Laat vertrokken vanuit
Saint Jean, te lang naar het verhaal van de hoteleigenaars ,samen met ons aan
de keukentafel , geluisterd. Heel vriendelijke mensen die eigenaars van de
Gitzke Azkorria.Ze houden dit
hotel/Gites/Chambre dHote want het is een beetje een mengeling vanalle 3, nu al 4 maanden open en ze zijn wat
de kamers betreft al volgeboekt tot in augustus.Naast de 3 kamers hebben zo ook slaapgelegenheid
voor de pelgrims, 2 kamers met stapelbedden voor 4 personen en gemeenschappelijke
douche en sanitair.Een van de weinige
gelegenheden waar zowel de pelgrims als de toeristen welkom zijn. Beide
eigenaars zijn koks van opleiding en hadden vroeger een restaurant. Ze kochten
dit oud gebouw in de prima gelegen rue de la citadelle (echt een toplocatie)
behielden enkel de voorgevel ende
zijkanten en bouwden dit alles op 9 maanden tijd . Het waren echte babbelaars,
ze denken dat er nog veel hotels moeite gaan hebben om zich aan te passen aan de
alsmaar strenger wordende regels. Leuke anekdote over de franse wetgeving,
sinds kort ben je verplicht om een alcohol test in de wagen te hebben. De
kameraad van de eigenaar smste dat ie aan de apero zat en vooraleer met de auto
te vertrekken de tester gebruikt had en positief testte. Dus besloot hij terug
naar de apero te gaan want je bent niet meer in orde met de wetgeving wegens
geen tester
Dan op weg naar de
moto die een beetje verder(gelukkig nog) op een publieke parking stond.De Pyreneeën in. Gelukkig had de
hoteleigenaar (ook een motard) ons verwittigd dat de weg naar Roncevalles op
een 4tal haarspeldbochten na heel goed te doen is. Hij had gelijk en rond half
twaalf reden we Roncevalles binnen, tijd voor een koffietje op een terrasje. We
hadden geluk dat de processie juist voorbij kwam zodat er iets devoots aan onze
zondag was. De priester was goed mee, hij had eenmegafoon bij zich.
Verder op weg naar
Puenta de la Reina, dikwijls zagen we pelgrims te voet en met de fiets
onderweg. Respect ! In een restaurant de pelgrimsmenu gegeten terwijl er een
communiefeest aan de gang was. Dan de laatste bergetappe met bochten bergop en
bergaf maar geen probleem aangezien we helemaal alleen op de baan waren en je
een goed uitzicht had over de uitgestrektheid van het parcours. Schitterend,
genieten
Dan het hotel Hostal
Rural..eigenlijk zegt de naam genoeg, we hadden het kunnen weten..In het hol van Pluto een boerendorpke met 15 huizen en dat is het Op
5 minuutjes waren we het dorp rond en dan hebben we nog lang naar een soort
maxi squash staan zien.
De patron van het
hotel is een rare kwiet, hij wou een foto van ons trekken om op zijn website te
plaatsen. Misschien doet ie het wel, kijk maar eens op http://www.hostalruralarandigoyen.es/15.html
Morgen
weer en stapje in de richting ..tot Burgos. Heeft al een paar keer goed
geregend sinds we gestopt zijn, wat er vandaag uitvalt kan er morgen niet meer
uitvallen ! Positief denken.
Morgenvroeg (te vroeg,
spijtig genoeg) stoppen we even aan de wijnfontein.Dorstige pelgrims kunnen zich daar met mate
laven aan een wijnfontein. Er is een webcam te zien op volgende website maar we
zullen er te vroeg zijn om effe te gaan drinken.
