorpje werd echter steen voor steen afgebroken en opnieuw opgebouwd in het nieuwe gedeelte.  Op sommige stenen kan je nog de nummers zien om de puzzel terug in mekaar te krijgen.

                 De weg naar Portomarin was schitterend wel bergop en bergaf maar lange brede bochten, een plezier om te bollen. Maar dan..nog 100 km te gaan en de wegen werden  alsmaar kleiner de bochten alsmaar scherpen. En we kunnen niemand verwijten want we hebben de route  zelf samengesteld. Ondertussen duidde de thermometer aan boord al  27° gezien dus dat was zweten geblazen, van de bochten en van de warmte.

Uiteindelijk rond  14u30 kwam de eindbestemming in zicht. Nog een lange klim en de gps zei ‘bestemming bereikt’.  Maar geen hotel te zien…. Afgestapt en aan de locals gevraagd,  we waren er voorbijgereden. We hebben geluk gehad, een toplocatie met privégarage voor de motor. De eigenaar heeft in dit gebouw 3 kamers met privébadkamer en een klein gemeenschappelijk keukentje. Echt prima in orde.  Bagage afgezet en op weg naar de kathedraal om de beloofde kaarsen te gaan branden. Pech, enkel elektrische kaarsen maar toch belofte gehouden, het is de intentie die telt. Je kan zelfs per sms kaarsen doen branden, ze zijn  hier met hun tijd mee.

Na een toer in de kerk, een wandeling in de stad met de nodige stops op de terrasjes want het was zooooooooo warm, zo veel zon….genieten dus.

Een Menu del Dia gaan eten  (drie gangen een fles wijn inbegrepen voor eur 7,40 de man en dan eigenlijk nog wel best lekker).

Kijk maar eens en geniet… http://resttarara.jimdo.com/

Batterijen zijn op, naar bed en morgen hoor je ons weer, er is blijkbaar wel internet op onze kamer.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5741011768946263153?authkey=CJ2UmKPdveGiIQ   

Donkere wolken boven Leon en het heeft geregend of is nog bezig dus regenpakken aan na het scheefste ontbijt dat we tijdens deze reis gehad hebben, gewoon een stuk geroosterd brood met wat olijfolie op. Gelukkig was er een goeie koffie bij (wat hier ook niet altijd evident is).

De moto uit de garage gehaald en op weg voor de, voor vele pelgrims langste en zwaarste etappe van hun ganse reis. Zal onze voorlaatste etappe,  voor ons ook de zwaarste zijn? Dat weten we deze avond.

We hadden de regenpakken aan dus het bleef droog. Eerste stop  te Astorga voor onder andere het doornroosjeskasteel van Gaudi. Geen terrasje in de buurt dus dan maar verder.  Vandaag een bergrit,met  in de verte besneeuwde bergtoppen en het was die richting die we uitmoesten. Niet alleen, naast onze weg liep het pad van de pelgrims die al een eind gevorderd waren, dus al van heel vroeg vertrokken waarschijnlijk.  De weg ging altijd maar hoger tot we op een gegeven moment op 1507 m hoogte zaten. Hoger dan ons geliefd skioord te Boden ! Maar gelukkig voor ons geen sneeuw op de baan.  Wel langs zogenaamde sneeuwpalen met een lichtgevend uiteinde, die ons eraan herinneren dat de winter niet de tijd is om op bedevaart te gaan! Nabij Foncebadon wordt de weg  even wat vlakker bij een klein plateau met het bijzondere baken Cruz de Ferro, Dit skeletachtige ijzeren kruis staat op een zeer hoge paal, die op zijn beurt weer in een enorme berg stenen staat. Volgens de bedevaarttraditie werd als symbolische daad van boetedoening een steen mee naar boven gedragen die het gewicht van de zonde van iemand voorstelde. Maar er is hier van alles te zien, foto’s, gedichtjes sleutelhangers doodsprentjes, iedereen heeft er precies iets van zichzelf achtergelaten. Verder op een langs de bergen slingerende baan naar beneden door een klein dorpke dat echt leeft van de bedevaarders. Er wordt ook overal een pelgrimsmenu (eenvoudig en goedkoop) aangeboden. Wij verkozen voor onze middagstop een iets rustiger oord beneden de bergen naast een kabbelend beekje. Dan terug op pad 50km autosnelweg en dan terug de bergen over langs smalle wegen om uiteindelijk op onze bestemming van vandaag toe te komen. Casa de Diaz, een verblijf bij de boer maar dan in een heel knap oud huis met heel veel antiek. We namen de tijd om eventjes in het zonnetje te verpozen en na een bocadillo en een lokaal wijntje (wat zijn ze hier toch fier op hun lokale producten) naar de kamer om de blog bij te werken en onze GPS  klaar te maken voor de laatste kilometers morgen.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5740633821140007585?authkey=CPCw1diXtaXWhwE   

