Alles ingepakt, klaar om te vertrekken maar eerst ontbijt en dan de hoogmis van 10u. De hoofdingang van de kerk was nog gesloten en op het plein voor de kerk was er een grote samenkomst van fietsers gesponsord door de lokale Decathlon.  Via de zijingang geraakten we toch in de kerk en daar waren ze nog volop met gezangen bezig, de vespers of zo zeker. Om 10u startte de mis met een stokoude pastoor en zang van de Caruso van vorige vrijdag. Gelukkig dat we er vrijdag waren want het grote wierookvat was verdwenen en vervangen door een klein exemplaar. De hoogmis duurde nog geen uur dus waren we een beetje vooruit op ons schema. Om 12u startte de motor en wij op pad. In Santiago nog een beetje achter de wielrenners van  de Decathlon gehangen maar eindelijk vrije baan en wijle weg voor een schitterende rit, brede banen met lange bochten en volop zon (hoewel in het begin was het een beetje mistig en maar 14 graden). Ergens halverwege stuurde de gps ons letterlijk het bos in voor een rondritje (we kwamen de pelgrims 2 keer tegen telkens in andere richting). Dan maar naar de grote baan gereden en vermits we meer dan een uurtje op pad waren tijd voor een koffie en wat tapa’s (een grote schotel vol charcuterie met een half brood erbij).  Dan op pad naar Portomarin en dit keer zagen we wel enkele overblijfselen van het onder water gezette dorp. Onze eindstop van vandaag Sarria, de plaats van waar je als gecertificeerd pelgrim kan vertrekken. We zochten en vonden de wegwijzer waar Santiago 111km op stond, volgens Arnout de meest gefotografeerde plaats van Sarria. Een beetje verder dan die paal was er een veetentoonstelling. Serieuze beesten ! Een koe had blijkbaar net gekalfd (2 kalfjes is dat niet ongewoon?)  Nu effe naar beneden in het hotel om de blog up te daten want er is geen wifi op de kamer. Morgen terug naar Leon waar we de weg ondertussen al een beetje kennen.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5742103162689786753?authkey=COW7_e-Qp9DPnAE   

Laat opgestaan vandaag, een teken dat we onze rust nodig hadden zeker? Ofwel van de voorbije dagen of van de wandeling van gisteren? Het is zo moeilijk om iets droog te krijgen hier de lucht is zo vochtig. In de badkamer is een elektrisch droogrekje geïnstalleerd en dat gebruiken we om onze kousen te drogen. Een pelgrim trekt zijn plan toch hé.  Op stap om een treffelijk “desayuno” te vinden en dan gaan we de, volgens Arnout van man bijt hond, lelijkse straat waarlangs de pelgrims binnenkomen verkennen. Gisteren vanuit het treintje zag het er tof uit met allemaal kleine winkeltjes dus dat moet van nabij bekeken worden. Oh ja vandaag start de kermis hier in Santiago, gans het park staat vol, we zagen gisteren al één suikerspinkraam dat open was.

Buiten zijn de buurvrouwen aan het lameren door hun vensters, we zitten hier in een soort appartementsgebouw van een verdiep of 4.

Het was in het begin van de dag kouder dan gisteren, 19 graden. We vonden een meer dan treffelijk ontbijt bij de lokals, bleek dat de patron en zijn vrouw onderling Frans spraken (wat een garantie voor de kwaliteit van de croissant was).

De mevrouw wees ons de markt aan waar we vandaag zeker naar toe moesten want er was een heel groot aanbod in vis vandaag. Net wat we moesten hebben. Was wel een heel gezellige markt vlees groenten kaas fruit en vis alles door mekaar.

Onderweg kwamen we enkele muzikanten tegen, leuk om te horen. En dan aan het begin van de straat was een soort betogingske, waarvoor  hebben we geen idee. Er was een fantastische muzikant bezig zo van het type eenmansorkest en die kon de hele zaak daar schitterend animeren.  En dit bij een temperatuur van een graad of 31…….

In de namiddag zagen we nog een grotere betoging met veel jonge mensen over het niet privatiseren en tegen de werkloosheid. Veel volk maar alles verliep heel ordelijk. De betoging werd ontbonden op het plein van de kathedraal.