Het hotel
waar we verbleven was raar, kamers en hotel was zon beetje zoals de betere
Formule 1 maar de ontbijtzaal was precies bij iemand thuis, mooie zeteltjes
eiken tafel en stoelen bar en dan in de kamer ernaast gedekte bistro tafeltjes
gericht op het grote tv scherm waar we de laatste loodjes van Sarkozy en
Hollande konden volgen. Om 10u01 vertrokken bij 18° zon en wolken, nog geen uur
later was het al 20°.Frans indachtig gaan
tanken, het verbruik van de BMW valt erg goed mee. Na een uurtje bollen gestopt
in Orthezvoor een bezoek aan de lokale markt (7 kraampjes) de
Lidl voor zonneproducten (zonnecrème voor 3de leeftijd gekocht) en
daarna een koffietje op de hoek.Je
moest eens zien hoeveel koffie je krijgt voor 2,50. Om 12u20 terug op pad naar Sauveterne voor een
picknick op een bank met zicht op de
besneeuwde toppen van de Pyreneeën.Volgens ons was er regen te zien in de verte dus trokken we de
kanariegele pakken aan en op pad naar Saint Jean Pied de Port. De autos die ons
tegemoetkwamen hadden de ruitenwissers niet aan maar wij brachten de regen stillletjes
mee. Veel wind onderweg zodat het al bij al toch een beetje oppassen geblazen
was. Bijna aangekomen in Saint Jean zagen we onderweg de eerste pelgrims te
voet met pak enzak.Respect ! En eenmaal in Saint Jean krioelde
het er van en hoorden we alle talen. De moto voor de eerste keer moeten
achterlaten op een publieke parking, ons geïnstalleerd in ons hotelletje
(bijzonder goed gelegen, net in de pelgrimhoofdstraat (Rue de la Citadelle).
Omdat we hier eigenlijk heel vroeg waren profiteerde we van de gelegenheid om
gans de stad grondig te verkennen, de citadel op te klauteren en kennis te
makenmet de lokale aperitief de
txapa(spreek uit tchapa gemaakt van met vruchten gekookte wijn). Aangezien we
veel rondgelopen hadden besloten we na het eten rond 21u naar de kamer te
trekken om de blog aan te vullen en vroeg in bed te kruipen want morgenavond zitten
we in Spanje..
Ontbijt om
half 9. Lekker typisch Frans ontbijt met croissant, stukjes Frans brood
confituur en kaas in een schoon kader. We hadden een mooie kamer misschien dezelfde waar verleden jaar in
augustus de president van Europa gelogeerd heeft. En nu wij dus. Maar wij
moesten niet met de baas op de foto .Bleek dat de baas, Jean-Claude Laurent lid
is van de meesterkoks van Belgie. Hij is ooit kok geweest van de Royal Yachting
club in Antwerpen.
We
vertrokken met regen om 9u30 terug richting de pelgrimsroute met eindstop Mont
de Marsan. In Sainte-Ferme namen we terug de draad op met de route van Man bijt
Hond en met de wijnstokken. Gisteren proefde we de Bergerac vandaag zien we
de grondstof. Hoewel meestal kale stokken met heel bovenaan enkele schuchtere
blaadjes.
Het traject
dat Arnout op één dag aflegde tot La Réole deden wij op iets meer dan een half
uurtje. Na een koffiestop op weg door de Landes We kunnen er goed inkomen als Arnout in zijn boek schrijft dat het daar erg
eenzaam is. Kilometers rijden langs de pijnboombossen, wij zagen af en toe nog
een auto ik denk dat de pelgrims dwars door de bossen wandelen. Om 13u30
gestopt voor een middagsandwich op een terrasje in Captieux. Lekker in het
zonnetje. Een koffietje kost hier 110.
We onmoeten er onze eerste bedevaarder met hoed en rugzak hij was zo
vriendelijk om ons samen op de foto te zetten. Nog een uurtje tot Mont de
Marsan langs de grote baan. Dat ging vooruit Bij het binnenrijden onmiddellijk
aan het hotel. De moto mag overnachten in een afgesloten garage. Vriendelijke mensen !
Een groot
verschil met de voorbije dagen, we zitten nu midden in een industriezone en een
luchtmachtbasis in de buurt. Toen we
aankwamen vlogen er juist straaljagers
over en dachten we daar gaat onze rust maar gelukkig is het bij die 3 gebleven.
Vanavond zouden we, op aanraden van de eigenaar van het hotel, een streekgerecht
(canard des Landes) gaan eten.