Gisterenavond gaan eten in de Cafetaria naast het zwembad. Eindelijk een zwembad gevonden op onze weg maar nu lagen de badpakken in het hotel.  In de pletsende regen terug naar de kamer,  hier kan het weer ook veel beter.

Ganse nacht gegoten en ook deze morgen vertrokken we richting Leon met regen.  Het werd echter redelijk snel droog maar de wind bleef, gelukkig zaten we op de autostrade en daar kon het achteropkomend verkeer ons vlotjes voorbij. Na een tijdje wenden we echter aan de wind, klein beetje naar de kant van de wind buigen en dan rijdt het vlotjes. Na het traditionele uurtje bollen een koffiestop, nu in Carrion de los Condes. Het krioelde er van de bedevaarders te voet. Echt van alle nationaliteiten,  jong en oud, alleen of in groep. Na de benen effe te hebben gestrekt terug op pad. Leon is een toffe stad en het hotel ligt op een toplocatie. Vlak naast de kathedraal. Het zonnetje komt af en toe door de wolken dus dat ziet er beter uit. We willen het niet altijd over eten hebben maar het dagmenu dat we deze middag naar binnen speelden is echt het vermelden waard. Voor 2 personen, voorgerecht, hoofdgerecht dessert een fles wijn en een koffietje in een knap restaurant, dat dan nog vlak in het toeristisch centrum ligt, betaalden we 25 euro. En het was dan nog lekker ook.  We waren dan ook genoeg gesterkt om de stad te gaan verkennen. Sinds onze tocht werden we hier de eerste keer geconfronteerd met de spaanse crisis, we zagen enkele bedelaars…

Gans de stad loopt hier vol toeristen die op allerlei manieren naar Compostela gaan. We hebben 2 Brazilianen ontmoet die hun tocht per fiets van hier uit begonnen. Er komen ook toeristen met de bus toe gepakt en gezakt(hoe die dat doen is ons een raadsel,misschien stappen die heen en weer in de bus) we hoorden dat er sommige met de trein verder gingen, een soort alternatieve Camino. Je hoort ook alle talen. s’Avonds nog een wandelingske een laatste terrasje, het was al aan de frisse kant maar onder de lamp/straalkachel was het nog best te doen.  Nog enkele tapa’s soldaat gemaakt, glaasje lekkere rode wijn van de streek en dan naar bed.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5740263102547204369?authkey=CJvk-ZbdyKDGhAE   

Een heel gelukkige verjaardag Ann !

Stralende zon bij het ontwaken maar het raam was vlug dicht (bleek buiten 10° te zijn).  Gisteren nog met de geschifte kerel via Google Translate gebabbeld.  Je moet dat eens proberen,  je typt je tekst in en je kan de computer zelfs het resultaat laten voorlezen. Gewoon schitterend.
http://translate.google.com/#nl|es|Kunnen%20we%20ontbijten%20om%208u30%3F

Het ontbijt in de Hostal Rural smaakte, 3 euro voor 2 personen.  Gisteren eigenlijk een dag tot rust gekomen op de boerenbuiten.  Was eigenlijk een redelijk groot “etablissement” voor zo’n klein dorpke? Dan stellen we ons toch vragen, voor wie, wat doen ze hier? En de hoteleigenaar vertelde ons dat er veel toeristen kwamen en dat het volgende week volgeboekt was….Merkwaardig.

