Deze week stond volledig in het teken van Visiting day. De cubbies (schabben waar de kleren van de kinderen liggen) werden volledig uitgekuist en de kleren proper terug gelegd. Hun bedden werden volledig opnieuw opgemaakt, de hele bunk werd perfect gekuist, ... Kortom, alles werd voorbereid zodat de ouders een goede indruk zouden hebben van camp. De ouders betalen ongeveer 10.000 dollar voor het camp dus ze verwachten dan ook dat alles perfect in orde is.
Zaterdag omstreeks 10AM was het dan eindelijk zover. Terwijl wij in de dining room ontbeten, zagen we door de ramen de ouders arriveren in hun expensive cars. Om 10h30 begonnen de sessies aan het waterfront. Op 5h tijd kwamen er 60 kinderen met hun ouders naar het waterfront voor een waterskisessie. Aangezien we maar 2 boten hebben hoef ik er geen tekening bij te maken dat dit zorgde voor een complete chaos.
Ik was zeer benieuwd om de ouders van de kinderen in mijn bunk te ontmoeten. Aangezien alle kinderen in mijn bunk jewish zijn wist ik niet goed wat te verwachten. De vaders bleken allemaal rond de 45-50 jaar te zijn, rijke zakenmannen met een goed gevoel voor humor en een duidelijke wil. De moeders ware allemaal tussen de 30-40 jaar en zagen er heel goed uit voor hun leeftijd. Ondanks al hun juwelen en hun make-up waren ze heel vriendelijk en joviaal, jammer genoeg mogen we geen gratitudes ontvangen!
Vanaf 3h30 PM begon het grote Waterfight. Heel het camp was involved, iedereen die op camp grounds was liep het risico om nat te worden. Dit gebeurt elk jaar op het einde van visiting day, zodat de ouders geen keuze hadden om het camp te verlaten omdat ze anders nat werden. Langs de andere kant was het een afleiding voor de kids zodat ze niet meer aan hun ouders dachten.
That will be all, ik ben nog steeds zeer moe van de hectische dag gisteren, vandaar het iets minder goed geschreven verslag.