9 u
ontbijt. Onze Hollandse Hosts maken het
zich wel erg gemakkelijk (is ook het ontbijtuur in het hoogseizoen!). De zon is
van de partij maar het is koud en geen verwarming op de kamer. Enkel een klein elektrisch
vuurtje in het wc met pompbak. De douche is in de koude kamer. Gelukkig een franse informaticus bij ons aan
het ontbijt en die wist het internetprobleem op te lossen( de Nederlandse gastheer
zei toen dat ie ook informaticus geweest was .). Na het ontbijt op weg naar Rocamadour
dankzij de informaticaproblemen met een uurtje vertraging (11u ipv10). Weeral
fantastisch mooie wegen naar Rocamadour, de bedevaartplaats van de zwarte
Madonna. Waar we onze moto parkeerden
vroegen we aan de bewaker van de grot of hij Belgische mensen kende die een crêmerie
hebben, het correct franse woord is glacerie en hij kende ze toevalling. Maar
zijn uitleg over weg die we moesten volgen om er te geraken begrepen we niet zo
goed want we trokken te voet op weg en bleek dat die route verboden was voor
voetgangers. Dan maar eerst een plat du jourke soldaat gemaakt (vindt je overal
onderweg aan democratische prijzen) en dan te voet langs de pelgrimsweg naar
beneden, erg naar beneden. En dan kwam je in de straat naar de kerk, allemaal
winkeltjes en restaurants maar geen crêmerie en dus ook geen Liesbet (wel een
crêperie maar de eigenaar verzekerde ons dat hij geen belg was). Zoals alle
grote bedevaartplaatsen vinden we Rocamadour te commercieel. Omdat we het niet
zagen zitten om langs de trappen naar boven te gaan namen we de lift (2 euro
per persoon). Dan was er nog een steil weggetje of eventueel nog een andere
lift maar, pelgrims zoals we zijn, kozen we voor de weg langs de kruisweg (we
ontdekten dat er 14 staties zijn). Aan
de parking van de moto gekomen heeft
dezelfde man het eens goed uitgelegd en ja, we vonden de crêmerie en
aten een lekker ijscoupke. Dan terug op
weg naar de familie Pauwels in Bouillac
over weeral kleine wegjes en dat wordt zwaar zo op het einde van de dag. Een bereidwillige inwoner van dit 17 huizen
grote dorpje stuurde ons de bergen in, niks te vinden. Dan terug naar beneden
en opnieuw naar boven maar links afgeslagen en daar stonden locals te babbelen.
Gevraagd of er des belges in de geburen woonden en bleek dat er eentje zonet
een huis gekocht had vlak in de buurt maar dat er een beetje verder nog belgen
woonden. Was zo bereidwillig van met de quad voor te rijden tot we aan een
knappe villa kwamen, even gaan piepen het licht brandde maar niemand thuis .Enkele
fotos van het huis genomen als bewijs, nu maar hopen dat we daar niemand
anders zijn woning gefotografeerd hebben (er hingen fotos aan de muurin de
woning maar hierop hebben we niemand herkend).
Dan maar
verder naar La Source de Peyssou in St Avit Sènieur , correct adres niet in de
gps dus moeten vragen en een beetje zoeken maar rond een uur of half acht moe op het adres van
bestemming. Schitterende kamer (woonplaats van een oude woning zo groot) en nog
eventjes met een wit wijntje in het avondzonnetje (oh ja ganse dag zo rond de
23° en volop zon). Morgennamiddag zou er regen te verwachten zijn maar hopelijk
zitten we dan al verder naar het zuiden.
Toch nog eens bedankt aan het gezelschap dat ons de eerste dagen vergezelde, het was bijzonder gezellig.
Het typisch franse ontbijt smaakte erg lekker, een croissantje en halve sneden baguet potjes confituur en ergstraffe koffie. Om kwart na 10 op weg naar onze vierde bestemming via Neuvy-Saint-Sépulchre omdat daar een replica van de basiliek van Betlehem te zien is. Wat een donker kot en een beetje muf ruikend maar dat mag wel voor een gebouw van de elfde eeuw.
Via een echt stuk Compostela weg, getuige de schelp langs de baan en de blauw gele kleuren overal opkwamen we in Gargilesse het kleine dorpje waar George Sand blijkbaar ook gewoond heeft en waar de West-Vlaamse kunstenaar beeldhouwerwoontwaar Arnout een gesprek mee had . De kunstwerken in zijn tuin zijn erg mooi maar of het echt brons is daar twijfelen we aan (hebben er efkens op geklopt).Was wel een spectaculair afdalingskemet de motor zo langs het huis van de kunstenaar.