Vandaag vroeg naar bed om morgen uitgerust na de hoogmis te vertrekken richting home sweet home (maar we gaan nog niet naar huis, belangen nie…)

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5741752718099217585?authkey=CMOVoZP-oIHpbQ   

Vandaag heel rustig opgestaan, geen kilometers te doen als we niet willen. 19,5°             en bewolkt. Bij de locals gaan ontbijten (kan gemakkelijk als je buiten het centrum zit) en dan gezien het weer stapschoenen aan en klaar om de stadswandeling te gaan doen zoals de echte toeristen. Santiago leeft er van, heel veel hotels en restaurants in de oude binnenstad. We hebben dan nog meer de toerist uitgehangen, we hebben een rondrit van 45 minuten met het toeristentreintje gedaan. Het treintje reed ook langs de buitenwijken en de universiteitsgebouwen, echt de moeite. Terug aan de kathedraal aangekomen moesten we nog even enkele mislukte foto’s opnieuw gaan nemen. Er zat priester klaar om de biecht te horen. Er was een eredienst bezig een huldiging van alle jubilarissen  uit de omgeving voor hun 60 50 of 25 jaar priester zijn. Vooraan in de kerk was een echte Caruso aan het zingen en dit samen met het stereo-orgel , echt heel indrukwekkend. En dan gebeurde het…we hadden geluk, het grote wierookvat werd aangestoken en heen en weer geslingerd.  Mannen in een speciale kledij aan een soort karrenwiel , waar het wierrookvat meteen touw aan vast zat, werd in beweging gebracht van de linker- naar de rechter zijvleugel maar wel met een behoorlijke vaart zodat het onmogelijk was om er een foto van te nemen (filmpje wel gelukt). Nadien aan de wandeling volgens het plan begonnen af en toe gestopt en van het goede weer genoten op een terrasje waar we de mannen van Izegem zien toekomen hebben. (zie 7 mei, terrasje Najera). Ze waren per fiets 1 dag voor ons vertrokken en kwamen 1 dag na ons aan. Straffe kerels, reken maar uit, 2300 km gepakt en gezakt, bergop door weer en wind ! Ze nemen morgen het vliegtuig naar huis en de fietsen sturen ze op via een koerierdienst. Terwijl we wandelden konden we af en toe de winkels eens bekijken, wat ze de kinderen hier aan doen voor hun communni dat is de moeite hoor.  Ondertussen 28° dus dat was puffen geblazen maar we hebben de hele wandeling uitgedaan. Om 10u s’avonds bij 23,5° was het tijd om onze bedstee op te zoeken.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5741380509890641681?authkey=CMPg1b6vtKut6wE   

WE ZIJN ER !!!!

Deze morgen ontbijt in de 17 eeuwse hoeve. Blijkbaar houden de mensen van een landbouwersgite van lang uitslapen want ontbijten kon maar vanaf 9 u. Dan maar een uurtje later op pad naar onze eindbestemming zo’n 137 km. Temperatuur… 24 graden ! Eerste stop was te Portomarin. Dit stadje, langs weerszijden van de rivier, werd in 1960 onder water gezet voor een stuwmeer. De kerk van dit dorpje werd echter steen voor steen afgebroken en opnieuw opgebouwd in het nieuwe gedeelte.  Op sommige stenen kan je nog de nummers zien om de puzzel terug in mekaar te krijgen.

                 De weg naar Portomarin was schitterend wel bergop en bergaf maar lange brede bochten, een plezier om te bollen. Maar dan..nog 100 km te gaan en de wegen werden  alsmaar kleiner de bochten alsmaar scherpen. En we kunnen niemand verwijten want we hebben de route  zelf samengesteld. Ondertussen duidde de thermometer aan boord al  27° gezien dus dat was zweten geblazen, van de bochten en van de warmte.

Uiteindelijk rond  14u30 kwam de eindbestemming in zicht. Nog een lange klim en de gps zei ‘bestemming bereikt’.  Maar geen hotel te zien…. Afgestapt en aan de locals gevraagd,  we waren er voorbijgereden. We hebben geluk gehad, een toplocatie met privégarage voor de motor. De eigenaar heeft in dit gebouw 3 kamers met privébadkamer en een klein gemeenschappelijk keukentje. Echt prima in orde.  Bagage afgezet en op weg naar de kathedraal om de beloofde kaarsen te gaan branden. Pech, enkel elektrische kaarsen maar toch belofte gehouden, het is de intentie die telt. Je kan zelfs per sms kaarsen doen branden, ze zijn  hier met hun tijd mee.

Na een toer in de kerk, een wandeling in de stad met de nodige stops op de terrasjes want het was zooooooooo warm, zo veel zon….genieten dus.

Een Menu del Dia gaan eten  (drie gangen een fles wijn inbegrepen voor eur 7,40 de man en dan eigenlijk nog wel best lekker).