Op weg naar de wijnfontein, op de camino en goed gekend door de pelgrims. Spijtig dat het zo vroeg was, we hebben maar een klein proeverke kunnen doen, best wel lekker het is geen azijn dat ze aan de pelgrims geven.  Er passeerde daar redelijk wat volk, en zo zal het vanaf vandaag  de ganse tijd zijn. De voetweg naar Compostela kruist dikwijls onze weg en loopt er soms kilometers lang naast. Je ziet zo veel pelgrims, echt niet te schatten.

Terug op pad en na een uurtje tijd voor een koffietje in Najera. Op het terras zaten 2 vlamingen, met volgepakte fietsen. Ze waren zaterdag 28 april thuis vertrokken voor tripkes van een 160 km per dag. Wauw, straffe mannen. Ze vertelden dat de Camino te voet heel populair is over heel de wereld.  Gisteren sliepen zij in een typische pelgrimslaapplaats voor 50 personen. 23 bedden waren gereserveerd voor Koreanen. Omdat het zonnetje zo heerlijk scheen bleven we wat op het terras tot het tijd was voor het middageten.  En dan weg naar Santo Domingo de la Calzada. De kathedraal was de moeite om zien en als pelgrim krijg je korting bij het binnengaan.  In deze plaats van gebed wordt je opgeschrikt door….het kraaien van de haan. Een levende haan en kip worden in een speciale kooi in de muur gehouden.  De kip en de haan dienen als herinnering aan een wonder dat daar plaatsvond. Volgens het verhaal was een echtpaar met hun zoon onderweg naar Santiago, toen de jongen niet inging op de avances van een serveerster. Zij nam wraak door een zilveren bokaal in zijn rugzak te verstoppen en hem bij de autoriteiten aan te geven. De jongeman werd direct veroordeeld en opgehangen en zijn lichaam bleef aan de galg hangen om anderen af te schrikken. Zijn bedroefde ouders gingen verder naar Santiago. Toen ze enige tijd later in Santo Domingo terugkeerden werden ze uitbundig begroet door hun zoon die hoewel hij nog steeds in de strop hing, springlevend was. Toen zij dit vertelden aan de plaatselijke magistraat reageerde hij smalend dat hun zoon net zo levend was als de gebraden kip op zijn bord. De woorden waren nog niet over zijn lippen of de klaargemaakte kip kreeg weer veren en vleugels, vloog van tafel en maakte zich kakelend uit de voeten.

Dan weer verder op pad langs de wijngaarden naar Burgos. De laatste15 kilometers hadden we af te rekenen met enorm veel zijwind. En dat tussen, naast, voor en achter de vrachtwagens. Dat was echt schrikken maar we bereikten onze bestemming toch veilig... in de regen met maar 16° (Gerry, laatste zin niet voorlezen bij ons moeder ! J)

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739887610843465633?authkey=CPeXrJiw_bz_jwE   

In Spanje !

Laat vertrokken vanuit Saint Jean, te lang naar het verhaal van de “hoteleigenaars” ,samen met ons aan de keukentafel , geluisterd. Heel vriendelijke mensen die eigenaars van de Gitzke Azkorria.  Ze houden dit hotel/Gites/Chambre d’Hote want het is een beetje een mengeling van  alle 3, nu al 4 maanden open en ze zijn wat de kamers betreft al volgeboekt tot in augustus.  Naast de 3 kamers hebben zo ook slaapgelegenheid voor de pelgrims, 2 kamers met stapelbedden voor 4 personen en gemeenschappelijke douche en sanitair.  Een van de weinige gelegenheden waar zowel de pelgrims als de toeristen welkom zijn. Beide eigenaars zijn koks van opleiding en hadden vroeger een restaurant. Ze kochten dit oud gebouw in de prima gelegen rue de la citadelle (echt een toplocatie) behielden enkel de voorgevel en  de zijkanten en bouwden dit alles op 9 maanden tijd . Het waren echte babbelaars, ze denken dat er nog veel hotels moeite gaan hebben om zich aan te passen aan de alsmaar strenger wordende regels. Leuke anekdote over de franse wetgeving, sinds kort ben je verplicht om een alcohol test in de wagen te hebben. De kameraad van de eigenaar smste dat ie aan de apero zat en vooraleer met de auto te vertrekken de tester gebruikt had en positief testte. Dus besloot hij terug naar de apero te gaan want je bent niet meer in orde met de wetgeving wegens geen tester…

