|
Wat doet een Sanitasser in het verre Finland? Heel simpel: trachten te overleven in de barre winter. En van een ferme winter gesproken! In Vlaanderen hebben we ons deel van de winter wel gehad maar we kunnen echt niet klagen in vergelijking met de Finnen. Temperaturen van -28°C waren in Zuid Finland geen uitzondering de voorbije maanden. Maar geen nood - volgens de Finnen bestaat er geen slecht weer, enkel slechte kledij - met thermisch ondergoed, dikke sjaal, muts en handschoenen valt het best mee. De voorbije winter viel er ook uitzonderlijk veel sneeuw (ongeveer 1 meter). Geen probleem voor de efficiënte Finnen: de meeste sneeuw wordt vakkundig (s nachts) afgevoerd in containers en op speciaal daarvoor uitgeruste velden uitgestort. Om je een idee te geven hoeveel sneeuw er deze winter is gevallen: op het nieuws deze week werd gezegd dat de reuze hoeveelheid sneeuw en ijs die uitgestort is buiten de stad niet volledig zal kunnen wegsmelten tijdens de (hopelijk snel) komende zomer.... Sneeuw en ijs van de daken ruimen zijn hier duidelijk big business. Wat me nog opvalt is dat het asfalt van de wegen er ondanks de strenge vorst er zeer goed bijligt. Kortom, als de Finnen iets organiseren, wees gerust dat het degelijk en efficiënt gebeurt.
Uw Sanitasser overleeft hier al ongeveer 2 jaar. Enkel in de weekdagen wel te verstaan, in het weekend wil ik in het exotische Vlaanderen zijn. Vanaf het begin ben ik ter ontspanning hier in een fitness center gedoken. Wat maakt een een Finse gym zo verschillend? Heel veel, geloof me.
In Helsinki heb je voornamelijk keuze uit commerciële ketens. Ik ga naar een Motivus center, qua infrastructuur valt niet te klagen, behoorlijk ruime hallen met redelijk wat machines en halters. De meeste centra van Motivus bieden een gevariëerd aanbod van spinning, bodypump etc - activiteiten die wel de moeite zijn om af en toe eens te volgen. Maar als het op de kuntosali (gym) aankomt, is het wat betreft begeleiding huilen met de pet op. Een basisprogramma kost je 50 euro, een aangepast programma 75 euro. Daarvoor krijg je een papier met (voor een beginner) nietszeggende termen. Achter de kassa zitten een paar jonge jobstudenten die absoluut geen aandacht besteden aan het begeleiden van de klanten...
Een groot verschilpunt met onze Sanitas club is ongetwijfeld het sociaal contact. Als je bijna 2 jaar aan een stuk s avonds oefent, kom je geregeld dezelfde mensen tegen, zou je denken. Maar helaas blijkt een deel van de clichés over de Finnen wel te kloppen. Finnen zijn geen spraakwatervallen, in t tegendeel. Na een tijdje kreeg ik al eens een hoofdknik - wat naar Finse normen al zoveel is als een babel met je gebuur tijdens je fietsopwarming bij Sanitas. Nieuwe mensen leren kennen doe je in Helsinki zeker niet in de gym...
Nog een groot verschil is de manier waarop men elkaar hier helpt met gewichten wel te verstaan J. Ik was het duidelijk niet gewend dat iemand bvb. bij de laatste benchpress je even een handje toesteekt. De eerste keer dat me dit overkwam bij Sanitas kon ik mijn ogen niet geloven en voelde ik eigenlijk wel wat gène. Voor de doorsnee Fin zit dat wel even anders: die is vooral gericht op zichzelf en of die gebuur in de gym nu ligt te creveren onder de halters is niet echt zijn eerste zorg. Enfin, na mijn eerste maanden bij Sanitas heb ik hier in Helsinki al af en toe eens hulp aangeboden bij de bench press, maar toch vooral schuine blikken gekregen. Hmm, er is nog werk aan de winkel...
Een ander groot verschilpunt is de sauna bij de douches. Het komt niet in me op om afgepeigerd in de sauna in te duiken. Niet voor de Finnen : douchen zonder ook nog eens de sauna te passeren is ondenkbaar. Ik moet het nog leren maar voorlopig krijgen ze me er niet in.
Achteraf gezien kan ik alleen maar blij zijn dat ik eind vorig jaar een fitness dipje had. Alleen maar oefeningen doen op basis van wat programmas uit boeken was duidelijk zinloos. Het enthousiasme ging achteruit, te weinig fysieke vooruitgang, beperkte variatie, kortom: plots ontbrak me de fun om af te zien. Gelukkig ben ik op aanraden van vrouwlief op een regenachtige zaterdagmorgen bij Sanitas aanbeland... Ik werd direct verwelkomd door een heel vriendelijke mijnheer met een brede glimlach. Kort uitlegd dat ik alleen maar in het weekend kon komen maar dat ik in de week dagelijks de gym indook met mijn eigen programma. Dat bleek geen probleem te zijn voor de joviale Raf, integendeel hij beloofde me te helpen als ik meende dat nodig te hebben... Tot mijn verbazing ging een nieuwe wereld voor me open wat ben ik naief geweest! De vriendelijke Raf heeft toen waarschijnlijk zeer argwanend vanachter zijn bril mijn raar boekskesprogramma geobserveerd want een week later had Thierry al een persoonlijk programma klaargelegd. En wat voor ééntje! Oefeningen die ik al lang dacht te kennen, kregen plots een nieuwe dimensie toen Raf hier en daar kwam corrigeren. Gelukkig kon ik tijdens de kerstvakantie dagelijks langskomen en maestro Raf en Thierry hebben hebben er al snel weer het vuur in geblazen. Mama mia, dit is fun! Sindsdien zit ik in de week als Sanitasser de Finse gym onveilig te maken en passeer ik zaterdag of zondag in Wichelen.
Ik denk eraan om binnenkort een levensgrote foto van Raf en Thierry hier in de gym in Helsinki op te hangen. Dan nog de moppen en aanmoedigingen ( Allez, ge kunt het, nog ne keer, nie plooien...) op mijn Ipod afspelen en ik voel me echt thuis. Geloof me, je weet pas wat je mist als je er niet alle dagen langs kan gaan: Sanitas is een parel van een fitness in het verre Wichelen.
Thanks Maestro Raf en Thierry! See you, next weekend.
Uw Sanitasser, Wim.
22-03-2010 om 09:35
geschreven door Thierry 
|