Via wondermooie wegen naar de autoroute A20 om wat tijd in te halen tot in de buurt van Limoges waar we op het internet een Routiers restaurant vonden (Le Top du Routiers). En we moeten nonkel Edgard zaliger gelijk geven , waar de routiers zitten kun je lekker en (te) veel eten voor weinig geld. Saladbar à volonté, een warme schotel en een dessetbuffet.Meer moet dat echt niet zijn.
Met de regenkledij aan verder de baan op,24 km autosnelweg en dan weerfantastische kronkelende baantjes door kleine dorpjes.Aan de Lidl gestopt om ons avondmaal aan te schaffen (fruit wegens overbeladen magen). Dan kwamen we aan bij onze overnachtingsplaats (kamperen bij de boer !) een hotel gevonden in booking.com opengehouden door Jan en Pia (kan het hollandser?).
Het internet werkt voor de tweede dag op rij niet, begint fameus op mijn systeem te werken, zelfde fout als gisteren. Maar in Pontenay werkte het wel vlekkeloos?
Temperaturen van vandaag, deze morgen 14 op de middag 18 late namiddag 22 en nu .26.???
Half 9 appel aan het ontbijt en wat voor een ontbijt. Croissantjes, chocoladekoeken vers fruit vers fruitsap, lichtjes geroosterd brood met home made confituur, een ontbijtkaasschotel kortom echt weer fijn voor de lijn . Dan om 10 u15 afscheid nemen van Karel en Klaartje, zoals in het verhaal van de 10 kleine negers, toen waren ze nog met 2.
De vrouwen hebben van de gastvrouw een boeketje meiklokjes gekregen ,is wel niet handig op de motor zei ze maar het brengt geluk. Een ongelooflijk mooie route voorbij Vezelay tussen de koolzaadvelden en in het zonnetjemaar slechts14°. Na anderhalf uur bollen in Guerigny effe op een terrasje een koffietje gedronken en wat proviand ingedaan voor de middag (een rugzakje vol fruit en Frans brood).Iedereen liep daar met meiklokjes rond, sommige met meer dan 1 boeketje (waarschijnlijkiets meer geluk nodig).Omdat het een feestdag is hebben we voor een grotere route gekozen naar Nevers en zagen meer mensen dan in de voorbije 2 dagen.
In Nevers een wandeling gemaakt in het oude stadscentrum, een kaarsje doen branden in de kerk (mooi maar aan het vervallen) en dan op weg naar het schrijn van Bernadette en een namaak Lourdesgrot. Een bus hollanders ontmoet en nog een kaarsje aangestoken(fondsen voor kaarsen zijn bijna op). Danop tijd weg naar La Chatre want we moesten plaats maken voor de plaatselijke wielerkoers.Een verrassend brede Loire overgestoken (niet al zwemmend zoals de pelgrims vroeger maar via een oude brug) en dan via onder andere de Nationale 7 op weg naar La Châtre. Daar aangekomen was alleen ons hotelopen. We deden een man bijt hondje met een oude dame,vlak bij de presbytere. Zij vertelde dat er nog 2 priesters waren voor 25 parochies, zij zelf deed leken erediensten en soms ook een begrafenis. Kranige dame, die het straf vond geen enkele zelfstandige open was op de dag van de arbeid!
In het hotel had men ons al gezegd dat er bijna geen eten meer te krijgen was dus gingen we maar eens rondlopen in het centrum, niks te vinden alleen een meeneem pizzeria wat geen goed idee was. Ondertussen had men blijkbaar toch nog iets gevonden in het hotel en met een gratin du berger (prei inroomsaus aardappelen spek en een schijfje geitenkaas) en een half litertje bier waren we voldaan.Dan naar de kamer, schrijven en proberen te internetten (wat niet lukte, morgen beter !).
Ontbijt om
half 9, even naar de meteo gekeken, ziet er niet zo droog uit in de richting
die we uitgaan. Om 9.40 vertrokken met de bedoeling met de bende tot Auxerre te geraken, daar te eten en dan
afscheid te nemen om verder te trekken met Karelen Klaartje. In tegenstelling tot het
weerbericht zag het er goed uit, het zonnetje was regelmatig van de partij. Na
een korte stop in de splinternieuwe Mac
Donald vanNogent sur Seine verder richting Auxerre.