Dan op weg naar de moto die een beetje verder(gelukkig nog) op een publieke parking stond.  De Pyreneeën in. Gelukkig had de hoteleigenaar (ook een motard) ons verwittigd dat de weg naar Roncevalles op een 4tal haarspeldbochten na heel goed te doen is. Hij had gelijk en rond half twaalf reden we Roncevalles binnen, tijd voor een koffietje op een terrasje. We hadden geluk dat de processie juist voorbij kwam zodat er iets devoots aan onze zondag was. De priester was goed mee, hij had een  megafoon bij zich.

Verder op weg naar Puenta de la Reina, dikwijls zagen we pelgrims te voet en met de fiets onderweg. Respect ! In een restaurant de pelgrimsmenu gegeten terwijl er een communiefeest aan de gang was. Dan de laatste bergetappe met bochten bergop en bergaf maar geen probleem aangezien we helemaal alleen op de baan waren en je een goed uitzicht had over de uitgestrektheid van het parcours. Schitterend, genieten …

Dan het hotel… Hostal Rural..eigenlijk zegt de naam genoeg, we hadden het kunnen weten..In het  hol van Pluto  een boerendorpke met 15 huizen en dat is het…Op 5 minuutjes waren we het dorp rond en dan hebben we nog lang naar een soort maxi squash staan zien. 

De patron van het hotel is een rare kwiet, hij wou een foto van ons trekken om op zijn website te plaatsen. Misschien doet ie het wel, kijk maar eens op http://www.hostalruralarandigoyen.es/15.html

Morgen weer en stapje in de richting ..tot Burgos. Heeft al een paar keer goed geregend sinds we gestopt zijn, wat er vandaag uitvalt kan er morgen niet meer uitvallen ! Positief denken.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739495790668273041?authkey=CILYjP-ExrzRDg   

Het hotel waar we verbleven was raar, kamers en hotel was zo’n beetje zoals de betere Formule 1 maar de ontbijtzaal was precies bij iemand thuis, mooie zeteltjes eiken tafel en stoelen bar en dan in de kamer ernaast gedekte bistro tafeltjes gericht op het grote tv scherm waar we de laatste loodjes van Sarkozy en Hollande konden volgen. Om 10u01 vertrokken bij 18° zon en wolken, nog geen uur later was het al 20°.  Frans indachtig gaan tanken, het verbruik van de BMW valt erg goed mee. Na een uurtje bollen gestopt in Orthez  voor een  bezoek aan de lokale markt (7 kraampjes) de Lidl voor zonneproducten (zonnecrème voor 3^de leeftijd gekocht) en daarna een koffietje op de hoek.  Je moest eens zien hoeveel koffie je krijgt voor € 2,50.  Om 12u20 terug op pad naar Sauveterne voor een picknick  op een bank met zicht op de besneeuwde toppen van de Pyreneeën.  Volgens ons was er regen te zien in de verte dus trokken we de kanariegele pakken aan en op pad naar Saint Jean Pied de Port. De auto’s die ons tegemoetkwamen hadden de ruitenwissers niet aan maar wij brachten de regen stillletjes mee. Veel wind onderweg zodat het al bij al toch een beetje oppassen geblazen was. Bijna aangekomen in Saint Jean zagen we onderweg de eerste pelgrims te voet met pak en  zak.  Respect ! En eenmaal in Saint Jean krioelde het er van en hoorden we alle talen. De moto voor de eerste keer moeten achterlaten op een publieke parking, ons geïnstalleerd in ons hotelletje (bijzonder goed gelegen, net in de pelgrimhoofdstraat (Rue de la Citadelle). Omdat we hier eigenlijk heel vroeg waren profiteerde we van de gelegenheid om gans de stad grondig te verkennen, de citadel op te klauteren en kennis te maken  met de lokale aperitief de txapa(spreek uit tchapa gemaakt van met vruchten gekookte wijn). Aangezien we veel rondgelopen hadden besloten we na het eten rond 21u naar de kamer te trekken om de blog aan te vullen en vroeg in bed te kruipen want morgenavond…zitten we in  Spanje..  