Kijk maar eens en geniet… http://resttarara.jimdo.com/

Batterijen zijn op, naar bed en morgen hoor je ons weer, er is blijkbaar wel internet op onze kamer.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5741011768946263153?authkey=CJ2UmKPdveGiIQ   

Donkere wolken boven Leon en het heeft geregend of is nog bezig dus regenpakken aan na het scheefste ontbijt dat we tijdens deze reis gehad hebben, gewoon een stuk geroosterd brood met wat olijfolie op. Gelukkig was er een goeie koffie bij (wat hier ook niet altijd evident is).

De moto uit de garage gehaald en op weg voor de, voor vele pelgrims langste en zwaarste etappe van hun ganse reis. Zal onze voorlaatste etappe,  voor ons ook de zwaarste zijn? Dat weten we deze avond.

We hadden de regenpakken aan dus het bleef droog. Eerste stop  te Astorga voor onder andere het doornroosjeskasteel van Gaudi. Geen terrasje in de buurt dus dan maar verder.  Vandaag een bergrit,met  in de verte besneeuwde bergtoppen en het was die richting die we uitmoesten. Niet alleen, naast onze weg liep het pad van de pelgrims die al een eind gevorderd waren, dus al van heel vroeg vertrokken waarschijnlijk.  De weg ging altijd maar hoger tot we op een gegeven moment op 1507 m hoogte zaten. Hoger dan ons geliefd skioord te Boden ! Maar gelukkig voor ons geen sneeuw op de baan.  Wel langs zogenaamde sneeuwpalen met een lichtgevend uiteinde, die ons eraan herinneren dat de winter niet de tijd is om op bedevaart te gaan! Nabij Foncebadon wordt de weg  even wat vlakker bij een klein plateau met het bijzondere baken Cruz de Ferro, Dit skeletachtige ijzeren kruis staat op een zeer hoge paal, die op zijn beurt weer in een enorme berg stenen staat. Volgens de bedevaarttraditie werd als symbolische daad van boetedoening een steen mee naar boven gedragen die het gewicht van de zonde van iemand voorstelde. Maar er is hier van alles te zien, foto’s, gedichtjes sleutelhangers doodsprentjes, iedereen heeft er precies iets van zichzelf achtergelaten. Verder op een langs de bergen slingerende baan naar beneden door een klein dorpke dat echt leeft van de bedevaarders. Er wordt ook overal een pelgrimsmenu (eenvoudig en goedkoop) aangeboden. Wij verkozen voor onze middagstop een iets rustiger oord beneden de bergen naast een kabbelend beekje. Dan terug op pad 50km autosnelweg en dan terug de bergen over langs smalle wegen om uiteindelijk op onze bestemming van vandaag toe te komen. Casa de Diaz, een verblijf bij de boer maar dan in een heel knap oud huis met heel veel antiek. We namen de tijd om eventjes in het zonnetje te verpozen en na een bocadillo en een lokaal wijntje (wat zijn ze hier toch fier op hun lokale producten) naar de kamer om de blog bij te werken en onze GPS  klaar te maken voor de laatste kilometers morgen.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5740633821140007585?authkey=CPCw1diXtaXWhwE   

Gisterenavond gaan eten in de Cafetaria naast het zwembad. Eindelijk een zwembad gevonden op onze weg maar nu lagen de badpakken in het hotel.  In de pletsende regen terug naar de kamer,  hier kan het weer ook veel beter.

Ganse nacht gegoten en ook deze morgen vertrokken we richting Leon met regen.  Het werd echter redelijk snel droog maar de wind bleef, gelukkig zaten we op de autostrade en daar kon het achteropkomend verkeer ons vlotjes voorbij. Na een tijdje wenden we echter aan de wind, klein beetje naar de kant van de wind buigen en dan rijdt het vlotjes. Na het traditionele uurtje bollen een koffiestop, nu in Carrion de los Condes. Het krioelde er van de bedevaarders te voet. Echt van alle nationaliteiten,  jong en oud, alleen of in groep. Na de benen effe te hebben gestrekt terug op pad. Leon is een toffe stad en het hotel ligt op een toplocatie. Vlak naast de kathedraal. Het zonnetje komt af en toe door de wolken dus dat ziet er beter uit. We willen het niet altijd over eten hebben maar het dagmenu dat we deze middag naar binnen speelden is echt het vermelden waard. Voor 2 personen, voorgerecht, hoofdgerecht dessert een fles wijn en een koffietje in een knap restaurant, dat dan nog vlak in het toeristisch centrum ligt, betaalden we 25 euro. En het was dan nog lekker ook.  We waren dan ook genoeg gesterkt om de stad te gaan verkennen. Sinds onze tocht werden we hier de eerste keer geconfronteerd met de spaanse crisis, we zagen enkele bedelaars…

Gans de stad loopt hier vol toeristen die op allerlei manieren naar Compostela gaan. We hebben 2 Brazilianen ontmoet die hun tocht per fiets van hier uit begonnen. Er komen ook toeristen met de bus toe gepakt en gezakt(hoe die dat doen is ons een raadsel,misschien stappen die heen en weer in de bus) we hoorden dat er sommige met de trein verder gingen, een soort alternatieve Camino. Je hoort ook alle talen. s’Avonds nog een wandelingske een laatste terrasje, het was al aan de frisse kant maar onder de lamp/straalkachel was het nog best te doen.  Nog enkele tapa’s soldaat gemaakt, glaasje lekkere rode wijn van de streek en dan naar bed.