Op de
middag zagen we dat tot Auxerre en dan helemaal terug niet haalbaar was
vooronze bende. Dus besloten we om iets
te zoeken om te gaan eten.Vlugger
geschreven dan gedaan,restaurants cafés
snackbars(en benzinestations) zijn heel
zeldzaam in la douce France. Even met de locals gechat en dan gewoon op
goedvallend uit een dorpjeMolinons in de gps ingegeven en wijle weg. En ja na enkele km voor Molinons
in Villeneuve lArchevêque .eenturkse pizzeria. Alleen was pizza enkel savonds te verkrijgen
dus werd het een broodje met kebab en frieten Tijdens het eten kreeg de franse
meteo gelijk, het begon te regenen.
Half drie
was het tijd om afscheid te nemen van de bende van Frans vanaf nu vertrouwend
op de gps van Marc. Wij reden door langs mooie wegen kleine dorpjes (wie wil
daar wonen zo ver van alles weg) en een waterig zonnetje (wat zijn die
regenpakken warm).
Omdat we in
tijdnood zouden kunnen komenbesloten we
omeen iets grotere weg te nemen, de N77
naar Auxerre om vol te tanken, twee kaarsen te branden in de kathedraal en een
koffietje (noissette) te drinken op een terrasje. Begon het toch weer te
regenen, regenpakken terug aan en in de regen naar ons hotelde eindbestemming van vandaag. Hotel les
Fleurs is een echte meevaller en het avondeten een driegangenmenu voor 18,50
eurobijzonder lekker en mooi
gepresenteerd.
Morgenvroeg
half 9 ontbijt, dan nemen we afscheid van Karelen Klaartje en trekken alleen verder naarLa Chatre
Op tijd 9.10
vertrokken thuis.Bedankt aan Ome Chris
en Tante Marijke voor het uitwuiven, tof dat jullie daarvoor vroeg opstonden.
Iets voor
10, na wat omleiding, recht in de armen van de bende van Frans gereden aan de
kerk van Nivellesen dan op weg naar
eerste stop Chimay.Beetje regen
onderweg, genoeg om nat in de Auberge de Poteaupré aan te komen.Een boterhammetje met Chimaykaas en beetje
opgedroogd op weg naar de volgende stap Reims.Geen laatste Chimay gedronken en ook geen laatste tankbeurt in Belgie.
Op zoek naar benzine eindelijk gevonden in Reims na een heel plezante rit
vergezeld van veel wind. Ondertussen de zon te zien gekregen dus tijd voor een
terrasje in Reims.
Via de
eerste wijngaarden naar Epernay, onderweg om 18u toch nog de gelegenheid
gevonden om 2 champagnes te proeven.
Hotel
gevonden in Epernay, even opgefrist en op weg naar het avondmaal in la Cave à
Champagne. Daar leerden we datpetites
grises geen garnalen zijn maar kleine slakjes wel heel lekker in een tomatensausje
en dat onglet de boeuf ook een lekker stukje vlees is.
Genoeg voor
de eerste dag, onder de wol in hotel Première Classe
Hoe komen we erbij om
naar Compostela te reizen? In 2012 worden we 60 en vinden dat een
goede reden om iets speciaals te doen. We bereikten die 60 zonder grote
gezondheidsproblemen en daar zijn we heel dankbaar voor.
Dankbaarheid kan
je uiten in een bedevaart. Maar naar waar?
In het populaire Man bijt Hond
zagen we de wekelijkse bijdrage van Arnoud Hauben en dan was de keuze vlug
gemaakt. Op basis van deze voettocht maakten wij de route voor de motor
op http://www.standaard.be/extra/wegnaarcompostela
10 dagen stappen in Man bijt hond bundelden we in 1 motodagtrip. Het boek is onze leidraad. Alles is uitgetekend in Mapsource klaar om in de Zumo ingeladen te worden. De kleren die mee moeten werden grondig gekozen, we hebben immers maar 2 minuscule valiesjes (tegen anders....) Zaterdag werd de moto nog eens extra opgeblonken en dan maar aftellen tot de grote dag, de start samen met de bende van Frans, Kristien en Karel en Klaartje