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739140683116033281?authkey=CNOdzuG7luTv3QE   

Ontbijt om half 9. Lekker typisch Frans ontbijt met croissant, stukjes Frans brood confituur en kaas in een schoon kader. We hadden  een mooie  kamer misschien dezelfde waar verleden jaar in augustus de president van Europa gelogeerd heeft. En nu wij dus. Maar wij moesten niet met de baas op de foto….Bleek dat de baas, Jean-Claude Laurent lid is van de meesterkoks van Belgie. Hij is ooit kok geweest van de Royal Yachting club in Antwerpen.

We vertrokken met regen om 9u30 terug richting de pelgrimsroute met eindstop Mont de Marsan. In Sainte-Ferme namen we terug de draad op met de route van Man bijt Hond en met de wijnstokken. Gisteren proefde we de Bergerac vandaag zien we “ de grondstof”. Hoewel meestal kale stokken met heel bovenaan enkele schuchtere blaadjes.  

Het traject dat Arnout op één dag aflegde tot La Réole deden wij op iets meer dan een half uurtje.  Na een koffiestop op weg  door de Landes  We kunnen er goed inkomen als  Arnout in zijn boek schrijft dat het daar erg eenzaam is. Kilometers rijden langs de pijnboombossen, wij zagen af en toe nog een auto ik denk dat de pelgrims dwars door de bossen wandelen. Om 13u30 gestopt voor een middagsandwich op een terrasje in Captieux. Lekker in het zonnetje.  Een koffietje kost hier 1€10. We onmoeten er onze eerste bedevaarder met hoed en rugzak hij was zo vriendelijk om ons samen op de foto te zetten. Nog een uurtje tot Mont de Marsan langs de grote baan. Dat ging vooruit… Bij het binnenrijden onmiddellijk aan het hotel. De moto mag overnachten in een afgesloten garage.  Vriendelijke mensen !

Een groot verschil met de voorbije dagen, we zitten nu midden in een industriezone en een luchtmachtbasis in de buurt.  Toen we aankwamen vlogen er juist  straaljagers over en dachten we daar gaat onze rust maar gelukkig is het bij die 3 gebleven. Vanavond zouden we, op aanraden van de eigenaar van het hotel, een streekgerecht (canard des Landes) gaan eten.  

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5738723453045980689?authkey=CPLRgpz5qci5jgE   

9 u ontbijt. Onze Hollandse  Hosts maken het zich wel erg gemakkelijk (is ook het ontbijtuur in het hoogseizoen!). De zon is van de partij maar het is koud en geen verwarming op de kamer. Enkel een klein elektrisch vuurtje in het wc met pompbak. De douche is in de koude kamer.  Gelukkig een franse informaticus bij ons aan het ontbijt en die wist het internetprobleem op te lossen( de Nederlandse gastheer zei toen dat ie ook informaticus geweest was….). Na het ontbijt op weg naar Rocamadour dankzij de informaticaproblemen met een uurtje vertraging (11u ipv10). Weeral fantastisch mooie wegen naar Rocamadour, de bedevaartplaats van de zwarte Madonna.  Waar we onze moto parkeerden vroegen we aan de ‘bewaker van de grot’ of hij Belgische mensen kende die een “crêmerie” hebben, het correct franse woord is glacerie en hij kende ze toevalling. Maar zijn uitleg over weg die we moesten volgen om er te geraken begrepen we niet zo goed want we trokken te voet op weg en bleek dat die route verboden was voor voetgangers. Dan maar eerst een “plat du jourke” soldaat gemaakt (vindt je overal onderweg aan democratische prijzen) en dan te voet langs de pelgrimsweg naar beneden, erg naar beneden. En dan kwam je in de straat naar de kerk, allemaal winkeltjes en restaurants maar geen crêmerie en dus ook geen Liesbet (wel een crêperie maar de eigenaar verzekerde ons dat hij geen belg was). Zoals alle grote bedevaartplaatsen vinden we Rocamadour te commercieel. Omdat we het niet zagen zitten om langs de trappen naar boven te gaan namen we de lift (2 euro per persoon). Dan was er nog een steil weggetje of eventueel nog een andere lift maar, pelgrims zoals we zijn, kozen we voor de weg langs de kruisweg (we ontdekten dat er 14 staties zijn).  Aan de  parking van de moto gekomen heeft dezelfde man het eens goed uitgelegd en ja, we vonden de crêmerie   en aten een lekker ijscoupke.  Dan terug op weg naar de familie  Pauwels in Bouillac over weeral kleine wegjes en dat wordt zwaar zo op het einde van de dag.  Een bereidwillige inwoner van dit 17 huizen grote dorpje stuurde ons de bergen in, niks te vinden. Dan terug naar beneden en opnieuw naar boven maar links afgeslagen en daar stonden locals te babbelen. Gevraagd of er “des belges” in de geburen woonden en bleek dat er eentje zonet een huis gekocht had vlak in de buurt maar dat er een beetje verder nog belgen woonden. Was zo bereidwillig van met de quad voor te rijden tot we aan een knappe villa kwamen, even gaan piepen het licht brandde maar niemand thuis….Enkele foto’s van het huis genomen als bewijs, nu maar hopen dat we daar niemand anders zijn woning gefotografeerd hebben (er hingen foto’s aan de muurin de woning maar hierop hebben we niemand herkend).