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5740263102547204369?authkey=CJvk-ZbdyKDGhAE   

Een heel gelukkige verjaardag Ann !

Stralende zon bij het ontwaken maar het raam was vlug dicht (bleek buiten 10° te zijn).  Gisteren nog met de geschifte kerel via Google Translate gebabbeld.  Je moet dat eens proberen,  je typt je tekst in en je kan de computer zelfs het resultaat laten voorlezen. Gewoon schitterend.
http://translate.google.com/#nl|es|Kunnen%20we%20ontbijten%20om%208u30%3F

Het ontbijt in de Hostal Rural smaakte, 3 euro voor 2 personen.  Gisteren eigenlijk een dag tot rust gekomen op de boerenbuiten.  Was eigenlijk een redelijk groot “etablissement” voor zo’n klein dorpke? Dan stellen we ons toch vragen, voor wie, wat doen ze hier? En de hoteleigenaar vertelde ons dat er veel toeristen kwamen en dat het volgende week volgeboekt was….Merkwaardig.

Op weg naar de wijnfontein, op de camino en goed gekend door de pelgrims. Spijtig dat het zo vroeg was, we hebben maar een klein proeverke kunnen doen, best wel lekker het is geen azijn dat ze aan de pelgrims geven.  Er passeerde daar redelijk wat volk, en zo zal het vanaf vandaag  de ganse tijd zijn. De voetweg naar Compostela kruist dikwijls onze weg en loopt er soms kilometers lang naast. Je ziet zo veel pelgrims, echt niet te schatten.

Terug op pad en na een uurtje tijd voor een koffietje in Najera. Op het terras zaten 2 vlamingen, met volgepakte fietsen. Ze waren zaterdag 28 april thuis vertrokken voor tripkes van een 160 km per dag. Wauw, straffe mannen. Ze vertelden dat de Camino te voet heel populair is over heel de wereld.  Gisteren sliepen zij in een typische pelgrimslaapplaats voor 50 personen. 23 bedden waren gereserveerd voor Koreanen. Omdat het zonnetje zo heerlijk scheen bleven we wat op het terras tot het tijd was voor het middageten.  En dan weg naar Santo Domingo de la Calzada. De kathedraal was de moeite om zien en als pelgrim krijg je korting bij het binnengaan.  In deze plaats van gebed wordt je opgeschrikt door….het kraaien van de haan. Een levende haan en kip worden in een speciale kooi in de muur gehouden.  De kip en de haan dienen als herinnering aan een wonder dat daar plaatsvond. Volgens het verhaal was een echtpaar met hun zoon onderweg naar Santiago, toen de jongen niet inging op de avances van een serveerster. Zij nam wraak door een zilveren bokaal in zijn rugzak te verstoppen en hem bij de autoriteiten aan te geven. De jongeman werd direct veroordeeld en opgehangen en zijn lichaam bleef aan de galg hangen om anderen af te schrikken. Zijn bedroefde ouders gingen verder naar Santiago. Toen ze enige tijd later in Santo Domingo terugkeerden werden ze uitbundig begroet door hun zoon die hoewel hij nog steeds in de strop hing, springlevend was. Toen zij dit vertelden aan de plaatselijke magistraat reageerde hij smalend dat hun zoon net zo levend was als de gebraden kip op zijn bord. De woorden waren nog niet over zijn lippen of de klaargemaakte kip kreeg weer veren en vleugels, vloog van tafel en maakte zich kakelend uit de voeten.

Dan weer verder op pad langs de wijngaarden naar Burgos. De laatste15 kilometers hadden we af te rekenen met enorm veel zijwind. En dat tussen, naast, voor en achter de vrachtwagens. Dat was echt schrikken maar we bereikten onze bestemming toch veilig... in de regen met maar 16° (Gerry, laatste zin niet voorlezen bij ons moeder ! J)

Bijlagen:
https://plus.google.com/photos/115182860216589986460/albums/5739887610843465633?authkey=CPeXrJiw_bz_jwE