Dan maar verder naar La Source de Peyssou in St Avit Sènieur , correct adres niet in de gps dus moeten vragen en een beetje zoeken maar rond een  uur of half acht moe op het adres van bestemming. Schitterende kamer (woonplaats van een oude woning zo groot) en nog eventjes met een wit wijntje in het avondzonnetje (oh ja ganse dag zo rond de 23° en volop zon). Morgennamiddag zou er regen te verwachten zijn maar hopelijk zitten we dan al verder naar het zuiden.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739146462939907937?authkey=COqp6ZO05PWX0gE   

02/05

Toch nog eens bedankt aan het gezelschap dat ons de eerste dagen vergezelde, het was bijzonder gezellig.

Het typisch franse ontbijt smaakte erg lekker, een croissantje en halve sneden baguet potjes confituur en erg straffe koffie. Om kwart na 10 op weg naar onze vierde bestemming via Neuvy-Saint-Sépulchre omdat daar een replica van de basiliek van Betlehem te zien is. Wat een donker kot en een beetje muf ruikend maar dat mag wel voor een gebouw van de elfde eeuw.

Via een echt stuk Compostela weg, getuige de schelp langs de baan en de blauw gele kleuren overal op kwamen we in Gargilesse het kleine dorpje waar George Sand blijkbaar ook gewoond heeft en waar de West-Vlaamse kunstenaar beeldhouwerwoont waar Arnout een gesprek mee had . De kunstwerken in zijn tuin zijn erg mooi maar of het echt brons is daar twijfelen we aan (hebben er efkens op geklopt). Was wel een spectaculair afdalingskemet de motor zo langs het huis van de kunstenaar.

Via wondermooie wegen naar de autoroute A20 om wat tijd in te halen tot in de buurt van Limoges waar we op het internet een Routiers restaurant vonden (Le Top du Routiers). En we moeten nonkel Edgard zaliger gelijk geven , waar de routiers zitten kun je lekker en (te) veel eten voor weinig geld. Saladbar à volonté, een warme schotel en een dessetbuffet. Meer moet dat echt niet zijn.

Met de regenkledij aan verder de baan op, 24 km autosnelweg en dan weer fantastische kronkelende baantjes door kleine dorpjes. Aan de Lidl gestopt om ons avondmaal aan te schaffen (fruit wegens overbeladen magen). Dan kwamen we aan bij onze overnachtingsplaats (kamperen bij de boer !) een ‘hotel’ gevonden in booking.com opengehouden door Jan en Pia (kan het hollandser?).

Het internet werkt voor de tweede dag op rij niet, begint fameus op mijn systeem te werken, zelfde fout als gisteren. Maar in Pontenay werkte het wel vlekkeloos?

Temperaturen van vandaag, deze morgen 14 op de middag 18 late namiddag 22 en nu….26.???

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739148098265879441?authkey=CJWhtdWlnt3gbQ   

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5738728888362233537?authkey=CPuHo-6tnf7lZw   

Ontbijt om half 9, even naar de meteo gekeken, ziet er niet zo droog uit in de richting die we uitgaan. Om 9.40 vertrokken met de bedoeling met de bende tot  Auxerre te geraken, daar te eten en dan afscheid te nemen om verder te trekken met Karel  en Klaartje. In tegenstelling tot het weerbericht zag het er goed uit, het zonnetje was regelmatig van de partij. Na een korte stop in de splinternieuwe  Mac Donald  van  Nogent sur Seine verder richting Auxerre.

Op de middag zagen we dat tot Auxerre en dan helemaal terug niet haalbaar was voor  onze bende. Dus besloten we om iets te zoeken om te gaan eten.  Vlugger geschreven dan gedaan,  restaurants cafés snackbars  (en benzinestations) zijn heel zeldzaam in la douce France. Even met de locals gechat en dan gewoon op goedvallend uit een dorpjeMolinons in de gps ingegeven  en wijle weg. En ja na enkele km voor Molinons  in Villeneuve l’Archevêque ….een  turkse pizzeria.  Alleen was pizza enkel s’avonds te verkrijgen dus werd het een broodje met kebab en frieten… Tijdens het eten kreeg de franse meteo gelijk, het begon te regenen.

Half drie was het tijd om afscheid te nemen van de bende van Frans vanaf nu vertrouwend op de gps van Marc. Wij reden door langs mooie wegen kleine dorpjes (wie wil daar wonen zo ver van alles weg) en een waterig zonnetje (wat zijn die regenpakken warm).

Omdat we in tijdnood zouden kunnen komen  besloten we om  een iets grotere weg te nemen, de N77 naar Auxerre om vol te tanken, twee kaarsen te branden in de kathedraal en een koffietje (noissette) te drinken op een terrasje. Begon het toch weer te regenen, regenpakken terug aan en in de regen naar ons hotel  de eindbestemming van vandaag. Hotel les Fleurs is een echte meevaller en het avondeten een driegangenmenu voor 18,50 euro  bijzonder lekker en mooi gepresenteerd. 

Morgenvroeg half 9 ontbijt, dan nemen we afscheid van Karel  en Klaartje en trekken alleen verder naar  La Chatre

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5738729059193077169?authkey=CIWByOuHh6-ohwE   

29/4/2012

Op tijd 9.10 vertrokken thuis.  Bedankt aan Ome Chris en Tante Marijke voor het uitwuiven, tof dat jullie daarvoor vroeg opstonden.

Iets voor 10, na wat omleiding, recht in de armen van de bende van Frans gereden aan de kerk van Nivelles  en dan op weg naar eerste stop Chimay.  Beetje regen onderweg, genoeg om nat in de Auberge de Poteaupré aan te komen.  Een boterhammetje met Chimaykaas en beetje opgedroogd op weg naar de volgende stap Reims.  Geen laatste Chimay gedronken en ook geen laatste tankbeurt in Belgie. Op zoek naar benzine eindelijk gevonden in Reims na een heel plezante rit vergezeld van veel wind. Ondertussen de zon te zien gekregen dus tijd voor een terrasje in Reims.

Via de eerste wijngaarden naar Epernay, onderweg om 18u toch nog de gelegenheid gevonden om 2 champagnes te proeven.

Hotel gevonden in Epernay, even opgefrist en op weg naar het avondmaal in la Cave à Champagne. Daar leerden we dat  petites grises geen garnalen zijn maar kleine ‘slakjes’ wel heel lekker in een tomatensausje en dat onglet de boeuf ook een lekker stukje vlees is.

Genoeg voor de eerste dag, onder de wol in hotel Première Classe

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5738718620540398913?authkey=COChwe-v4q7sogE   

Bijlagen:
1.jpg (381.1 KB)   
2.jpg (329.6 KB)